"IKAW NA TALAGA!" maarteng sabi ni Essa kay Zahra nang ikwento niya rito ang nangyari sa kanilang unang buwan bilang magkasintahan ni Clyde. "Mapapa sana all na lang talaga ako," hirit pa nito.
Napailing na lang siya dahil maging siya ay lumulutang pa rin sa alapaap. That night was memorable. Mas lalo niyang minahal si Clyde.Napag-alaman niya rin na pagmamay-ari daw 'yun ng boss nito—ang may-ari ng restaurant na pinapasukan nito.Naitanong niya nga kung gaano na ka-close si Clyde sa boss nito dahil nagawa nitong ipagkatiwala ang isang napakaganda at talaga ginastuhan na bahay."Miss Baek, still here?" Nabalik sa sarili si Zahra dahil sa pagpitik ni Essa sa kanyang noo."Boss mo ako, pinapaalala ko lang," sabay irap ni Zahra kay Essa na hindi naman sineryoso ang kanyang sinabi bagkus ay nagpatuloy ito sa pagpapantasya. "Kapag ang Clyde ko ang pinagpapantasyahan mo, magbalot ka na saka ka lumayas sa harapan ko."Imbes na seryosohin ang kanyang sinabi ay tumawa lang si Essa saka nagpaalam sa kanya na may gagawin pa ito.Napabuga na lang ng hangin si Zahra. Minsan mahirap din na kaibigan mo ang iyong assistant. Mas bossy pa sa amo.Napatingin siya sa kanyang cellphone na nakalapag sa kanyang harapan. Kapagkuwan ay nalipat ang kanyang tingin sa kanyang relong pambisig.It's already two in the afternoon. At wala pa siyang natatanggap na message o tawag mula kay Clyde. Dati naman ay umaga pa lang tumatawag na ito.Kinuha niya ang kanyang cellphone at hinanap ang numero ng binata. Sunod niyang narinig ay ang pag-ring na.Nagsalubong ang kilay ni Zahra nang patayin nito ang kanyang tawag. Napatingin tuloy siya sa kanyang cellphone kung talagang pinatay."What's happening?" bulong niya sa hangin. Dahil sa ilang buwan niya nakakasama ang binata never pa nito siya pinatayan ng tawag. Sasagutin nito 'yun at sasabihin na busy itoBigla ay kumabog ang kanyang dibdib. Hindi….masyado lang siya nag-iisip ng kung ano-ano. Baka importante o talagang busy lang ang kasintahan.Sinubukan niya ulit tawagan ito but this time…out of coverage na."Calm down, Zahra Siara. Everything is okay. Don't panic. May paliwanag ito sa nangyayari," pangungumbinse niya sa sarili.Ibinalik na lang niya ang attention sa kanyang trabaho matapos ilapag ang kanyang cellphone sa kanyang tabi para kung sakali tumawag ito."WALA KA PANG balak umuwi?" tanong ni Essa ang pumukaw sa pag-iisip ni Zahra. Hindi niya namalayan ang paglipas ng oras.Nasa kanyang isipan pa rin ang pagtawag ng kanyang Daddy. Tawag na talagang nagpagulo sa kanyang utak."Oras na ba?""Ay hindi pa. Ang aga pa," sarkastiko nitong sagot na hindi naman niya binigyan ng pansin bagkus ay tumayo siya at nagsimulang ayusin ang kanyang mga gamit.And Essa being her closest friend. Alam nito kung may problema siya."May problema ba? You look…alien."Napatingin siya bigla rito dahil sa sinabi nito.'Alien?'"What?"Nagtaas ang isang kilay niya nang tumawa ito nang malakas."Do you really want to pack your things?" inis niyang banta rito.Mukhang naramdaman nito na wala talaga siya sa ayos kaya naman tumigil na ito sa kakatawa at seryoso siyang tiningnan."Problem?" tanong nito.Huminga siya nang malalim saka muling umupo sa kanyang swivel chair."Si daddy…" simula niya.Umupo si Essa sa may visitor's chair na nasa harap ng kanyang table."What about Mr. Baek?" Usisa nito."He called me. He wanted to talk to me once I got home." Isinandal niya ang kanyang likod sa may sandalan ng swivel chair at tumingin sa itaas na para bang naroon ang sagot sa kanyang tanong."Hmmm. What is wrong with it? He just wants to talk to you?""Privately…." Sabay lipat ng tingin niya kay Essa. "And his voice… there is a powerful tone. I don't know pero mukhang mahalaga ang gustong pag-usapan ni daddy," paliwanag niya."Maybe… You already arranged to marry someone." Pinaningkitan niya si Essa ng mga mata. "Oh! That's mean, solo ko na si papa Clyde," sabay tili nito na parang kinurot ang singit. Sa inis niya sa narinig ay inabot niya ang isang ballpen saka inihagis rito. "Ouch! My pretty face!" hiyaw nito pero halatang nagbibiro lang."Lumayas ka na nga sa harap ko at baka ipaladkad kita sa mga security," sikma niya rito. Bigla na naman kasi siya nainis nang marinig ang pangalan ng kasintahan na hanggang ngayon ay hindi pa rin tumatawag o message man lang."Fine. I'll go ahead." Tumayo ito. "Umuwi ka na para malaman mo na kung ano ang pag-uusapan n'yo ng daddy mo. Kaysa mabaliw ka dyan kakaisip, wala naman papasok dyan sa utak mo na si Clyde na yata ang laman." Ang bilis nitong kumaripas nang takbo nang akma niyang kukuhanin ang kanyang sapatos upang ibato rito."Ingat Miss Baek," pahabol pa nito bago tuluyan nawala sa kanyang harapan.At bago nga siya mabaliw kakaisip ay pinagpasyahan niya na rin na umuwi. Her father wants her at dinner time.Napasimangot na naman siya nang dumako ang tingin sa kanyang cellphone."Ano ba nangyari sayo?" Pakausap niya sa cellphone na para bang sasagot ito.Pero mukhang may sagot nga dahil biglang na lang nag-ring ito at rumehistro ang 'bunny' si Clyde 'yun."Hello," mabilis niyang sagot."Cupcake."Napakunot noo siya nang marinig ang paos na boses ng kasintahan."Are you okay?" tanong niya."I'm sorry. Low bat ang cellphone ko at sobrang daming tao ngayon kaya hindi ako nakatawag o message sayo. Galit ka ba?"Lumambot ang kanyang mukha sa narinig na paliwanag nito. Sinasabi na nga ba niya na may magandang rason ito."Okay lang 'yun. I'm also busy." Liar. Dahil kanina pa siya nag-aalburoto kung ano na nangyari rito."Pauwi ka na ba?""Yes. Why?""Sorry hindi kita maihahatid. Kailangan ko rin umuwi nang maaga tumawag si nanay at sinumpong daw ang sakit ni tatay.""Do you need help? Hindi kasi ako pwede ngayon, may importante raw kaming pag-uusapan ni daddy. I could send some people to help you," nag-aalala niyang sabi."Thank you cupcake. Pero ayos lang, ingat ka sa pag-uwi. Mahal kita.""Mahal din kita, bunny. Tawagan kita pag nasa bahay na ako, ok.""Sige, bye."NAPATINGIN si Zahra sa isang sasakyan na hindi pamilyar sa kanya na naka-park sa kanilang garahe. Kakarating niya lang dahil inutusan pa siya ng kanyang daddy na dumaan sa isang restaurant upang kunin ang in-order nito. Siya pa talaga inutusan at anong meron sa Italian foods? Kailan pa naging mahilig ang ama sa pagkain ng mga Italyano.Nang makita niya ang kotseng naka-park ay nasagot niya ang sariling tanong. Mukhang para sa bisita ang order ng ama. Bakit hindi na lang ito nagpaluto? They have one of the best chef not only in the country but in the world. So…What with his dad? Pagkapasok niya sa malaking pintuan ng mansion nila ay sinalubong siya agad ni Manang Aiza at dalawa pang katulong. Nag-bless siya rito. Si Manang Aiza ay para na niyang pangalawang ina. Dito siya lumaki dahil laging busy ang mga magulang. "Ito po ang susi, nasa kotse po ang mga pagkain na in-order ni Daddy," magalang niyang sabi rito."Sige, kami na bahala. Umakyat ka na sa taas at magpalit. Tatawagin kita
HINDI ALAM NI ZAHRA kung paano siya nakaalis ng bahay. Basta ang alam niya ay gusto niya muna makahinga. Pakiramdam niya ay bigla siyang kinapusan ng hangin. 'You are going to be my wife!''You are going to be my wife!''You are going to be my wife!'Paulit-ulit niya pa rin naririnig ang mga salitang 'yun mula sa lalaking ni hindi niya nga kilala. Matapos nito sabihin ang mga salitang 'yun ay napatingin siya sa kanyang mga magulang. At sa reaksyon ng mukha ng mga ito bakas na hindi nagsisinungaling ang lalaki. Mabilis siyang tumakbo patungo sa kanyang silid. Narinig niya pa ang pagtawag sa kanya ng mga magulang pero hindi niya pinansin. Pagkapasok niya sa silid niya ay hinanap niya lang ang kanyang bag saka muling bumaba. Naabutan niya pang nagtatalo ang kanyang daddy at ang lalaki. Galit ang daddy niya pero parang wala naman pakialam ang lalaki. Hinarangan siya ng daddy niya at nagsusumamo ang mukha nito na bigyan ito ng pagkakataon na magpaliwanag. Pero sarado pa ang isip niya—a
DAHAN-DAHAN iminulat ni Zahra ang mga mata. Nang sumalubong sa kanya ang apat na parihabang kulay brown na kisame kung saan may mga ilaw na nakalagay at sa ibang parte naman ay kulay puti, napabalikwas siya nang bangon. Wala siya sa kanyang silid. Sinilip niya ang sarili sa ilalim ng comforter na nakakumot sa kanya. Nakahinga siya nang maluwang nang makitang walang nabawas sa kanyang kasuotan."Good morning, cupcake."Mabilis na napalingon si Zahra sa pinanggalingan ng boses. Napakurap-kurap pa siya nang makita ang kasintahan ito. Malapad ang pagkakangiti nito at may hawak na isang tray. Bumalik sa alaala niya ang mga nangyari at naging malinaw ang lahat. "Good morning, bunny," matamis niya ring bati rito. "Where are we?" Hindi niya naiwasang itanong.Maingat na inilapag ni Clyde ang hawak na tray sa bedside table saka sumampa sa kama. Mas lumapit pa ito sa kanya kaya naman medyo nailang siya dahil kakagising niya lang at hindi niya nga alam kung ano ang itsura niya. Bigla tuloy siya
NARAMDAMAN NI ZAHRA ang paglapat ng katawan sa malambot na kama. Ni hindi niya nga napansin kung paano sila nakarating doon. Magkalapat pa rin ang kanilang mga labi, mapusok ang kanilang halikan. Ramdam na ramdam niya ang pananabik ng kasintahan habang ang mga kamay nito ay humahaplos sa bawat parte ng kanyang katawan. "Cupcake, f*ck!" Malakas nitong mura nang paghiwalayin ang kanilang mga labi. Ang bilis ng kamay nitong hinubad ang kanyang pang-itaas na damit at sinunod ang kanyang pantalon. Ngayon ay tanging panloob na lamang ang suot niya. Nang magtama ang kanilang mga mata ay mas lalong nagningas ang apoy. Mabilis rin nitong hinubad ang suot na t-shirt at ang short. Napasinghap siya nang malakas nang biglang sumaludo sa kanya ang pagkalalaki nito nang sabay pala nitong inalis ang short at brief. Para siyang tinakasan ng kaluluwa na nanatiling nakatitig sa naghuhumigti nitong alaga. Kasabay nang pagkislot ng kanyang pagkababae nang gumalaw ang pagkalalaki nito. Narinig niya pa ang
DAHIL SA PAGOD AY nanatili lamang sina Zahra at Clyde sa loob nang napakalaking bahay—No it's a mansion. Matapos niyang makatulog ay ginising siya ng kasintahan upang kumain. Halos murahin niya si Clyde nang mamilipit siya sa sakit nang umihi siya. Sobrang hapdi na parang binibiyak ang kanyang katawan. Mabuti na lang at mukhang handa ito dahil matapos kumain ay inabutan siya ng pain reliever. Kahit papaano ay nakaramdam siya ng ginhawa. Hindi naman nasayang ang araw nila dahil nilibot siya ni Clyde sa loob ng kanilang tinutuluyan at napaawang na lang ang kanyang bibig sa nakita."I really can't believe where we are." Hindi pa rin siya makapaniwala na nasa isang mansion sila dito sa Baguio. "Hindi ko kasi alam kung saan kita dadalhin. I know there's a lot of hotels but… I tried to ask my boss and I couldn't believe that he would offer his rest house here." Hinila siya nito dahilan para mapaupo siya sa kandungan ng kasintahan. Mabilis nitong ipinulupot ang mga braso sa kanyang baywan
PAGKAUWI ni Zahra ay naabutan niya ang mga magulang na nasa sala at mukhang hinihintay siya. Nang buksan niya kanina ang cellphone ay agad na tumunog 'yun at ang mommy niya ang tumatawag. Sinabi niya na pauwi na siya."Zahra." Salubong ng mommy niya at mahigpit siyang niyakap. "Where have you been? I'm so worried about you. Kahit na sinabi mong ayos ka lang, still, I can't help but to worry." Ginantihan ang yakap ng mommy niya. Alam niyang mali ang pag-alalahanin ang mga ito pero masyado magulo ang isip niya."Zahra," tawag ng daddy niya sa kanya kaya naman binitawan na siya ng mommy niya at sabay silang humarap rito."Da-daddy," mahina niyang sagot. Hindi niya pa rin kasi matanggap na hinayaan nito na ma-i-fix marriage siya. "Come here." Ibinuka nito ang mga bisig na nagpapahiwatig na gusto nitong yakapin niya ito. Kaya naman ganon ang ginawa niya. Pagkayakap niya sa daddy niya ay kasabay nang pagtulo ng kanyang mga luha. Bumalik ang alaala nang makilala niya ang lalaking gustong sir
IT'S BEEN ONE WEEK since Zahra's father confiscated her cellphone and never allowed her to go out without bodyguards. Sineryoso talaga nito ang banta sa kanya na hindi makakalabas nang walang bantay. At ang masaklap pa, makakalabas siya with her bodyguard pero hindi niya pwedeng puntahan si Clyde. Kaya naman mas pinili na lang niya na magkulong sa silid niya. Hoping that Clyde will look for her. Pero isang linggo na rin siyang walang balita sa kasintahan. Nag-aalala siya na baka may ginawa ang daddy niya rito. She knows that her parents love her so much. Kaya kahit na may munting tinig sa isip niya na gustong kwestyunin ang pagmamahal ng mga magulang para sa kanya ay pilit niyang binabalewala. Mula bata siya pinaramdam ng mga ito kung gaano siya kamahal. Kahit busy sa trabaho ang daddy niya, his always present to every special day of her life. Tatlong sunod-sunod na katok ang pumukaw sa kanyang pag-iisip. Tumingin siya sa may pintuan at walang ganang bumangon mula sa pagkakahiga upan
ANG PAGBUKAS NG PINTO ang nagpahinto kay Zahra sa pagbabasa ng libro. Pero hindi man siya nag-aksaya ng oras na tingnan kung sino ang pumasok. Muli niyang ipinagpatuloy ang pagbabasa habang nakasandal sa headboard ng kama."What are you doing? I already instructed manang Aiza to tell you that you must be ready at six pm," bakas ang galit sa boses nito.Hindi siya sumagot bagkus ay ipinagpatuloy ang pagbabasa hanggang sa nawala sa kanyang harapan ang libro at narinig ang pagbagsak no'n sa sahig. She gritted her teeth. Hearing his voice always makes her blood boil. It's been two years but she can't accept the fact that she ended up with him."If I were you, I would start fixing myself. You still have thirty minutes." Masama niya itong tiningnan. At ano pa ba aasahan niya. Sa loob ng dalawang taon ay wala naman itong ginawa kung hindi gawin siyang alipin. She hates him. "I will not go," matigas niyang sagot at sinalubong ang walang emosyon nitong mga mata. That cobalt blue eyes. Siya r