Isang malalim na buntong-hininga ang kanyang pinakawalan bago pumasok sa pintong iyon. Ang pinto ng kwarto kung saan naghihintay sa kanya ang Hari at ang Reyna. Ramdam pa niya ang nakasunod na mga mata ni madam Louisa bago niya tuluyang naisara ang pinto.She swallow hard as she heard the doors click. Ilang saglit niya pang itinuon ang mga mata doon bago siya unti-unting bumaling sa harapan.It was a large room. Na sa sobrang laki ay hindi niya agad nakita kung saan naroroon ng Hari at ang Reyna. It was when she fully roam her eyes around she saw her finally. Malayo pa mula sa kanyang kinatatayuan. At tulad ng mga tipikal na pelikulang napanood niya, she was sitting all high and mighty on the chair infront. Sa itaas na bahagi ng bulwagang iyon.She swallowed again. Ramdam niya ang panginginig ng kanyang magkabilang kamay na nakahawak sa magkabilang bahagi ng kanyang mahabang palda. No.. she's trembling all over.She tried so hard to cast her fears away. Naroroon na siya at hindi na s
Mabibilis ang mga hakbang na tinungo ni Dylan ang direksyon niya. His face was dark and his lips were in grim line.Agad nitong hinawakan ang kanyang kamay saka hinila siya papunta sa likod nito as if he is shielding his body to protect her."What the hell are you trying to make her do?" Madilim at tiim na tanong nito."Dylan--" Pipigilan niya sana ito dahil hindi na niya gustong humaba at mas lalo pang gumulo ang sitwasyon, ngunit nagsalita ang reyna. Nagsalita ng wala man lamang alinlangan, nang buong lamig at galit. "I am trying to save you, our people, and the kingdom!""She has nothing to do with this!""How can you say that she has nothing to do with this when she's the one who cause this trouble by seducing you? If she didn't came in your life, you and Princess Reighanna are now married and none of this had happened!"Nagtagis ang bagang ng binata."It's not her fault. If you are looking for someone to blame, blame me alone. I am the one who cancelled the engagement and--""B
Kung ang kagustuhan niya lang ang masusunod, gustong-gusto niya iyon gawin. Bumalik ng Pilipinas, bumuo ng pamilya at mamuhay ng tahimik at payapa kasama ito. Hindi iilang beses niyang inimagine sa sarili ang ganoong pamumuhay. Pero tama ba talagang gawin nila iyon? Makakalimutan ba nila ang katotohanan? Matatakasan ba nila ang lahat ng ganoon lang?Hindi. Malinaw niyang alam na hindi. Kahit saan sila pumunta, hindi nila maiaalis sa katauhan ni Dylan kung sino talaga ito. They will be hunted by it everywhere they go. Paano kung magkatotoo nga ang banta ng ama ni Prinsesa Reighanna, na hahantong sa giyera ang lahat?Magiging payapa pa rin ba sila sa kabila ng alam nilang may mga inosenteng nadamay? They will not. For sure they will live all their lives in guilt. Hindi rin sila magiging masaya.Minasdan niya itong desperado siyang pinapapasok sa loob ng sasakyan."Ali, iwan mo muna kami."Mahina at kalmado niyang baling kay ali na noo'y nasa labas ng driver seat.Hindi na ito nagdal
Everyone is in panic. Iyon na naman ang nadatnan nila sa shelter na iyon. Ang shelter kung saan nag evacuate ang mga mamamayan ng Nirvana.Takot at pag-aalala ang nakarehistro sa mukha ng mga taong naroroon. Mostly were women and children. Ang mga kalalakihan ay nasa labas at tumutulong sa pagbabantay ng shelter sa posibleng pag atake.It was built solely for that purpose. Pina evacuate na muna ng kaharian ang mga tao doon para hindi na dumami ang casualties. They were eight dead bodies recovered from the airport bombings. Marami rin ang sugatan, and some of them is severely injured. Kaya minabuti na ng palasyo na magpatupad agad ng agarang paglikas, dahil bukod sa pambobomba ay na-hijack rin ang dalawang cargo ship na nagdadala ng supply ng mga pangunahing pangangailangan sa bansa. It happened three days ago kaya mas lalong nagpanic ang mga tao.Nang mangyari ang bombings, sa mismong oras na iyon ay sandamakmak na mga sundalo at mga tagabantay ang dumating at pinalibutan ang buong
Gusto niya man sabihin na ayos lang siya, hindi iyon malabas-labas sa kanyang bibig. It won't come out because she's really not okay. Pinipilit niya lang na umaktong ayos lang siya nitong nakaraang mga araw. But deep inside she's already in the point of breaking down. Mas lalo niya iyon naramdaman ngayong palaging wala sa kanyang tabi si Dylan. Without him, she felt so alone. Hindi na rin sila nagkita pa ni Diane mula noong araw na kinompronta siya ng Reyna."Huwag mo silang pansinin." Puno ng simpatya na sabi ni Jervis.Nakagat niya ang kanyang labi. Hindi na siya makakapagkaila. Huling-huli na nito ang pamumuo ng kanyang mga luha. Kahit umiwas pa siya ng tingin ay nakita na nito.Pasimple niyang pinahid ang gilid ng kanyang mga mata. Maybe she really need someone right now to lean on. Masyado ng mabigat ang dalahin sa kanyang dib-dib. "Kasalanan ko ng lahat ng ito, Jerv. Totoo ang sinasabi nila na kasalanan ko ang lahat. Kung hindi sana ako nagpadala sa damdamin ko para kay Dylan,
Sabi nila, bago ka pa man isilang sa mundong ito, nakatadhana na ang mga mangyayari sa buhay mo. Nakatadhana na ang mga taong makikilala mo at nakatadhana na ang isang taong mamahalin mo at makakasama sa buhay. Everything about your life was already written in a book. In your book of life.Pero para kay Serene, hindi siya naniniwala sa kasabihang iyon. She always believed that people make their own destiny, can live their own lives and choose their own path. Everything wasn't fated, even in love. Until she met him... "Anong nangyari?" Puno ng pag-aalala ang boses ni Emily matapos nitong malaman ang nangyari sa kanya. "Okay ka lang ba? Hindi ka ba nasaktan? Hintayin mo ako, pupuntahan kita diyan." She said urgently.Na agad naman niyang sinansala."H-Huwag na, okay na naman ako. At hindi naman ako nasaktan." She said trying so hard to calm her voice, sa kabila ng hanggang sa mga sandaling iyon ay nanginginig pa rin ang kanyang mga kamay. "Hinde Serie, pupunta ako diyan." Pagpumil
"Dumating ka rin sa wakas. Kanina pa kita hinihintay. Akala ko nga, may nakita ka ng chikababes sa bayan kaya inindiyan mo na ako. Bakit ba ang tagal mong bumalik?" Tanong ng lalakeng napagtanungan niya sa lalakeng tumulong sa kanya. Hindi ito sumagot. Nanatili lang ang mga mata sa kanya. At napansin iyon ng kaharap. "Ah, papunta sana sa Isla. Kaso naiwan ng bangka. Na-lobat rin ang cellphone. Inaalok kong gamitin niya ang cellphone ko para tawagan yung kaibigan niya, pero sa malas hindi niya memoryado ang numero.""Sa Isla Paraiso pala ang punta mo?"Inignora nito ang sinabi ng lalakeng kaharap at itinuon ang pansin sa kanya."Taga roon ba ang sinabi mong kaibigan mo?" Nakagat niya ang labi saka kiming ngumiti."Ahm, Oo. Pero gaya ng nakita mo, naiwan na ako ng bangka. Kaya bukas na siguro akong--""Teka, magkakilala kayo?" Kapwa sila bumaling sa lalakeng nagsalita. Nakataas ang kilay nito habang nakatingin sa lalakeng katabi niya. Hindi siya sigurado, pero parang may multo ng
"So, sinasabi mong si Dylan ang lalakeng tumulong sayo ng manakawan ka, tapos sinamahan ka sa presinto at ginamot yang sugat mo?" Manghang tanong ni Emily matapos niyang i-kwento kung paano sila nagkita ni Dylan.Marahan siyang tumango. "Inalok niya rin akong sumabay sa kanilang bangka papunta dito. Mukhang mali yung sinabi mo kanina na suplado siya."Nagtaas ang kilay nito."Ang sabi ko, suplado lang siya pagdating sa mga babae. Hindi ko sinabing suplado siyang tao.""Matanong ko lang, dito ba nakatira sa Isla ang pamilya niya?" Makahulugan siya nitong tiningnan. "Hmm... Mukhang interesado ang best friend ko kay Dylan ah. Nagpakilala at ngayon gustong malaman ang background."Ngumuso siya. "Interesado na agad? Hindi ba pwedeng curious lang?""Ganoon din iyon. Curious ka, kasi interesado ka." Natatawa nitong sabi. "Pero sasagutin ko iyang tanong mo. Hinde. Hindi dito nakatira ang pamilya niya. Ang alam ko, kaya siya naririto dahil nagtatrabaho siya diyan sa Amore Hotel and Resort."