Kabanata 6

6 AM pa lang tumulak na ako patungong condo ni Wregan. Kagabi niya binigay sa text ang password ng kanyang unit na agad ko namang sinave, hindi ko kasi iniiwan ang text thread namin sa inbox ko. Binubura ko agad ito para safe, minsan kasi pinakikialaman ng hacker kung kapatid, si Venom, ang cellphone ko.

Pagkatapos kung i-park ang sasakyan at bumaba ng kotse, tinawagan ko si Wregan para ipa-alam dito na nasa ground floor na ako at pa-akyat na ng unit niya. Pero hindi na naman sumasagot sa tawag ko ang mokong, kainis naman ang lalaking 'yon. Bakit ba hindi siya sumasagot sa mga tawag ko? Ilang beses ko pang dinayal ang number niya pero wala talagang sumasagot.

Pagkarating ko sa pinto ng unit ni Wregan, agad kong pinasok ang pin at nag-unlock naman ang pinto. Umirap ako. Akala ko jino-joke time lang ako ng lalaking iyon, binigay nga talaga sa akin ang password ng bahay niya. Ibang klase…

"Wregan?" tawag ko nang makapasok. 

Napalingon ako sa center table ng salas, at agad napailing nang makitang nagkalat doon ang empty bottle ng mamahaling mga alak at tira-tirang pulutan. 

"Geez! Ganito ba siya sa bahay? Nakakaloka! Takaw ipis at daga,” reklamo ko at tinungo ang salas. 

Inilapag ko sa sofa ang aking shoulder bag at sinimulan ang paglilinis sa center table. Una kong pinulot ang mga bote na wala ng laman, at itinapon iyon sa trash bin. Sunod kong tinapon ang mga basura at ang panis na mga pulutan, saka hinugasan ang mga utensils at glasses na ginamit nila kagabi. Bakit ba kasi ‘di siya naglinis bago natulog? Pambihira talaga ang lalaking iyon.

Pagkatapos kong maglinis ng salas, nagluto na din ako ng breakfast namin habang tulog pa si Wren at ang ama nito. Mahirap ng gumalaw sa bahay kapag gising na si Baby Wred, kailangan nasa kanya ang buong atensyon namin para bantayan at alagaan siya ng maayos.

Simpleng French toast at black coffee lang ang hinanda ko for breakfast. After preparing the food, umakyat na ako sa second floor ng condo para gisingin ang mag-ama. Napaka ironic… Talagang mag-ama ang sinabi ko?

“Wregan?” Kumatok ako sa unang pinto na nakita ko at maingat iyong binuksan. Nahigit ko ang hininga at na istatwa sa kinatatayuan nang makita ang mag-ama na mahimbing na natutulog sa ibabaw ng kama. Bahagya akong natawa nang mapansin ang dalawang unan na nilagay ni Wregan sa kabilang bahagi ng kama bilang harang upang hindi malaglag si Baby Wren kung sakaling gumalaw ito sa kabilang dereksyon.

“Hindi ko alam na may maternal instinct ka,” komento ko nang makalapit sa kanila. “Pero in fairness bagay sayo,” dagdag ko at maingat na umupo sa gilid ng kama. Nilibot ko ang tingin sa buong silid. Malinis naman, hindi tulad ng sala na sobrang kalat. Mahina akong tumawa nang makita ang mga baby bottle ni Baby Wred na wala ng laman sa side table. Tatlong empty bottle lahat ang naroon, napailing pa ako dahil natumba ang lahat ng picture frame na naroon at ang baby bottles lang ang nakatayo ng maayos.

Hindi ko alam kung anong nagtulak sa akin para kunin ang isa sa apat na picture frame na naroon. Pero ang tuwa ko sa lalaking buong gabi na nag-alaga sa baby ko ay napalitan ng pagka-irita. Sino ba ang hindi maiirita? Larawan lang naman iyon ni Carnation, ang ex-girlfriend niya.

“Good morning, beautiful.” Parang binuhusan ako ng malamig na tubig na binalik sa ibabaw ng side table ang hawak na picture frame. Dahil sa pagkataranta nasagi ko pa ang mga baby bottle kaya nahulog ang mga iyon sa carpeted floor ng kwarto.

“I’m sorry," paumanhin ko at pinulot ang mga baby bottle. "Nagulat lang ako, gising ka na pala.” Nahuli ko siyang sumulyap sa frame na hawak ko kanina, ngunit agad din binaling sa akin ang atensyon niya.

“Yeah, ang aga mo naman.”

“Tanghali na kaya, tulog mantika ka lang talaga. May laway ka pa, oh!”

“Oh! Sorry…” Mabilis niyang pinahid ang labi kahit wala talagang laway doon, nagbibiro lang naman ako. “I usually wake up at 5am to jog. Puyat lang talaga ako kagabi. Ilang beses kasing nagising si Wred para humingi ng gatas.”

“Tatlong beses siyang gigising sa gabi, at isang beses siyang gigising sa madaling araw para humingi ulit ng gatas.”

"Yes, nabasa ko sa notes na iniwan mo."

Tamango ako sa sinabi nito. Now, what? Bigla na lang naging awkward ang atmosphere dahil sa lintik na picture frame na iyon. Hindi ko alam kung paano siya pakikitunguhan kapag ganito siya kaseryoso.

"Ahmm… Pwede ka ng kumain ng breakfast sa ibaba, naghanda ako ng French breakfast. Ako na ang bahala kay Wred." Tumango siya at tumayo sa kama. Hindi siya nagsalita at diretso lang na lumabas ng silid. Ako naman ay nakangiwing kinamot ang ulo. Pambihira. Paano ko ngayon lalampasan ang isang buong araw na kasama ito?

***

BUMABA AKO ng hagdan na karga si Baby Wred. Tapos ko na siyang i-breastfeed at paliguan. Sa kusina namin naabutan ang ama ni Baby Wred, naghuhugas ito ng pinagkainan namin kanina.

"Marunong ka palang maghugas," sarkastiko kong sabi at hinila ang upuan sa ilalim ng dining table, saka naupo doon, karga pa rin si Baby Wred.

"I live alone, Miss Doukas."

"I figured."

"Hindi ko lang talaga na iligpit ang mga kalat kagabi dahil hindi tumigil sa kaiiyak ang anak natin," anya. Tuloy pa rin sa ginagawa.

"Anak ko, Mr. Leath…." Doon siya natigilan. Pero agad din namang natauhan at nagpatuloy sa paghuhugas. "Huwag mong kalimutan na sandaling panahon lang ang binigay ko sayo para makasama si Baby Wred."

"Hindi lang ikaw ang may karapatan sa anak natin, Miss Doukas. Tandaan mo. Itinago mo sa akin si Wred," tugon niya at hinarap ako. "Hindi mo pwedeng tanggalin ang karapatan ko sa anak natin, kahit baliktarin mo pa ang mundo o patayin ako, ako pa rin ang ama ni Wred. Dugo ko ang nananalaytay sa mga ugat niya."

"Gosh! Napaka exaggerated mo talaga. Bakit naman kita papatayin? Hindi ako kriminal para gawin 'yon." Grabe. Bayolente din pala ang lalaking ito. Patayan talaga? Seriously?

"Hindi mo naman kasi kailangan na ilayo sa akin si Wred. Okay na akong makita siya isa o dalawang beses sa isang linggo, huwag mo lang itago ulit sa akin ang anak natin." 

Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko. "Fine. Pagkatapos nito pwede mong dalawin si Baby Wred sa New York kahit kailan mo gusto. Just make sure that no one will know about Baby Wred…especially my family." Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa isip ni Wregan. Bigla na lang nag-igting ang bagang nito dahil sa sinabi ko. 

"Tapatin mo nga ako Miss Doukas, ikinahihiya mo ba ang anak natin?" Nagulat ako sa tanong niya kaya hindi agad ako nakatugon. Bakit ko naman ikahihiya ang anak ko? That's bullsh*t!

"That's not true."

"O baka naman ako ang ikinahihiya mo? Nahihiya ka bang malaman nila na ako ang ama ni Wred? Nahihiya kang malaman nila na nakipag one-night-stand ka sa akin sa gabi ng kasal ng first love mo—"

"That's enough!" Galit kong sigaw. Mukhang natauhan naman siya.

"Wala kang karapatan na pagsalitaan ako. Ama ka lang ng anak ko." Tumayo ako mula sa upuan at umalis ng kusina bago pa man siya makalapit sa akin. Narinig ko pa ang pagtawag ni Wregan sa akin pero hindi ako huminto, tuloy-tuloy lang akong umakyat ng hagdan at pumasok ng kwarto niya saka nag-lock ng pinto. 

Nakakainis ang lalaking iyon. Bakit kailangan pa niyang banggitin ang nakaraan? Anong pinalalabas niya? Nagsisisi akong nabuo si Wred? Of course, not! Hindi ko pinagsisihan ang nangyari sa amin, hindi ko ikinahihiya ang nangyari sa amin. Paano ko pagsisisihan kung ang gabing iyon ang pinaka magandang nangyari sa akin sa buong buhay ko? Nakakainis talaga siya. Ano bang alam niya sa nararamdaman ko? Estupido.