AGE RANGE between twenty-two and twenty-five, middle class with stable job, and single—these are the list of women Paul and Fred prepared for me. Anim na taon na ang lumipas mula nang ihayag sa debut ko ang huling habilin na iniwan para sa akin ng adopted father ko na si Alfonso. The condition is effective until I turned twenty-eight. It was said that if I didn’t comply, all of his wealth will be bestowed and divided to Milady’s sons.
I have no intention of doing this. But for some reason, in the whole month, AJ’s face was flashing nonstop whenever my mind is empty. Or should I say, she made it empty so she could fill it with her face?
What am I even saying?
But if I were to marry a girl, I want someone who is simple and easy to get along with. Gusto ko rin ang hindi maarte sa mga bagay-bagay at malumanay lang sa pagsasalita kahit na galit. Well, wala naman akong balak na mang-away. I will cherish my wife—if I find one.
Isa-isa kong tiningnan ang mga profile ng mga babae sa ibabaw ng lamesa.
“It’s a long list,” reklamo ko.
They are beautiful at their age, and are in the peak of their elegance. Halatang piling-pili ng dalawa ang mga dalaga sa listahan—malaporselanang balat, matangos na ilong, mapulang labi, halos lahat ay tila kandidata sa Miss U dahil sa angking ganda at talento. Not to mention their curves and body measurements.
“Master, you have to date those ladies. Malay mo, may pag-asa ka pa na mapalapit sa babae.”
Kinuha ni Paul ang isang larawan at pinakita sa akin.
She is an IT graduate and currently working in one of the biggest telecommunication company in the country. Disente namang tingnan at tila hindi maghahabol kung sakaling magkagipitan.
“Mica Sandoval, let’s start with her.”
Kinuha ko iyon sa kanya at pinagmasdan.
“Did you interview all these women?” nag-aalalang tanong ko.
Pakiramdam ko, nagmumukha kaming stalker o scammer na naghahanap ng bibiktimahin na mga babae.
“O-Of course!” labas sa ilong na sagot ni Paul.
I knew it. I should stop now. I can already imagine that they just picked random profiles, and Paul, with his stalking skills, come to a handy.
“Galing iyan sa dating sites,” saad ni Fred at inilapag sa harap ko ang dark chocolate flavored chiffon cake at hot chocolate drink.
Binigyan niya rin ng snacks at iced tea si Paul, saka naupo sa tabi ng anak.
“We follow human laws, Yuri. You don’t have to worry about feeling perverted. Act like a master, that is all that matters,” Fred continued.
Paul clapped after. “So as to how you will act during dinner dates, I prepared some lessons for you,” he said and winked. “Of course, I don’t need such things, they are all for a beginner like you.”
I balled my hands into fist. Kahit gusto ko nang paulanan ng suntok ang pagmumukha ni Paul, nagtimpi ako. He has a point, I never had a girlfriend. Ang huli kong pakikipag-usap sa babae, nauwi sa matinding lagnat at pagsusuka.
Hindi rin. That AJ is something. Baka nga hindi siya babae kaya wala akong maramdaman na paghalukay sa sikmura ko nang makausap ko siya.
“Master, are you ok? Tulala ka na naman,” nag-aalalang tanong ni Paul.
I shrugged. “When are we going to start?”
“We need to practice first.”
I KNEW FROM the start that everything will be a joke when it comes to Paul, lalo na kapag sinasabayan siya ng tatay niya sa kalokohan.
Wearing a cap-sleeved red dress, red ankle boots, and blonde wig, Paul walked out of the front door and head straight to the garden. Nag-set up kami ng candlelight dinner dito sa fountain, may mga fairy lights pa sa palibot ng fountain, ang iba ay nakasabit sa mga halaman na unti-unti nang namamatay.
“Why me?!” Irritation was written on Paul’s face, though things like these are no longer a question.
Everything in this household is weird with us—three grown-up men—living together.
Si Fred ay nakaporma bilang waiter ng isang restaurant, at isa-isa niyang binubuksan ang mga nasa mesa. Hindi naman halatang sineseryoso niya ang role.
“Only you can do this, unless you want to see me in that outfit.”
I frowned. I will lose my appetite if I try to imagine it.
I might as well try to be serious about this practice.
Nakasuot pa man din ako ng tuxedo, nakasuklay nang maayos ang makapal na buhok ko, at nagpabango rin ako—ayon sa lesson na binigay sa akin ni Paul.
I filled my lungs with air, and took a quick shot of Paul.
“You look great.” Pilit kong nilabas ang mga salitang iyon sa bibig ko.
Inalalayan ko pa si Paul na makaupo. I need to nail the character of a gentleman dating for the first time.
“Delete that shȋt from your phone, Master.”
“Let’s enjoy the night, Miss?” tanong ko na hindi pinapansin ang nauna niyang sinabi.
“Paulina.”
“So, how do you do, Paulina?”
“I’m doing great.”
“That’s good to hear. What is your work?”
“I’m the assistant of the CEO’s Secretary.”
“How much do you earn?”
Paul glared at me as if I did awful. Marahas niya ring tinanggal ang suot na wig. Tumayo siya at malakas na hinampas ang mesa.
“Anong pinanood mong sample? Bakit parang naghahanap ka ng bubuhay sa iyo, hindi ng mapapangasawa?”
“You should have kept the wig. You look like a decent human in that,” I said full of sarcasm.
“This guy—“
Narinig na lang namin ang mahinang tawa ni Fred sa gilid na tila natutuwa sa napapanood.
“Alright, that’s enough. Kumain na tayo.” Yaya niya pa at naupo na rin sa mesa. “It’s good to have this once in a while.”
“Tsk!” Padabog na naupo si Paul, hindi alintana na nakasuot pa siya ng dress.
“This won’t do,” sabi ko at sinimulan na rin ang pagkain.
“I agree. Practicing with Paul is not a good idea. You have to talk to the real deal.”
And so we begun the operation search for a wife. Two weeks passed after we started the blind dates, I encountered different types of women.
“You’re handsome and all, but you don’t know how to treat a woman!”
“Creepy!”
“What the heck?!”
“You’re my type, shall go to the hotel after dinner?”
“I wonder how you will do in bed…”
And an hour dealing with them was draining my energy that may cost a day of my life. I was bed-ridden for almost a week now.
Matapos ang dalawang linggo ng pakikipag-usap sa babae, inatake ako ng allergies ko na nauwi pa sa matinding lagnat. Namumula na rin ang buong katawan ko, pati na ang pilat sa likod ko ay tila mga bagong sugat—nagtutubig at namamaga. Hindi ako makahiga nang maayos at nakaaapekto iyon sa pagtulog ko.
Naapektuhan din ang pagkain ko dahil wala akong gana, dumagdag pa ang mental shock mula sa mga sinabi ng mga babaeng iyon.
Kinailangan ko pang mag-file ng isang buwan na leave sa trabaho, at hinayaan na si Paul ang umako ng mga naiwan ko.
At ngayon nga ay narito si Dr. Tatad, ang personal physician ko.
“This is not good!” the doctor exclaimed. “Fred, alam mo na ang lagay ng pasyente ko sa harap ng babae. Why did you force it to this extent? Hindi pa natin alam kung ano ang makakagamot sa kanya so refrain yourselves from exposing him to danger. Who knows, he might die!”
I don’t why I am being stubborn, but I can’t let it end here.
AFTER ALMOST two weeks of laying on my bed, I finally get my strength back. Paunti-unti ay bumabalik sa dating sigla ang katawan ko. Nasabi na rin ni Fred na alam na ni Miss Erlinda Villanueva, o mas kilala sa tawag na Milady, ang tungkol sa plano ko na tanggapin ang kondisyon ni Alfonso at magpakasal.At sa loob din ng dalawang linggo na iyon, napansin ko ang pagbabago kay Paul. He’s been saying and encouraging me to stop this nonsense. His reason is that I already established my name in the business world and I don’t need a single penny from my adopted father.Pero iba ang rason ko.Gaya niya, lalaki rin ako.But if I say it out loud, he will only laugh at me. So in the past few days, I’ve been thinking of a reason to counter Paul’s. And finally, a reasonable one came to mind.Sa harap ng mahabang dining table na kaming tatlo lang ang gumagamit, tanging mga pagtama ng kubyertos lang ang maririnig. Hanggang sa basagin ni Paul ang katahimikan.“Please, Master. Let’s stop this. Madala
I HAVE A BAD feeling about Allyah Jane Fernandez. I can already feel by her stare that she is not an ordinary person. Ayaw ko namang isipin na siya ang nagpapadala ng mensahe sa nakalipas na mga taon dahil ngayong taon lang nagkrus ang landas namin.At isa pa, kung isa lang din siyang kasangkapan, sino naman ang nasa likod niya?O kaya, ano ang pakay niya?Alam ko, wala akong binabanggang tao. I am living my life in full silence as I make a living with my businesses. Wala rin akong naagrabyado, kaya bakit pakiramdam ko, problema ang dala ng babaeng ito sa akin?Malaki lang ang boobs niya, kahit sino gugustuhin iyon sa kanya. I maybe attracted to her because of it, but that is all there is to her. Hindi ko gugustuhin na makasama siya sa iisang bubong.Magre-request ako kay Fred at Paul mamaya na sa ibang lugar na kami maghanap.Sana pakinggan ako ni Fred. Kapag siya pa naman ang nagdesisyon, hindi ko kayang hindian. Bukod sa lumaki ako sa pangangalaga niya, he has this domineering aura
THREE MONTHS AGO…“Bring it on, keychain! I’ll take you on.”Ilang weeks kong inabala ang sarili ko sa keychain na ito. I wrote my full name on a small piece of paper at lagyan ng design sa gilid. And the result did not fail my efforts. It fit perfectly sa keychain! Ang ganda niya tingnan dahil ang mga kulay, tila lalong nabigyan ng buhay nang ilagay ko na sa loob ng keychain ang papel.“This is my masterpiece!”Nagpakawala ako ng isang malalim na hininga. Nagbabasa ako ng manga dito sa kwarto ko, pampalipas ng oras habang naghihintay ng alas dose. May inaabangan akong anime sa TV, nang hindi sinasadyang lumipad ang isip ko sa nakaraan. Remembering the past in this unexpected situation is kind of a bad omen. Mamamatay na ba ako?Wala sa sariling kinuha ko ang wallet kung saan nakakabit ang keychain. Naroon pa naman.Naalala ko pa ang sinabi noon ni Mama. Nagandahan siya sa ginawa ko pero pinagalitan pa rin ako. “Bakit full name ang nilagay mo? Baka may mangulam sa iyo niyan, o kaya
IN ONE month, ikakasal na ang ex ko at wala pa akong pangregalo. Tumingin-tingin ako sa online. Marami naman akong nakita, pero parang gusto kong sa bahay na lang ang mga iyon. Ang gaganda kasi. And since I’m not that good with this kind of thing dahil puro lang pera ang binibigay ko as a gift, I will call for help.“Mama!”Hinanap ko sa buong kabahayan si Mama. Nakita ko siya sa likod-bahay na nagdidilig. Sa tabi niya ay ang bantay namin na si Mochi, taga-hila kapag sumasabit ang hose.“Alas kwatro pa lang, Mother!”Sinara ko ang gripo na sinuklian niya ng matalim na tingin. Niyakap ko na lang siya.“Ma, pasama ako sa bayan. Bili ng pangregalo sa kasal ng ka-batch ko.”Marahan na pinalo ni Mama ang braso ko kaya bumitaw ako. Umupo kami sa bench.“Ilang beses na kita sinamahan sa pamimili ng pangregalo mo sa parehong okasyon, magsawa ka naman! We always end up buying for our own, t
PIYESTA NGAYON sa amin. Dalawang buwan na lang, August na—pasukan na naman. At dalawang linggo na nang mawala ang keychain ko, este, kinuha ng Kris na iyon. Iyon ba ang dahilan kung bakit niya sinabi na magkikita ulit kami?He could have just asked me nicely, hindi iyong kukunin niya ang keychain ko!Hindi na rin ako madalas lumabas ng kwarto. Nagtataka na nga si Papa kasi dati, kapag oras ng alas dose, nasa sala na ako at nanonood ng anime. Ngayon, nasa kwarto lang ako at nagmumukmok.“AJ, labas!”Napapikit ako nang mariin nang marinig ang sigaw ni Elsa. Ilipat ko sa may gate si Mochi para hindi na siya nakakarating sa terrace eh.“AJ, labas na muna. Kalimutan mo muna iyang minumukmok mo riyan,” ani Mama.Pinuntahan niya ako rito sa kwarto ko nang hindi ako lumabas para salubungin si Elsa. Alam ko na kasama niya ngayon ang anak niya pero wala talaga ako sa mood.“Ma…” naiiyak na
I AM STAYING in my boarding house with a few bottles of wine and vodka. Sakit ng katawan at ulo dahil sa alak ang hanap ko ngayon, hindi dahil sa mga taong makitid ang utak. At kapag ganito na umiinom ako, gusto ko ay mag-isa lang ako. Pero hindi ko maalala kung bakit at paanong narito si Neil at mataman akong pinagmamasdan.Masikip dito kaya hangga’t maari ay ayaw ko ng kasama.Sa maliit na kwarto ay pinagkasyang maliit na higaan, isang maliit na mesa, at aparador na pawang mga yari sa plywood ang makikita. Nakaupo ako sa sahig. Sa harapan ko ay may Bluetooth speaker, mga bukas na plastic ng junk foods, ang iba ay wala nang laman, at tatlong bote ng alak.Dumako ang tingin ko kay Neil na prenteng nakaupo sa upuan malapit sa pinto. He’s wearing his casual clothes—polo shirt, and shorts. Sa mahabang panahon na bakasyon ngayong taon, wala siyang ginawa kung hindi mag-gym, at kitang-kita naman ang resulta.The last time I saw him was
THE CLASS started and all I did was to be wary about my environment. Simula nang sabihin iyon ni Ninong, hindi na maalis sa isip ko na baka minamanmanan ako ng malaking tao na ito. Huli na nang ma-realize ko na hindi ako kilalang tao pero may nag-request ng presence ko.Mga bugaw ba sila? Hindi naman ako kagandahan!Simula rin ng araw na iyon, araw-araw na rin akong sinasabihan ni Ninong na magdamit pambabae ako, hindi iyong oversized o fitted plain colored T-shirts at jeans ang pinapampasok ko. Palagi ko ring sinasabi sa kanya na bawiin niya na lang ang desisyon at maghanap sila ng ibang babae.Bakit ba kasi ako pumayag sa trip around the world?! May key word pa akong nalalaman, katangahan!Wala pa namang eksaktong araw kung kailan nila ako kakausapin o kukunin.Hindi ko na rin ito sinabi sa mga magulang ko kasi pumayag na ako sa isang bagay na walang kasiguruhan.And what’s worse? This decision was haunting me every night, hindi na a
PRESENT…The whole school turned upside down because of the interview incident. All death glares, cursed words, and backstabbing—ito ang naging kinalabasan ng pagpapahiya sa akin ni Mr. Garcia.Maging sa mga group chat, hot topic ang pangalan ko, and they shamelessly put their own surnames on it.“AJ Nerd.”“Allyah Jane The Shameless Bȋtch.”“AJ Moron.”“Kapag kami, hindi natanggap sa scholarship, mag-empake ka na.”“Petition to cancel Allyah Jane Fernandez.”Hindi ko naman dapat patulan ang schoolmates ko dahil wala silang kasalanan sa akin. Hindi naman sila mag-iisip nang ganito kung walang promotor, pero isang linggo na at wala man lang public apology si Mr. Garcia! Kaya ngayon, magdusa sila!Narito ako sa opisina ni Ninong at marahas na inilapag ang listahan ng mga taong ayaw kong makita sa school. Pa