Chapter 17

Pretend.

Isang malaking ngiti kaagad ang binungad ko kay Hanna nang pagbuksan n'ya ako ng pintuan nila. Late na ako nakarating dahil naipit pako sa traffic habang paliko sa kanila. Hindi ko nga lang masyadong napansin iyon dahil nalunod nako kanina sa mga iniisip ko.

"Kumain ka naba? Naghanda ako ng food para sayo." Aniya kaagad sa akin at pinakuha na sa mga katulong nila ang bag na dala ko.

"Manang, padala nalang ho nong mga gamit ni Liyan sa kwarto n'ya. Salamat po." Magalang nitong ani sa dalawang katulong nila.

"Come, ipapahatid ko na yong mga gamit mo sa kwarto mo. You should eat first." Hinila kaagad ako ni Hanna sa kitchen nila at kita ko kaagad ang paborito kong ulam na nakahanda sa hapagkainan. I wanted to enjoy this moment, pero hindi ko magawang maging masaya man lang kahit pa nakahanda na iyong paborito kong pagkain.

I just don't want Hanna to see me sad habang naririto ako sa kanila, mabuti na rin at nagagawa ko pang ngumiti ng maayos sa ngayon. I was actually surprise