Chapter 4

Coincidence.

Napaungol ako nang ininat ko ang nananakit kong likod. Marahan kong minasahe ang leeg ko dahil kanina pa ako nakayuko o hindi naman ay papalit-palit ng tingin dahil kailangan ko ring mag-take notes sa katatapos lang na meeting ni Mr. Dela Fuente. Mabuti na lang at huli na ito ngayon.

Tinignan ko ang oras at malapit na palang matapos ang working hours ko. Inisip ko kaagad ang mga papeles na hindi ko natapos kanina. Nai-distribute ko na rin ang mga papeles na natapos ko kahapon maging ang mga papeles na napapirmahan na kay Mr. Dela Fuente. Marami naman na ang natapos ko kanina pero sa tingin ko'y wala pa iyon sa kalahati. Napapa-iling-iling nalang ako dahil balak ko pa naman sanang magpuyat mamaya dahil mayroon akong inaabangang movie sa N*****x.

Mabilis ang naging pagtayo ko sa upuan sa conference hall ng company ni Mr. Dela Fuente ng makitang nakipag-kamay na ito sa ka-meeting nito. Saglit pa ang mga itong nag-usap at ginamit ko naman iyong pagkakataon para ayusin ang mga gamit ko.

"I need to go, Mr. Dela Fuente." palm ni Mr. Ty na mukhang nagmamadali pa.

Hindi na pinatagal ni Mr. Dela Fuente ang usapan at pinakawalan na rin si Mr. Ty. Success ang meeting at mukhang mayroon nanaman panibagong project ang kompanyang ito. Siguardo nanamang tambak ang lamesa ko ng mga papel nyan.

Nakasunod akong kay Mr. Dela Fuente ng lumabas ito sa conference room. Hindi ko maipagkakailang gwapo nga talaga si Mr. Dela Fuente. Matagal ko ng narealize ito, ngayong tinititigan ko ang kan'yang malapad na likod, alam kong fit din ang katawan nito. Halos karamihan din sa mga empleyado nito ay nagkakagusto rito, yon nga lang ay masyadong snob. Halata naman na iyon kahit na titigan mo lang sya.

Kung hindi lang ito masyadong tahimik at snob ay baka magkaroon ako ng feelings sa kan'ya, inaamin ko namang crush ko s'ya noon, pero hindi rin naman nagtagal 'yon dahil mas minabuti kong ihiwalay ang trabaho at personal life ko. Hindi rin magandang pag-pantasyahan ang boss ko.

Nakarating kami sa floor namin kung saan kaagad na pumasok si Mr. Dela Fuente sa office n'ya. Napabuntong hininga na lamang ako ng marinig na sumara ang pintuan ng office n'ya. Kinusot ko ang mga mata ko at muling tinignan ang oras. Fifteen minutes nalang ay tapos na rin ang trabaho ko. Napag-pasyahan kong bukas nalang ituloy ang pagbabasa ng mga papeles na naiwan pa rin sa desk ko.

Masyado ng pagod ang mga mata ko at siguardo akong sa kama agad ang bagsak ko. Napakamot na lang ako sa ulo at inabala nalang ang sarili ko sa pag-aayos ng mga gamit ko. Nasa kalagitnaan ako ng pag-aayos ng mga gamit ko nang marinig kong tumunog ang cellphone ko. Kaagad ko itong hinagilap sa bag ko. Kunot noo kong binasa ang  number na tumatawag.

+63**********...

Kunot noo kong sinagot ang tawag, kahit pa na hindi ako sigurado kung sino ito ay sinagot ko pa rin. Mamaya ay kilala ko pala ito na nagpalit lang ng number.

"Hello?" iyon agad ang bungad ko sa kan'ya.

"Liyan!" Bakas sa boses ni Hanna ang saya matapos kong sagutin ang tawag n'ya.

"Hanna!" Masayang bungad ko kaagad matapos marinig ang pamilyar na boses ni Hanna.

"I miss you Hanna, bat antagal mong hindi tumawag? I wanted to call your number but palaging out of reach." Mahabang alintana ko sa kan'ya.

"Sorry, nagpalit na kasi ako ng number." sinabayan n'ya pa ito ng tawa na ikinailing ko nalang.

"Anyway, nasaan ka ba? The last time na nagtanong ako kay Faith is nasa USA ka daw. I thought you were in Singapore?" I asked her again since ngayon na lang s'ya ulit naka-tawag. I should take this chance na magtanong.

"Hindi naman halatang miss mo ko no?" She said playfully.

"Hindi kita na miss, so asan ka nga ngayon?" sakay ko naman sa kan'ya.

"Philippines. Kauuwi ko lang."

"WHAT?!" I histerically said, hindi ko na rin namalayang napalakas na ang boses ko dahil sa gulat sa babaeng ito.

Saka ko lang narealize na napasigaw na pala ako ng marinig ko ang tikhim sa likod ko. Kaagad kong tinignan kung sino 'yon at dinapuan kaagad ako ng kaba ng makitang si Mr. Dela Fuente pala iyon at nakatayo na sa likod ko. Saglit kong naibaba ang cellphone sa tenga ko at binigyan ng pansin si Mr. Dela Fuente.

"M-mr. Dela Fuente... uuwi na po ba kayo?" Awkward kong tanong rito kahit na obvious naman na uuwi na ito. Isang matipid na tango lang ang sinagot nito sakin.

"I-ingat po sa pag-uwi." Iyon na lang ang tanging nasabi ko sa kan'ya at gumilid para makadaan ito.

Nakatingin lamang ako kay Mr. Dela Fuente hanggang sa makasakay ito sa elevator. Saka ko lamang muling ibinalik ang cellphone ko sa tenga ko.

"Hanna?" I called her name kung nandidyan pa ba s'ya.

"Who is that?" nahimigan ko kaagad ang mapang-lokong tono sa boses n'ya.

"My boss." Simpleng sagot ko sa kan'ya. "Bat ngayon mo lang sinabi? Hindi ka man lang nag-text sakin na umuwi ka pala? I hate you!" Sabi ko na may pagtatampo.

"I'm sorry okay? biglaan lang din. Besides, mama want's me to settle here. Hindi ko man gusto pero mas mabuting naririto na rin kami dahil nandito sila mama." She explained as if she was with someone. Kaagad na nangunot ang noo ko, sinong kami ang tinutukoy nito?

"Do you have a boyfriend?" I curiously ask her dahil wala naman akong nababalitaang may jowa ang babaeng ito.

"No, of course, I don't have, Silly. Anyway, meet tayo, may ipapakilala ako. I'll call or text you. Bye Liyan." She said panicky at pinatay ang tawag. Maang akong napatingin sa screen ng phone ko.

What's wrong with her?

Iyon na lamang ang nasabi ko sa isip ko. Maybe something was up, understandable naman yon dahil ganon na talaga s'ya kahit noong mga college pa lang kami. I shrug my shoulders at muling tinuon ang pansin sa mga papeles. Muli akong bumalik sa pag-aayos hanggang sa matapos ang shift ko.

Time flies by and I did’t get a call from Hanna since then. It’s been what? four days simula nong sinabi n’ya sa aking mayroon s’yang ipapakilala. I tried to ask her if boyfriend n’ya ba ito but she said no, wala daw itong boyfriend at wala daw itong time pa na magkaroon.

Muli kong sinulyapan ang cellphone ko sa tabi ng pc. I’ve been waiting for her update. Iyon kase ang sabi n’ya last time na tumawag s’ya. Mayroon lang daw itong aayusin dito sa pilipinas at magtetext or tatawag nalang daw ito pag mag me-meet na kami.

Excited na akong makasama ang babaeng ‘yon, sayang nga lang at wala si Faith dito sa pinas. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ito nakakauwi dahil masyado pa daw maraming kailangan ayusin sa kumpanya nila sa Singapore. Gabi-gabi naman itong tumatawag sa akin dahil palagi din ang update nito sa lalaking nakilala n’ya doon.

Napapa-iling na lang ako sa tuwing naaalala ang kagagahan nitong ginawa doon. Malalim akong bumuntong hininga at tinuon ko na lamang ang buong atensyon ko sa pagbabasa ng mga messages at mails. Kaunti lang ang nadatnan kong mga papeles kanina sa desk ko at mabilis ko lang din iyong natapos.

Abala ako sa pagliligpit at pag-aayos ng mga papeles na tapos ko na ring mabasa nang bigla akong makarinig ng tikhim sa gilid ko. Kaagad akong napatingin sa gawi ng tikhim at nagulat nang makitang si Mr. Dela Fuente pala ito, nakatayo sa gilid ko at tila mayroong gustong itanong sa akin.

“M-mr. Dela Fuente, mayroon po ba kayong ipapautos?” Iyon agad ang bungad ko sa kan’ya. Takang-taka man ako kung bakit ito nandito ngayon sa desk ko ay hinayaan ko na lang.

“N-nothing, I just wanna ask kung mayroon bakong meetings today.” Hindi ko napigilang pangilidan s’ya ng ulo. He’s here to ask me about his schedule? This is new, ako palagi ang pumupunta sa office n’ya at nagpapa-alala sa schedule n’ya.

Isa pa ay nasabi ko na ito kaninang umaga, iyon kase ang palagi kong ginagawa at pinapaalalahanan nalang s’ya kapag malapit na ang meeting n’ya. Hindi ko man tignan pero base sa uri ng tingin nito sa akin ay alam ko nang bakas ang pagtataka sa mukha ko.

Nakakapag-taka naman kase na hindi nito alam ang schedule nito, I’ve been observing him since I first enter this company at masasabi kong palagi itong may notes ng mga schedule nito sa tuwing sinasabi ko iyon sa umaga.

He’s acting weird at tila wala ito sa sarili n’ya ngayon. I knew he has something to ask, but I think ay nahihiya lamang ito sa akin. Instead na itanong pa kung bakit hindi nito dinaan na lang ang pagtatanong sa intercom ay kinuha ko nalang ang notebook ko na naglalaman ng mga schedules at iba pang notes.

“You don’t have any meetings for this day Sir. Though, someone want’s to invite you para sa isang event and they already sent the invitation.” I said at naalalang nailagay ko pala iyong invitation card sa drawer ko. Kinuha ko ang invitation card at binigay ito.

Exclusive ang event na iyon for bachelor’s. Mayroon din silang charity event na kasama na mismo doon at ang makakalap na pera ay ipapamahagi sa mga batang nasa ampunan.

Kaagad na kinilatis iyon ni Mr. Dela Fuente. I don’t know what he’s thinking pero napaka-seryoso nito sa pagbabasa doon sa event card. Hinayaan ko na lang ito na mabasa ang buong nakasulat sa event card.

Nagpatuloy ako sa pag-aayos ng mga papers sa desk ko.

Maya-maya pa ay muling nagtanong si Mr. Dela Fuente sa akin kung sino daw ba ang nagbigay ng invitations na ito.

“Si Ms. Vhen Allen Andrada sir, one of the organizer sng event. She handed it to me personally, kahapon n’ya pa ito naibigay but you were busy at nagmamadali ka kahapon kaya hindi ko nabigay.” Sagot ko sa kan’ya.

Napatango-tango ito sa sinabi ko at hindi na sumagot. He scan the whole event card once again bago ibigay sa akin.

“Tell them, I will come.” Iyon lang ang sinabi n’ya bago tumalikod at muling pumasok sa office n’ya.

Habang ako naman ay naiwang naguguluhan sa naging inasta ni Mr. Dela Fuente sa akin. Hindi naman kase nito gawain ang lumabas ng office nito kung walang meetings, saka lang ito lumalabas kapag uuwi na o hindi kaya mayroong itong kailangan puntahang meeting.

Usually ay palagi rin nitong gamit ang intercom kung sakaling mayroon s’yang ipapautos o hindi kaya ay gusto ako nitong papuntahin sa office n’ya. Hindi ko alam kung anong nakain nito at lumabas ito sa office nito para magtanong ng schedule n’ya.

Weird, though, mabuti na rin iyon dahil naalala kong mayroon pa nga pala akong dapat na ibigay na invitation. Ipinag-sawalang bahala ko na lamang ang nangyare at akmang isisinop na ang invitation card ng marinig kong tumunog ang cellphone ko sa desk ko.

Kaagad kong binasa ang text na natanggap nito. Gumuhit agad ang malawak na ngiti sa labi ko dahil galing ito kay Hanna. Gusto nitong makipag-kita sa akin mamaya pagkatapos ng trabaho ko.

Kaagad akong nagreply na magtetext nalang ako sa kan’ya kapag tapos na ang trabaho ko. Excited ako para mamaya dahil mayroon s’yang ipapakilala sa akin. Hinanap ko ang number ni Chase sa contact ko, dinial ko ang number n’ya dahil balak kong sabihin na wag muna ako nitong sunduin mamaya.

Hinintay kong sagutin nito ang tawag. Handa na sana akong magsalita nang maunahan n’ya ako.

“Fuck! Who the hell are you? Gago! I’m busy, sa iba ka nalang mang-scam.” He shouted sa kabilang line bago patayin ang tawag ko.

I was left dumbfounded dahil İto ang unang beses na nasigawan ako ng gago, how dare he? At anong scam? Mukha ba akong scammer? Do I look like one? I was supposed to be happy dahil makikita ko na ulit ang kaibigan kong matagal na nawala, but he just ruined my mood.

How dare he shout at me? Hindi ba nito tinitignan muna ang pangalan ng tumatawag sa kan’ya bago s’ya magsalita? Nagpupuyos ang damdamin kong naibagsak ang cellphone sa gilid ng desk ko.

Ibinuhos ko ang namuong inis ko sa pag-babasa ng iba pang mails at pag-aayos ng mga papeles na kailangan mamaya. Akala ko ay mawawala na ang inis ko once na natuon ko na ang atensyon ko sa ibang bagay, ngunit mas lalo lamang akong nainis dahil pagsapit ng lunch time ay hinintay ko ang damuho dahil sabi nito sa akin kanina ay dadalhan nalang daw ako nito ng pagkaen dahil makikisabay nanaman itong mag-lunch sa akin.

Naghintay akong dumating ang gago, pero natapos na lang ang lunch break ay walang dumating na Chase sa desk ko. I was fuming mad, gutom na gutom akong muling bumalik sa trabaho dahil ‘yong lalaking nagsabing hahatidan ako ng pagkain ay hindi dumating.

Nalipasan na lang ako ng gutom, at ang nakakainis pa ay hindi man lang ito nagtext na hindi ito makakapunta. I swear! Hindi ko talaga ito papansinin. How dare he do this to me? Hindi naman siguro mahirap ang magtext sakin na hindi ito makakapunta. Edi sana hindi ako nalipasan ng gutom at nakakain na.

Buong araw ay masama ang timpla ko. Tanging tubig lang ang naging laman ng tyan ko, nawalan na ako ng ganang umorder nalang ng sarili ko. It’s already past lunch, working hours nanaman. Binunton ko nalang ang galit ko sa pagtatrabaho hanggang sa matapos ang oras ng pagtatrabaho ko.

“Ingat po sir.” Pilit ang naging ngiti ko nang makitang lumabas si Mr. Dela Fuente sa office n’ya. As usual ay tipid na tango lang ang sinukli sa akin bago dumirteso sa elevator. Nag-ayos lang ako ng desk ko at nag-retouch na rin. Mayroon pa akong kikitain ngayon gabi. Kahit na masama ang naging timpla ko ay kailangan ko pa ring magkunwaring hindi naiinis. Ayoko namang makipag-kita ulit sa kaibigan ko na masama ang tabas ng mukha ko.

Kinuha ko ang cellphone ko sa bag ko at nag type ng text kay Hanna.

Me:

I’m done working, where should I meet you?”

Nang maisend ko ang text ko ay kinuha ko na ang bag ko at dumiretso na sa elevator. Hinintay kong magtext si Hannah.

Hannah:

You know, Cucina Deliziosa?

Basa ko sa reply n’ya sa akin. Kaagad akong nag-type ng reply ko hanggang sa makababa ako sa first floor. Dumiretso kaagad ako sa exit at pumirma na sa log book ng security guard.

“Ingat po sa pag-uwi ma’am” Ngiti ng security guard.

“Thank you po.” Magalang kong tug dito.

Muli kong binalingan ang phone ko. Sakto namang kakareceive ko lang din ng text galing kay Hannah.

Hanna:

See yah Liyan. Take care sa pag-commute.

Sumilay ang maliit na ngiti sa labi ko bago ko replayan si Hanna.

Me:

Take care din Hannah, see yah.

Tinago ko ang phone sa bag ko pagkasend ng message ko. Tumingin ako sa parking lot na nasa harap lang ng kumpanya. Wala ang sasakyan ni Chase. Napairap nalang ako sa hangin dahil wala man lang itong pasabi na hindi ito makakapunta ngayon at hindi ako nito masusundo.

Naglakad ako papunta sa daan at balak kong doon na lang maghintay ng taxi. Mabuti na lang at mayroong waiting shead doon at may upoan rin. Umupo ako doon at naghintay na mayroong humintong taxi.

Hindi naman ako nagtagal sa pag-hihintay dahil mayroon kaagad na huminto ilang minuto matapos kong umupo. Kaagad kong sinabi ang address ng restaurant na pupuntahan ko.

Abala ako sa pagtingin sa labas nang umandar ang taxi. Napahinga ako ng maayoss dahil guminhawa kaagad ang pakiramdam ko sa likod ng maisandal ko ito sa backseat ng taxi. Pinahinga ko rin ang mga mata kong buong araw na tutok sa pc at mga papeles na tinatapos ko. Pagod na pagod ako sa gabing ito, hindi na rin naman bago ‘yon dahil sanay na ako.

Ilang minuto ko ding pinahinga ang mga mata ko nang biglang tumunog ang phone sa kamay ko. Kunot noo kong tinignan ang nag-message sa akin.

Chase:

Where are you?

Iyon ang laman ng text n’ya. I just rolled my eyes and decided to ignore his message. So alam pa pala nito paano magtext? Good for him.