Beatrice POVKakarating ko lang dito sa ospital para bantayan ang nanay ko, dito na kasi ako dumidiretso pagkatapos ng trabaho ko. Hanggang ngayon ay hindi pa din mawala sa isip ko ang mga katagang sinabi sa akin ng boss ko. Tama naman siya hindi ko dapat siya sinasagot ng gano'n dahil kahit baliktarin man ang mundo ay malaki ang utang na loob ko sa kanya dahil siya ang dahilan para mailigtas ang buhay ng ina ko.Hindi ko alam kung bakit gano'n ang ugali niya dahil mabait naman ang kapatid niyang si Kiara, marahil hindi talaga magkakatulad ng ugali ang isang tao kahit pa na magkapatid sila. Sana lang ay matutunan niya ding tumawa kahit minsan man lang."Anak may problema ba?" Napatingin ako sa nanay ko ng bigla itong magsalita at agad naman akong napailing. "Wala po nay, masyado lang maraming trabaho na ginawa sa opisina." sagot ko."Baka naman masyado ka ng nagpapakapagod o kaya maraming ipinapagawa sayo ang boss mo.""Hindi po nay, madali lang naman ang trabaho ko sa opisina bilang

Kiara POV Nawala ang ngiting nakapaskil sa mukha ko ng umalis si kuya, hindi ko kayang maging malungkot sa harap dahil ayaw ko na makadagdag sa sakit na kinikimkim niya sa tuwing sumasapit ang araw na ito. Alam kung sobrang na mimiss niya na ang mga magulang namin kaya nilalaan niya na lang palagi ang oras niya sa pagtatrabaho para hindi niya gaanong maalala ang mga ito. I admit that I'm also hurting dahil lumaki ako na wala na ang mga magulang namin pero dahil nandyan si Kuya ay pinaramdam niya sa akin na walang kulang, hindi ko man nakita at nakasama sila Mom and Dad I'm still happy kasi minahal at inalaagan ako ng kapatid ko. Pero I can measure the pain he is feeling right now, simula ng magkaedad ako ay naikwento niya sa akin how amazing our parents is lalo na 'yong mga pinagdaanan nilang dalawa. My brother is close to the both of them kaya hindi ko masisisi si kuya kung bakit hanggang ngayon ay nasasaktan pa rin siya. Nakasama niya ng matagal ang mga magulang namin at nasanay

Kiara POV Malapit pa lang ako sa opisina ni Kuya ng marinig ko ang galit na galiw na sigaw niya, kaya mabilis kung binuksan ang pinto at nakita kung hawak niya sa braso at panga si Beatrice. Agad ko naman silang nilapitan at tinanggal ang mga kamay ng kapatid ko. "What are you doing kuya? Why are you hurting her?" tanong ko. "Ilabas mo ang babaeng 'yan dito Kiara at baka hindi ako makapagtimpi." madiin na wika ni Storm kaya dali dali ko namang hinila si Bea. Nang nasa labas na kami ay binitawan ko na siya, mukhang hindi niya din inaasahan ang nangyari sa pagitan nila ng kapatid ko. "What happened Bea? Bakit nagalit si kuya?" tanong ko sa kanya. "N-nagkasagutan ang kami tungkol sa papeles na inayos niya, hindi ko alam na magagalit siya ng gano'n." mahinang sagot naman nito. "Hindi magagalit ng gano'n si Storm kung dahil lang sa papeles Bea, tell me may sinabi ka ba sa kanya?" pagtatanong ko pa. "M-meron, hindi ko naman sinasadya Kiara dahil nainis lang ako sa mga sinasabi niya."

Storm POV Hindi ko inaasahan na makikita ko si Bea sa harap ng unit ko, ang totoo niyan ay wala talaga akong balak pagbuksan ang kung sino man na kumakatok sa pinto dahil alam kung hindi naman 'yon ang kapatid ko o si Nigel dahil alam nila ang pass code nitong unit ko. Pero mukhang walang planong tumigil ang taong 'yon sa pagkattok kaya inis akong tumayo at binuksan ang pinto. Nakita ko siyang papaalis na sana kaya nagsalita na ako para malaman niyang nasa likuran niya ako. "So what do you want to say now? Time is running." saad ko. "Gusto ko lang manghingi ng sorry dahil sa mga sinabi ko kanina." sagot niya naman. "Is that so? Pumunta ka pa dito para lang sabihin ang walang kwentang bagay na 'yan?" saad ko. "A-alam kung galit ka sa akin sa pagbanggit ko ng tungkol sa mga magulang mo at alam kung mali 'yon kaya nagpunta ako dito." "Kung 'yan lang ang sasabihin mo ay makakaalis ka na." wika ko. "Storm alam kung may pinagdadaanan ka, handa naman akong makinig kung kailangan mo ng

Storm POV Hindi ko alam kung bakit ginagawa ni Bea ang bagay na ito, ilang beses ko na siyang pinapaalis pero ayaw niya. Hindi ko tuloy naiwasan ang hindi mag breakdown sa kanya. "Bakit ka nakatingin?" tanong niya sa akin. "May naisip lang ako na katulad mo." sagot ko sa kanya. "Huh? Anong sinasabi mo?" "Pareho kasi kayong matigas ang ulo pero marami din naman pinagkaiba kayong dalawa siya kasi mas maganda sayo at mas classy." anas ko. "Nilalait mo na yata ako eh. Kahit naman hindi ako lumaki sa marangyang buhay ay maayos naman akong manamit." pagmamaktol niya. Natawa naman ako dahil sa sinabi niya. "Hindi ko naman sinabi na manang ka manamit." saad ko. "Parang gano'n na din 'yon! Pero sino siya?" "She's someone in the past." maikling sagot ko sa kanya. Nakita ko naman ang panlalaki ng kanyang mga mata. "Someone? May nakatagal pala sa ugali mo?" "Hindi naman nakakapagtaka 'yang bagay na 'yan Bea kung marami ngang babae ang nagkakagusto sa akin diyan kaya hindi malabong may