Chapter 2: All You need is Confidence pt. 2

"Why the Principal's Office?" tanong ng SSG President habang naglalakad kami sa hallway ng Admin Building. Katabi ko sa magkabilang side ko ang President at Vice President ng SSG, habang nasa likod naman namin sina Charmaine, Lorraine at yung dalawang palaka na alipores ng pinatumba ko kanina.

"Ah, kailangan ko po silang isumbong sa mga ginagawa nilang hindi magaganda," sabi ko. "The Principal's Office is the shortcut kasi maraming complaints ang mga estudyante against sa tatlong 'yon," dagdag ko. "And I have something to ask of the Principal."

"And what is that?" tanong ni SSG President.

"It's nothing, it should not burden the mind of a busy person like you," sabi ko. "Baka po maabala ko pa po kayo," dagdag ko.

Ngumiti si SSG President sa akin na para bang napagaan ko ang buhay niya. "You're right, it must be something personal," sabi niya. "Pero matapang ka para i-report ang mga bullies sa school na 'to."

Ngumiti na lang din ako at hindi na ako nagsalita pa. He is a suspicious person to me, unlike the Vice President who remained expressionless.

Brown ang buhok ng Vice President, he has fierce eyes and expressionless face. Maayos ang pagkakasuot niya sa uniform niya, walang gusot at mukhang na-plantsa nang maayos. Standard barber's cut din ang buhok niya na mukhang sineryoso ang school rules and regulations ng na nakasaad sa Louise Academy Student Handbook.

Ewan ko ba, ang weird ng mga members ng SSG, hindi ko alam kung alagad sila ni kamatayan o ano.

Pumasok kaming lahat nang makarating kami sa Principal's Office. 

Malawak ang Office ni Principal Feliciano Vergarra, katumbas ito ng kalahating classroom. Maraming mga cabinets at drawers, mayro'n din bookshelf na puno ng mga libro. Sa gitna ng kuwartong iyon ay naka-puwesto ang office table niya na gawa sa Narra at punong-puno ito ng mga papel, at isang laptop na tumutugtog ng isang classical music, parang Debussy.

Anim kaming estudyante na nakaupo sa harapan ng office table ni Principal Vergarra, ako, si Lorraine, yung dalawang palaka, at yung dalawang SSG Officers. Si Principal Vergarra naman ay prenteng nakaupo sa swivel chair niya. At yung mukha niya ay nagtataka kung bakit bigla kaming nagpunta sa office niya.

Principal Vergarra is a big guy, halatado sa mukha niya ang katandaan. Grey ang kulay ng kanyang buhok, and his face is round and clean-shaven, and his light brown eyes are topped with black rectangular eyeglasses.

Mabait na principal si Principal Vergarra, siya ang nagpaganda sa school. Dahil sa kanya ay naging number one ang school namin sa aming region. The school is competitive, but also considerate to students. Kaya ang saya mag-aral dito dahil hindi lang acads ang focus, kasali ang sports, and other extra-curriculars, no wonder na maraming estudyante ang nag-aaral dito.

Pero kahit gaano kaganda ang school na ito, hindi pa rin maiiwasan na magkaroon ng mga palaka na katulad ng nambully kay Lorraine.

Lumingon si Principal Vergarra kay SSG President. "Mr. Arellano," sabi niya habang nilalaro ng kamay niya ang isang itim ballpen. "Would you mind telling me why we've got a little club meeting here in my office?"

Principal Vergarra looked amused, as if nawala ang bakas ng stress sa mukha niya.

"I'm sorry to interrupt your work, Sir," sabi ni SSG President. "But we have a little problem here, and the party insists on your judgement."

"Well, this is new," sabi ni Principal Vergarra. "Ano bang nangyari?"

"The group of Miss Claire Jimenez has made quite a commotion earlier," sabi ni SSG President.

"Teka, pano mo nalaman ang pangalan ko?" tanong ko sa kanya. 

"You're one of Andrei's minions right?" sabi naman niya na bumabaling sa akin.

Andrei's minion, meaning isa ako sa mga miyembro ng ECHO Publication, ang official student publication ng school namin. At si Andrei Leroux and EIC namin. 

Hindi na lang ako nakapagsalita. Doon ko na-realize, na kaya naman pala tinititigan niya ako kanina na parang kilala niya ako, siguro kasama ako noon sa mga interview sa kanya ni kuya Andrei. Hindi ko kasi siya masiyadong maalala.

"Anyways, Sir," sabi ni SSG Vice President. "I believe the commotion is because of bullying."

Bumuntong-hininga si Principal Vergarra sa kinauupuan niya. "Bullying. It's not new, and it's everywhere in many places. But I won't tolerate people who bully others. This needs to be settled. I want to hear the story, and I will judge it."

"Sir, sinuntok po ng babaeng 'yan si Stacy," sabi nung palaka na may kulay ang buhok. 

"Actually, Sir, it's a self-defense kasi sasampalin naman na niya ako," depensa ko.

Nagsalita yung isa pang palaka. "Pero nahimatay si Stacy!" 

"Actually Sir, binully po kasi kami nung grupo nina Stacy, kaya nagawa 'yon ni Claire," Lorraine interjected.

"It was self-defense, really," I said again.

"It is not self-defense, you punch her face--like this!" The frog with the colored hair made a punching drama, which would've been a total hit if she just didn't exaggerate her hands and arms like a goat walking on ice.

"Kasi sinugod niya ako--"

"Liar--!!"

Sabay naman na nagsalita sina Charmaine at Lorraine, "Totoo yung sinasabi ni Claire!"

"STOP!!" shouted the Principal.

We all stopped from arguing and silence dominated the whole office.

"Okay," the Principal sighed. "I said I want to hear the story. Mr. Arellano and Mr. Villanueva, help me on this," sabi niya sa dalawang SSG Officers.

"We actually saw what happened, Sir," sabi ni SSG Vice President.

Nanlaki naman ang mga mata ng dalawang palaka. "T-Teka--"

Hindi pinagsalita ni SSG Vice President ang dalawang palaka at ikinuwento niya in detail ang lahat ng nangyari. "At first we thought it was just a small argument that needed no attention, but we saw Miss Claire defending herself and her friends from Stacy's bullying."

"I suggest that we suspend Claire and the three frogs," the President suddenly said.

Wait.

WHAT?!!

SUSPEND ME?!

AS IN ME??!

ME?!

"Bakit pati po ako? Ipinagtanggol ko lang naman po ang sarili ko," sabi ko.

"I believe it's fair, you committed assault, and they committed bullying," sabi ni Vice President.

"But it was self defense," sabi ko pa. "Self-defense is not assualt, and it's not a crime."

May utak ba talaga ang mga 'to? Kasalanan ko pa ba na ipinagtanggol ko ang sarili ko? So dapat magpasampal talaga ako kanina para lang di ako ma-suspend. This is unfair.

"I'm sorry, but that is how this situation should be judged," sabi ni Vice President. Tumango naman ang President kaya wala na akong magagawa.

Lecheng Presidente 'yan, hindi nag-iisip nang maayos. Ganito ba talaga sila mag-handle ng sitwasyon? Mabuti na lang at hindi ko sila binoto, at hindi ko sila ibo-boto next school year!

Gagawa na lang ako ng mga projects ng mga estudyante na pagkakakitaan ko habang suspended ako. Ibig-sabihin no'n ay makakabili ako ng marming mga libro. Napangiti ako sa sarili ko.

"Then it's settled, Miss Claire and the frogs are to be suspended," sabi ni SSG President.

One of the frogs suddenly exclaimed. "What?! Why are we suspended?!"

I laughed, napatingin silang lahat sa akin. "So you do admit that you're frogs?" Tumawa ulit ako.

Tumikhim si Principal Vergarra kaya tumahimik ako. "If suspension is the best solution here, then why not?"

"May I ask, Sir, for how many days?" tanong ko. At least h'wag namang isang linggo, first offense ko lang naman 'to eh. 

"Three days is enough--"

"No!! makakarating ito kina mommy at daddy, I will make sure that you will regret giving us suspension!" sabi nung palaka.

"And you will also regret coming here, because as far as I am concerned, there are a lot of reports about how you--with Stacy Vidad--bullied other students. I shall tell this to your parents and make sure that you'll be grounded." Principal Vergarra smiled in a way that it made me nervous. Nakakatakot.

Natahimik ang paligid hanggang sa kinuha ko itong pagkakataon para ipa-sign yung letter ni Charmaine para sa research nila.

"Sir, before you suspend me, may I ask for a little favor?" Kahit kinakabahan ako ay kinapalan ko na lang ang mukha ko.

"What is it?"

Inilabas ko yung letter ni Charmaine at ibinigay ko ito sa kanya.

Kinalabit ako ni Lorraine at tinanong niya ako kung ano yung ibinigay ko kay Principal Vergarra.

"Yung letter ni Charmaine para sa research nila," bulong ko.

Biglang nabasag ang katahimikan nang, tumawa nang malakas si Principal Vergarra. "Ms. Jimenez, I did not know that you've got the guts to show this letter to me in the middle of a crisis," sabi niya. "Now tell me. Why should I sign this letter, considering that I cannot see your name here and you're very late? I heard that the making of research papers started two weeks ago."

Hindi ko naman po kasalanan 'yon kasi hindi ako ang gumawa ng research na 'yan. Atsaka kaya ko lang ginagawa ito ay dahil sa one week na libreng lunch sa fast food chain na gusto ko.

"Sir," I started to say. "I believe that you should sign my letter, because it is not just for me but also for my fellow group mates who worked very hard to make this research come to life. And...and I did not know why we did the research first before the letter, it was all instructed by our Research teacher."

I crossed my fingers. Ang lakas kong magpalusot, pero sana tanggapin niya.

"For starters, I really don't want to sign this letter, but I'll let it slip this time. But in return, you're suspended. Just make sure to make a decent research paper during your suspension."

"That is duly noted, Sir," sabi ko. "But wait, Sir, are my friends also suspended?"

"No," SSG Vice suddenly butted in. "Only you will be suspended, along with the frogs."

I sighed and smiled. "I am perfectly fine with that."

"Okay," sabi ni Principal Vergarra na tila ba inaalam pa kung tapos na ba ang gulo o hindi. "It's all settled then. I guess there's no problem here anymore, you may all go."

***

Uwian na namin sa hapon nang mag-aya si Charmaine na manlilibre siya sa isang fast food chain. At hindi lang ako ang inilibre niya, kasama namin si Lorraine, tapos ang topnotcher namin na si Irma, at ang pinaka-bunso, at anak-anakan ko na si Desiree.

At lahat kami ay may kanya-kanyang ginagawa.

Si Irma ay nagbabasa ng mga notes sa notebook niya. Si Charmaine naman ay busy na kumukuha ng selfie gamit ang kanyang mamahalin na phone. Si Lorraine ay busy na nagbabasa ng story sa GoodNovel. Si Desiree naman ay gumuguhit ng anime. At ako, nilantakan ko lang naman ang mga pagkain na inilibre sa akin.

"Claire, thank you nga pala sa ginawa mo para sa akin." sabi ni Charmaine nang matapos niyang i-post sa social media yung mga selfie niya.

"Wala yun, basta tuparin mo yung pangako mo na ililibre mo ako ng lunch," sagot ko. Tumango naman siya at inumpisahan na niyang kainin yung burger niya.

Isinara naman ni Irma yung notebook niya at tumingin siya sa akin. "Narinig kong na-suspend ka raw. So tatlong araw ka naming hindi makakasama?" sabi niya sa akin.

Napasinghap naman si Desiree sa tabi ko. "What?! Mummy ayaw kitang mawala!"

"Babalik naman ako after three days, anak," sabi ko kay Desiree.

"But still, suspended ka pa rin," sabi ni Irma habang umiiling pa rin sa akin.

Tumango na lang ako kasi wala naman akong magagawa sa hinatol sa akin. "Yun yung desisyon ni Principal Vergarra kaya sinunod ko na lang," sagot ko.

Irma sighed in defeat. "Dapat pinilit mo na hindi ka ma-suspend."

"Pinagtanggol ko naman ang sarili ko eh," sabi ko kay Irma. "Kaso 'yon ang naging desisyon nila."

Naalala ko na naman ang sinabi nung SSG Vice President. It's pissing me off.

"So pano ka na niyan ngayon?" tanong ni Irma sa akin.

Ngumiti ako nang nakakaloko. "May mga kliyente ako na nagpapagawa ng mga projects ngayon. Remember, finals na natin sa Grade 10, next school year senior high students na tayo, kaya marami akong kikitain habang suspended ako. Maraming income means maraming libro na mabibili."

Oo, fiction books are my oxygen, it's my life. Hindi ko alam pero ang sarap kasing magbasa ng mga fantasy and adventures, at mga boyxboy comics, it makes me feel free. I do also buy self-help books, pero binabasa ko lang yung sa tingin ko ay makakatulog sa akin gaya ng journalism books or books about gardening and arts.

Napailing na lang si Irma sa akin. "Bahala ka, basta mag-aral ka nang mabuti at siguraduhin mong may honor ka ulit sa finals," sabi niya. "Hay, ewan ko kung paano ka nakakapasa sa school," sabi niya ulit. "You're not frequently studying, you don't do advance reading on our textbooks, and yet, may honor ka pa rin. How did you do that?"

"Ah 'yon," I shrugged. "Ginalingan ko lang sa performance task, quizzes at mga activities, tapos hindi ko na masiyadong ginagalingan sa test, nakaka-stress kasi masyado, basta nasa above average ang test scores ko at hindi perfect, okay na sa akin 'yon," sabi ko.

Umiling na lang siya. Wala na din kasi talaga siyang magagawa sa kabaliwan ko.  "Siguro kung ginalingan mo sa test, baka mas mataas pa sa akin ang grades mo."

"Sorry, not interested. Ayaw kong maging masiyadong matalino. I'm not a savage," I said.

"Studying hard is not a savage thing, Claire," sabi niya na medyo na-offend.

"When it comes to intelligence, ikaw ang bagay do'n, Irma," sabi ko sa kanya.

"Nga pala frenie," sabi ni Charmaine. "Paano mo napa-sign kay Principal Vergarra ‘yung letter namin?"

I grinned at my friends. "Nah, all you need is confidence, my friend."