DAHAN-DAHAN iminulat ni Zahra ang mga mata. Nang sumalubong sa kanya ang apat na parihabang kulay brown na kisame kung saan may mga ilaw na nakalagay at sa ibang parte naman ay kulay puti, napabalikwas siya nang bangon. Wala siya sa kanyang silid. Sinilip niya ang sarili sa ilalim ng comforter na nakakumot sa kanya. Nakahinga siya nang maluwang nang makitang walang nabawas sa kanyang kasuotan."Good morning, cupcake."Mabilis na napalingon si Zahra sa pinanggalingan ng boses. Napakurap-kurap pa siya nang makita ang kasintahan ito. Malapad ang pagkakangiti nito at may hawak na isang tray. Bumalik sa alaala niya ang mga nangyari at naging malinaw ang lahat. "Good morning, bunny," matamis niya ring bati rito. "Where are we?" Hindi niya naiwasang itanong.Maingat na inilapag ni Clyde ang hawak na tray sa bedside table saka sumampa sa kama. Mas lumapit pa ito sa kanya kaya naman medyo nailang siya dahil kakagising niya lang at hindi niya nga alam kung ano ang itsura niya. Bigla tuloy siya
NARAMDAMAN NI ZAHRA ang paglapat ng katawan sa malambot na kama. Ni hindi niya nga napansin kung paano sila nakarating doon. Magkalapat pa rin ang kanilang mga labi, mapusok ang kanilang halikan. Ramdam na ramdam niya ang pananabik ng kasintahan habang ang mga kamay nito ay humahaplos sa bawat parte ng kanyang katawan. "Cupcake, f*ck!" Malakas nitong mura nang paghiwalayin ang kanilang mga labi. Ang bilis ng kamay nitong hinubad ang kanyang pang-itaas na damit at sinunod ang kanyang pantalon. Ngayon ay tanging panloob na lamang ang suot niya. Nang magtama ang kanilang mga mata ay mas lalong nagningas ang apoy. Mabilis rin nitong hinubad ang suot na t-shirt at ang short. Napasinghap siya nang malakas nang biglang sumaludo sa kanya ang pagkalalaki nito nang sabay pala nitong inalis ang short at brief. Para siyang tinakasan ng kaluluwa na nanatiling nakatitig sa naghuhumigti nitong alaga. Kasabay nang pagkislot ng kanyang pagkababae nang gumalaw ang pagkalalaki nito. Narinig niya pa ang
DAHIL SA PAGOD AY nanatili lamang sina Zahra at Clyde sa loob nang napakalaking bahay—No it's a mansion. Matapos niyang makatulog ay ginising siya ng kasintahan upang kumain. Halos murahin niya si Clyde nang mamilipit siya sa sakit nang umihi siya. Sobrang hapdi na parang binibiyak ang kanyang katawan. Mabuti na lang at mukhang handa ito dahil matapos kumain ay inabutan siya ng pain reliever. Kahit papaano ay nakaramdam siya ng ginhawa. Hindi naman nasayang ang araw nila dahil nilibot siya ni Clyde sa loob ng kanilang tinutuluyan at napaawang na lang ang kanyang bibig sa nakita."I really can't believe where we are." Hindi pa rin siya makapaniwala na nasa isang mansion sila dito sa Baguio. "Hindi ko kasi alam kung saan kita dadalhin. I know there's a lot of hotels but… I tried to ask my boss and I couldn't believe that he would offer his rest house here." Hinila siya nito dahilan para mapaupo siya sa kandungan ng kasintahan. Mabilis nitong ipinulupot ang mga braso sa kanyang baywan
PAGKAUWI ni Zahra ay naabutan niya ang mga magulang na nasa sala at mukhang hinihintay siya. Nang buksan niya kanina ang cellphone ay agad na tumunog 'yun at ang mommy niya ang tumatawag. Sinabi niya na pauwi na siya."Zahra." Salubong ng mommy niya at mahigpit siyang niyakap. "Where have you been? I'm so worried about you. Kahit na sinabi mong ayos ka lang, still, I can't help but to worry." Ginantihan ang yakap ng mommy niya. Alam niyang mali ang pag-alalahanin ang mga ito pero masyado magulo ang isip niya."Zahra," tawag ng daddy niya sa kanya kaya naman binitawan na siya ng mommy niya at sabay silang humarap rito."Da-daddy," mahina niyang sagot. Hindi niya pa rin kasi matanggap na hinayaan nito na ma-i-fix marriage siya. "Come here." Ibinuka nito ang mga bisig na nagpapahiwatig na gusto nitong yakapin niya ito. Kaya naman ganon ang ginawa niya. Pagkayakap niya sa daddy niya ay kasabay nang pagtulo ng kanyang mga luha. Bumalik ang alaala nang makilala niya ang lalaking gustong sir
IT'S BEEN ONE WEEK since Zahra's father confiscated her cellphone and never allowed her to go out without bodyguards. Sineryoso talaga nito ang banta sa kanya na hindi makakalabas nang walang bantay. At ang masaklap pa, makakalabas siya with her bodyguard pero hindi niya pwedeng puntahan si Clyde. Kaya naman mas pinili na lang niya na magkulong sa silid niya. Hoping that Clyde will look for her. Pero isang linggo na rin siyang walang balita sa kasintahan. Nag-aalala siya na baka may ginawa ang daddy niya rito. She knows that her parents love her so much. Kaya kahit na may munting tinig sa isip niya na gustong kwestyunin ang pagmamahal ng mga magulang para sa kanya ay pilit niyang binabalewala. Mula bata siya pinaramdam ng mga ito kung gaano siya kamahal. Kahit busy sa trabaho ang daddy niya, his always present to every special day of her life. Tatlong sunod-sunod na katok ang pumukaw sa kanyang pag-iisip. Tumingin siya sa may pintuan at walang ganang bumangon mula sa pagkakahiga upan
ANG PAGBUKAS NG PINTO ang nagpahinto kay Zahra sa pagbabasa ng libro. Pero hindi man siya nag-aksaya ng oras na tingnan kung sino ang pumasok. Muli niyang ipinagpatuloy ang pagbabasa habang nakasandal sa headboard ng kama."What are you doing? I already instructed manang Aiza to tell you that you must be ready at six pm," bakas ang galit sa boses nito.Hindi siya sumagot bagkus ay ipinagpatuloy ang pagbabasa hanggang sa nawala sa kanyang harapan ang libro at narinig ang pagbagsak no'n sa sahig. She gritted her teeth. Hearing his voice always makes her blood boil. It's been two years but she can't accept the fact that she ended up with him."If I were you, I would start fixing myself. You still have thirty minutes." Masama niya itong tiningnan. At ano pa ba aasahan niya. Sa loob ng dalawang taon ay wala naman itong ginawa kung hindi gawin siyang alipin. She hates him. "I will not go," matigas niyang sagot at sinalubong ang walang emosyon nitong mga mata. That cobalt blue eyes. Siya r
KANINA PA SI ZAHRA wala sa sarili mula nang masilayan ang dating kasintahan. Oo, hindi siya pwedeng magkamali na ang Clyde Vito Villasis Romano at ang Clyde Villasis na naging kasintahan niya ay iisa. Pangalan lang ang nagbago pero walang nagbago sa itsura nito. Imposible naman kamukha lang ito ng kasintahan niya. Pero bakit nang magtagpo ang kanilang mga mata kanina ay parang hindi siya nito kilala. Ito pa ang may ganang magalit samantalang siya ang niloko nito. Muli na naman kumirot ang isang bahagi ng puso niya nang maalala na naman ang kataksilan ng dating kasintahan. Kinuha lang nito ang pinakaiingatan niya saka siya itinapon na parang basura. 'Kusa mong ibinigay' salungat ng isang bahagi ng isip niya.Oo na! Kusa niyang ibinigay kasi nagtiwala siya sa kasintahan pero nagkamali pala siya."Are you okay?" Tanong ni Lorenzo ang pumukaw sa malalim niyang pag-iisip. Napalingon tuloy siya rito. Kanina pa tapos ang speech ni Clyde at kasalukuyang nakikipag-usap sa ibang mga bisita hab
HANGGANG SA makarating sina Zahra at Lorenzo sa kotse ay walang nagsasalita sa kanilang dalawa. Nang simulan paandarin ang makina ng kotse at unti-unti na itong umuusad upang umalis ay nanatili pa rin silang tahimik. Inabala muli ni Zahra ang sarili na pagmasdan ang buong kapaligiran. Pero sadyang matalas yata talaga ang memorya niya dahil pilit bumabalik ang eksenang nakita niya kanina. Kung paano tugunin ni Clyde ang halik ng babae na 'yun. Ito rin kaya ang babaeng nakita niyang kasama nito. Siguro nga. O, baka iba na naman. Sa estado ngayon ng dating kasintahan ay imposibleng iisa lang ang babae nito. Kung noon nga ay ang dami nang nanghahabol rito kahit simpleng mamamayan lamang ito ng bansa. What more now that he is the missing son of Mr. Romano."You enjoy the party?" untag ni Lorenzo sa kanya na ikinalingon niya rito. Ang mga mata nito ay nakatingin lang sa harapan habang naka-cross ang mga kamay sa dibdib nito at naka de-kwatro ang mga paa. Sino ba hindi ma-i-intimidate sa i