Kiara POV Nawala ang ngiting nakapaskil sa mukha ko ng umalis si kuya, hindi ko kayang maging malungkot sa harap dahil ayaw ko na makadagdag sa sakit na kinikimkim niya sa tuwing sumasapit ang araw na ito. Alam kung sobrang na mimiss niya na ang mga magulang namin kaya nilalaan niya na lang palagi ang oras niya sa pagtatrabaho para hindi niya gaanong maalala ang mga ito. I admit that I'm also hurting dahil lumaki ako na wala na ang mga magulang namin pero dahil nandyan si Kuya ay pinaramdam niya sa akin na walang kulang, hindi ko man nakita at nakasama sila Mom and Dad I'm still happy kasi minahal at inalaagan ako ng kapatid ko. Pero I can measure the pain he is feeling right now, simula ng magkaedad ako ay naikwento niya sa akin how amazing our parents is lalo na 'yong mga pinagdaanan nilang dalawa. My brother is close to the both of them kaya hindi ko masisisi si kuya kung bakit hanggang ngayon ay nasasaktan pa rin siya. Nakasama niya ng matagal ang mga magulang namin at nasanay
Beatrice POV Tatlong araw ang nakalipas simula ng huling pag uusap namin ng boss ko at hanggang ngayon ay hindi pa din ito pumapasok. Ang akala ko ay may sakit ito pero ang sabi naman ni Kiara ay mag importante lang itong inaayos kaya minsan siya ang nandito sa opisina kagaya na lang ngayon. "Hi Bea." nakangiting bati niya sa akin. "Napadalaw ka Kia? May kailangan ka?" tanong ko sa kanya. "Wala naman, binisita lang kita dahil baka na miss mo na si kuya." natatawang bulalas niya. "At bakit ko naman mamimiss ang kapatid mong pinaglihi sa sama ng loob?" saad ko at iniran siya na kinatawa niya pa lalo, madalas siyang ganito sa akin inaasar asa kapatid niya. "Easy ka lang masyadong mainit ang ulo mo, tatlong araw mo pa nga lang hindi nakita si Storm. Anyway, papasok na 'yon ngayon." "Talagang papasok 'yon kasi siya ang may ari ng kompanyang 'to." anas ko. "Ininform lang kita. Para naman alam mo." bakas sa kanyang boses ang pang aasar. "Hindi mo naman kailangan gawin 'yan kasi alam
Kiara POV Malapit pa lang ako sa opisina ni Kuya ng marinig ko ang galit na galiw na sigaw niya, kaya mabilis kung binuksan ang pinto at nakita kung hawak niya sa braso at panga si Beatrice. Agad ko naman silang nilapitan at tinanggal ang mga kamay ng kapatid ko. "What are you doing kuya? Why are you hurting her?" tanong ko. "Ilabas mo ang babaeng 'yan dito Kiara at baka hindi ako makapagtimpi." madiin na wika ni Storm kaya dali dali ko namang hinila si Bea. Nang nasa labas na kami ay binitawan ko na siya, mukhang hindi niya din inaasahan ang nangyari sa pagitan nila ng kapatid ko. "What happened Bea? Bakit nagalit si kuya?" tanong ko sa kanya. "N-nagkasagutan ang kami tungkol sa papeles na inayos niya, hindi ko alam na magagalit siya ng gano'n." mahinang sagot naman nito. "Hindi magagalit ng gano'n si Storm kung dahil lang sa papeles Bea, tell me may sinabi ka ba sa kanya?" pagtatanong ko pa. "M-meron, hindi ko naman sinasadya Kiara dahil nainis lang ako sa mga sinasabi niya."
Beatrice POV Nang makabalik ako sa pwesto ko ay hindi ko maiwasan ang hindi mapatingin sa opisina ni Storm, hindi ko alam kung anong mukha ang ihaharap ko sa kanya dahil sa mga sinabi ko tungkol sa kanyang mga magulang. Mayamaya pa ay bumukas ang pinto at iniluwan no'n si Kiara, napansin ko ang pamamaga ng kanyang mga mata na mukhang kagagaling lang sa pag iyak. Napayuko ako dahil hindi ko alam ang sasabihin ko. "You can go home early Bea, wala na dito si kuya at umalis na." wika niya ng makalapit siya sa akin. "Kia, sorry sa nagawa ko." anas ko. Tumingin naman siya sa akin at ngumiti. "Naiintindihan ko dahil wala ka namang alam sa nangyari. Sana lang ay huwag na maulit ito Bea dahil hindi ko kayang nakikitang nasasaktan ang kapatid ko." "Umuwi na ba siya? Gusto ko kasi siyang kausapin sa personal para makahingi ng tawad sa nasabi ko. Nakakahiya kasi ang ginawa ko." tanong ko sa kanya. "Ang alam ko ay uuwi siya ng condo niya. Alam mo naman kung saan 'yon dahil minsan ka ng nakap
Storm POV Hindi ko inaasahan na makikita ko si Bea sa harap ng unit ko, ang totoo niyan ay wala talaga akong balak pagbuksan ang kung sino man na kumakatok sa pinto dahil alam kung hindi naman 'yon ang kapatid ko o si Nigel dahil alam nila ang pass code nitong unit ko. Pero mukhang walang planong tumigil ang taong 'yon sa pagkattok kaya inis akong tumayo at binuksan ang pinto. Nakita ko siyang papaalis na sana kaya nagsalita na ako para malaman niyang nasa likuran niya ako. "So what do you want to say now? Time is running." saad ko. "Gusto ko lang manghingi ng sorry dahil sa mga sinabi ko kanina." sagot niya naman. "Is that so? Pumunta ka pa dito para lang sabihin ang walang kwentang bagay na 'yan?" saad ko. "A-alam kung galit ka sa akin sa pagbanggit ko ng tungkol sa mga magulang mo at alam kung mali 'yon kaya nagpunta ako dito." "Kung 'yan lang ang sasabihin mo ay makakaalis ka na." wika ko. "Storm alam kung may pinagdadaanan ka, handa naman akong makinig kung kailangan mo ng
Beatrice POV Halos hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko ng marinig ko lahat ng sinasabi ni Storm, hindi ko inakala na makikita ko siya sa ganitong kalagayan dahil nakilala ko siya bilang malakas at matapang na lalaki kaya di ko inaasahan na iiyak siya at magbebreakdown sa haarap ko. Hindi ko alam na may ganito pala siyang pinagdadaanan at nakadagdag pa ako dahil sa pagbanggit at magdamay ko sa kanyang mga magulang na matagal na pa lang wala at hindi nila nakakasama, kaya pala kahit anong hanap ko ay hindi ko sila makita dahil patay na ang mga ito. Pinilit kung ihakbang ang mga paa ko para lumapit sa kanya. "S-storm." pagtawag ko sa pangalan niya. "Umalis ka na Beatrice." mahinahong saad niya pero patuloy pa din sa pag iyak, pero hindi pa din ako nagpatinag sa kanya. Nang makalapit na ako sa kanya ay lumuhod ako para mapantayan ko siya at niyakap. Hindi ko alam kung ano ang sumagi sa isip ko para gawin ang bagay na 'to pero alam kung kailangan niya ng masasandalan ngayon. "Hush
Storm POV Hindi ko alam kung bakit ginagawa ni Bea ang bagay na ito, ilang beses ko na siyang pinapaalis pero ayaw niya. Hindi ko tuloy naiwasan ang hindi mag breakdown sa kanya. "Bakit ka nakatingin?" tanong niya sa akin. "May naisip lang ako na katulad mo." sagot ko sa kanya. "Huh? Anong sinasabi mo?" "Pareho kasi kayong matigas ang ulo pero marami din naman pinagkaiba kayong dalawa siya kasi mas maganda sayo at mas classy." anas ko. "Nilalait mo na yata ako eh. Kahit naman hindi ako lumaki sa marangyang buhay ay maayos naman akong manamit." pagmamaktol niya. Natawa naman ako dahil sa sinabi niya. "Hindi ko naman sinabi na manang ka manamit." saad ko. "Parang gano'n na din 'yon! Pero sino siya?" "She's someone in the past." maikling sagot ko sa kanya. Nakita ko naman ang panlalaki ng kanyang mga mata. "Someone? May nakatagal pala sa ugali mo?" "Hindi naman nakakapagtaka 'yang bagay na 'yan Bea kung marami ngang babae ang nagkakagusto sa akin diyan kaya hindi malabong may
Beatrice POV It's been two weeks simula ng mangyari ang pag uusap namin ni Storm sa kanyang unit, hanggang ngayon hindi ko pa rin makalimutan ang mga nalaman ko na nangyari sa kanya. Hanga ako sa pagiging matapang niya at alam kung hindi lang pagiging kuya ang ginampanan niya kay Kiara kung hindi pagiging ina at ama din. Hindi ko ma imagine kung gaano kahirap sa kanya ang mga pinagdaanan niya ng mawala ang mga magulang nila, sanggol pa ang kapatid niya. Ngayon ay naiintindihan ko na kung bakit gano'n siya, maaga pa lang ay ipinaramdam na sa kanya ng mundo ang sakit na kahit kailan ay mahirap mawala. Hanggang ngayon ay dala niya pa din ang malungkot at madilim na nakaraan. No'ng namatay nga ang itay ko ay halos magkulong na ako paano pa kaya siya na parehong nawala ang mga magulang niya, kung sa akin nangyari 'yon ay hindi ko alam ang magagawa ko. Simula ng magkwento siya sa akin ng buhay niya hanggang sa makabalik na siya ulit sa pagtatrabaho ay naging maayos ang naging samahan nami