“I’m sorry, Sir, but Ms. Valencia doesn’t want to be disturb now.” Pigil kay Timothy ng sekretarya ni Penelope.
Walang pasabing nagpunta s’ya sa opisina ng dalaga upang kausapin itong muli. Ilang beses niyang sinubukang tawagan ito, but she just ignored his calls. Kaya napilitan s’yang sadyain na doon ang babae.
“I am not going anywhere hangga’t hindi mo sinasabi sa boss mo na naririto ako,” determinadong wika niya.
“But, Sir—”
“It’s okay, Cindy.” Ani Penelope ng bumukas ang pintuan ng opisina nito. Matamlay na tinignan s’ya ng dalaga bago niluwagan ang pagkakabukas ng pintuan.
Tumuloy naman s’ya sa loob.
“What kind of drama is this?” bungad na tanong niya rito.
Naupo muna ito at walang kabuhay-buhay na tiningala s’ya.
“What drama are you talking to?” patay-malisyang tanong nito.
“This… You…” sagot niya sabay upo sa visitors chair na nasa harap ng lamesa nito.
Huminga ito ng malalim bago tumingin sa kawalan.
“Ano pa bang gusto mo? Di ba magpapakasal na nga tayo?”
“But we made a deal right? At hindi mo pa sinasabi sa ‘kin kung anong desisyon mo.”
“Does it really matter? Importante pa ba iyon sa ‘yo?”
“Of course, it is!” Mariing wika niya.
“Why…?” salubong ang mga kilay na tanong nito ng muli siyang tingnan.
Natahimik naman s’ya at napaisip.
Bakit nga ba? Tanong niya sa sarili.
Subalit, wala naman s’yang maisagot. Ilang gabi na rin siyang hindi makatulog kakaisip sa magiging kasal nila ni Penelope, at hindi niya maunawaan ang sarili.
Everything he has done so far was very calculated. Lahat ng iyon ay kaya niyang paikutin sa kanyang mga palad. That’s why he became a very successful businessman.
Pero pagdating sa pagpapakasal niyang ito, hindi niya magawang paganahin ng matino ang kanyang utak. He became so affected at naiinis siya sa sarili dahil hindi niya alam kung bakit.
“Don’t worry… I chose not to.” Anito pamaya-maya.
Nagtatanong ang mga matang napatingin s’ya rito.
“The deal you were saying.” Paglilinaw nito sa sinasabi.
Napaunat naman siya sa kanyang pagkakaupo.
“Why?” kunot-noong tanong niya rito.
“Because I valued marriage and family. Hindi porke’t pinagkasundo lang tayo ng mga magulang natin ay pwede na nating balewalain ang sakramento ng ating kasal. We will going to marry each other, and we will lived together for the rest of our lives. And marriage is sacred and should be followed accordingly. Kaya ayokong gumawa nang isang bagay na alam kung ako rin naman ang magkakaproblema sa huli.” Mahabang tugon nito.
Matagal niya itong tinitigan bago nakuhang magtanong. “But you said you love your boyfriend. Paano na lang s’ya?”
“I already broke up with him. So, you don’t have to worry about him anymore.”
“I am not worrying on something. I just want you to live your life just the way you wanted it to be.”
“So, sa akin ka pala nag-aalala, ganoon ba?” nananalakab na tanong nito na bahagya pang nangislap ang mga mata.
“No,” mabilis niyang sagot kasabay ng pag-iling. “Bakit ko naman gagawin iyon?”
Pagak itong natawa.
“You certainly just want to get married and that’s it? Ano bang alam mo sa kasunduan ng mga magulang natin and you are insisting on giving me my normal life without any intrusion coming from you? O baka naman binigyan ka ng malaking offer ng Daddy mo? Perhaps a chairmanship of Alvarez Corp. Iyon ba?” may halong panunuyang tanong nito.
Tumigas naman ang anyo niya.
“I don’t have to explain myself to you. I just want us to get married and be done with this matter. No other reasons. Kung ayaw mo sa deal na sinasabi ko, then ikaw ang bahala. Just don’t expect anything from me,” mariing sagot niya.
“I am not expecting anything from you, Mr. Alvarez. Just a pure respect—for me and for our marriage, ” she seriously whispered.
“Is that all that you want?” nananantya pang tanong niya rito.
Tumango ito. “We both know this agreement doesn’t involve love. At wala naman akong inaasahan sa ‘yo sa larangang iyon, so same goes with me. Do not expect me to love you dahil malabo iyong mangyari kahit sa hinaharap.”
Nagdikit ang kanyang mga labi at bahagyang tumango. “I knew that. Alam ko namang mahirap talaga akong mahalin, Miss Valencia.”
Matagal itong napatitig sa mga mata niya na para bang iba ang nakikita nito sa mga iyon.
“Maybe because of your personality,” anito makaraan ang ilang sandali kasabay ng pagkikibit ng mga balikat.
Napataas ang isang kilay niya at natawa.
“Hindi mo na rin kailangang sabihin iyan sa akin. I knew myself-- everything. Kahit lahat ng bagay na maiipintas sa akin nang isang tao ay alam ko. At balewala lang ang mga iyon sa ‘kin. Kung ganoon sila mag-isip, then who cares? Hindi naman noon mababago kung ano ang naabot ko ngayon,” may pagmamayabang na turan niya.
Umismid ito. “That’s really who you are.” Ang tinutukoy nito ay ang pagiging mayabang niya.
S’ya naman ang nagkibit ng mga balikat. “Bakit? Wala ba akong ipagyayabang?” nakataas ang kilay na tanong niya rito. “I can boost myself whenever and whoever I want. Problema na lang ng taong kaharap ko kung maaapektuhan sila sa akin o hindi,” dagdag pa niya.
Napailing na lang ito. “I get it. Hindi mo na kailangang ipangalandakan pa,” tila sumusukong saad nito.
Tumaas ang sulok ng kanyang mga labi. “So, hindi na ba talaga magbabago ang pasya mo? My offer will always be open if you want.” Pangungumbinsi pa niya.
Umiling ito. “After we got married… there’s nothing that I want you to do… only to respect me. Sapat na sa ‘kin ‘yon,” seryosong sabi nito.
“Are you sure? Dahil wala na talagang atrasan ito. Tomorrow will get engaged in front of many people. Then alam mo na ang kasunod after that.”
Naiinis namang tiningnan siya nito. “Bakit ba ang kulit mo? Sinabi na ngang wala akong balak na gawin ang kahit na ano sa sinasabi mo. Hindi ko sisirain ang napagkasunduan ng ating mga magulang. And please… ayoko ng pag-usapan pa ang tungkol sa ex-boyfriend ko. Maliwanag ba ‘yon?” pa-supladang sabi nito.
Pinagmasdan muna niya itong mabuti bago tumango.
“Alright… ikaw ang bahala…” napapahinuhod na wika niya. “So, see you tomorrow?”
Umirap ito. “As if naman na hindi ako pupunta.” Bubulong-bulong na turan nito.
Bahagya siyang natawa.
“That’s not what I am thinking.” Depensa niya sa sarili kahit pa nga ang totoo ay kinakabahan na s’ya. Paano nga kung biglang maisipan nito na umatras? Ano na lang ang gagawin n'ya?
Well… hindi mo iyon kawalan. Sagot ng kabilang bahagi ng isipan niya. Sila ang may kailangan sa ‘yo at sa inyong pamilya. It would be their big loss kung hindi ito sisipot bukas.
Agad niyang ipinilig ang sariling ulo.
Ganoon na lang ba talaga s’ya palagi? Palaging may pagtatalong nagaganap sa loob ng isipan niya? Because as of this moment, no one could really predict what will happen next. Kahit siya hindi na nasusundan ang mga nangyayari sa bilis noon.
“Don’t worry Mr. Alvarez, darating ako bukas. Ikaw nga itong iniisip ko. Baka ikaw itong wala doon bukas. You looked like you’re not yourself,” komento nito habang pinagmamasdan s’ya.
“That’s not gonna happen.” Pasubali niya sa sinasabi nito.
Sarkastikong napangiti ang babae. “Of course, it won’t happen. Lalabas na kahiya-hiya ang pamilya mo kapag nangyari iyon.”
Tumayo na s’ya at hindi pinansin ang pang-aasar nito. “I’ll go ahead…” aniya at dumukwang sa mesa nito and gave her a quick kiss on her cheek.
Napatda naman ito at hindi agad nakapag-react. Lihim namang napangiti si Timothy.
“We have to be at ease with each other. And a simple PDA would do to convince the crowd,” bulong niya sa tenga nito bago ito nakatulalang iniwan doon.
“Ready?” ani Timothy ng salubungin nito si Penelope sa may gate nila at mabilis na pinaglakbay ang mga mata sa kabuan ng dalaga.Nakasuot ito ng silver na evening gown na hakab na hakab sa katawan nito. May kababaan ang neckline niyon at may slit sa isang tagiliran na hanggang kalahati ng hita, exposing her long and flawless leg. Nakalugay lang ang buhok nito na para namang hindi nagagalaw kahit liparin ng hangin.“You looked lovely tonight,” papuri niya rito at iniaro ang siko.Namula naman ang dalaga sa hantarang papuri niya bago ito lumunok at tumango. Pagkuwa’y ikinawit nito ang braso sa kanya.“Please don’t fall on the ground dahil hindi kita sasaluhin.” Birong-bulong niya rito.Tiningnan naman s’ya nito ng masama bago nagpatuloy sa paglalakad.“A fake smile would do bago pa nila mahalatang napipilitan ka lang,” patuloy pang pang-aasar niya rito.Bahagya itong humarap sa kanya while gritting her teeth. “Ganito ba?” sarkatiskong wika nito.“Better…” nakalolokong tugon niya at igin
The night went deeper at parang babago pa lang nag-uumpisa ang kasiyahan. Everyone is enjoying themselves while talking at each other. Sina Penelope at Timothy ay tila wala ring kapaguran na iniistima ang kanilang mga bisita, while their parents are busy talking with their business associates.“I need to go to the restroom,” pasimpleng bulong niya sa katabing lalaki ng makalayo sila sandali sa ilang mga bisita na bumati sa kanila.“Go ahead. Ako na ang bahala rito,” tugon ng binata.Mabilis naman s’yang kumilos at iniwan na ito doon. Pagdating sa loob ng banyo ay sumandal s’ya sandali sa may pintuan at ilang beses na nagpakawala ng malalalim na buntong-hininga. Pakiramdam niya kasi nauubusan ng hangin ang dibdib niya sa dami ng taong bumabati sa kanila kanina.Nang umayos na ang kanyang pakiramdam ay naghugas siya ng mga kamay. Habang ginagawa iyon ay napatingin siya sa suot niyang singsing. Bahagya pa niya iyong itinaas at pinakatitigan.She knew that the ring was a rare type. Emeral
“Is Mr. Alvarez inside?” magalang na tanong ni Penelope sa naroong sekretarya ng puntahan niya ang binata sa opisina nito.Nakangiti namang tumango ito na mukhang nakilala s’ya kaagad.“Yes, Miss Valencia. He just have a private meeting inside pero patapos na rin,” anito.Ngumiti naman siya rito. “Alright… Hintayin ko na lang s’ya rito,” aniya at naupo sa waiting area.Patamad na humugot s’ya nang isang magazine doon at binuklat-buklat. Nang walang makakuha ng interes niya ay sinulyapan niya ang relo sa bisig.“Ma'am, would you like something to drink?” tanong ng sekretarya sa kanya ng lapitan siya nito.Nakangiting umiling s'ya. “No. I’m fine.”“Would you want me to tell Mr. Alvarez that you are here?” she politely offered.Muli s’yang umiling. “It’s okay. Matatapos na rin naman sabi mo ang meeting niya, hindi ba? I’ll just wait him here. Don’t worry…”“Are you sure, Ma’am?” Nag-aalangan pang tanong nito.She nodded then smiled again. “I’m really fine. Just don’t bother yourself that
Ilang beses muna s’yang lumunok, bago marahan ang mga hakbang na nilapitan ang binata.“W-What are you doing here?” nauutal na tanong niya na hindi inaalis sa mukha nito ang mga mata.Ngumiti ito at tila naman tumigil ang pag-ikot ng kanyang mundo. At tuluyan na s’yang natulala sa harap nito.Mas lalo namang nilaparan ng lalaki ang mga ngiti nito. “I just want to pick you up,” swabeng-swabeng tugon nito at ipinagbukas s’ya ng pintuan.Hindi naman niya iyon napansin dahil sa patuloy niyang pagtitig dito. That’s why he leaned forward and said, “Ganoon na ba talaga ako kagwapo para matulala ka nang husto?” at sinabayan pa nito iyon ng isang pilyong ngiti.Natauhan naman s’ya sa ginagawa and immediately composed herself. Agad niyang binawi ang pansin dito at may pagmamadaling pumasok sa loob ng sasakyan nito. Pakiramdam niya nang mga sandaling iyon ay nagkukulay rosas na ang mukha niya sa tindi ng hiyang nararamdaman.Naiiling namang umikot si Timothy sa sasakyan at naupo sa driver’s seat
“Are you nervous?” tanong ng kanyang Kuya Hanz na hindi umaalis sa tabi niya mula pa kanina ng dumating sila sa simbahan.Kaagad naman s'yang umiling sabay tingin sa orasang nasa bisig.Natawa ang kapatid. “Hindi, pero halata naman sa kilos mo,” anito. “Just try to relax, okay? Darating din ‘yun huwag kang mag-alala.” At tinapik siya nito sa balikat.Nanatili namang tikom ang kanyang bibig at napatingin sa loob ng simbahan ng marinig na nagsalita ang wedding coordinator.“Okay, guys… let’s form a line gaya ng practice natin kahapon. The bride will be here in a minute. Go… go… moved!” Anito na sinabayan pa ng palakpak.“O, nariyan na pala. Pwede ka ng huminga ng maluwag.” Bulong pa ni Hanz sa kanya.Sinunod naman niya ang sinabi ng kapatid. Katunayan niyan, kanina pa talaga s’ya hindi mapakali at naiisip na baka sa huling sandali ay maisipan ni Penelope na umatras sa kasal nila. And he felt so much scared than being nervous thinking about it.Pagkapila niya sa unahan ay pumailanlang na
“Did you know where the two of you are heading?” bulong ng kanyang ina habang inihahatid s’ya nito patungo sa nakaparadang sasakyan na maghahatid sa kanila ni Timothy patungo sa distinasyon ng honeymoon nila.“I-I… don’t know, Mom.” Umiiling na tugon niya at tumigil sandali at sinulyapan ito sa nag-aalalang mga mata.This will be the first time na malalayo s’ya ng tuluyan dito. Because after their honeymoon, she will be living with Timothy for the rest of her life.Ngumiti ito at masuyong hinaplos ang kanyang may pisngi. “There’s nothing to be afraid of, Sweetheart... You’ll be a great wife and mother to your future children,” anito.Hindi naman s’ya sumagot. Sa halip ay niyakap niya ito ng mahigpit.“Just always follow what your husband says to you and avoid fighting. Ikaw ang babae kaya ikaw ang mas dapat na umunawa sa asawa mo, dahil alam naman natin kung gaano s’ya ka-busy na tao. There were times na makakalimutan niya ang mga bagay-bagay but that doesn’t mean you’re not important
“Where are we?” tanong niya kay Timothy ng lumapag ang sinasakyan nila sa isang dalampasigan.Hindi niya maaninag kung ano ang nasa paligid nila dahil medyo may kadiliman doon, pero natitiyak niyang nasa isang isla sila.“We’re in Isla Catalina. An island in Northern Palawan na pag-aari ng pamilya namin,” anito at inalalayan s’ya sa may siko. “Careful,” sabi pa nito nang bigla s’yang matisod.“T-Thanks…” usal niya habang pilit pinakakalma ang sarili.Kakaiba kasi ang hatid na init na nagmumula sa palad nito. Nanunulay iyon sa kanyang mga ugat papunta sa kanyang puso and made it beats unevenly.Nang marating nila ang may katamtamang villa na yari sa pawid at matibay na kahoy ay iginala niya ang paningin sa madilim na paligid. Bahagya na ring nasasanay ang mga mata niya sa kadilimang iyon.“Wala bang ibang naninirahan dito?” curious na tanong niya at napakayap sa sarili ng umihip ang malamig na hangin.Umiling si Timothy na may kung anong hinugot sa bag nito at inilagay sa balikat niya.
Pigil na pigil ni Penelope ang kanyang paghinga habang papalapit ng papalapit ang mukha ni Timothy sa kanya. When he was an inch away from her, she closed her eyes and wait for his lips to touch hers.Pero lumipas na ang ilang sandali ay nanatili pa ring walang dumadampi doon. Nagmulat s’ya ng mga mata at nakitang nakatingin ng muli sa malayo ang lalaki.Hindi niya maipaliwanag ang mararamdaman sa mga oras na iyon. Gustuhin man niyang mainis dito ngunit hindi niya magawa. Mas lamang na sa sarili niya s’ya naiinis.She should not expect anything from him. Noon pa man ay alam na nilang pareho kung anong uri ng relasyon merun sila. And what they have together is purely bond by the agreement of their parents and nothing else.Huminga s’ya ng malalim upang payapain ang sarili, pagkuwa’y tumayo na. “You could use the bathroom now if you want.” Malamig niyang sabi rito bago ito tinalikuran.Bahagya lang namang tumango si Timothy ng hindi nililingon ang babae. Huminga s'ya ng malalim ng maram