Chapter 4

Kiara POV

Nakatingin lang ako sa kuya kung paakyat na ng taas, hindi pwedeng hindi ko siya mapilit na tanggapin si Bea bilang sekretarya niya. May tiwala ako sa babaeng ‘yon at alam kung magagampanan niya ng maayos ang trabaho.

At dahil desisido akong mapapayag siya at sinundan ko siya sa kanyang kwarto. Pagpasok ko ay hindi ko siya nakita pero rinig ko ang lagaslas ng tubig sa banyo kaya sigurado akong naliligo siya. Umupo muna ako sa kama habang hinihintay siyang matapos.

Mayamaya pa ay narinig ko ang pagbukas ng pinto sa banyo at lumabas ang kapatid ko, napatingin naman ito sa akin.

"What are you doing here?" He asked.

"Hindi pa tayo tapos mag usap kuya!" singhal ko sa kanya.

"Kung ipipilit mo pa rin ang sinasabi mo sa akin kanina my answer is still no." 

Tumayo naman ako at lumapit sa kanya. "Kuya she needs this work, kailangan maoperahan ng nanay niya." saad ko.

"And so? Gusto mo pang gawing charity ang kompanya? You can help her if you want. You have your business right? Bakit hindi mo siya pagtrabahuin sayo?"

"I already offer her some help pero ayaw niyang tanggapin, gusto niya magtrabaho at hindi umasa sa ibang tao. At isa pa kuya walang bakante sa boutique ko." paliwanag ko sa kanya.

"But she is not a degree holder right? Hindi siya nakatapos ng pag aaral."

"But she is hard working, I'm sure naman na magagawa niya ng maayos ang trabaho niya. Hindi ba 'yon naman ang gusto mo sa isang sekretarya?" pagpupumilit ko.

Bumuntong hininga naman siya. "Pagbibigyan kita sa bagay na ito Kiara pero kapag hindi ko nagustuhan ang trabaho niya ay tatanggalin ko siya. Okay?"

"Talaga kuya? Wala ng bawian yan ah." masiglang saad ko at niyakap niya.

"Let me go! Hindi ako makahinga." reklamo niya.

"Pwede mo na siyang tulungan sa operasyon ng nanay niya right?" saad ko.

Kumunot naman ang noo niya. "What do you mean?"

"Eh kasi kuya kanina sinamahan ko siya sa hospital, naaawa ako sa kanya kasi sila na lang na dalawa ng nanay niya tapos may sakit pa ito at sabi ng doctor ay kapag hindi pa ito maoperahan ay baka mamatay siya." pagkwento ko.

"Saan mo ba nakilala 'yan? Baka mamaya hindi 'yan magpagkakatiwalaan at ginagamit ka lang."

"Mabait siya kuya, tinanggihan niya nga ang alok kung tulong sa kanya diba? Sabi niya kasi gusto niyang pagtrabahuan ang perang kikitain niya para sa nanay niya. At alam mo ba na halos apat na trabaho ang pinapasukan niya para lang makaipon ng pera at ayaw niya na din mangutang kasi hindi pa sila nakakabayad sa ibang nautangan nila." anas ko.

"Ewan ko sayo Kiara, iwasan mo ang masyadong pagiging mabait dahil minsan naabuso 'yan ng ibang tao."

"I know kuya, it's just mabait lang talaga siya sa akin kasi tinulungan niya din naman ako kahit hindi niya pa ako kilala noon." wika ko.

"Tell her that she needs to go to the office tomorrow. Ayaw ko ng late."

"Alright kuya I will." nakangiting saad ko.

Tumango naman siya. "Bumaba na tayo at kumain." 

FASTFORWARD ...

Nang matapos na kaming kumain ay agad akong pumanhik sa kwarto ko para tawagan si Reign, kailangan kung sabihin sa kanya ang magandang balita.

"Hello, sino 'to?" bungad sa akin ng nasa kabilang linya.

"Hey Bea it's me Kiara." sagot ko naman sa kanya.

"Ay ikaw pa lang 'yan Ki. Bakit ka napatawag?"

"I have good news." saad ko.

"Ano 'yon?"

"Pumayag na si kuya na magtrabaho ka sa kanya." masiglang anas ko.

"T-talaga? Paano?"

"Sinabi ko naman sayo na ako ang bahala diba? Pumunta ka sa opisina niya bukas and please huwag kang malate dahil ayaw niya pa naman na pinaghihintay siya." saad ko.

Pagkatapos kung sabihin 'yon sa kanya ay ibinaba ko na ang tawag at nahiga na sa kama. Biglang pumasok sa isipin ko si Nigel, na mimiss ko na siya. It's been a month simula ng nag cooloff kami, ginagawa ko ang lahat para lang kausapin niya ako ulit. Nagpakabrat ako at naging laman ng bar pero sadyang matigas siya. Kasalanan ko naman kasi kung bakit kami nagkaganito.

Mayamaya ay tumunog ang phone ko, kinuha ko ito at nanlaki ang mga mata ko ng makita ang pangalan ng taong iniisip ko. 

"Nigel!" sigaw ko ng sagutin ko ito.

"How are you Princess?" he asked me.

"I-im fine, still alive and kicking. How about you?" sagot ko sa kanya.

"I'm okay, medyo busy lang nitong mga nakaraang linggo."

"Good to hear that." anas ko.

"Ahm, Princess I wanna talk to you."

"Nig, kung tungkol ito sa engagement you don't need to worry about it." malungkot na anas ko.

"It's not about it. I will not call off the engagement we have Princess. That's why I call just to talk to you."

"W-what do you mean?" tanong ko sa kanya.

"I'll be home next week. So, see you."

"T-talaga?" masayang turan ko.

"Yes, tatapusin ko lang 'yong projects dito at uuwi na ako."

"Akala ko magtatagal ka pa diyan eh." ani ko.

"Pwede ba 'yon? Eh nandyan ang main branch ng kompanya namin. Alam mo naman na hindi naman ako pupunta dito kung hindi lang nagkasakit si Dad."

"I know, akala ko lang talaga matatagalan ka pa o kaya hindi na bumalik." saad ko.

"Pwede ba 'yon eh nandyan ang fiance ko."

"Fiance ka diyan, parang hindi tayo naghiwalay ah. Ni hindi mo nga ako tinawagan man lang ng halos isang buwan." puno ng hinanakit na sambit ko.

"Hindi naman talaga tayo naghiwalay, iba ang cool off sa hiwalay okay? At isa pa ginamit ko ang oras na 'yon para tapusin ang projects dito pero alam ko ang nangyayari sayo diyan at alam ko ang mga ginagawa mo."

"What? Sigurado akong si kuya 'yan!" bulalas ko dahil wala naman ibang magsasabi sa kanya kung hindi ang kapatid ko dahil mag best friend sila.

"Hindi ko gusto ang mga ginagawa mo Princess."

"I'm sorry about it, I'm just sad to what happen kaya nagawa ko ang mga bagay na 'yon para makalimot kahit papaano." paliwanag ko sa kanya.

Nag usap pa kaming dalawa ng halos ilang oras bago kami nagpaalam sa isa't isa dahil gabi na at kailangan na namin matulog.

He is Nigel Monteverde my fiance, best friend sila ng kapatid ko kaya madalas siyang nasa bahay dati hanggang sa naging close kami at niligawan niya ako. Hindi naging madali sa kanya ang lahat dahil sobrang protective ng kapatid ko pero kalaunan ay napapayag niya din si Storm.