KKabanata 3
Napakurap kurap ako. Totoo ba ang nakikita ko? I-I mean... totoo bang gising na talaga si Putlong at ka-face-to-face ko na talaga siya ngayon? As in?! Grabe! Ang guwapo niy— I mean... may himala! Tama! Oo! May himala talaga 'yon! Hallelujah! Aligaga akong lumapit sa maliit na sala kung nasaan si Putlong. Nang nasa harapan niya na ako, tumingala sa akin ang lalaki at inosente ako nitong tinitigan gamit ang nakakahumaling sa ganda niyang dark blue-ng mga mata.At sa ilang segundo kong pagtitig sa mukha ng sanggano, doon ko mas lalong napatunayan sa sarili ko na sobrang guwapo niya talaga. Sobrang puti pa. Kaya imposible talaga siyang maging kriminal katulad ng iniisip ko! At kung totoo man na kriminal nga siya—baka ako pa ang mag-sorry sa kanya kapag nahuli ko siya sa aktong nilolooban ako! "S-Sino ako?" ulit niya sa tanong niya kanina na hindi ko na pala nasagot dahil sa sobrang pagkahumaling ko titigan ang mga mata niyang parang hinihigop ako sa sobrang lalim. Kumurap kurap ulit ako at binalik ang rasyonal na sarili, "Hindi ko alam. Hindi kita kilala. Sino ka ba?" Sa tanong ko, nagdikit ang dalawang makapal na kilay niya. Rumiin rin ang titig niya sa akin. Naguguluhan. At doon, doon ko lang rin na-realized ang pang tanga kong tanong sa kanya!Gaga ka talaga Luise! Magtatanong ba 'yan sa 'yo kung sino siya kung kilala niya sarili niya? Gusto ko na sampalin ang sarili ko. Kung hindi ko nga lang kaharap ang guwapong sangganong ito, baka ginawa ko na talaga! "I-I mean..." nag-isip ako ng mabuti para madali niyang makuha ang gusto ko talagang ipunto. "I-Ikaw? Wala ka b-bang naalalang kahit ano tungkol sa sarili mo? Kung taga saan ka? Anong pangalan mo? At kung may jowa ka bang naiwan?"Mas lalong kumunot ang noo ng sanggano sa huli kong tanong, "Jowa?"Napapikit ako sa isip isip ko. Umayos ka nga Luise! Anong jowa ka dyan?! "I-I mean, pamilya! Oo tama! Naalala mo ba kung may naiwan ka bang pamilya? O kaibigan? May naalala ka ba kahit isa sa kanila man lang?"Mabilis siyang umiling bilang sagot.Napabuntong hininga ako sa pagka-dismaya dahil mukha talaga siyang walang maalalang kahit ano tungkol sa nakaraan niya.Datapwat, sinamaan ko siya ng tingin at tinaasan ng kilay, "Hindi mo ba ako niloloko Putlong? Baka naman may naalala ka talaga, tapos modus mo lang talaga ang magpanggap sa mga biktima mo na wala kang maalalang kahit ano, tapos bukas, pag-gising ko, wala na lahat ng gamit ko dito sa bahay??" Sambit ko ng bigla ko lang ring naisip dahil baka mamaya—totoo talaga ang hinala kong sanggano ang lalaking ito at nalilinlang lang ako ng makalaglag panty niya sa guwapo na mukha. Mas niriianan ko ang titig ko sa kanya ng inosente niya lang ako pinagmasdan. Pero kalaunan—ako na rin ang sumuko sa ginagawa kong pangh-hot seat sa kanya dahil sa mukha pa lang na binibigay niya sa akin, batid ko na doon pa lang na hindi niya ako bino-bogus. Totoong wala siyang maalala. Malakas akong bumuntong hininga bago ko nilapag ang gamit at pinamili ko sa maliit na table na nasa likod ko. Sunod kong ginawa, mabilis akong umupo sa tabi ni Putlong at hinarap ulit siya. Sinundan niya ako ng tingin at tinitigan ulit ako. "E sa nangyari sa 'yo bago ka mawalan ng malay sa harap mismo ng apartment ko? Naalala mo pa ba?" kuwestyon ko ulit. Ilang segundo niya ako blankong tinitigan bago siya yumuko at malalim na nag-isip. Sinundan ko ang mukha niya ng tingin at hinintay kung may mahihita ba siyang sagot. Pero kalaunan, nang malapit na kami balutin ng katahimikan. Nag-panict ako bigla ng hawakan niya ang may benda niyang ulo at d*****g sa sakit.Mabilis ko siyang inalalayan ng muntik na siyang tumumba. "H-Hoy! Ok ka lang? Napanoka? Anong masakit?" alala ko talagang tanong.Tiningnan niya ako gamit ang nasasaktan na tingin. "M-Masakit. Masakit kapag pinipilit kong may maalala."Sa sagot niya, nakaramdam ako ng guilt para sa sarili ko dahil mali ko. Inulan ko agad siya ng maraming tanong kagigising niya pa lang. Gaga ka talaga Luise! "Ok, huwag na. Huwag mo na pilitin ang sarili mo mag-isip kung wala ka talagang maalala." ani ko. Tumungo naman siya bago yumuko. "Masakit pa rin ba?" guilty kong tanong dahil parang sumasakit pa rin ang ulo niya sa kagagawan ko! "Ouhm," tipid niyang sagot habang nakayuko pa rin. Nilamon na ako ng guilt kaya ang ginawa ko, tinanggal ko ang kamay niyang nasa ulo niya para hilutin iyon."S-Sumasakit pa rin ba?" bulol kong wika ng taasan niya ako ng tingin at inosenteng tinitigan ang mukha ko na alam kong kinakain na ng pamumula dahil sa paninitig niya! Hindi siya sumagot. Tinitigan niya lang ako ng matagal. Na ikina-iwas ko na talaga ng tingin sa kanya! Dahil hindi ko na kaya ang binibigay ng maganda at malalalim niyang mga mata sa sistema ko! Ano ba ito? Bakit parang l-lagnatin ako? Ganito ba talaga ang mararamdaman mo kapag may kaharap kang sobrang guwapo? O iba na ito??-"Oh, kumain ka ng kumain," baba ko sa harapan ng Sanggano ng isang platong hatdog na niluto ko para sa kanya dahil kanina, habang hinihilot ko siya, narinig ko ang malakas na pagkalam ng sikmura niya. Kaya naman pagkatapos na pagkatapos ko siya hilutin, dumeretso na ako dito sa kusina para paglutuan siya ng mga stock na pagkain na nakita ko sa ref dahil ilang linggo na rin siya walang kain. Tinunguan lang ako ng Sanggano bilang tugon at saka niya nilantakan ang mga pagkaing niluto ko para sa kanya. Umupo ako sa harapan niya at pinanood lang siya kumain. Doon rin ako nakaramdam ng matinding kapaguran ngayong araw. Napabuntong hininga na lang ako.At habang pinapanood ko ang sanggano ubusin lahat ng niluto kong pagkain para sa kanya, naisip ko bigla kung ano ba ang mas magandang gagawin sa lalaki. Wala siyang maalala kahit isa sa nakaraan niya. Pero gising na siya at iyon ang mahalaga. Kaya naman—what if... isuko ko na lang siya sa mga awtoridad dito sa amin?Tapos naman na ang gampanin ko sa kanya. Ok na siya at tama lang naman siguro kung ipapa-alam ko sa mga awtoridad ang tungkol sa kanya dahil baka hinahanap na rin siya ng pamilya niya. Tama. Iyon siguro ang sunod na hakbang na dapat kong gawin... Sa hindi ko alam na dahilan, habang naglalaro sa utak ko ang mga isiping iyon habang pinapapanood ko siya kumain, nakaramdam ako ng matinding kalungkutan na hindi ko alam kung saan nang-gagaling. Para bang... may dinidikta ang puso ko na ibang paraan na gusto nito gawin pero kino-kontra ito ng utak ko kaya hindi ko mabatid sa sarili ko kung ano ba iyon. Bumuntong hininga na lang ako para mawala ang malalim na pag-iisip kong iyon. Sinipat ko ng tingin ang maliit na table sa sala na pinaglagyan ko ng mga gamit ko dahil bigla kong naalala ang mga pinamili kong gamit sa sangganong patapos na kumain. Hinarap ko ulit ang lalaki at kasabay niyon ay ang pagtambol ng puso ko. "Putlong," tawag ko rito. Agad naman ito tumingin at tinitigan ako. Lumunok muna ako ng mariin bago sabihin ang nais. "P-Pagktapos mo d'yan, maliligo ka ha? Hindi ka pa kasi naliligo e."Tinunguan niya ako at nagtuloy sa pagnguya.May pumasok na ideya sa utak ko kaya halos mabingi na ang kaloob-loob-an ko sa sobrang lakas ng pintig ng puso ko. Napalunok rin ako ng ilang beses at mas lalong napatitig kay Putlong.Sasabihin ko ba talaga iyon? Paano kung magalit siya? Anong isipin niya sa akin? — Hayst! Bahala na nga! Itra-try ko pa rin! Wala namang masama! "A-Ano... P-Putlong..." Tumigil ulit siya sa pagkain at tinaasan ako ng tingin. "Puwede ba kitang tulungan sa pagligo mamaya?"Itutuloy...Warning: SPG slight.Kabanata 4"Sige na maghubad k-ka na," utos ko kay Putlong na kanina pa ako tinititigan gamit ang maganda niyang mga mata.Nandito na kami sa banyo. Dito kami dumeretso pagkatapos niya kumain. Hindi niya rin sinagot ang tanong ko sa kanya kanina k-kung... gusto niya bang tulungan ko siya maligo. Pero—mukhang hindi niya naman kaya maligo mag-isa kaya nandito pa rin ako. Sinamahan siya.A-At saka...! Purong pagmamalasakit 'to 'no! Wala naman akong gagawing kakaiba kay Putlong! "Sige na Putlong, maghubad ka na para makaligo ka na. Gabing gabi na oh. Sige ka, magkaka-sipon ka kapag mamaya ka pa maliligo!" kunwari'y banta ko sa lalaking wala ng ginawa simula pa kanina kung hindi titigan ako. Ene be Putlong! Heweg kengeng geneyen! Ehe! — Joke!"Tss," Iling ko na lang nang pagkaraan ng hindi pa rin siya kumikilos at talagang tinitigan niya lang ako ng nakakalunod niyang mga mata.Ako na ang lumapit sa kanya para hindi na kami abutin ng madaling araw dito sa banyo. Dahil
Kabanata 5"ANTE Tigang ka!" asik mismo sa mukha ko ni Honey kinabukasan ng i-kuwento ko dito ang kagabing nangyari sa akin na ako mismo, hindi ko maipaliwanag kung ano.Sinamaan ko ang 'akla ng tingin. Inirapan lang naman ako nito bago ulit nagsalita, "Nagpre-cum ka. Iyon ang nangyari sa 'yo kagabi." "P-Pre-cum...?" mahina kong tanong.Hindi ko kasi alam kung ano iyon. Hindi man kapani-paniwala pero iyon ang totoo. Kapag usapang ganito na talaga—napapaghalataang, 'Never-Been-Touch-And-Never-Been-Lapangs' ako dahil talaga wala akong kaide-deya sa mga makamundong bagay.Meron lang na unti pero hindi pa rin kasing dami ng nalalaman ni Honey na lagi na lang bina-brag sa akin na every week siya may booking at lalaki.Napabuntong hininga na lang si 'akla sa akin at napa-iling. Nabasa siguro nito sa mukha ko na hindi ko talaga alam ang sinasabi niya.Nagsalita siya ulit, "Beh, nagp-precum ang babae kapag sobrang intimate ng iniisip mo. Hindi mo mapipigilan 'yon. Normal lang ang nangyayari
Kabanata 6KUSANG gumalaw ang katawan ko sa nadatnan. Nabitawan ko ang hawak kong supot ng letchong manok sa pagkabigla. Agad akong tumakbo kung nasaan ang kawawang binatang parang binabangungot ng gising. At nang ma-lebel-lan ko na siya. Tinaas ko ang mukha niya gamit ang dalawa kong nanginginig na mga kamay at tinitigan siya sa mata.At parang pinipisat ng isang malaking kamay ang puso ko ng makita kong umiiyak ang guwapong binata.Anong nangyari? B-Bakit siya nagkakaganito??Sinuklay ko ang malambot niyang buhok bago mang-usisa,"P-Putlong, bakit nandito ka sa sahig? Anong nangyari? May nangyari bang masama sa 'yo habang wala ako, huh?" Hindi ko mapigilan ipahalata sa boses kong nanginginig ang takot at matinding pag-aalala sa kanya. Ang bilis ng tibok ng puso ko ngayon. Nag-uunahan rin sa isip ko ang samut-saring puwedeng nangyari kay Putlong habang wala ako.Katulad nang... niloob-an ba kami kaya siya umiiyak? Pero imposible iyon. Wala naman sa mga gamit dito sa apartment ko ang
Kabanata 7KATULAD nang napag-usapan namin ni Putlong. Dumeretso na kaming dalawa sa cr pagkatapos naming kumain.At nang masarado ko na ang pintuan at nang makasalubong ko ng tingin ang nakakalunod niyang mga mata, napalunok ako ng wala sa oras dahil sa matinding kabang nararamdaman ko.Ganitong pakiramdam din ang naramdaman ko niyon noong isang gabi ng paliguan ko siya. Parang hinahabol ng mga kabayo ang puso ko sa sobrang bilis pagkabog nito at ang ekstra-ordinaryong init na kanina pa bumabalot sa katawan ko, sa kusina pa lang, lumalaban sa matinding kabang nararamdaman ko!Jusko patawarin talaga ako ni Lord! Bakit ko ba ginagawa ang mga ganitong bagay? Dehydrated na dehydrated na ba ang keps ko at ganito ako kay Putlong?P-Pero bakit sa ibang lalaki naman hindi ko nararamdaman 'to? Sa kanya lang? Ano bang ginagawa sa sistema ko ng lalaking 'to?Lumunok ako ng mariin at winaksi ang mga tanong sa isip, "P-Putlong, sige na, maghubad ka na," utos ko sa binata. Na katulad ng naka-ugali
SPG!Kabanata 8"A-AGHH... ahhh... hmmp...!" tanging ungol lang ni Putlong ang namumutawi sa buong banyo habang parang sinasamba ko gamit ang dila ko ang ari niyang nasa harapan ko.Humawak ako sa gilid ng bewang niya para pang suporta sa sarili ko. Dahil pakiramdam ko, sa ginagawa ko, ginagamit ko ang lahat ng lakas na meron ako sa katawan para ipagpatuloy ang kabaliwan kong ito.Tuluyan na talaga akong nawala sa sarili. Hindi ko talaga alam ang nangyayari sa akin kapag kaharap ko si Putlong. Para siyang malaking bola ng temptasyon sa akin kapag kaming dalawa na lang.Ang guwapo niyang mukha na may bahid ng pagka-banyaga, ang katawan niyang makalaglag panty, at ang berde niyang matang kahit sinong babae matitignan mahuhulog sa kanya—lahat. Lahat sa lalaking ito ay isang malaking trigger lever para sa pinakatatago kong personalidad."Aghh... hmm... Arghh...!" ungol ulit ni Putlong ng hindi ko tigilan ang pagdila ko sa boxer niyang basang basa na ng laway ko. At nang pinarada na ni Pu
Kabanata 9"NANOOD ka na naman 'no," may lamang asik sa akin ni Honey umagang umaga.Naguguluhan ko siya saglit tinaasan ng tingin bago bumalik sa pag-aayos ng mga lesson plan ko sa desk ko, "Anong sinasabi mo Honey? Anong nanood na naman ako?"Suminghap siya ng malalim bago magsalita, "Alam mo beh, tatanggapin naman kita kung aamin ka sa aking nanonood ka ng popcornibels, e. Hindi iyong pinapahirapan mo yung sarili mo mag-sinungaling sa akin, e, ang laki laki ng eye bags mo, oh! Huling huli ka na!"Mabilis kong sinamaan ng tingin si Honey, "Beh, hindi nga ako nanonood ng gano'n! Ano ka ba! Saka p'wede ba? Huwag kang sumigaw! Mamaya may makarinig sa 'yo ng mga estudyante sa labas sa lakas ng boses mo, e! Ano pang isipin sa atin!"Inirapan niya ako at humalukipkip, "Oh, e, anong rason bakit p'wede nang pagtaniman ng kamote yang under eyes mo sa lalim, ha? Saka bakit namumula yang dalawa mong mata? Nag-aadik ka talaga 'no?"Sa lumalabas sa bibig ng kaibigan. Gusto ko na siya sigawan at
Kabanata 10"YIEEE" Sigawan ng mga estudyanteng tinuturuan ko ng bigla na lang kumatok si Sir Allan sa pinto.Umirap ako sa isip isip ko bago ko nilapag sa tabing table ang lesso-ng plan dini-discuss ko. Nilapitan ko ang lalaki at pilit na nginitian."Yes, Sir Allan? Anong kailangan niyo?" sambit ko."Yieee!!" Mas malakas na asaran ng mga bata. Hinarap ko sila saglit."Class, manahimik!" Sita ko. Pero ang mga ito, mas lalo lang nag-ingay. Kinalampag pa ng mga boys ang mga desk nila habang ang mga babae naman ay nagsisigawan na sa kilig na para bang wala ng bukas."Ma'am Luise! Bagay na bagay talaga kayo ni Sir Allan! Omgg!" Sigaw pa ni Sunshine sa likuran, dahilan, para mas lalo pang lumakas ang asaran nila sa amin ng lalaking kaharap."Yieee!!! Ship! Ship! Ship!""Pakasal na kayo Ma'am!" Habol pang sigaw ng mga boys sa likuran dahilan para umugong ang tawanan sa buong classroom.Napa-iling na lang ako. Hindi ko sila kaya sawayin kapag ganito sila karami at kaingay. Kakainin lang ng i
Kabanata 11"HONEY, may general meeting daw bukas. Pinapasabi ni Mrs. Cruz," sambit ko ng balita sa kaibigan ng maabutan ko pa ito sa faculty namin.Nilingon niya ako, "Ay, weh ba? Kanino mo nabalitaan? Nagkita kayo ni Mrs. Cruz sa hallway?" simpleng tanong niya pa. Umiling agad ako. Dumeretso muna ako sa table ko at nagsimulang mag-ayos ng sariling gamit bago ko si Honey sinagot."Hindi, si Sir Allan ang nagsabi sa akin. Pinuntahan niya ako kanina sa panghuling klase ko," simple kong sagot.Nanahimik si Honey pagkatapos kong sabihin iyon kaya napatingala ako sa kanya.Sinamaan ko agad ang kaibigan ng tingin ng makita ko siyang ngingiti-ngiti sa akin na parang may pinapahiwatig."Honey, 'wag kang mag-assume. Walang nangyaring kahit ano," pagpatay ko sa kung ano mang iniisip niya ngayon sa akin pati doon sa lalaki.Mas lalong lumawak ang ngiti niya sa akin bago ako pabirong inirapan."Naku! Hindi ako naniniwala Luise! 'Wag akes! Alam kong may roong nangyari dahil hindi papayag si Sir A