I was trembling out of nervousness.Kung kanina ay halos mawalan ako ng hiya noong tinawagan ko si Attorney Fontanilla, ngayon naman ay animo’y umurong lahat ng tapang na mayroon ako kanina. I must admit that I am nervous. Hindi ko alam kung tama ba ang gagawin ko o. . . Humugot ako ng malakas na buntong hininga upang tingnan kung sakali mang dumating na si Attorney Fontanilla. Sabi niya kanina sa akin habang kausap ako sa tawag ay busy siya kaya’t hindi niya masisiguro na makapupunta siya sa kung nasaan man ako. But to my surprise, just an hour ago, he texted me and said that he’ll go here and talk to me about him.Alam kong nagtataka siya sa address na ibinigay ko pero rito lamang kasi ang naisip ko na walang makakapansin sa amin na nag-uusap tungkol sa kaso ng tatay ko. I mean, who in their right mind would talk about a case at the bar, right? Sa ingay dito, hindi kami pagsususpetsahan ng kahit na sino. I pressed my heel on the ground and played with my fingers anxiously. Hindi k
“What if I say yes? How much for a night, Miss Clemente?”I froze and looked at him obliviously. I was expecting him to say that he’s just joking but he just stared at me with his usual cold and serious eyes as if he’s waiting for my answer.I gulped, unable to answer him. Despite of nervousness, after a couple of seconds, I drew in a long breath to remain calm. Ibinalik ko ang tingin sa kaniya at tipid na ngumiti. “How much can you offer, then?” paghahamon ko pa.He seems taken aback because of my question. Alam kong ang inaasahan niyang maging reaksiyon ko ay ang tumayo at lapitan siya, pagkatapos ay malakas siyang sasampalin dahil sa itinanong niya—but I am not like that. “Are you serious?” tila nahihiwagaang tanong niya. I leaned back on my chair, crossed my legs, and shot a brow up. “Do I look like I’m joking? I am not that cheap, Lieutenant Fontanilla. Bakit naman ako makikipag-sex sa kung sino-sino lamang diyan nang libre? Mahirap na ang buhay ngayon—““So you’re admitting th
WARNING: Mature Content AheadKAIA CLEMENTE POINT OF VIEW.“This is your room?” I turned on the lights before looking towards Lieutenant Fontanilla. He was standing still while his hands were on his pockets. “This isn’t mine. Sa pinsan ng kaibigan ko pero rito ako tumutuloy nitong mga nakaraang araw,” kaswal na sagot ko.He chuckled. “And you want us to do the deed here? Really, Miss Clemente? Sa kuwarto na hindi naman iyo?” Tila napapantastikuhan niyang tanong.Umirap ako bago siya tinaasan ng kilay. “Anong gusto mong gawin? Pumunta tayo sa hotel o gusto mong pumunta sa bahay ko? Mag-aaksaya ka pa ng oras kung mayroon naman sa malapit?” His jaw went slack but after a couple of seconds, a soft chuckle escaped from his lips while shaking his head. “That’s not what I mean. Ang sa akin lang, paano kung biglang dumating ‘yong may-ari—““I’m sure that won’t happen because he’s out of the country. Saka kung natatakot ka na baka may biglang dumating, just do it immediately. Ang dami mo pan
“Good morning.”I was feeling heavy the moment I woke up but hearing his voice, it’s as if something tugged on my chest. I drew in a long breath as I rose up from the bed. Sumandal ako sa headboard at ibinalot ang kumot sa hanggang ngayon ay hubad ko pa ring katawan. “Kanina ka pa gising?” kalmadong tanong ko sa kaniya.He yawned as he got up to bed. Ginaya niya ang puwesto ko kaya’t napalingon ako sa kaniya. “Kani-kanina pa.”“Bakit hindi mo agad ako ginising?” I immediately asked and glanced towards the wall clock. Bahagya akong napangiwi nang umikot ang paningin ko marahil ay dahil sa pagod at gutom o kaya naman ay dahil sa alak na ininom ko kagabi. “Tanghali na.”“Nah. I was enjoying watching you sleep.”Hindi ko mapigilang matigilan nang marinig ang sinabi niya. I bit my lower lip as I inhaled a large breath on my nose to calm myself down. Bahagya kong ipinikit ang aking mga mata bago ko ibinalik ang aking tingin sa kaniya. “Can I charge you more for that? You stayed for too lon
“W-What about Lola? M-May nangyari bang masama?” Kinakabahang tanong ko sa kaniya, my lips were quivering in fear. “’Yong Lola mo kasi, Kaia, a-ano. . . inatake sa p-puso.”Tila tumigil ako sa paghinga nang marinig ang sinabi niya. Para akong tinakasan ng bait dahil hindi nagsisink in sa utak ko ang narinig ko. I swallowed the lump on my throat as I held my chest. “W-What happened? B-Bakit inatake? A-Ayos. . . ayos l-lang ba ang Lola ko?” sunod-sunod na tanong ko.My eyes immediately swam with tears just by thinking about it. I covered my lips with my palm to suppress any kind of sob. “A-Ayos lang ba si L-Lola?” I asked once again while trying my best not to break down.I was just feeling well a while ago! B-bakit. . bakit ngayon pa?“Hindi pa siya nagigising p-pero sabi ng doctor, hindi pa raw pwedeng makampante. Hindi k aba muna pwedeng umuwi rito kahit saglit lang? Hindi ko alam ang gagawin sa hospital—““Uuwi
“Lola, babalik muna po ako ng Maynila para kumuha ng pera. Babalik po ako rito kapag puwede nap o kayong i-discharge,” mahinahong pagpapaalam ko kay Lola habang hawak ko ang kaniyang mga kamay. Nag-angat siya ng tingin sa akin ngunit tipid ko lamang siyang nginitian.“Si Ate Belle po muna ang bahala sa inyo habang wala ako. K-Kailangan ko pa po kasing bumalik ng Maynila dahil may mga bagay pa po akong kailangang ayusin pagbalik ko roon. T-Tatawag naman po ako araw-araw para makausap kayo k-kaya huwga po kayong mag-alala. Bibisita pa rin po ako rito palagi,” dagdag ko pa at muling hinalikan ang taas ng kaniyang mga palad.A small smile etched on her dry lips as she slowly nod her head in return. Dahil doon ay hindi ko rin mapigilang mapangiti. Tumayo ako mula sa aking kinauupuan at marahang hinalikan ang tuktok ng kaniyang ulo. Nang humiwalay ako sa kaniya ay saka ako lumingon kay Ate Belle na nasa isang sulok lamang at inoobserbahan kami ni Lola. Tipid ko
“Hey! Ano ba? Bitiwan mo nga ako!” Malakas na sigaw ko at pilit na iwinaksi ang aking braso sa kaniya ngunit sa halip na bitiwan ay mas lalo niya lamang hinigpitan ang hawak niya roon at para bang ayaw akong paalisin.Mas lalo akong napasinghap nang buksan niya ang pintuan ng kaniyang sasakyan. He turned his head towards my direction. His bloodshot eyes immediately met mine. “Sakay,” malamig na utos niya.I rolled my eyes and shot a brow up. “Bakit naman ako sasakay diyan? Hindi mo ba nakikita na may kausap akong tao?” Inis na tanong ko sa kaniya at muling pilit siyang pinabitaw. “Bitiwan mo ako dahil babalik ako sa loob.”He let out a sharp breath, making me gulped. “Papasok ka sa loob o ako mismo ang magsasabi sa dalawang ‘yon kung anong nangyari sa ating dalawa?” Nanlaki ang aking mga mata at hindi makapaniwalang tumingin sa kaniya. “Baliw ka na ba?!” Hindi niya ako sinagot at sa halip ay muling tumingin sa nakabukas na pintuan
“Anong sabi mo?” Hindi ako makapaniwalang tumingin sa gawi niya matapos marinig ang sinabi niya. I pursed my lips together and immediately shook my head out of disbelief. “N-No. Nagsisinungaling ka, ‘di ba? Sinasabi mo lang ‘yan para hindi ako bumalik sa loob,” I added. Dylan let out a harsh breath before looking towards me. “Mukha ba akong nagsisinungaling? I am not, Clemente. At kung nagsisinungaling man ako, hindi ito ang bagay na gagawin kong biro. I am telling the truth. Mang-aagaw ang kaibigan mo—““Aziel is a good guy,” I cut his words off. Humugot ako ng malalim na buntong hininga at nag-iwas ng tingin sa kaniya. He let out a soft chuckle as if he’s mocking me. Kinagat ko naman ang aking ibabang labi at mahigpit na hinawakan ang seradura ng pinto. Isang sabi niya pa na masamang tao si Aziel, hindi na ako makikinig sa kaniya at lalabas na rito. I don’t care about him. Alam kong mabuting tao si Aziel dahil kaibigan ko siya. . .