Chapter 4
Zi Shien's POV
“Foreign Accent Syndrome is a brain disorder that causes the sufferer to speak in a foreign language, involuntarily,” discuss ni Prof. Nakikinig ako sa discussions nang lumipat ng upuan si Stephanie sa tabi ni Quizhiah.Sigurado ako, may plano na naman itong babaeng 'to, napaka-bully talaga ng babaeng 'to!
Kilala si Stephanie sa university hindi lamang sa yaman ng kanyang pamilya pati na rin sa kanyang pagiging bully. Kaya kinatatakotan siya ng mga estudyante dito sa university.
Napatingin ako sa gawi ni Qhuizhia na ngayon ay walang paki-alam sa tabi niya. Hindi ko pa rin nakikitaan ng kahit kaunting emosyon ang mukha niya kahit ilang linggo na simula noong mag-transfer siya dito sa university.“Bro, what's that look?” ani Rhein. Sinundot-sundot niya ang aking tagiliran.
“Nothing,” I replied at iniwas ang aking tingin sa kanya. Alam kong madali lang akong mabasa ni Rhein. Isang tingin lang sa aking mata at malalaman niya kung ano ang iniisip ko. Kilalang-kilala ako ni Rhein.
“Sus! Deny ka pa,” usal niya. At tumawa ng bahgya.
Malisyoso talaga 'tong si Rhein, tsk!Na-agaw ang atensyon ko nang makita kong kinakausap ni Stephanie si Qhuizhia. Habang si Qhuizhia walang paki-alam sa kanya. Nakatuon ang buong atensyon niya sa harap.
Kilala ko si Stephanie, kinakausap lang niya ang isang tao kapag meron itong planong hindi maganda. Maliban kasi sa aming apat at sa dalawa niyang kaibigan ay hindi ito nakikipag-usap lalong-lalo na kapag wala sa tao ang kailangan niya.Nabalik ang aking atensyon kay Prof nang magsalita siya, “Class, you will be having a project for this sem...”
'Na naman?! Tsk, ba't pa kasi ako nag psychology e!'“It will be by pair.” dagdag niya. At tumingin sa amin na parang kinikilatis ang bawat estudyanteng nakapaloob sa classroom.
Sinimulan niya ang pairing kina Rhein at Mari. Nakita ko naman ang pagliwanag ng mukha ni Rhein. Matagal na niya kasi itong gusto, hindi lang siya makatyempo dahil mailap ito sa kanya.Nagpatuloy si Prof sa pag pares-pares ng mga kaklase ko.“Mr. Zi and Ms...”Tumingin sa akin si ma'am at sa gawi nila Stephanie.
'Oh please! Huwag naman sana.'“Quizhiah,” dugtong ni ma'am na siya namang ikinatuwa ko.
'God thank you so much.'Nanlilisik na mga mata ang natanggap ko kay Stephanie. Galit na galit ito dahil gusto niyang siya lang ang palagi kong maka-partner sa lahat ng activity. Kahit ayaw ko ay pumapayag na rin ako dahil para din naman 'yon sa grado ko. At isang 'answered prayer' talaga ang hindi ko siya maka-partner sa project na 'to.“Ang saya-saya mo ngayon Zi, pa-share naman,” si Rhein habang tinapik-tapik ang likod ko.
“Parang ikaw naman ang masaya sa ating dalawa.” Tumawa ako ng bahagya dahil sa reaksyon niya. Sinadya ko talagang ibaling sa kanya ang topic. Natahimik lang siya at tumawa ng bahagya.Hay! Rhein talaga!Abala kaming dalawa ni Rhein sa pag-uusap nang magsalita si Louise na kanina pa tahimik sa tabi namin. “Bro, I think there's a problem.”
Napatingin ako sa babaeng lumalapit sa akin, si Stephanie. Galit na galit ang mukha nito at parang umuusok na ang ilong.“Zi, gusto ko ikaw ang partner ko,” she said in a bossy tone.
“No!” sagot ko at tumayo.Humawak siya sa braso ko, “But Zi, please...” I cut her off, “I said NO! Mahirap bang intindihin 'yon?”Tinanggal ko ang mga kamay niya sa braso ko at tinalikuran siya. Narinig ko pa ang paghikbi niya.
—
Abala kami habang kumakain sa cafeteria nang lumapit si Stephanie sa table namin kasama ang dalawang kaibigan nito.“Zi, can we talk?” mahinang usal niya.Shit! Siya na naman!Hindi ako sumagot bagkus nagpatuloy lang ako sa aking kinakain.“Zi, ang tindi ng charisma mo kay Stephanie!” usal ni Louise. Tumawa sila ni Joshua at Rhein dahil sa sinabi nito.“Sinabi mo pa,” ani JoshuaHindi ko pa rin pinapansin si Stephanie kaya nabaling ang atensyon nito kay Qhuizhia. Naka-sabay kasi namin kanina sina Mari at Qhuizhia papunta dito sa cafeteria. Lumapit siya sa table nito. Paniguradong gulo na naman ang hinahanap nito.“Hoy! Masaya ka ba!? Masaya ka ba na ikaw ang partner ni Zi?!” pagsisigaw ni Stephanie. Wala siyang paki-alam sa mga taong nasa paligid niya.Isang tingin lamang ang nakuha niya kay Qhuizhia. Isang tingin na kahit kaunting emosyon ay di mo makikita.“Ano?! Lalaban ka?!” sigaw ni Stephanie. Sigaw siya nang sigaw na para bang wala sa harap niya ang kausap niya. Hindi pa rin umimik si Quizhiah. Kalmado at walang emosyon itong kumakain ng bavarian doughnut.Ang tindi ng babaeng to!—
Mari's POVKanina pa ako gigil na gigil kay Stephanie, akalain mong inaaway itong si Quizhiah kahit wala naman siyang ginagawa dito, tsk!Pero ubos ang bilib ko kay Qhuizhia, kalmado pa rin itong kumakain kahit nagmistulang tigre na itong si Stephanie.“Hoy Stephanie pwede ba? Huwag kami ang gulohin mo? Matuto ka namang rumespito!” galit kong sabi. Tinaas niya ako ng kilay.
“Ah ganon?!” sagot niya sabay kuha ng baso na may juice at akmang ibubuhos sa'kin pero nag salita si Qhuizhia na siyang ikinatigil ni Stephanie.“Stephanie,” kalmado at mahinang usal nito.Nag-uusok ang mga matang tiningnan ni Stephanie si Qhuizhia. Nabaling ang atensyon niya kay Qhuizhia.“Aangal ka?! Sino ka ba?!” At lumapit kay Qhuizhia.Kalmado pa rin si QhuizhiaPatuloy pa rin ito sa pagkain. Habang si Stephanie parang sasabog na bulkan sa sobrang galit. “Ito ang tandaan mo, bago ka pa lang dito, kilalalin mo ang binabangga mo!!!” sigaw niya habang tinuturo-turo si Quizhiah.Kalmadong tumayo si Qhuizhia at humarap kay Stephanie.“Wala akong paki-alam,” sagot ni Quizhiah. Bumalik itong umupo at kumain.“Aba! Sumasagot ka?!” usal ni Stephanie. Akmang sasampalin niya ito pero mabilis na nasalo ni Qhuizhia ang kamay ni Stephanie at binali ito. Napadaing si Stephanie dahil sa sakit ng kanyang kamay.Masasabi kong may-alam itong si Qhuizhia pagdating sa martial arts. At mukhang marunong din itong kumilatis ng mga kilos ng tao.“You will pay for this!” galit na usal ni Stephanie. At saka lumabas ng cafeteria.Agad naman nagsilapitan ang apat. Kanina pa sila manghang-mangha sa ginawa ni Qhuizhia.“Hey! Kakai-babe,” si Joshua. Lumapit ito sa kinauupuan ni Qhuizhia.Nagpatuloy lang si Quizhiah sa pagkain at 'di pinapansin si Joshua. Natatawa na lamang ang kanyang mga kasama pati na rin ako.“Quizhiah, okay ka lang?” tanong ni Zi. Mukhang alalang-alala ito sa kasama ko. Akmang lalapit ito kay Qhuizhia pero tumayo ako at hinarangan siya.“Kumakain po kami at oo, okay lang si Qhuizhia,” usal ko.“Yes! Alam namin na kumakain kayo,” ani Zi at pina-alis ako sa pagkaka harang sa daanan. Napa-upo na lang ako.Tsk! “Hi babe,” si Rhein. Kumindat pa ito sa akin. Nasa tabi ko siya at kinakain ang pagkain ko.“Kadiri,” usal ko at umirap sa kanya.Akala siguro nito lahat ng babae nagkakagusto sa kanya. Pwes! Ibahin mo ako!“Quizhiah, okay lang ba sa'yo na ako ang partner mo?” ani Zi. Ngumiti ito kay Qhuizhia ng napakatamis. Pero si Qhuizhia parang hindi ata tinatamaan ng kilig.“Yes,” usal ni Qhuizhia. At ibinaling ang atensyon sa cellphone nito.“Then, all good” ani Zi. Naka-focus lang ang kanyang mga tingin kay Qhuizhia.May pinaplano na naman siguro 'to?“Hoy! Mga kumag kung may pinaplano na naman kayong hindi maganda, pwede ba huwag kami,” usal ko. Pinakitaan ko pa sila ng aking maliit na kamao.Isang halakhakan lamang ang inabot ko sa kanila.“Don't you worry baby, there's nothing you should worry about,” ani Rhein. At umakbay sa akin.“Ano ba ang kailangan niyo dito?” tanong ko. Tinaasan ko sila ng kilay upang magmukhang maldita ako.
“Simple, gusto lang naming makipagkaibigan,” usal ni Zi habang ang mga tingin ay nasa kay Qhuizhia.Talaga lang huh?!Zi Shien’s POV “Quizhiah, any suggestions for our project?” tanong ko habang nakatitig sa kanya. Nandito kami ngayon sa gym ng school, Physical Education time namin ngayon at kasalukuyan kaming nagpapahinga galing sa basketball. Lahat ng mata ng mga tao na nakapaloob sa gym nakuha ni Qhuizhia kanina habang naglalaro kami ng basketball. Siya kasi ang napili ng instructor namin na mag-represent sa girls at ako naman sa boys. One on one ang labanan at nakakahiya man na aminin pero natalo ako ng babae. Halos hindi ako makasabay sa mga galaw niya kanina habang nag lalaro kami. Lahat ng lalaki napanganga sa mga galawan niya sa court, at kahit ako na katunggali niya ay hindi rin mapigilan ang paghanga sa kanya. “Ano nga ba ‘yong topic natin?” tanong niya. Kinuha niya ang cellphone niya galing sa bag niya at tila may kinakalkal sa cellphone niya. Ito na naman ang mga kilos niyang parang nagpapahiwatig na ayaw niyang makipag-usap sa akin o kahit kaninong
Zi Shien’s POVMag-isa lang si Qhuizhia nang madatnan ko sa classroom namin. Abala siya sa kung anong ginagawa niya kaya hindi niya napansin ang pagdating ko. Umupo ako sa upuang katabi niya, hindi niya pa 4in ako napapansin dahil sa nakatuon ang buong atensyon nito sa ginagawa niya. Tahimik ko siyang pinagmamasdan. Malambot ang bawat galaw ng kanyang mga kamay, bawat pagkumpas ng kanyang lapis na siyang nagdudulot ng hugis at linyang naimprinta sa papel ay unti-unti ring naibubunyag ang mukhang kanyang iginuhit. Nasa mga 40-years old na ito, batay sa bawat detalye ng guhit nito. Maganda ang babeng ginuhit niya at may kahawig din niya ito.Habang abala siya sa kanyang ginagawa, hindi ko rin mapigilan ang mapatitig sa mukha nito. Hindi ko alam pero kahit hindi kami nag-uusap sa sandaling ito ay hindi pa rin ako dinadalaw ng boredom ko gayong madali lang akong ma-bored dahil sa sobrang kadaldalan ko, nage-enjoy akong pagmasdan siyang gumuguhit.Hindi ko na n
Mari’s POVNagmukhang stalker si Zi dahil sa kakasunod niya sa aming dalawa ni Qhuizhia.“Mari, Quizhiah hintay naman,” si Zi. Paika-ika pa itong lumakad-takbo papunta sa gawi namin ni Qhuizhia. Natapilok kasi ito kanina dahil nga sa kakasunod niya sa amin.“Bakit ka ba kasi sunod nang sunod?” tanong ko. Natatawa akong pagmasdan siyang paika-ikang lumalakad papunta sa kinatatyuan namin.“E, sa gusto ko,” sagot niya. Inirapan pa ako nito sabay ngiwi dahil sigiro sa sakit na nararamdaman niya sa kanyang mga paa.‘E sa gusto ko’ if I know si Quizhiah ang sinusundan nito. Alam ko karakas mo Zi, hindi naman kasi maitatangi na maganda ‘tong kasama ko.Naghanap muna kami ng bakanteng waiting area para makapagpahinga itong si Zi, sakto namang may isang bakante. Ilang oras pa lamang kaming naka-upo nang magyaya si Zi. “Uy Zhiah, gutom ka na ba? Tara sa cafeteria, libre ko
Zi Shien’s POVAlas otso pa lang ng umaga pero laman na kaming dalawa ni Qhuizhia sa E-library. Dalawa kasi ang library ng school, isang electronic library at iyong may mga physical books na library. Pinilit ko talaga siya na sumama kahit ayaw niya.Agad akong nagtipa sa keyboard ng computer. ‘Alexithymia’ then I clicked the search button. Nang maipakita na ang mga impormasyong nilalaman patungkol sa salitang tinipa ko ng isang site na klinick ko, hindi ko alam pero para bang may sariling buhay ang aking mga mata at agad akong napatingin kay Qhuizhia na ngayon ay nakatitig lang sa harap ng computer monitor. Para talagang may iba sa kanya. Ang hirap niyang basahin.‘Alexithymia (literally ‘no words for feelings’) refers to a person’s inability to identify or verbally describe his or her feelings. The psychiatric syndrome is prevalent in patients with psychosomatic problems, substance abuse, and anxiety disor
Quizhiah’s POV Araw ng Lunes ngayon, unang araw sa week na ‘to pero naka-upo lang ako sa sofa at nagbabasa ng literature book. “Ma’am, ‘di ka po ba papasok sa school?” tanong ni Yaya Emily habang papalapit sa akin dala-dala ang isang baso ng gatas. Inilapag nito ang baso ng gatas sa ibabaw ng round glass table na katabi ng sofa na kinauupuan ko. “Papasok.” sagot ko habang nakatuon pa rin ang atensyon sa binabasang libro. Kitang-kita ko sa peripheral vision ko ang mukha niya na parang naghihintay sa susunod kong sasabihin. Balak ko sanang hindi pumasok kaso wala naman akong gagawin dito sa bahay. Tinapos ko muna ang binabasa kong literature book bago ako naligo at nagbihis. Nagpaluto na rin ako ulam kay Yaya para sa breakfast. Tatlong cheesy chicken hotdog at sunny side-up egg ang pinaluto ko sa kanya. Nag fried rice din siya at nagtimpla ng grape juice. “Ma’am, si daddy mo tumatawag sa akin, ba’t daw off ang cell p
Mari’s POVHalos hilahin ko na ang kamay ng orasan at ang pagsikat ng araw para mapadali ang araw sa birthday ni Quizhiah. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman kong saya at excitement sa parating na birthday ni Quizhiah. Sino ba naman ang hindi mae-excite e, ang pinakasikat at pinagkakagulohan sa buong campus ang tumulong sa pagplano sa surprise birthday niya. Hindi ko lubos maisip na makakuntsaba ko sila dahil nga sa sikat sila at sino lang naman ba ako para matulongan nila para sa kaibigan ko.Nandito kami ngayon sa paborito naming spot, sa canteen. Halos dalawang oras na kaming nandito, nagplano kami sa mga dapat gagawin para maisakatuparan ang birthday surprise ni Quizhiah sa paparating na Sabado.“Louise, are you sure na gagana ang plano natin?” tanong ni Rhein. Bahagya itong lumingon kay Zi na ngayon ay tahimik lang sa gilid. Si Louise kasi ang nagplano sa surprise birthday para kay Quizhiah pero nag-alinlangan si Rh
Zi Shien’s POV I was preparing for school when a book caught my eyes, agad kong naisip si Quizhiah. Isa itong libro na tiyak makakatulong sa kanyang sitwasyon. Alam kong paunti-unti ay makaka-recover din siya sa Alexithymia. Sa tulong ng mga taong nakapaligid sa kanya at lalong – lalo na sa kanyang sarili. Iniisip ko pa lang na magiging okay na si Quizhiah ay napapangiti na ako. Naisip kong tawagan si Quizhiah para sunduin sa kanyang bahay. “Zhiah, are you still in your house?” tanong ko kay Quizhiah. Hindi ito kaagad sumagot at mukhang bagong gising lang ito. Naghintay ako ng isang minuto bago ito sumagot ng matipid. “Yes.” “Good! Wait for me, I’ll pick you up.” Napapangiti pa ako habang sinasabi ang mga linyang ito. Para akong lumulipad sa kalawakan habang iniisip ang idea na isang araw ko na namang makikita at makakasama siya kahit na hindi ito nagsasalita. “No need,” matipid na sagot nito. Napasimangot ako nang marinig ko ang sagot niya. S
Zi Shien’s POV Nandito kami ngayon sa campus, sa nakasanayang tambayan naming magbarkada, nagpapahinga dahil sa stress na dulot ng surprise quiz ng aming professor at unang subject pa namin. Maliban kay Zhiah na halos lahat ng nasagutan lahat ng sagot, lahat kami napanganga at natutulala na lang sa bawat binibitaw na tanong ng professor namin, kaya heto kami’t parang mga lantang gulay na naka-display sa merkado. Nakahilata sa sofa na parang nasa bahay lang. Sino ba naman kasi ang hindi ma-brain drain sa surprise quiz at take not one of our major subject pa ‘yon kaya mapapatulala ka na lang at mapapasabi sa sarili na ‘bawi na lang next semester ‘. Napapiyak pa nga ‘yong iba kasi maaanghang na mga salita ang natatanggap nila kapalit sa pagiging tulala nila during quiz. Surprise oral quiz kasi ‘yon kaya mapapahiya ka talaga pag wala kang maisagot sa bawat tanong, good for us kasi kahit hindi lahat nasagutan namin at least nakasagot kami pero brain drain pa