NAGKARERAHAN sa bilis nang pagtibok ang kaniyang puso at walang alinlangang napayakap sila sa isa't isa ng binata. Gayunma'y kahit bago lamang kay Isabel ang nakita ay hindi pa rin nito maiwasang maging masaya para sa kaniya. "Masaya akong makita kang muli," naluluhang wika ni Yvo sa kaniya habang pinagmamasdan nito ang kabuuan ng mukha niya. Kapagkuwa'y bahagya siyang natigilan sa sunod na sinabi nito, "Pero hindi ka na dapat nagpunta rito, masyadong delikado, Kara." Ilang minuto pa ay mas dumistansya pa si Yvo sa kaniya kasabay nang katanungan sa mga mata nito nang lingunin nito si Isabel. "Ah, siya si Isabel, half sister ko rin, mas matanda lang siya ng buwan sa akin kaya.. halos magkaedaran lang kami." Nakita niyang napangiti sina Yvo at Isabel sa isa't isa. At bago pa man magsalita si Yvo ay inunahan na ito ni Isabel. "Mukhang tama si Yvo, Karadine, hindi na dapat tayo nagpunta pa rito. Ngayon pa na mahigpit kang pinagbabawalang lumabas ngayon." Bago pa man siya sumang-ayon s
NAKAPAG-ISIP-ISIP na si Karadine bago man sumapit ang kinabukasan. Kailangan niyang pigilan ang ama na makipag-meeting sa mga Benitez, dahil kung hindi, siguradong mapapahamak ang buhay nito. Marahan siyang kumatok sa silid ng kaniyang magulang. Sa isip niya'y 'di bale nang masermunan siya nito ngayon ang mahalaga naman ay masabi niya rito ang dapat nitong malaman. "Sino 'yan? Pasok." Narinig niya ang boses ng ama na lalong nagpalakas ng kaniyang kaba. Sa sarili ay hindi niya maintindihan kung dapat bang manaig ang kaniyang takot sa ama o ang pagseselos kay Tamara. Oo, hindi niya maitatangging nakararamdam siya ng selos gayong nakuha na nga ni Tamara ang tiwala ng kanilang ama. Ngunit hindi dahilan 'yon para mas gumawa siya ng bagay na lalong ikasisira niya sa harap nito. Sa ugali ba naman ni Tamara, posibleng gumawa ito ng eksena na magmumukha pa siyang masamâ.Bumungad sa kaniya ang seryosong tingin ng ama at bago pa man siya bumigkas ng mga salita ay naunahan na siya nito. "O, Ka
"NAKAKAINIP!" bulalas ni Karadine sa kaniyang silid gayong wala siyang ibang choice kundi ang magmukmok sa k'warto. Ngayon na nalaman niyang magkakasabwat ang mag-iina ay mas lalong tumindi ang galit na nararamdaman niya para kina Tamara at Margaret. "Paano kaya ako makakaalis dito? Puno ng bantay sa labas, e," nawawalang pag-asang aniya. At dahil sa hindi niya na alam kung ano ba ang dapat na gawin dala nang pagkainip ay sandali niyang kinuha ang kaniyang lapis at sketch pad. Doo'y sinimulan niya muling iguhit ang mukha ni Yvo na talaga namang nami-miss niya na ngayon. Mahigit isang oras din ang iginugol niya sa pagguhit hanggang sa mapangiti siya nang matapos iyon. "Sigurado akong magugustuhan niya ito," wika pa niya sa sarili at nagawa pa niyang iyakap ang papel na iyon mula sa kaniyang dibdib.Ilang sandali lang ay natigilan siya nang makarinig ng malakas na sigaw. Hindi siya sigurado ngunit sa tingin niya ay boses iyon ni Margaret. Kaya naman sa labis na pagtataka ay sandali siya
NADATNANG umiinom ng wine drink si Tamara ng kaniyang ama. Malalim na ang gabi at tanging siya na lamang ang gising sa buong mansyon. Habang si Renato naman ay hindi pinapatulog ng isiping ibinigay ni Tamara. "Hindi tama na nag-iinom ka, Tamara. At saka malalim na ang gabi, dapat ay natutulog ka na.""Hindi ba't ako dapat ang magsabi sa'yo niyan, papa?" Bahagya pa siyang natawa. "Sa edad mong 'yan ay kinakailangan mo palagi ang sapat na pahinga, hindi kagaya ko na bata pa."Pinandilatan siya nito ng tingin. "O baka naman sadyang hindi ka lang makatulog dahil gusto mo akong kausapin," malakas na paninindigan pa niya sa sarili. "'Wag mo kong kausapin na para bang napakalakī ng utang na loob ko sa'yo. Dahil kung tutuusin, ikaw dapat ang tumatanaw no'n sa akin bilang iyong ama!" gigil ngunit kalmado pa ring pagkakasabi ni Renato sa anak. Nang sandaling iyon ay mabilis tinungga ni Tamara ang natitirang laman ng shot glass bago pa niya muling harapin ang ama. "Talaga ba, papa? Sa nangyari
"Saan ka nanggaling?" Natigilan siya sandali sa pagbungad na iyon ni Tamara nang magpasya sila pareho ni Yvo na bumalik sa pabrika. Pero dahil ayaw nilang makahalata ang lahat ng kanilang pagtatagpo ay sa magkaibang daan sila pumasok. Napansin niyang pinagmamasdan lamang ni Tamara ang kilos niya kaya hindi na siya nagdalawang isip pa na komprontahin ito. "At bakit? Kailangan bang i-report ko sa'yo palagi kung saan ako nagpupunta, ate? O baka naman humahanap ka na naman ng butas para siraan ulit ako kay papa?" Biglang natameme si Tamara. Pahiwatig lamang na tama ang mga akusasyon niya. Kapagkuwa'y humakbang ito palapit sa kaniya nang may pagngisi. "Sabihin na nating oo, dahil simula't sapul nang bumalik ka rito ay wala na akong tiwala sa mga ikinikilos mo." Bahagya rin siyang napangisi. "At kailangan ko pa bang patunayan ang sarili ko sa'yo, ate? At bakit? Sa tingin mo ba ay puchu-puchu lang ang mga ginagawa ko sa misyon para lang makuha ang buong tiwala ng mga Benitez? Ah, alam ko n
Makailang araw ang lumipas ay nalaman ni Tamara na inaapoy ng lagnat si Margaret. Sakto namang nadapo ang mga mata niya sa may bintana kung saan ay tila nahagip ng mga mata niya na may taong nagmamanman sa kanila."Hindi ka dapat nagkakasakit, Margaret, lalo na't buntis ka. Alagaan mo naman ang sarili mo." "E-ewan ko ba, ate, ilang araw na rin kasi akong walang maayos na tulog," pagkik'wento nito. "Ano? At bakit ka naman nagpupuyat? Lalong bawal sa'yo ang magpuyat!" may panenermong wika pa niya. At sa halip na sagutin siya nito ay napalihis lamang ito ng tingin. Wari ay malalim ang iniisip.Kasalukuyan niyang inaalagaan noon si Margaret dahil inaapoy ito ng lagnat, mabuti na lamang at pahinga niya ngayon sa trabaho. Sa dami na kasi ng gusot na idinulot niya sa mga plano ay minabuti na muna ng kaniyang ama na magpahinga na muna siya sa mansyon. Hindi naman niya maiwasang magkimkim ng galit at inis kay Karadine na siyang laging napupuri ng kanilang ama. Matapos niyang mahaplusan ng m
"Mukhang hindi na talaga natin mababago ang desisyon ni Mr. Benitez, Yvo," problemadong saad ni Karadine sa nobyo kinabukasan. Naroon sila ngayon sa opisina ng kaniyang ama kung saan ay pinagpaplanuhan pa rin nila ang susunod na aksyon matapos sirain ni Tamara ang kanilang plano. "'Di bale, gagawa na lang ako ng ibang paraan para magbago pa rin ang desisyon niya." "Ano namang gagawin mo? Sigurado ka bang hindi ka mapapahamak diyan?" Mahahalata ang pag-aalala sa winika niya. Kaya naman hindi naiwasang usisain siya nang panunukso nito. "Hindi ko alam kung saan ka ba talaga lubos na nag-aalala, Kara, sa plano ba ng grupo natin o sa akin?" Pasimple pa itong napakindat sa kaniya, dahilan para sandali siyang balutin ng kilig. Pero dahil ayaw nila parehong magpahalata na may espesyal na namamagitan sa kanila ay minabuti na muna niyang pakalmahin ang sarili. "Yvo, natural na mag-alala ako sa'yo." Bahagya pa siyang lumapit dito upang bumulong, "Nobyo kita, e." At saka naman agad na dumistan
KATULAD NANG nakasanayang gawin ay doon nga nagpakalma ng sarili si Karadine sa lihim na tagpuan nila ni Yvo. At dahil mayroon doong kubo ay naupo siya roon habang nakatanaw sa kalangitan. Hanggang sa maramdaman niya ang pagdating ni Yvo."Sabi ko na nga ba at nandito ka, e." Bahagya siyang napangiti. "Salamat at sumunod ka," aniya. "Siyempre." Tumabi ito sa kaniya habang hindi pa rin inaalis ang pagkakatitig nito sa kaniya. Hindi naman niya naiwasang magtanong dito. "Bakit ganiyan ka kung makatingin?" "Wala lang, alam mo bang paborito kong pagmasdan ang mukha mo?" sabi nito nang hindi nakatingin sa kaniya. Saka pa nito pasimpleng hinawakan ang kamay niya at pinisil iyon gamit ng mga daliri nito. Hindi naman niya naiwasang kiligin. "Alam mo, Yvo, nakakailang puntos ka na ngayong araw, hah?" "Puntos saan?" kunot noong tanong nito. "Sa pagpapakilig!" aniya.Sa puntong 'yon ay napalingon siya sa magkahawak nilang kamay at tila ba gumagaan ang pakiramdam niya sa pagkakayakap ng mga