Lumakad na palayo ang waitress/Dancer na bago niyang customer na kakilala. Inaayos niya ang mga paninda dahil alam niyang dadayuhin ang kanyang mga paninda dahil gabi na. It's already 8pm in the evening. Ang kanyang munting negosyo ang kayang magpaaral sa mga kapatid niya sa probinsya at siya ang naghahanap buhay dito sa maynila. Daniella's love towards to her family that she is willing to give up. Para lang maging tulay sa pangarap ng kanyang mga kapatid.
Lumapit ang isa sa mga customer at si mang temor ito. Isang security guard nang elite bar ni Mr. Perkins."Magandang gabi sa'yo hija." Masiglang bati nang may edad na si mang temor."Good evening din po." Magalang na ani niya."Pagbilhan nga ako nang isang stick na Marlboro cigarettes red. Wag na pala isang kaha na!" Natuwa naman siya dahil mukang magandang pangitain ito na marami siyang mabebenta ngayong gabi.Agad niya naman inabot ki mang temor ang isang kahang sigarilyo."Napaka sipag mong bata, napaka swerte ng magulang mo sa'yo hija. Lalong lalo na ang magiging nobyo mo." Napakamot ulo naman siya sa tinuran ni mang temor."Ginagawa ko lang po ang tama.""May nobyo ka na ba hija? Irereto ko sana sayo ang anak ko." Di agad makapag react si Daniella."Wala po, mang temor wala pa sa isip ko ang mga ganyang bagay.""Talaga?" Di makapaniwalang bulaslas ng matandang security sa kanya."O-opo?" Naguguluhang tugon niya."Pero sobrang halata mo makatingin sa t'wing nakikita mo si Boss Perkins." Pang-aasar sa kanya."Tinatangngi mo ba siya hija?" Pahabol na tanong niya."Hindi po." Depensang tanggi niya."Humahanga lang po ko sa kanya. Dahil sa edad niya na iyo'n ih. Malayo at mataas na ang naabot niya."Tumango-tango naman ang matanda dahil oo nga naman. Successful business tycoon ng asya si Mr. Perkins.Sa kalagitnaan ng kanilang pag-uusap biglang tinawag si mang temor."Huy! Temor...... Di ka sinasahuran para makipag chismisan ah!" Masungit na sigaw ng manager. Kumaripas naman ng lakad pabalik sa kanyang pwesto si mang temor. Natawa na lamang si ella dahil bakas ang takot sa muka ni mang temor. Lumapit sa kanya ang manager ng bar at ningitian siya nito. Akala niya ay pagagalitan siya."Hija, mukang makakauwi tayo ng medyo maaga-aga ngayon ah." Ngumiti siya sa tinuran nang manager."Opo, sana nga po miss feliz ih makauwi ako ng kahit medyo maaga. Para mas makapag pahinga po." Masiglang wika niya. Feliz patted her shoulder sign of amazement to her."You look pale. Are you okay?" Tanong ng manager sa kanya."Okay lang po ko miss feliz, pagod lang po ko. Kaya ata gan'to ang itsura ko pasensya na mukang ampanget tingnan na yung pwesto ko ih malapit sa elite bar na to' ako ito na mukang basahan." Halong panliliit sa sarili ang Wikang binitawan niya mismo sa kanyang sarili."Lahat tayo hija di tayo okay all the time. Piliin mo maging mas matatag sa bawat araw.""Opo. Sisikapin ko sa bawat araw na maging mas matatag pa, salamat po at hinayaan niyo ko na makapwesto malapit sa sikat na elite bar tulad nito.""Maiwan na muna kita ah. Gabi na at busy na itong bar.""Okay po miss feliz." Masiglang wika niya.Nagpatuloy naman siya sa pagtitinda hanggang mag dis-oras na ng gabi. Sobrang dilim na kaya't binuksan niya ang chargeable flashlight niya sa kanyang pwesto. Di sobrang liwanag ngunit kita parin ang mga paninda niya. Natutuwa siya dahil ang mga paninda niya ay paubos na. iilan na lamang ang balot at penoy at chicharon at sigarilyo.Sa kalayuan may taong papunta sa kanyang pwesto. Di niya maaninag dahil madilim at tanging ang kanyang paninda lamang kahit papaano ang may ilaw. Di niya mapaliwanag sa sarili merong kaba kahit na Gabi-gabi siyang naka pwesto rito. Tila'y ang presensya ay mabigat sa taong papalapit sa kanya. At marami pa ito mga naglalakihang akala niya ay bouncer sa club ngunit hindi. Kundi ang mga body guard ni Mr. Perkins. Lalo siyang kinabahan dahil baka ito na ang huling gabi na makakapag hanap buhay siya sa pwesto na ito."Miss? Alam niyo po ba na hindi pwede nakapwesto ang paninda mo rito?" Pang bungad na wika nang lalaki. Nakatingin lamang siya na parang pinoproseso pa ang sinasabi nang bodyguard ni Mr. Perkins.Nagtawanan sila dahil naisip nila na kaya di nagsasalita si Daniella. Marahil ay natakot o nabigla nila ito. Ngunit wala naman silang magagawa sa kautusan nang nakatataas sa kanila.Ang kaba ay mas lalong dumoble dahil nasa likod ng mga bodyguard ay si mr.perkins. kitang-kita niya ito na nakatingin sa kanya at biglang siyang tumango dahil nahihiya siya. Lalong lumapit si Draymond papalapit sa kanya."Look at me." Maowtoridad na wika ng binata sa kanya. Ngunit di niya magawang iangat ang kanyang ulo kaya hinawakan na siya sa pesnge ng binata at parang siya'y walang awa na sinakal nito."You see me now, I don't want any garbage in my property miss." Binitawan siya nito at muntikan na siyang sumalubsob kasama nang kanyang mga paninda. Pinipigil niya ang sarili na maiyak sa tagpong ngayon na nararanasan niya."Wala ka bang ibang gagawin? kundi ang tumango?" iritableng wika ni Draymond.Nagbigay nang simpatyang tingin ang mga bodyguard sa kanya ng tingnan niya ang mga ito. tila'y kung tingnan siya ay habag na habag sila sa kalagayan na meron siya.ang mga bodyguard ay walang magawa dahil kung pinigil nila si Draymond ay mapagbabalingan lamang sila. nanatili silang tahimik. Ang kaawa-awang ella ay tumingin sa mga mata ni Draymond. Di nagbigay nang awa si Draymond ki ella. naiiyak siyang nakatingin sa binata."Woman always cry, diyan kayo magaling ih sa mag inarte. gusto pa ulit-ulitin ang tanong! gusto pa yung nasasaktan bago umayos." wika ng binata sa kanya."Nakikiusap po ako." matipid na wika ni ella. nanghihina na siya sa tagpong ito pagod at dala narin nang kaba."Paano kung ayuko?" tanong ni Draymond."Ano po ba ang kinakailangan ko para pumayag kayo na dito ako? nakikiusap ako. ito po ang tumutostos sa pamilya na meron ako. ito ang inaasahan namin."" Aren't you get tired with this cheap. Nevermind what it's called again?""kariton po sir." pagtatama niya."Di po ko mapapagod para sa pamilya." tuwid na salaysay niya. Napahanga naman sa kanya ang mga bodyguard ni Perkins dahil muka namang masipag at mabait na dalaga ito."You don't even pay rent in this area. are you aware of that?" Lalong kumakalabog ang puso niya sa tinuran ni mr. Perkins."Magbabayad po ko sir please po. wag niyo lang ako paalisin sa pwesto na ito.""Paalisin kita ngayon?" Tuluyan nang napasalampak sa sahig si ella.dahil nanghihina na siya sa pangyayare ngayon."Ano po bang nagawa ko na para akong may malaking pagkakautang sainyo para gantohin ako." "Sir...." Tawag nang isa sa mga bodyguard niya."Shut up!..... Do i look give you a permission to speak and interrupt me?" "No po sir, Sorry po." Wala namang magawa ang mga bodyguard para silang nanunuod ng palabas at ang kanilang amo ay ang kontrabida. Halos gusto na nila umalis sa kinatatayuan nila Ngunit di naman naman maari ito. Kaya ang ginawa nilang apat ay ang pumikit para di makita ang tagpong ito. At kanya-kanyang nilang inilagay ang earplugs sa kanilang mga tainga. Nagtaka naman si Draymond na di niya na nararandaman ang pricensya ng apat kaya pag ka lingon niya sa kanyang likuran. Nasaksihan niya ang apat na nakapikit at nakasuot ng earplugs."Sh*t!!!!!" His voice was so powerful it's echoes.Tinanggal niya ang isa sa mga earplugs nang isa sa mga tauhan niya. At onti-onti
Natatawa siyang tumingin saakin. "Ikaw palang ang babaeng tumanggi sakin. Pahayag ni Draymond."Magbibihis lang ako sir Draymond pwede ka nang umalis ng kwarto ko.""Sige sabe mo ih." Agad naman siyang lumabas. Napailing na lamang ako na ang hina hina ko pagdating sa kanya. Gantong lalaki ba ang iniidolo ko halos manyak."Manang ka manamit noh'." Una niyang komento sa suot ko. Nakasuot lang naman ako ng komportableng pajama at t-shirt."Pantulog po kasi ito sir Draymond. Teka nga po? Kala ko ba uuwi ka na?" Pagtataboy ko sa kanya."Pinauuwi mo ko agad." Lumapit siya saakin at hinawi ang buhok ko at lumapit sa leeg ko at bumulong. "May di pa tayo nagagawa." Sabi niya. Napaawang nalang ang labi ko sa sinasabi niya. Di naman ako sobrang inosente sa gantong bagay.Kinuha ko ang belt bag at pinakita ang limang libo na nakita ko kanina lang. "Sa'yo ba tong pera na to'?" Tanong ko."Yah." Walang gana niyang sagot."Para saan?" "Acting naive, seriously?" "Di ko alam ang mga pinag sasabi m
"Ms. Feliz naman ih pati ba naman ikaw?" Nahihiyang sabi ko."Madaling makita pag kinikilig ka. Alam mo ba yon?" Tukso niya sakin."Paano po?" Inosenteng tanong ko."Namumula ka na parang kamatis." Tawa pa siya ng tawa ako naman di natawa at hiyang hiya na. "Pumasok na muna kayo, Ms. Feliz." Pag aaya ko sa kanya."Okay hija." Ngumiti naman siya."Magkwento ka pa.""Tungkol saan po?" Tanong ko."Nung madaling araw na nagkausap kayo. Sinakal ka niya diba at may binulong siya sa'yo? Ano iyo'n? Sinaktan ka ba niya kaya ka may sakit ngayon?""Okay lang ako Ms feliz." Paniniguradong wika ko sa kanya."Promise?""Promise po." Nakangiting sabi ko. Nagulat ako na bigla niya kong niyakap. "Di na ko nagkaroon pa ng anak o pagkakataong maging ina. Hanggang kaya ko na protektahan ka sa kahit na sino gagawin ko.Para na kitang anak ella.”Nagulat ako sa tagpong ito. Di parin ako makapagsalita ngunit napaka saya ng puso ko."He is truly a jerk ella. And i know, you know that now." "Baka hindi nama
Gumising ng umaga si Draymond jazz Perkins upang masimulan ang trabaho upang di niya na maisip muli ang tagpong nakita niya ang katawan ni ella. Sinuntok niya ang pader sa kadahilanang di parin mawala sa isip niya. Mabuti na lamang na nakapag pigil siya na makagawa ng kapangahasan sa dalaga. Di niya mawari na ganun na lamang ang epekto ni ella sa kanya. Napag desisyonan niyang maligo upang maibsan man lang ang init ng katawan. Kasabay ng malamig na tubig na umaagos sa kanyang katawan. Nanaig ang init nang pagnanasa niya sa dalaga ngunit alam niya na may kahinaan ito na kaya niyang gamitin upang mapasakanya ang dalaga. Maaring masama ngunit sanay na siya sa ganung sistema. Di lang sa negosyo ang kanyang pagiging tuso bagkos hanggang sa mga babae. Napangisi na lamang siya dahil wala pa sa mga natitipuhan niya ay di napapasakanya. Lahat nagiging kanya ngunit ibang-iba si ella sa kanila. Gustong gusto niya ito dahil hindi niya masakop ang buong pagkatao nito. Kahit gusto at randam niya na
Sinang-ayunan na lamang ni Ms. Feliz at dali-daling lumalabas ng apartment ni ella."You." Turo ni Draymond ki ms. Avee."You also, you may leave." Napa awang na lamang ng bibig si ms. Avee ki Draymond."Tarantado ka talaga noh'?" Hinila nalamang ni Ms. Feliz si ms.avee dahil baka ano pa ang magawa ni avee sa boss niya. "Kulang ka sa kaltok..!!!!!" Sumisigaw na sabi ni ms. Avee habang hila-hila siya ni ms. Feliz.Nang malayo na sila sa apartment."Ba't mo ko pinigilan kulang lang sa kaltok ang batang yon! Sana pala mas nilakasan ko pa kanina.""Don't tell me?" Lulang tanong ni ms. Feliz ki ms.avee."Yup." Buong pagkatao niyang pahayag at pagmamalaking nagawa niya ki Draymon. Napatakip na lamang ng bibig si ms. Feliz sa kanyang nalaman."Angas mo naman!!!!!!!! Wala pang nakakagawa ng ganun sa kanya." "Alam ko, masyadong mapagmataas ang lalaking yun." Seryosong wika ni ms.avee. na sinang-ayunan din ms.feliz."Teka, para siyang may di magandang motibo kaya siya naparito. Kinakabahan ak
"Interesado sa alin?" Tanong ko."Kung papaano kami mag-isip." Tipid niyang sagot."Di naman lahat ng lalaki ay pare-pareho." pagdadahilan ko."You can try me." Pang-aakit niyang sabi sakin."Ilang taon ka na nga uli?" Tanong ko kahit alam ko naman na ang sagot."Okay, i must introduce myself to you formally." Panimula niya."My name is Draymond jazz Perkins 31 years old. A trillionaire heir, Have a multi billion's empire in my own. One and only child of Mr. And Mrs. Perkins That owned a 5 star's hotels across the globe." Napanganga ako sa confident na meron siya at inosenteng kagwapuhang taglay niya. "Wow." Bilib na komento ko sa kanya."And you are?""Daniella Monet Guzman- Perkins, 19 year's old." Napailing naman siya at bahagyang natawa. "Ba't nga pala nagtanong kang muli? Ih unang pagkikita palang natin ih nagtanong ka na.""To make sure. I'm drunk that night not actually drunk but a little bit tipsy." Seryosong sabi niya."Ahmm okay..." Tangong pag sang-ayon ko."To young to b
Sinunod ng mga naatasan ko na kunin ang cellphone ko sa apartment di ko rin alam kung ilang oras na kong nagpapahinga. Tiyak ako na nag-alala na ang nanay at tatay ko sa probinsya at ang mga kapatid ko. Napasapo ako sa ulo ko dahil di mawala sa isip ko na tila'y pinoproseso pa ng buong katauhan ko. ang panangip na nangyare sakin. Pilit kong winawaksi ang panaginip na yon'. Ngunit alam ko sa katauhan ko na wari'y totoo na maaring sa pagod lang din. Nagdesisyon ako na pumunta sa banyo dahil gusto ko makita ang kabuan ng katawan ko. Nanlulumong nakatingin sa salamin na nagpapakita ng aking repleksyon. Puro maga at pulang pula palibot sa aking dibdib. Napasalampak ako sa sahig at pinaghahampas. “Antanga mo ella! Wala kang magawa para sa sarili mo...." Humagolgol na wika ko sa sarili ko. Para akong kaawa-awang nilalang sa sitwasyon ko. "Ma'am?" Tawag ng isa sa mga bodyguard's sa labas ng kwarto. Pinilit kong itayo ang nanghihinang katawan. Pinilit na maging matatag at pinahid ang sarili k
Napabuntong hininga na lamang ako at onti-onting nakakarandam ng gutom. Tumingala ako upang tingnan ang orasan at tanghalian na. Bongga nga itong ospital gutom ka naman wala din. Nahiga na lamang ako sa hospital bed ko at nakatulala sa kesame. Nanalangin na matapos na ang kahibangan na ito. "Gutom na ko." Naiiyak na wika ko para sa aking sarili.Biglang may kumatok sa pintuan. "Ma'am meal po ninyo." Sabi ng isa sa mga staff nitong hospital ni Sir Draymond."Buksan niyo nalang diyan sa labas na lock kaya ako dito sa loob." Sabi ko na naiirita na."Ma'am ito po ang pagkain na pinahanda ni Sir Draymond." Wikang sabi ng staff dito."Saang ospital ito miss? Tanong ko."Sanity mental hospital po ito ma'am. Bandang timog po" Nagpantig ang tainga ko sa narinig ko ano? Ospital ng mga nababaliw to'."Huh? Ano?" Tanong kong muli baka nagkamali lang ako ng rinig."Ma'am Mental hospital po ito. Pagkatapos niyo pong kumain tawagin niyo po ko nasa labas lang po ko." Magtatanong pa sana ako na dali