Friday, in my opinion, has been the most loathed day in a student's week. Ito kasi yung araw ng paghuhukom kung saan sinasapian ng kasamaan ang mga guro sa aming paaralan. Tuwing biyernes ay laging nagbibigay ng mga project at homework ang mga guro namin.
Kung sa iba ay torture ito, para sa akin naman ay blessing ito, ibinigay ng langit kumbaga.
Magandang factor ang kasamaan ng mga teachers para sa akin. Dahil on demand ang pagpapagawa ng mga projects, ang standard price ng isang essay paper na 200-500 pesos, ay tumaas sa hanggang 1,000 pesos. Nagiging 1,500 pesos din ito kapag sinapian ako ng pagiging mukhang pera ko. Iba din ang presyo kapag performance tasks ang pinapagawa ng mga kliyente ko, minsan umaabot ito ng hanggang limang libo o higit pa.
Kaya ayun, andami ko na namang mga kliyente, hindi ko naman matanggihan dahil ang taas ng halaga ng mga binabayad nila sa akin para lang problemahin ko ang mga katamaran nila.
"Claire bakit parang hindi mo matapos tapos 'yang mga project mo?" tanong ni Irma habang nagbabasa siya ng libro at ako naman ay nagta-type sa laptop ko.
"Tapos ko na yung mga project, tinatapos ko lang yung para sa mga kliyente ko, syempre top priority ko ang sarili ko," sabi ko habang tutok pa rin ako sa laptop ko.
"Grabe yang mga ginagawa mo, Mummy Claire," narinig kong sabi ni Desiree.
"Gano’n talaga anak," sabi ko kay Desiree. "Owwsum kasi ako kaya ginagawa ko ito."
"Teka, asan si Charmaine?" biglang tanong ni Lorraine.
"Hindi ko alam, nakalimutan ko kung saan siya nagpunta," sabi ko.
"Lagi mo namang nakakalimutan lahat eh," sabi ni Irma.
"Nakita ko siya sa Cafeteria, may kausap na lalaki," sabi ni Desiree.
Kumunot ang noo ko at napatigil ako sa pag-ta-type. Lumingon ako sa mga kasama ko. "Sino yung lalaki?" tanong ko.
Nagkibit-balikat si Desiree. "Hindi ko nakita, nakatalikod sila sa akin nung dumaan ako doon kanina eh, pero alam ko na si Charmaine yun, siya lang naman kasi ang nakikita kong may violet na butterfly clip dito sa school," sagot niya.
"Baka boyfriend niya?" suhestiyon ni Lorraine.
Nakasalubong ang mga kilay ko. "Boyfriend?"
"Well, kung sabi ni Desiree na may kasama siyang lalaki kanina, ako naman ay last week ko pa siyang nakikita na may kausap na lalaki," sabi ni Lorraine.
"Let's not jump into conclusions, okay?" sabi ni Irma. "Malay n'yo ay pinsan niya...or baka other friend...we do not know."
Bumuntong-hininga ako at itinuon ko ulit ang atensyon ko sa laptop ko. "May point si Irma," sabi ko at inumpisahan ko na ang mag-type ulit. "Shut up na lang ako guys, kailangan ko pang tapusin to," sabi ko.
"Oh, ayan na pala si Charmaine." sabi ni Desiree.
"Hi guys." Narinig kong bati ni Charmaine, somehow, medyo napansin kong nagbago nang kaunti yung boses niya.
"Ba't ganyan yung boses mo?" biglaan kong tanong habang nag-ta-type ako. "May prinoproblema ka ba?"
"Ha? Wala, wala, medyo masama lang ang pakiramdam ko," narinig kong sabi ni Charmaine.
"Dapat sa Clinic ka na dumiretso," nag-aalala na sabi ni Irma.
"Oo nga, baka mamaya bigla ka na lang tumumba diyan," sabi naman ni Lorraine.
Nag type na lang ako at hinayaan ko na silang mag usap.
Pero biglang tumahik ang paligid. At dahil nadala na ako sa nangyari sa nakaraan, tumigil ako sa pag-type at tinignan ko ang buong paligid.
Katabi ko pa rin sina Irma at meron pa ring mga estudyante sa classroom namin, akala ko kasi ay iniwan na naman ako. Pero ang dahilan kung bakit tumahimik ang paligid ay dahil dumating na siya. Wala nang iba kundi ang isa sa head ng Terror Teachers Group (TTG), si Ma'am Carmela Tiongson, ang nag-iisa naming Practical Research Teacher.
Kinatatakutan, isang lagim, at isang matabang guro na parang penguin kung mag-lakad. Sa sobrang taba niya malapit nang bumigay yung uniform niya, ewan ko kung bakit hindi na siya nagpapatahi ng bago. Ang bagal niya pang mag-lakad na to the extent na binibilangan namin siya kapag malapit na siya sa classroom. At sa sobra-sobrang pagkataba niya ay nabansagan siyang, She Who is Bloated.
Oo, nakakatakot siya at ang lakas ng "Aura of Intimidation" niya, pero mas malakas ang panlalait ko sa kahit na sinong tao.
May habit ng favoritism ang teacher na to, mabuti na lang at isa ako sa kanyang mga paborito dahil kung hindi ay gugunaw ang mundo ko.
Agad kong isinara at pinatay ang laptop ko not knowing if I saved the document I'm typing or not. Tumayo kaming lahat para batiin siya, but she just waved her hand and ordered us to sit down. Para lang siyang nag-utos ng alagang aso.
Tumayo siya sa platform at kumuha siya ng chalk sa isang wooden box sa teacher's table. She stared at us her eyes squinted behind her rectangular eyeglasses and her lips pursed in a natural way.
"Bring out one-whole sheet of paper, walang hihingi ng papel sa katabi o sa kaklase at wala ding magbibigay, ang hihingi at mamimigay ng papel ay automatic zero and absent!" she said. The she turned around facing the board and started writing on it.
Inilabas ko yung itim na notebook ko at kinuha doon ang tinatago kong papel. Habit ko na ang mag-tago ng papel sa mga notebook ko para hindi makita na marami akong papel, marami kasing parasite sa classroom at hindi ko habit ang mag-share ng gamit.
Matapos mag-sulat si Ma'am Tiongson ay humarap ulit siya sa amin. Nabasa ko sa board yung sinulat niya: My Greatest Invention.
"Class, I believe that Louise Academy has students with brilliant minds. Have you ever dreamed of creating something that will change the world?" she said.
I invented The Book of Cheating, I don't know if it's something great, but it is meant to change my highschool life.
"Now, think of an invention that you want to come to life and how it will help our society, write its advantages and disadvantages, start now."
And yeah, we started to write. At may nahuli pa akong kaklase ko na nagbigay ng papel sa isa pa naming kaklase. May death wish ang isang 'to, mabuti na lang at hindi siya nahuli ni Ma'am Tiongson.
Matapos kong maisulat ang title: My Greatest Invention, natitigan ko na lang ito. Wala akong maisip na magandang invention maliban sa BOC.
Well pwede naman yun, pero baka magkaroon lang kami ng debate ni Ma'am Tiongson.
Teka, baka may naisulat akong entry sa BOC tungkol sa topic na 'to, ma-check ko nga...
Agad kong binuksan ang bag ko para kunin ang munting itim na notebook na naglalaman ng mga kasamaan at kalokohan ko.
Pero bigo akong kunin yon dahil wala ang BOC sa bag ko.
"Oh my gosh!!" napa-tayo ako sa kinauupuan ko at napa-sigaw na siyang nakaagaw sa atensyon ng guro at ng mga kaklase ko.
"Ms. Jimenez! What are you doing?!" narinig kong sabi ni Ma'am.
But I only stared into nothingness as I try to remember where I lost the damn notebook. Imposible, hindi yon basta-bastang mawawala, nakatago lang yon sa bag ko. Hindi ko naman madalas ilabas yon!
Heto na nga ba ang kinatatakutan ko eh. Dapat kasi hindi ako makakalimutin eh. Wala pa naman akong back-up nung notebook na yon. At wala din akong magandang strategy para mahanap yon. Konti lang yung mga Cheats na na-memorize ko.
Geez, gusto ko nang mag-mura.
"MS. JIMENEZ." I was snapped out of my thoughts when my bullfrog of a teacher shouted my name as if scolding an ugly bulldog.
Our room became dead quiet, and my classmates stared at me. I lowered my head not because of shame, but because of sleepiness. Kapag masiyado akong nag-iisip inaantok ako. I laughed in a creepy way--para di ako antukin--that made my teacher raise her eyebrows.
"Ms. Jimenez, what is happening to you?" she asked.
Umupo na lang ako kaagad at sinubukan kong tapusin ang activity namin kay ma'am Tiongson.
Sa mga sumunod pa na subject ay naging tuliro ako at nawalan ako ng tamang pag iisip. Natatakot ako na kapag may makakita sa BOC ko, baka malaman ng mga tao ang mga sikreto ko. Mauubusan ako ng kahihiyan kung sakaling maikalat ang BOC ko.
"Claire," tawag sa akin ng isang boses ng lalaki. Nang tignan ko kung sino ito ay agad na sumama ang tingin ko.
"Anong ginagawa mo rito?" tanong ko sa kanya.
Nakatayo sa harap ko ang isang matangkad na lalaki. Gwapo ito na may natural light brown na buhok. He has this foreign blue eyes, foreign nose, and red lips. May dugong foreigner siya pero, pinoy na pinoy ang pagsalita niya. Malakas din ang topak niya. At isa siya sa mga pinaka ayaw kong tao sa Louise Academy.
Siya si Andrei Leroux, ang EIC ng ECHO publication, ang lalaking kinasusuklaman ko sa buhay ko. Ang lalaking walang ibang ginawa kung pahirapan ako every school year.
"Is that the proper way to talk to your EIC?" tanong niya sa akin.
Inirapan ko siya. "Pwede ba, chief, huwag mo akong bwisitin ngayon?" sabi ko sa kanya. "Wala ako sa mood para i-entertain ang sira mo sa ulo."
"Ang harsh mo naman sa akin, ang bait ko kaya sa'yo ," sabi niya. "Anyways, gusto mo sumama sa akin? May pupuntahan akong tea party, sabi nung host magdala raw ako ng kasama at ikaw agad ang nakita ko. Huwag kang mag alala libre mga pagkain doon."
Napantig ang mga tenga ko sa sinabi niya. Si kuya Andrei yung tipo ng tao na hindi nagjo-joke sa libre. Kaya tumayo ako at inayos ko ang mga gamit ko para sumama sa kanya.
"Sa labas ba ng school 'yung party?" tanong ko kay kuya Andrei, pero umiling siya.
"Ah, hindi," sabi ni kuya Andrei. "Doon tayo sa Mini Function Hall sa Admin Building."
"Bakit ano pong mayron?" tanong ko nang marating namin ang Mini Function Hall sa Admin Building.
"Small celebration lang para sa mga newly appointed officers ng school," sabi niya.
Si Aldrich Fen Arellano kaagad ang pumasok sa isip ko kaya nagpaalam na akong umalis. Pero kuya Andrei being kuya Andrei, inakbayan niya ako kaagad at iginiya niya ako papasok sa loob.
What an awful day.
Napilitan akong pumasok sa Mini Function Hall. Maliit lang ang function hall na ito kaya nga mini eh. Kasing laki lang ito ng tatlong office at kadalasan ay mga upuan at table lang ang nandito. May mga aircon din. Madalas gamitin 'to ng mga teachers kapag may meeting sila, minsan dito rin ginaganap ang pagbilang ng balots sa election. Pero labis ang pagtataka ko kasi Aldrich lang ang mag-isa doon. Nasa isang mahabang table siya at may ginagawa siya sa phone niya. Pagbaling niya sa amin ay ngumiti siya. "You are late, Andrei," sabi niya pagkatapos ay tumingin siya sa akin. "Claire, what a surprise." Gusto ko siyang irapan. Halatado sa mukha niya na nagpapanggap lang siyang gulat na makita ko. "Ah kilala mo na pala itong anak ko, brad," sabi ni kuya Andrei na naka-akbay pa rin sa akin. "Asan na 'yung mga iba?"
"I call it, the Book of Cheating." Napaubo ako nang mabulunan ako sa iniinom kong soft drink. At dahil na rin kasi 'yon sa narinig kong sinabi ni Aldrich. Nasobrahan ko ata ang biglaang paglunok, kaya hindi ako natigil sa pag-ubo, bagay na ikinabahala ni kuya Andrei. "Claire, okay ka lang ba?" tanong ni kuya Andrei sa akin. Iwinagayway ko ang kamay ko sa kanya ay sabi ko, "Okay lang po ako, kuya, nabulunan lang po." Sinamaan ko ng tingin si Aldrich, pero nakangiti lang siya sa akin. He seems amused about the events that is happening right now. He has it! Nasa kanya ang BOC ko!!
"The rumor about an underground government in Louise Academy is true," sagot niya. "As well as a possible crime organization that has been terrorizing students." Saglit akong natahimik sa kinatatayuan ko, but I am screaming inside. I have to scold my self for being stupid. Sinisisi ko ang sariling katangahan ko for unintentionally putting myself in a serious case like this. Iyong mga ganitong bagay ay hindi naman dapat nasa care list ko, kasi wala naman akong pake sa mga gano'ng bagay. "So you mean to say, may tinutugis kayong secret crime organization na binibiktima ang mga estudyante?" tanong ko sa kanya. "That's the basicality of it," sabi niya. "It started three years ago. May isang estudyante na humingi ng tulong sa SSG about a blackmailing case. The culprit was
"Can I ask you for any information? Let's put her information to test, shall we?" Kumakabog ang dibdib ko sa narinig ko. Tell me I'm dreaming. Andami ng nangyayari sa akin sa linggong 'to. This is not something I asked for! I sighed. "Ano po ang gusto mong malaman?" tanong ko sa kanya. "I want to know about a student named Cassandra Vergarra," sabi ni sir Vergarra. Natigilan ako sa sinabi niya. Hindi ba 'yon yung anak niyang namatay last year lang? I really don't know the whole story of what happened that day, pero maraming nakakita sa kanya na tumalon mula sa fourth floor ng John Vianney Building, ang building naming mga senior high school. Suicide daw ang case, at wala namang kahina-hinala sa nangyari.
"Claire!" I was pulled out of my reverie when Irma loudly called my name. Muntik akong mapatalon dahil sa gulat, at napatingin ang mga tao sa amin sa cafeteria. "Bakit?" tanong ko kay Irma pero umiling lang siya sa akin. Inayos niya ang eyeglasses nniya at hinawi niya ang mahaba at kulot niyang buhok. "Kanina ka pa nakatunganga diyan," sabi niya sa akin, "malapit na matapos ang vacant natin at di ka pa tapos sa kinakain mo." Doon ko na-realize na kumakain pala kami ng lunch ngayon sa cafeteria. It has been days already since we've seen the hard drive, at hanggang ngayon ay 'yon pa rin ang nilalaman ng isip ko. We actually found hundreds of videos that can surely ruin someone's image. I recognized some of my classma
Matapos bumili ni Kaizer ng ice cream niya, dumiretso kami kaagad sa kinaroroonan ni Charmaine. Nasa isang arcade siya, at saka lang umalis sina Desiree at Lorraine nung dumating kami. Pinapasok namin si Charmaine sa sasakyan, at nag-uusap kami habang nagmamaneho si Aldrich palibot sa town. Sabi ni Aldrich mas safe na 'yon ang gawin namin kahit gastos sa gas, may pera naman siya kaya hindi na niya problema 'yon. Inalok ko ang iba kong pagkain kay Charmaine, nag alok din ng ice cream si Kaizer sa kanya. Pero sabi niya tapos na silang mag meryenda. "H'wag kang magalit sa tanong ko ha," sabi ko. "May nangyari ba sa inyo ni Drake?" tanong ko. "No way!" sabi ni Charmaine. "Hindi ako pumayag noon kasi sinabihan mo akong huwag magtiwala sa kanya."
Ang sakit ng ulo ko nung bumangon ako sa higaan ko. Nalasing ba ako kagabi? "Claire," napatingin ako kaagad sa may pinto ng kuwarto at nakita ko na nakatayo si Aldrich doon. "Ay Diyos na mahabagin!" bulalas ko. "Anong ginagawa mo rito sa kuwarto ko, President?!" Kumunot naman ang noo niya. "You're in one of our guest rooms, Claire. Natulog ka rito sa bahay namin." Agad na nanlaki ang mga mata ko sa kanya. "ANO?! Bakit? Pano? Impossible!" Bakit wala akong maalala?! Bigla akong kinabahan. May ginawa kaya akong hindi maganda? Lumibot ang mga mata ko sa buong kwarto. Shocks, hindi ko nga kwarto iyon.
"You're kidding, right?" sabi ko sa kanya. Mas lumala ang pagkabog ng d****b ko dahil sa sinabi niya sa akin. Jusko mababaliw na ata ako. Kung sa ibang tao halikan lang 'yon, para sa akin masisira ng video na 'yon ang tahimik kong buhay! Imagine being hated by a lot of girls who are soooo in love with Aldrich, yung tipong may fans club pa siya sa school. Those fangirls are such a pain! Umiling naman si Aldrich akin. "I'm not kidding, Claire," seryosong sabi niya. "This is actually bad, especially that you're supposed to be low profile in the SSG." "This is why I don't want to involve myself with the SSG," sabi ko sa kanya. "Sana binasa ko na lang noon yung sulat ni Cassandra para alam ko na sa ganitong sitwasyon ako mailalagay!" "I'll ask my friend if he can do