Chapter 1

Kiara POV

Papunta ako ngayon sa opisina ng kapatid ko pero hindi pa ako nakakapasok ay narinig ko na ang galit niyang boses. Bago ko pa pihitin ang pinto ay nagbukas na ito at lumabas ang kanyang sekretarya na umiiyak.

Pagpasok ko sa loob ay naabutan ko ang kapatid ko na nakatayo habang may hawak na baso na may laman na alak.

“What happen kuya?” tanong ko sa kanya.

“She is stupid, that’s all.” sagot niya sa akin.

“At sigurado akong tinanggal mo na siya sa trabaho, ano ka ba naman kuya pang ilang sekretarya mo na ‘yan!” singhal ko sa kanya.

“Hindi siya matatanggal kung inaayos niya ang trabaho, ilang beses ko na sinabi sa kanya na mag focus siya sa work pero inuuna ang kalandian.”

Napabuntong hininga naman ako, I know my brother kapag trabaho ang usapan ay seryoso ito. 

“Kahit kailan talaga napakainitin ng ulo mo, mana ka kay Dad. And why are you drinking? It’s too early.” I ask him.

“Konti lang ito pampatanggal ng stress. Anyway, why are you here?”

“I’m just bored so I decided to visit you here.”

“Dapat magtrabaho ka na lang dito sa kompanya kung wala ka naman pala ginagawa.”

“Ayaw ko nga! I have my boutiques already kuya and I told you ayaw ko magtrabaho sa kompanya.” pagmamaktol ko na ikinatawa niya naman.

“Then focus on it, hindi ‘yong kung saan saan ka nagpupunta.”

Inirapan ko naman siya. “I am kuya, so paano ka na ngayon? Wala ka naman sekretarya.” saad ko.

“I can handle it. I don’t need one kung hindi naman kayang gampanan ang trabaho niya. Hindi ako magsasayang ng oras at pera.”

Napailing na lang ako dahil sa sinabi ng kapatid ko, sanay na ako sa ganitong ugali niya at kahit na arogante siya I can say that he is the best brother I have, simula ng mawala ang mga magulang namin ay siya na ang tumayong nanay at tatay sa akin at hindi niya ako pinabayaan.

Nagtagal pa ako sa opisina niya ng ilang oras bago nagpaalam na aalis na dahil bumalik na naman sa trabaho ang kapatid ko.

Pasakay na sana ako ng kotse ko ng makita ko ang isang pamilyar na babae, kaya nilapitan ko siya dahil mukhang nakikipag away siya sa guards.

“What’s going on here?” tanong ko.

Agad naman silang napatingin sa akin. “Eh kasi ma’am pinagbabawalan namin siya na huwag tumambay dito dahil bawal.” sagot sa akin ng isang guard.

“Pwede niyo naman sabihin sa akin ‘yon at maiintindihan ko naman. Hindi naman ako magtatagal dahil may hinihintay lang ako.” sagot naman ng babae.

“Let her, ako na ang bahala dito at bumalik na kayo sa pwesto niyo.” utos ko sa mga gwardiya.

Tumingin naman ang babae sa akin. “Maraming salamat po ma’am.” saad niya.

“I think hindi mo na ako natatandaan, am I right? Ako ang tinulungan mo sa park.” wika ko.

Nanlaki naman ang kanyang mga mata ng mapagtanto ang sinabi ko. “Ma’am K-kiara?” bulalas niya.

“Ano ka ba sinabi ko na sayo na Kiara na lang eh.” saad ko.

“Pasensya na at hindi agad kita nakilala.”

Ngumiti naman ako. “Ayos lang ‘yon. Bakit ka nga pala nandito?” tanong ko sa kanya.

“Napadaan lang ako at masyado kasing mainit kaya napahinto muna ako saglit. Pupuntahan ko kasi ang nanay ko sa hospital.”

“Kung gusto mo ay ihahatid na kita do’n.” suhestyon ko.

Mabilis naman siyang umiling. “Huwag na po, nakakahiya.”

“I insist, wala naman akong gagawin eh.” anas ko at hinila na siya papunta sa kotse.

Tahimik lang si Beatrice habang na sa sasakyan kami, itinuro niya na din sa akin kung saang hospital ang nanay niya.

“What happened to your mom?” tanong ko sa kanya.

“May sakit kasi siya, kaya halos maging bahay niya na ang hospital.” natatawang sagot niya.

“That’s why ang dami mong trabaho na pinapasukan, mabuti at hindi ka napapagod.” saad ko.

Tumango naman siya. “Wala naman kasi akong ibang choice dahil ako lang ang inaasahan sa amin, kaya walang lugar ang kapaguran dahil kailangan ng pera para panggastos araw araw. Kayo po bakit kayo nasa Alcantara Company kanina?”

“I just visit my brother.” maikling sagot ko.

“Do’n ba nagtatrabaho ang kapatid mo?”

“Yes, he is the boss.” sagot ko na ikinalaki naman ng kanyang mga mata.

“Y-you mean?”

Hindi ko naman mapigilan ang sarili ko na hindi matawa dahil sa reaksyon niya. “I’m sorry, kilala mo lang pala ako sa pangalan. And yes, my brother is the CEO of that company. I’m Princess Kiara Alcantara.” saad ko.

“Hala! Ngayon ko lang nalaman, kaya pala may pagkakahawig kayo ng may ari ng kompanya na ‘yon dahil kapatid mo pala siya.”

Natawa naman ako dahil sa sinabi niya. “Did you know him?” tanong ko sa kanya.

“Hindi ko pa siya nakikita ng personal, sa interview lang at mga magazine. Sabi nga ng iba ang seryoso daw no’n eh.”

“Gano’n talaga ‘yon, masyado kasi siyang nakafocus sa kompanya. No’ng nag aaral pa lang kasi siya ng college ay sinasabay niya ang training sa trabaho kaya halos lahat ng oras niya ay nakalaan na sa kompanya.” paliwanag ko naman sa kanya.

“Sabagay, hindi mo naman masisisi ang kapatid mo at isa pa ang successful ng kompanya niyo.”

Mayamaya pa ay nakarating na din kami sa hospital. “Dito na lang ako Kia, salamat talaga sa paghatid.” saad niya.

“Can I come?” tanong ko sa kanya.

“S-sigurado ka ba?”

“Yes, as I told you wala naman akong pupuntahan o gagawin.” anas ko.

Tumango naman siya sa akin at sabay na kaming pumasok sa loob.

Nang makarating na kami sa kwarto kung saan ang nanay ni Beatrice ay nagtaka ako dahil may doctor at mga nurse na mukhang aligaga. Mabilis na lumapit kami sa kanila.

“Doc. ano ho ang nangyayari?” tanong ni Beatrice.

“Minonitor namin ang nanay mo kasi humina na naman ang tibok ng puso niya kanina. Kailangan niya na talagang maoperahan sa lalong madaling panahon bago pa mas lumala ang kalagayan niya.” rinig kung saad ng doctor.

“M-mga magkano po ba ang magagastos sa operasyon?” tanong ni Beatrice.

“Isa’t kalahating milyon ang kailangan mong ihanda para sa operasyon at mga gamot na kailangan ng nanay mo.”

“G-gawin niyo po ang lahat para mailigtas lang ang nanay ko, hahanap po ako ng pera na ipapambayad.” naiiyak na anas ni Beatrice.