Nanlaki ang mga mata niya ng makitang duguan ang kaibigan habang nakasubsob sa sahig. Tumakbo siya papalapit dito."Marian!" Umiiyak na tawag niya sa pangalan nito. "Marian, gumising ka! Marian!" Humahagulgol na siya ng iyak dahil hindi na ito gumagalaw pa."My god! Marian! Huwag mo akong iiwan." Patuloy na sumisigaw siya habang umiiyak. Hapong-hapo siya at nanghihina. Sigaw lang siya ng sigaw sa pangalan ng kaibigan at halos kapusin na siya ng hininga dahil naliligo na ito sa sariling dugo.Ang paligid ay tila haunted house sa dami ng patay at duguan na nakabulagta. "Help! Help! Marian!" Hinawakan niya ang palapulsuhan nito ngunit hindi na ito humihinga pa. Kaya napalahaw siya sa pag-iyak.Nakarinig siya ng mga yabag papalapit sa kanilang kinaroroonan, kaya hinila niya ang kaibigan at nagkubli sila sa likod ng pintuan."Halughugin nyo ang buong paligid, patayin lahat at walang itira." Isang pamilyar na boses ang narinig niya, kaya sumilip siya sa gawi ng mga ito. Napatutop siya
Dahan-dahan niyang minulat ang kanyang mga mata, nasilaw siya dahil sa liwanag kaya napapikit siyang muli. Ngunit ilang saglit lang minulat niya ulit ang mga mata, puro puti ang nakikita niya sa paligid. Ginala niya ang paningin sa lahat ng sulok ng silid. Napangiwi siya dahil mahapdi ang mga sugat niya. Masakit ang lahat ng parte ng katawan niya, even down there. Napadaing siya sa kirot at hapdi, at hindi niya matukoy kung saang parte ba ng katawan niya ang masakit at makirot. Napapangiwi na lang siya, gustuhin man niyang gumalaw pero parang may nakadagan sa kanyang katawan na mabigat na bagay lalo na sa paa niya. Parang may bato sa ibabaw ng paa niya."A-Anong nangyari sa akin? B-Bakit ganito ang pakiramdam ko?" Nanginginig ang mga labi niya habang pigil ang mga luha dahil sa takot.Maraming aparato ang nasa ulunan niya at sa magkabilang side niya, may dextrose pa sa kamay niya. May oxygen din sa may ilong niya kaya nanlamig ang pakiramdam niya kaya bigla siyang napasigaw."Nasaa
When Yanah returned, Marian's room was covered in smoke bombs. Nasa pasilyo pa lang siya patungong silid nito ngunit tanaw niya na ang usok sa labas.Kinabahan siya dahil sa takot, "Emerald! Marian!" Sigaw niya. Hindi niya makita ang loob nito dahil sa usok. Nagkakagulo na sa loob ng hospital, maraming nagsisigawan na mga pasyente. May mga yabag na paparoo't-parito, may mga tumatakbo. Mga putok ng baril sa di kalayuan ng silid.May humihiyaw sa sakit, umiiyak na pamilya ng mga pasyente na nasa lapag na iyon.Kinapa niya ang kanyang phone sa pocket ng pants niya ngunit wala ito. Na isip niyang baka nahulog ito ng nakikipaglaban siya kanina sa comfort room.Nasaan ang mga kasama niya?"Shit!" Malutong na mura niya, "Emerald," Sigaw niya ng malakas. Sinubukan niyang maglakad, alam niya kung saan ang pintuan ng silid ni Marian. "God, guide me, please! Ngayon pa talaga nangyari ito na wala si Kylle." Ramdam niya na may paparating na yabag kaya hinanda niya ang sarili. "Bilisan ninyo!
Nasa sahig siya nakaupo at nakasandig sa pader, nakayuko habang taimtim na nananalangin para sa kaligtasan ng mag-ina. Pabalik-balik sa isipan niya ang sinabi ng doctor kanina na hindi maganda ang kalagayan ng kaibigan niya at ng bata.Pinatawag pa siya sa loob dahil gusto siyang kausapin ni Emerald. Halos hindi tumitigil ang mga luha niya sa pagpatak dahil sa sinabi ng kaibigan sa kanya.Hawak nito ang dalawang kamay niya, “P-Please, Y-Yanah, take c-care of my ba-by.” Paputol-putol na wika nito habang tumutulo ang mga luha. Nangilabot siya, tila nagpapaalam na ito sa kanya.Mahigpit ang pagpisil nito sa kamay niya at ramdam niya na sa kanya ito kumukuha ng lakas. “No. Stop talking, Emerald. Kakayanin mo yan! Ipangako mo. Kakayanin mo! Okay!” Halos mapasigaw na siya sa pagsusumamo. “M-Mars, hin-di a-ko ma-ta-ta-hi-” Lalo siyang kinilabutan.“I said, stop talking.” Galit na singhal niya dito.Putlang-putla na ito at tila bibigay na ang katawan. “Doc, do your best! I will pay a billi
The sea breeze keeps her calm and relaxed. Ito na ang naging routine niya mula ng naging trahedya sa pagitan ng mga kaibigan niya. Until now, hirap na hirap pa rin siyang maka-move on deep inside. Dala-dala pa rin niya sa kaibuturan ng puso niya ang bigat at pagsisisi na wala siyang nagawa sa mga nangyari.Alas nuebe na ng gabi, malamig na ang simoy ng hangin na yumayakap sa katawan niya. Nakahiga siya sa may dalampasigan habang nakaunan sa mga braso niya habang nakapikit at ninanamnam ang lamig na dala ng hangin.Alam niyang naghihintay na ngayon ang asawa niya sa bahay nila pero kailangan niyang mag-isa muna dahil umataki na naman ang loneliness feeling niya. Ayaw niyang makita nito ang pagiging miserable niya sa tuwing maalala ang mga kaibigan na hanggang ngayon hindi pa rin niya makita. Si Marian, hindi na nila na hanap pa mula ng makidnap ito pero na bigyan na ng hustisya ang pagkamatay ng mommy nito. Si Emerald naman, mula ng iwanan niya sa hospital wala na siyang naging balita
Habang tumatakbo siya pabalik sa resort na pinanggalingan niya, magkahalong takot at pangamba ang nararamdaman niya. Masakit na din ang kanyang paa at tuhod sa kakatakbo. Madilim at malamig na din ang paligid.“Ouch!” Napahiyaw siya sa sakit at napahawak sa noo niya dahil sa pagkauntog sa matigas na bagay,masakit din ang puwit niya dahil sa malakas na pag bagsak sa buhangin. “Pag minamalas ka nga naman!” Dahan-dahan siyang tumayo at nag pagpag sa pwet nya. “‘Yan ang napapala mo, Marian sa katigasan ng ulo mo.” Kastigo niya sa sarili.“M-Miss are you okay?” Isang boses ng lalaki ang nagpatigil sa kakakuda niya sa sarili. Naningkit ang mga mata niya dahil sa katangahan na tanong nito.“Hindi ba obvious na masakit, as you see bumagsak ako sa buhangin. And wait, ikaw ba ang bumangga sa akin?” Mataray na turan niya.“Miss, look, madilim ang kinaroroonan natin. Hindi nga kita masyadong maaninag. Besides, you are the one who bumped me. And what are you doing…. Marian?” Bigla ay bulalas
Isang abandonadong arena sa liblib na lugar sa Mindanao, ang pinagdausan ng notorious gang battle.Every year naglalaban-laban ang mga gangster para sa pinakamataas na antas ng gang society.Marian Pierce- 23 year old. She is beautiful and simple. She has a sexy body that men can head up. Her personality is cheerful and cool, but poisonous. But when it comes to love, she's easy to fall but not easy to get. Her family is rich and well known in the business industry. She's an only child. That's why she can do everything she wants to do.Ivy Yanah Hernandez- 23 year old. She is a gorgeous and serious type of woman. She has intimidating and fierce looks but is sweet to her family and close friends. She is not easy to trust. Their family is the most powerful in the country and their family is well known in the business world. She is the leader of the wild angel’s. She’s attracted to the dominant and ruggedly handsome man. She can give her all, when it comes to love. By hook or by crook. Wh
Friday night, dumiretso sina Yanah at Marian sa BBL Luxury Bar, Makati City para mag- relax dahil sa stress sa naging mission nila sa mga nagdaang mga araw. Since college ay magkaibigan na sila at hindi na mapaghiwalay pa. Hindi man sila magkatulad ng ugali at life style ngunit hindi ito hadlang sa pagkakaibigan nila. Yanah, is a serious and silent type of person. Pero kapag kasama ang pamilya at matalik na kaibigan, lumalabas ang pagiging lukaret niya. Isang tanong, isang sagot kapag stranger ang kausap. Siya ang kaibigan na hindi nang-iiwan kahit anong mangyari. Hindi siya madaling magtiwala sa mga taong hindi niya kilala. Napapatawa siya sa isipan! Five months ago, siya ang nasa sitwasyon ng kaibigan niya. At mas malala pa ang naging experience niyang sakit, dahil two years na sila ng Ex niya nang hiwalayan siya nito. Para din siyang baliw na nagpakalunod sa alak.Take note , siya ang hiniwalayan ng Ex- boyfriend niya, slash childhood best friend niya at first love niya.Mahir