WALA SA sariling pinagmasdan ko ang kabuuan ng babaeng lumabas sa gate. Gulo-gulo ang mahabang buhok niyo na tila galing lang sa pagkakahiga. I even saw a glimpse of her bored face, uninterested of what is happening around her. My eyes lowered and saw how her big breasts bouncing with every step. Nang makapunta siya sa harap ng tindahan, nakita ko ang kulay itim na pang-ilalim niya.
I swallowed the water in my mouth that I didn’t even realize is flooding. Kung tutuusin, hindi ito ang unang beses na makakita ako ng ganoon kalaking size. I guess it is C or D.
What is this girl doing, walking around in that thin white clothing? Hindi ko rin alam sa sarili ko kung bakit pinagmamasdan ko siya. Ni wala siyang matatawag na delikadesa sa katawan para makuha ang atensyon ko.
“Bampira ka talaga, AJ. gabi ka lang talaga lumalabas.” Rinig kong sabi ng tindera.
So her name is AJ—a guy’s name.
“Hala si Ate! Kaaway ko kasi iyong kapatid ko, hindi mautusan. Huwag mo nang dagdagan ang inis ko, please lang.”
My brows cringed when I heard her speak. Malumanay magsalita at tila hindi naiinis, taliwas sa pananamit at pangalan nito. I was expecting that she is somewhat cold and bored when talking.
“Hoy, may mga gwapong naghahanap ng matutulugan. Baka gusto mong tingnan. Malay mo, maging boyfriend mo iyong isa. Maganda ang lahi, be!”
“Pass, hindi ako interesado. Bibili ako, huwag kang mag-chismis diyan!”
Hindi nagtagal ay tinawag na ako ni Paul.
“We’re good.”
Maayos naman ang matutulugan namin. Isang maliit na barong-barong. Presko ang buong lugar, tamang-tama sa mainit na panahon.
Nauna na akong pumwesto sa nag-iisang higaan na may kutson. Fred is still in the owners’ house, and Paul is glaring at me.
I ignored him. Gusto ko nang ipahinga ang isip ko, baka sakaling makalimutan ko ang babae.
What is it about her anyway?
KINABUKASAN, naisip kong maglakad-lakad sa lugar kasama si Fred, habang ginagawan ng paraan ni Paul ang dahilan kung bakit kami na-stuck sa lugar.
Kung sa gabi ay nababalot ng alitaptap ang mga puno, ngayon ay kita ko ang mayayabong na puno ng santol, mangga at pili sa bakuran ng haunted house. Maganda rin ang bahay, may malalaking bintana at malawak ang terasa. Mukhang masarap tumira sa ganoong bahay.
Binaling ko ang mata sa daan. Maganda ang buong lugar. Maraming nakatanim na halaman sa gilid ng bawat kalsada. Ang mga hindi sementadong parte ay may bermuda grass.
Sa kalalakad, hindi ko namalayan na nakaakyat na ako sa isang burol na malapit sa bungad ng barangay. Sa likod ay kinukubli nito ang barangay, at sa harap naman ay ang matingkad na asul na dagat. I took a deep breath when a strong wind came.
This is calming.
It is a blessing in disguise that Paul made a mistake about the car.
Dumako ang mata ko sa lupa. Magkahalong carabao at bermuda grass ang tumambad sa akin. Parang gusto ko tuloy magyapak.
Suddenly, I had the feeling that I’ve been here before. But it is the first time I came here.
“Master,” tawag sa akin ni Fred. Inabot niya rin sa akin ang isang bote ng mineral water. “Do you like the place?”
“I feel like I’m familiar with this place.”
Tumingin-tingin pa ako sa lugar. At doon sa pinakamataas na parte ng burol, may nag-iisang puno na matayog na nakatayo. Malago rin ang dahon nito.
I smiled bitterly. This place is painfully attractive in some point.
I sighed.
“Let’s go back.”
Nauna na akong bumaba. Masyado yata akong nalibang at hindi ko namalayan ang oras. Maaga pa nang maglakad-lakad kami, ngayon ay tanghaling tapat na at mainit na ang kalsada.
Wala ring masyadong tao na ipinagpapasalamat ko.
Malapit na kami sa tinutuluyan nang mahagip ng mata ko ang isang kumikinang na bagay mula sa bermuda grass sa gilid ng krus na daan. I’m not a curious person, but I don’t know what has gotten into me and I picked the small thing.
“Nang, pa-load po!”
My eyes widened when I heard the voice. I looked around and saw the girl from last night, still wearing the same clothes. She is a couple of meters away from me.
This close…
“AJ…”
“Do you know her?”
Napatingin ako kay Fred na nasa tabi ko na pala.
“What? No!”
“You’ve been staring at her for a while now. Why not try and talk to her? Yuri, for the last time, let’s see if we can still find a way to treat your condition.”
Nailing na lang ako sa sinabi ni Fred. I don’t need to treat my health condition. I was doing fine until now.
“Nonsense,” sagot ko.
“As you wish, Master,” he said, feeling helpless.
Akma akong lalakad palayo nang tumingin si AJ sa gawi ko, dahilan upang mabato ako sa kinatatayuan. Behind the pair of thick glasses is her eyes looking back at mine. Napansin ko rin ang bahagyang pag-awang ng labi niya na tila may gusto siyang sabihin.
Snap out of it, Yuri!
I need to break from her eyes. I am having this weird feeling that if I stare any longer, I will be in big trouble. I can already feel the tightness on my chest.
“Master?”
I swallowed a lump on my throat. Nang lumapit sa akin si AJ, wala sa sariling inilahad ko ang kamay ko.
“I-Is this yours?” uutal-utal na tanong ko.
Dαmn it!
When she remained quiet and is just staring at me, Fred pulled me out of the place.
Nang makabalik kami sa tinutuluyan, agad na tinanong ni Fred si Paul kung maayos na ang lahat.
“We’re ready to go. Bakit parang hinihingal kayo? Nakipag-sȇx kayo, ano?!”
Nakahinga ako nang maluwag nang marinig ang kalokohan ni Paul. Puno ng grasa ang mukha niya na tila siya ang nag-ayos ng sasakyan.
“No, you idiot! Kapag naayos mo na ang sarili mo, umalis na tayo.”
Pinabayaan ko na lang sila na mag-usap at naupo sa gilid ng kama. Bumaba ang tingin ko sa mga kamay ko.
On my right hand is the bottled water, and on the other hand is the keychain.
Nakagat ko ang ibabang labi nang maalala ang tagpo kanina. It’s embarrassing.
Sana hindi na kami magkita.
AGE RANGE between twenty-two and twenty-five, middle class with stable job, and single—these are the list of women Paul and Fred prepared for me. Anim na taon na ang lumipas mula nang ihayag sa debut ko ang huling habilin na iniwan para sa akin ng adopted father ko na si Alfonso. The condition is effective until I turned twenty-eight. It was said that if I didn’t comply, all of his wealth will be bestowed and divided to Milady’s sons.I have no intention of doing this. But for some reason, in the whole month, AJ’s face was flashing nonstop whenever my mind is empty. Or should I say, she made it empty so she could fill it with her face?What am I even saying?But if I were to marry a girl, I want someone who is simple and easy to get along with. Gusto ko rin ang hindi maarte sa mga bagay-bagay at malumanay lang sa pagsasalita kahit na galit. Well, wala naman akong balak na mang-away. I will cherish my wife—if I find one.Isa-isa kong tiningnan ang mga profile ng mga babae sa ibabaw ng
AFTER ALMOST two weeks of laying on my bed, I finally get my strength back. Paunti-unti ay bumabalik sa dating sigla ang katawan ko. Nasabi na rin ni Fred na alam na ni Miss Erlinda Villanueva, o mas kilala sa tawag na Milady, ang tungkol sa plano ko na tanggapin ang kondisyon ni Alfonso at magpakasal.At sa loob din ng dalawang linggo na iyon, napansin ko ang pagbabago kay Paul. He’s been saying and encouraging me to stop this nonsense. His reason is that I already established my name in the business world and I don’t need a single penny from my adopted father.Pero iba ang rason ko.Gaya niya, lalaki rin ako.But if I say it out loud, he will only laugh at me. So in the past few days, I’ve been thinking of a reason to counter Paul’s. And finally, a reasonable one came to mind.Sa harap ng mahabang dining table na kaming tatlo lang ang gumagamit, tanging mga pagtama ng kubyertos lang ang maririnig. Hanggang sa basagin ni Paul ang katahimikan.“Please, Master. Let’s stop this. Madala
I HAVE A BAD feeling about Allyah Jane Fernandez. I can already feel by her stare that she is not an ordinary person. Ayaw ko namang isipin na siya ang nagpapadala ng mensahe sa nakalipas na mga taon dahil ngayong taon lang nagkrus ang landas namin.At isa pa, kung isa lang din siyang kasangkapan, sino naman ang nasa likod niya?O kaya, ano ang pakay niya?Alam ko, wala akong binabanggang tao. I am living my life in full silence as I make a living with my businesses. Wala rin akong naagrabyado, kaya bakit pakiramdam ko, problema ang dala ng babaeng ito sa akin?Malaki lang ang boobs niya, kahit sino gugustuhin iyon sa kanya. I maybe attracted to her because of it, but that is all there is to her. Hindi ko gugustuhin na makasama siya sa iisang bubong.Magre-request ako kay Fred at Paul mamaya na sa ibang lugar na kami maghanap.Sana pakinggan ako ni Fred. Kapag siya pa naman ang nagdesisyon, hindi ko kayang hindian. Bukod sa lumaki ako sa pangangalaga niya, he has this domineering aura
THREE MONTHS AGO…“Bring it on, keychain! I’ll take you on.”Ilang weeks kong inabala ang sarili ko sa keychain na ito. I wrote my full name on a small piece of paper at lagyan ng design sa gilid. And the result did not fail my efforts. It fit perfectly sa keychain! Ang ganda niya tingnan dahil ang mga kulay, tila lalong nabigyan ng buhay nang ilagay ko na sa loob ng keychain ang papel.“This is my masterpiece!”Nagpakawala ako ng isang malalim na hininga. Nagbabasa ako ng manga dito sa kwarto ko, pampalipas ng oras habang naghihintay ng alas dose. May inaabangan akong anime sa TV, nang hindi sinasadyang lumipad ang isip ko sa nakaraan. Remembering the past in this unexpected situation is kind of a bad omen. Mamamatay na ba ako?Wala sa sariling kinuha ko ang wallet kung saan nakakabit ang keychain. Naroon pa naman.Naalala ko pa ang sinabi noon ni Mama. Nagandahan siya sa ginawa ko pero pinagalitan pa rin ako. “Bakit full name ang nilagay mo? Baka may mangulam sa iyo niyan, o kaya
IN ONE month, ikakasal na ang ex ko at wala pa akong pangregalo. Tumingin-tingin ako sa online. Marami naman akong nakita, pero parang gusto kong sa bahay na lang ang mga iyon. Ang gaganda kasi. And since I’m not that good with this kind of thing dahil puro lang pera ang binibigay ko as a gift, I will call for help.“Mama!”Hinanap ko sa buong kabahayan si Mama. Nakita ko siya sa likod-bahay na nagdidilig. Sa tabi niya ay ang bantay namin na si Mochi, taga-hila kapag sumasabit ang hose.“Alas kwatro pa lang, Mother!”Sinara ko ang gripo na sinuklian niya ng matalim na tingin. Niyakap ko na lang siya.“Ma, pasama ako sa bayan. Bili ng pangregalo sa kasal ng ka-batch ko.”Marahan na pinalo ni Mama ang braso ko kaya bumitaw ako. Umupo kami sa bench.“Ilang beses na kita sinamahan sa pamimili ng pangregalo mo sa parehong okasyon, magsawa ka naman! We always end up buying for our own, t
PIYESTA NGAYON sa amin. Dalawang buwan na lang, August na—pasukan na naman. At dalawang linggo na nang mawala ang keychain ko, este, kinuha ng Kris na iyon. Iyon ba ang dahilan kung bakit niya sinabi na magkikita ulit kami?He could have just asked me nicely, hindi iyong kukunin niya ang keychain ko!Hindi na rin ako madalas lumabas ng kwarto. Nagtataka na nga si Papa kasi dati, kapag oras ng alas dose, nasa sala na ako at nanonood ng anime. Ngayon, nasa kwarto lang ako at nagmumukmok.“AJ, labas!”Napapikit ako nang mariin nang marinig ang sigaw ni Elsa. Ilipat ko sa may gate si Mochi para hindi na siya nakakarating sa terrace eh.“AJ, labas na muna. Kalimutan mo muna iyang minumukmok mo riyan,” ani Mama.Pinuntahan niya ako rito sa kwarto ko nang hindi ako lumabas para salubungin si Elsa. Alam ko na kasama niya ngayon ang anak niya pero wala talaga ako sa mood.“Ma…” naiiyak na
I AM STAYING in my boarding house with a few bottles of wine and vodka. Sakit ng katawan at ulo dahil sa alak ang hanap ko ngayon, hindi dahil sa mga taong makitid ang utak. At kapag ganito na umiinom ako, gusto ko ay mag-isa lang ako. Pero hindi ko maalala kung bakit at paanong narito si Neil at mataman akong pinagmamasdan.Masikip dito kaya hangga’t maari ay ayaw ko ng kasama.Sa maliit na kwarto ay pinagkasyang maliit na higaan, isang maliit na mesa, at aparador na pawang mga yari sa plywood ang makikita. Nakaupo ako sa sahig. Sa harapan ko ay may Bluetooth speaker, mga bukas na plastic ng junk foods, ang iba ay wala nang laman, at tatlong bote ng alak.Dumako ang tingin ko kay Neil na prenteng nakaupo sa upuan malapit sa pinto. He’s wearing his casual clothes—polo shirt, and shorts. Sa mahabang panahon na bakasyon ngayong taon, wala siyang ginawa kung hindi mag-gym, at kitang-kita naman ang resulta.The last time I saw him was
THE CLASS started and all I did was to be wary about my environment. Simula nang sabihin iyon ni Ninong, hindi na maalis sa isip ko na baka minamanmanan ako ng malaking tao na ito. Huli na nang ma-realize ko na hindi ako kilalang tao pero may nag-request ng presence ko.Mga bugaw ba sila? Hindi naman ako kagandahan!Simula rin ng araw na iyon, araw-araw na rin akong sinasabihan ni Ninong na magdamit pambabae ako, hindi iyong oversized o fitted plain colored T-shirts at jeans ang pinapampasok ko. Palagi ko ring sinasabi sa kanya na bawiin niya na lang ang desisyon at maghanap sila ng ibang babae.Bakit ba kasi ako pumayag sa trip around the world?! May key word pa akong nalalaman, katangahan!Wala pa namang eksaktong araw kung kailan nila ako kakausapin o kukunin.Hindi ko na rin ito sinabi sa mga magulang ko kasi pumayag na ako sa isang bagay na walang kasiguruhan.And what’s worse? This decision was haunting me every night, hindi na a