MATINDING KABA ang kanilang naramdaman bago pa sila tuluyang makaluwas ng bayan ng Eldefonso. At doon lang napanatag ang kanilang mga kalooban. "G-grabe ang kaba ko kanina, hah?" hinihingal na wika ni Yvo. "Ako rin," ganting sagot ni Karadine. Saka nito pinagdaop ang kanilang mga palad. Kumpara kanina ay doon lang naging kalmado ang pakiramdam nila. "Siya nga pala, paano natin 'to maibabalik ang sasakyan sa mansyon?" tanong ni Yvo sa kawalan.Bahagya namang ngumiti si Karadine at sinabi, "Ako na ang bahalang magpaliwanag kay papa kapag nagkataong matunton niya tayo. Yvo, hindi ka na niya ulit p'wedeng saktan dahil talagang kakalabanin ko siya kahit sarili ko pa siyang ama," matapang na pahayag ni Karadine. Hindi rin naman nagtagal at nakarating na rin sila sa bagong tirahan nila Yvo, sa bayan ng Matias, kung saan ay karatig bayan din ng Eldefonso at San Miguel. Ang kagandahan sa bayang ito ay payapa at hindi umiiral ang mga krimen, dahil na rin sa maganda at mahigpit na pamamalakad

NAGULANTANG ang lahat sa malakas na boses ni Renato bago pa man sumapit ang gabi. "Pambihira! Nasaan na ang mga 'yon?" Walang nais na sumagot sa mga tinugon nito at sa halip ay nagpatay malisya lamang ang grupo nila Renzo. Sa katunayan ay tagumpay ang naging plano nilang pagpapaalis sa mga bagong tauhan ni Renato, at inaasahan na nilang ganito ang magiging reaksyon ng amo kapag napagtanto nitong ipinagkanulo naman ito ng mga pinagkatiwalaan nitong mga tao. "Wala bang nakakarinig sa akin?" Doon lang nagsimulang sumagot si Renzo. "B-boss, wala na po sila." "Ano? Paanong wala?" "Umalis na po sila at iniwan ang kanilang mga trabaho. Siguro ay napagtanto nilang wala silang mapapala sa ganitong uri ng trabaho." Nakita nila ang pagkuyom ng kamao ni Renato at walang alinlangang isinuntok iyon sa isang kwadradong lamesa. " Kung ganoon ay pinatunayan lang nilang mga taksil sila!" Kapagkuwa'y nanlilisik ang mga mata nitong tumingin sa kanilang apat. "Umamin nga kayo sa akin, tulad n'yo rin

INISIP NANG mabuti ni Renzo kung saang bahagi pa ng pabrika sila hindi nakakapunta. Hanggang sa maisip niya na mayroon pa silang hindi napupuntahan at iyon ay ang basement. Napansin niyang tila may kakaiba roon dahil sadyang hindi maayos ang pagkakasara ng manhole. Naisip niya na buksan iyon at saka niya naman sinenyasan ang mga pulis na sundan siya. Nang mabuksan niya iyon ay saka niya pinasok ang basement. Sinuyod niya ang matarik na hagdan hanggang sa hindi niya inaasahan ang kaniyang makikita.Na nakahalandusay si Yvo sa sahig habang duguan at wala nang malay."Yvo? Sinong may gawa nito sa'yo?" nag-aalalang tanong niya kahit imposible namang masagot siya nito. "T-tulungan n'yo siya, chief, capt!" Nang makita rin ito ng mga pulis ay saka ang mga ito tumawag ng mga rescuer. Napabuntong hininga siya nang malamang may pulso pa si Yvo. At sa pagkakataon na 'yon ay malakas ang kabog ng dibdib niya dahil kahit anong oras ay p'wedeng mawala ang matalik na kaibigan niya. Todo dasal siya n

SA KABILA nang mga pangit na nangyari sa kanilang pamilya ay unti-unti namang nasolusyunan nina Tamara at Andrew ang kanilang problema sa mga dating empleyado ng pabrika. Kaya naman naibigay na nila ang huling sahod ng mga ito. Ito ay dahil walang pag-aalinlangang ibinalik sa kaniya ni Andrew ang pinaghatian nilang pera at sa halip ay naisip nito na mag-ipon na lang ayon sa kaniyang pinagpaguran. Sa ngayon ay nagtatrabaho si Andrew bilang security guard sa isang subdivision kung saan ay malaking tulong naman ang kinikita nito upang makapagbigay sustento sa kanilang anak ni Margaret na si Baby Marvin. Sa kasalukuyan ay unti-unti rin ibinabalik ni Tamara ang mga perang nakuha niya mula sa pabrika. Naisip niya kasing itayo ng negosyo ang natira sa kaniyang pera upang lumago iyon at may pagkuhaan kung kinakailangan ng gastusin para kay Yvo. Masaya siyang magkaroon ng sariling water station na malaki ang naitulong sa kaniya. Isa na yata sa tamang desisyon na nagawa niya sa buhay."Sa wakas

NANG mabalitaan ng pamilya Monteza na nahuli na ng mga pulis ang kanilang padre de pamilya ay sabik na dinalaw ni Florida at ng magkakapatid ang kanilang ama sa kulungan. "Papa, kay tagal ka naming hinanap. Mabuti at okay ka lang," wika ni Karadine. Bagay na sinang-ayunan naman ni Isabel. Sumunod na napatango si Margaret. Habang nanatiling walang kibo naman si Tamara. "Sana ay matagal ka nang sumuko para hindi na nadagdagan pa ang sentensya ng iyong pagkakakulong," wika ng asawa nito na si Florida. "Ayos lang, Florida, alam ko naman na rito na ako mamamatay sa kulungan. Kaya pakisabi na lang sa mga apo ko na paumanhin dahil nagkaroon sila ng demonyong lolo." "Papa? 'Wag mo ngang sabihin 'yan!" may tonong panenermong wika ni Tamara, na ngayon lang nagkaroon nang lakas ng loob na magsalita. Doon naman nagawang sentruhin ng tingin ni Margaret ang kaniyang kapatid. Kapagkuwa'y mabilis niya itong nilapitan upang hilahin sa kung saan at para makausap ng masinsinan. "Sabihin mo n