Sinunod ng mga naatasan ko na kunin ang cellphone ko sa apartment di ko rin alam kung ilang oras na kong nagpapahinga. Tiyak ako na nag-alala na ang nanay at tatay ko sa probinsya at ang mga kapatid ko. Napasapo ako sa ulo ko dahil di mawala sa isip ko na tila'y pinoproseso pa ng buong katauhan ko. ang panangip na nangyare sakin. Pilit kong winawaksi ang panaginip na yon'. Ngunit alam ko sa katauhan ko na wari'y totoo na maaring sa pagod lang din. Nagdesisyon ako na pumunta sa banyo dahil gusto ko makita ang kabuan ng katawan ko. Nanlulumong nakatingin sa salamin na nagpapakita ng aking repleksyon. Puro maga at pulang pula palibot sa aking dibdib. Napasalampak ako sa sahig at pinaghahampas. “Antanga mo ella! Wala kang magawa para sa sarili mo...." Humagolgol na wika ko sa sarili ko. Para akong kaawa-awang nilalang sa sitwasyon ko. "Ma'am?" Tawag ng isa sa mga bodyguard's sa labas ng kwarto. Pinilit kong itayo ang nanghihinang katawan. Pinilit na maging matatag at pinahid ang sarili k
Napabuntong hininga na lamang ako at onti-onting nakakarandam ng gutom. Tumingala ako upang tingnan ang orasan at tanghalian na. Bongga nga itong ospital gutom ka naman wala din. Nahiga na lamang ako sa hospital bed ko at nakatulala sa kesame. Nanalangin na matapos na ang kahibangan na ito. "Gutom na ko." Naiiyak na wika ko para sa aking sarili.Biglang may kumatok sa pintuan. "Ma'am meal po ninyo." Sabi ng isa sa mga staff nitong hospital ni Sir Draymond."Buksan niyo nalang diyan sa labas na lock kaya ako dito sa loob." Sabi ko na naiirita na."Ma'am ito po ang pagkain na pinahanda ni Sir Draymond." Wikang sabi ng staff dito."Saang ospital ito miss? Tanong ko."Sanity mental hospital po ito ma'am. Bandang timog po" Nagpantig ang tainga ko sa narinig ko ano? Ospital ng mga nababaliw to'."Huh? Ano?" Tanong kong muli baka nagkamali lang ako ng rinig."Ma'am Mental hospital po ito. Pagkatapos niyo pong kumain tawagin niyo po ko nasa labas lang po ko." Magtatanong pa sana ako na dali
Diamond elite bar"Hey pare, here!!!!!" Agad namang lumingon si Draymond sa kinaroroonan ng kanyang mga kaibigan."Sup." Tipid niyang sagot sa mga ito."My heart. Cold treatment again?" Aniyang wika sa isa sa mga ito. Napahawak pa sa kanyang dibdib at umaarteng nasasaktan sa pinakita ni Draymond sa kanya."Di pa ba kayo sanay? He's a cold hearted man." Sabat ng isa pa sa kanyang mga kaibigan. Draymond just nodded."Your right." "Ganyan ka ba talaga kausap?" "Are you joking rafael?" He is like that even in college." Bulaslas ni Harold."Harold is right rafael." Ani ni Draymond."Can i ask a question?" Tanong ni Harold."You ask already.""Ang sarkastiko mong magsalita parang di kaibigan ih noh'. Inis na sabi ni rafael. Draymond just laughed at him."So, what's the matter rafael?" Seryosong tanong ni Draymond sa kaibigan."About the girl selling beside your bar." Draymond look at him and disbelief."And?""What's her name? I found her pretty." Natawa na lamang si Draymond sa kaibigan.
Napasinghap na lamang ako dahil sa awra na meron siya ngayon. Di mo mababasa ang galaw at ano ang naiisip niya. Nanatili siyang walang emosyon. Tahimik kaming pareho at nakatingin sa isa't isa di ako komportableng gan'to siya."Hinanap kita kanina Sir Draymond pero wala ka po sa labas." Pambasag na wika ko sa katahimikan."Yes, sa Diamond elite bar ako pumunta." Walang ganang sagot niya."Di mo naman ako paalisin diba sa gilid ng bar mo?" Tanong ko."Hindi." Tipid niyang sagot."But i have rules if it's alright to you?""Saan." Di muna siya sumagot at halatang nag iisip o pinag iisipan ang susunod niyang sasabihin."Forget what we had ella." Nagulat man ako sa tinuran niya ngunit sumang ayon narin ako. Ito naman ang gusto ko diba?"Oo." Tipid kong pag-sang a'yon."You look sad sign of disappointment?" Natatawang sabi niya sakin."Hindi noh' asa ka." Pagmamatigas na sabi ko."Sabi mo ih." sabi niya. Inismiran ko na lamang siya."Alis na ko it's already late ella." At dali-daling siyang
Nakauwi na ko sa apartment ko at isinara ang pinto. Tiningnan ko ang mga damit na nasa paper bag karamihan ay formal skirts and dress. “Di ata ito babagay sakin masyadong marangal at pang mayaman tingnan." Para akong Tanga na kinakausap ang sarili habang sinusuri ang mga damit. Sa kabilang gilid nakita ko ang mga binigay ni ms. Feliz saakin na damit at tila'y may nagustuhan ako na suotin sa mga iyon. Inilapag ko na muna ang damit na bigay sakin ni Sir Draymond. Inisa-isa ko ang mga damit na dress na bigay ni ms. Feliz napili ko ang isang dress na maroon color na fitted saakin. Below the knee ang dress na ito. Sinuot at tumungo ako sa salamin, nasiyahan ako sa repleksyon ko pakirandam ko ay napakaganda ko sa suot na ito. Ibinagay ko ito sa sandals na komportable sa paa na bigay din ni ms. Feliz. inihanda ko ang sarili upang makagayak agad upang mamili ng paninda. Lumabas at inihanda ko ang mga lalagyan ko ng paninda. Itinulak ko ang maliit kong kariton. Pagkatingin ko sa paligid ay
Bumibilis ang tibok ng puso ko. Nanatili siyang nasa paahan ko at ako naman ay nakatingin lamang sa kanya. "Tumayo ka nga, Sir Draymond..." Naiilang na sabi ko sa kanya. Onti onting siyang tumayo na magpantay ang aming mga tingin. Tila'y pinoproseso pa ng buong pagkatao ko sa aking magiging reaksyon. Halos malapit nang magkalapit ang aming mga labi. Iniwas ko ang tingin at tumango."Wag mong iiwas ang sarili mo saakin ella." Nagmamakaawang sambit niya. Napaawang na lamang ako ng labi dahil mismo sa sarili ko ay naguguluhan. "Hindi kita maintindihan Sir Draymond. Ang sabi mo ay lumayo ako at kalimutan nalang." T'wirang saad ko. "F*ck i don't get it! When you are near i sudden can't know myself. But i know, you is all what i need." Seryosong sabi niya.Napabuntong hininga na lamang ako dahil may parte sa akin na maniwala at ang isa ay Hindi naniniwala. Mahirap pumasok sa mundong mayroon siya. Gusto kita ngunit hindi puwede. Gusto kitang mahalin ngunit di maaari. Nagulat na lamang ak
Kabadong tanong ko sa aking nakakabatang kapatid. Randam ko ang lamig ng paligid dahil alam ko na mayroong di magandang nangyayare o mangyayare palang.“Si papay ate .....” humikbing ani niya sa kabilang linya.“Sinugod siya uli sa ospital ate. Hanggang sa ngayon hindi parin siya nagigising.” nahihirapang saad nito. Halos mapako sa kinatatayuan si ella ang paligid ay onti-onting bumabagal ang takbo para sa kanya. Para siyang may pasan na sobrang bigat. Mabigat na sakit na di maiibsan. Pang ilan na ospital ang kanilang ama dahil sa komplikasyon sa kanyang atay. “Hihinto po muna ako ate. Wala pong magbabantay ki ate monique si mamay nasa ospital para ki papay.” “Pero paano bunso paano na ang pangarap mo?” tanong ni ella na namamaos.“Mahalaga ang pangarap ko ate pero mas mahalaga ang pamilya natin. Darating din tayo sa pangarap natin sa ngayon tanging ito lang ang maitutulong ko sa'yo ate ella.” malumanay na saad ni ilijah.“Di ko alam bunso. Pasensya na at malayo si ate.” “Ano ka b
“WTF?.....! Mr. Perkins? Galit niyang bungad. Sa kanyang opisina na nakita niyang nangangalib sa galit si Draymond.“You son of a bitch!” agad na sinuntok ni Draymond si rafael. Napasalampak muli sa sahig. Tulad ng kagabi di siya umilag tila'y inaasar niya pa ito. “Hahahaha.” pang-aasar na tawa at sabay tingin ki Draymond habang siya'y nakasalampak sa sahig.“Did you f"ck her?” banas na tanong ni Draymond sa kanya. “Secretary jake, you may go.” sinenyesan niya na umalis. at isara ang pinto ng kanyang opisina sa kanyang sektarya na di namalayan ni draymond na narito parin sa loob. habang binubogbog ng kanyang dating kaibigan.“Now Draymond speak.” suminyas siya na magsalita si Draymond.“Did you f"ck her?” muli niyang tanong ki rafael. Bahagyang natawa si rafael at umiling. Itinayo niya ang sarili sa pagkakasalapak at lumapit ki Draymond.“Yes, actually sa apartment ako NG ELLA MO NATULOG.” Dii na katagan sa pangalan ni ella. Na kaagad kinatigil ni draymond.“Anong yes? Did you and