Chapter 39

May isang minuto na halos walang tigil ang kung sinumang tumatawag na iyon sa kanya, ay hindi pa rin niya iyon sinasagot. Tila kinakapos ng hiningang napatitig s’ya sa bumagsak na larawan sa sahig. Nanginginig ang kamay na dinampot niya iyon, habang mahigpit na nakatakip ang isa pa niyang kamay sa bibig upang hindi kumawala ang impit niyang pagtili roon.

Pakiramdam niya anumang sandali ay sasabog ang ulo niya. Gusto ring kumawala ng mga luha sa kanyang mga mata, ngunit parang may pumipigil sa kanya na gawin iyon. She felt so restless and helpless at that moment.

Nawalan ng lakas ang mga tuhod niya at napaupo na lang sa kanyang upuan. At ang gimbal na isip ay muling pinukaw ng pagtunog ng kanyang cellphone.

Wala sa loob na dinampot niya iyon. Tanging numero lang ang nakalagay sa caller ID kaya muli n’ya rin iyong ibinaba. At mukha namang napagod na ang tumatawag na iyon sa kanya dahil tumigil na rin iyon sa wakas.

Hapong-hapong napasandal s’ya sa kinauupuan habang mariing minamasah