"The rumor about an underground government in Louise Academy is true," sagot niya. "As well as a possible crime organization that has been terrorizing students."
Saglit akong natahimik sa kinatatayuan ko, but I am screaming inside. I have to scold my self for being stupid. Sinisisi ko ang sariling katangahan ko for unintentionally putting myself in a serious case like this.
Iyong mga ganitong bagay ay hindi naman dapat nasa care list ko, kasi wala naman akong pake sa mga gano'ng bagay.
"So you mean to say, may tinutugis kayong secret crime organization na binibiktima ang mga estudyante?" tanong ko sa kanya.
"That's the basicality of it," sabi niya. "It started three years ago. May isang estudyante na humingi ng tulong sa SSG about a blackmailing case. The culprit was
"Can I ask you for any information? Let's put her information to test, shall we?" Kumakabog ang dibdib ko sa narinig ko. Tell me I'm dreaming. Andami ng nangyayari sa akin sa linggong 'to. This is not something I asked for! I sighed. "Ano po ang gusto mong malaman?" tanong ko sa kanya. "I want to know about a student named Cassandra Vergarra," sabi ni sir Vergarra. Natigilan ako sa sinabi niya. Hindi ba 'yon yung anak niyang namatay last year lang? I really don't know the whole story of what happened that day, pero maraming nakakita sa kanya na tumalon mula sa fourth floor ng John Vianney Building, ang building naming mga senior high school. Suicide daw ang case, at wala namang kahina-hinala sa nangyari.
"Claire!" I was pulled out of my reverie when Irma loudly called my name. Muntik akong mapatalon dahil sa gulat, at napatingin ang mga tao sa amin sa cafeteria. "Bakit?" tanong ko kay Irma pero umiling lang siya sa akin. Inayos niya ang eyeglasses nniya at hinawi niya ang mahaba at kulot niyang buhok. "Kanina ka pa nakatunganga diyan," sabi niya sa akin, "malapit na matapos ang vacant natin at di ka pa tapos sa kinakain mo." Doon ko na-realize na kumakain pala kami ng lunch ngayon sa cafeteria. It has been days already since we've seen the hard drive, at hanggang ngayon ay 'yon pa rin ang nilalaman ng isip ko. We actually found hundreds of videos that can surely ruin someone's image. I recognized some of my classma
Matapos bumili ni Kaizer ng ice cream niya, dumiretso kami kaagad sa kinaroroonan ni Charmaine. Nasa isang arcade siya, at saka lang umalis sina Desiree at Lorraine nung dumating kami. Pinapasok namin si Charmaine sa sasakyan, at nag-uusap kami habang nagmamaneho si Aldrich palibot sa town. Sabi ni Aldrich mas safe na 'yon ang gawin namin kahit gastos sa gas, may pera naman siya kaya hindi na niya problema 'yon. Inalok ko ang iba kong pagkain kay Charmaine, nag alok din ng ice cream si Kaizer sa kanya. Pero sabi niya tapos na silang mag meryenda. "H'wag kang magalit sa tanong ko ha," sabi ko. "May nangyari ba sa inyo ni Drake?" tanong ko. "No way!" sabi ni Charmaine. "Hindi ako pumayag noon kasi sinabihan mo akong huwag magtiwala sa kanya."
Ang sakit ng ulo ko nung bumangon ako sa higaan ko. Nalasing ba ako kagabi? "Claire," napatingin ako kaagad sa may pinto ng kuwarto at nakita ko na nakatayo si Aldrich doon. "Ay Diyos na mahabagin!" bulalas ko. "Anong ginagawa mo rito sa kuwarto ko, President?!" Kumunot naman ang noo niya. "You're in one of our guest rooms, Claire. Natulog ka rito sa bahay namin." Agad na nanlaki ang mga mata ko sa kanya. "ANO?! Bakit? Pano? Impossible!" Bakit wala akong maalala?! Bigla akong kinabahan. May ginawa kaya akong hindi maganda? Lumibot ang mga mata ko sa buong kwarto. Shocks, hindi ko nga kwarto iyon.
"You're kidding, right?" sabi ko sa kanya. Mas lumala ang pagkabog ng d****b ko dahil sa sinabi niya sa akin. Jusko mababaliw na ata ako. Kung sa ibang tao halikan lang 'yon, para sa akin masisira ng video na 'yon ang tahimik kong buhay! Imagine being hated by a lot of girls who are soooo in love with Aldrich, yung tipong may fans club pa siya sa school. Those fangirls are such a pain! Umiling naman si Aldrich akin. "I'm not kidding, Claire," seryosong sabi niya. "This is actually bad, especially that you're supposed to be low profile in the SSG." "This is why I don't want to involve myself with the SSG," sabi ko sa kanya. "Sana binasa ko na lang noon yung sulat ni Cassandra para alam ko na sa ganitong sitwasyon ako mailalagay!" "I'll ask my friend if he can do
"Nag enjoy ba kayo ni SSG President kagabi?" I gritted my teeth at Drake. This guy is really a pain in the neck! I wanted to call him horrible names, or curse at him. But I figured it's not good diplomacy, so I composed myself and tried to be as calm as possible. I smiled at Drake, and told him, "I am not the one to like parties, Drake. If you're going to ask that question, you better ask kuya Andrei or the SSG President himself. But I did enjoy the free orange juice." When Drake's eyes landed on my neck, he smirked. "That's a nice mark, did the SSG President gave you that?" pabulong niyang tanong sa akin. Kaya agad ko namang tinakpan ang leeg ko. "Drake kung wala kang magandang sasabihin sa amin, umalis ka na lang," sabat ni Irma.
Nakita ko ang sarili kong nakatayo sa school ground ng Louise Academy. Nakarinig ako ng isang malakas na sigaw, pagkatapos no'n ay nag kumpulan ang mga estudyante sa tapat ng John Venice Building, and building ng mga Senior High. I walked to the crowd of students, and I made my way to the center, to the one they are focusing in. Nakahandusay sa gitna ang isang babae, basag ang kanyang ulo at nagkalat ang dugo sa paligid. Si Cassandra 'yon, she fell from the building's roof deck. Her eyes were open, staring at me, as if she wants to tell me something. She suddenly smiled at me, and her mouth started to mumble something to me. But I just stared in horror, as she kept on repeating what she was saying. "Claire, you saw it didn't you?" "Claire!!"
Kasama ko sa Principal's Office sina Aldrich at Kaizer para pakinggan ang video ng interrogation ni Drake. During the time when Drake was blackmailing me, Kaizer and Aldrich have arranged countless pieces of evidence against Drake. They filed a complaint, and Drake was supposed to be invited for interrogation, and then they found us. Minsan ko silang na tanong kung bakit kaming tatlo lang ang gumagawa nitong mga ganitong kaso. Kasi sabi ni Aldrich buong SSG ang magso-solve nito, pero mukhang napag iiwanan 'yung mga members. Pero kaming tatlo lang pala ang pinagkakatiwalaan ni sir Vergarra. And I just recently found out that Aldrich never meant the SSG members to be involved when he said the SSG is solving the case. What he really meant was, he is the SSG, and