"Good morning, Sir. Mukhang good na good mood kayo ngayon ah," bungad sa 'kin ng guard sa resto ko na si Chief Joemar.
"May sobrang good news lang din kasing sumalubong, chief." Hindi pa rin siguro nawala ang bakas ng kasiyahan sa nakasalubong at nabalitaan ko kanina kaya napansin niya.
Kung no'ng una'y ngiti ng pang-aasar ko kay Gerome ang meron ako, napalitan naman ito ng kagalakan at kaligayahan para sa incoming new member of the family.
Pagkapasok ko sa kitchen area, agad kong isinuot ang usual get up ko na bib apron at hairnet na pinatungan ng white head cap.
"Good morning, Chef. Ito po ang menu natin ngayon. May reservation po kasi tayo for lunch meeting ng ILY Corp.," pag-e-explain ng assistant chef ko sabay abot ng menu.
"Well then, simulan na natin!" saad ko.
"Aye, aye, Chef!" sigaw ng staffs ko in unison.
Nag-prepare na kami ng mga specialty cuisines lalo na't hindi lang basta-basta ang nagpa-reserve. Mahalagang clients 'to mula sa isang bigating kompanya.
Habang hinihintay ang steak na maluto, gumawa muna ako ng empanada as hors d'oeuvres. These are small one or two-bite items that are served before meal.
Natutunan kong gumawa nito noong high school sa cookery major. Kaya na-engage ko na rin ang pagluluto at gumawa ng pagkain. Mas lalo akong nag-improve no'ng nakapag-attend ako ng cooking workshops at seminars bago ko pamunuan ang kusinang ito.
Actually, business management ang course ko no'ng college. Pero nag-attend din ako sa isang culinary school after makatapos ng kurso ko para personal kong mapamahalaan ang resto.
Ang dating utility working student sa isang resto, nag-ma-manage na ng sarili niyang restaurant. Ako rin ang executive chef dito kaya mas madalas talaga akong makikita sa kitchen area.
Bihira lang ako sa opisina pero tiwala naman ako sa manager na matalik ko nang kaibigan mula college, si Yuan. He was my classmate before, kaya no'ng balak kong magpatayo ng sariling business at nakapag-ipon, hindi ako nag-atubiling kausapin siya. May shares rin siya sa kinikita ng resto since business partner ko siya at siya ang mas nag-aasikaso ng mga gawain sa office na nagagawa naman niya smoothly. It's a matter of trust and integrity na kapwa namin ibinibigay sa isa't-isa upang mapaunlad ang aming ipinundar na negosyo.
Lumabas na ako ng kitchen area at pumasok sa office para ayusin ang sarili ko.
"Excuse me, Sir. The guest are already here," approach ng isang staff ko.
"Oh okay, susunod agad ako," sagot ko at sinuot ang black coat na pinalooban ng white polo. Hindi ako nagsusuot ng necktie dahil parang sagabal lang sa leeg ko. I am comfortable in just being a simple, yet decent-looking.
"Okay, Sir."
Parang buong place ang pina-reserve dahil sa rami ng tao. Though, one family table lang talaga ang reservation ng ILY Corp. na good for 12 seaters.
Isa-isa nang pumuwesto ang members ng Corp. Pagkaupo nilang lahat, I welcomed them all warmly.
"It's such a pleasure to have ILY Corp. again here at Cucina Delicioso. Thank you and bon appetit!"
Our guests are all from corporate world kaya baka masyadong stress ang mga 'to about sa business and sales ng kompanya. Good choice ang pag-refresh nila rito sa amin. Syempre, alam ko na kung kanino dapat higit na magpasalamat para sa recommendation.
Nilapitan ko ang head nila na nakaupo sa pinakagilid at kinausap. "Salamat sa pagtangkilik ng serbisyo namin, pre. Nakakatulong ka talaga sa pag-asenso ko. Para na nga tayong partners eh," casual at pabiro kong sabi.
"May kapalit 'tong pagpunta ko rito ha, serve me your best food and desserts tomorrow. May date ako," nakangising sambit ng Ignacio Lopez Ybarra Corporation heir.
"Walang problema 'yan, Sir Ignacio Ybarra Jr. I'm here, always at your service," pang-aasar ko sa kanya.
"Hoy, sinabi nang ayaw ko na tawagin sa totoo kong pangalan, Nash nga ako 'di ba? Si Nash, pre," pagpipilit niya. Arte talaga ng lalaking 'to. Pangalan pa rin niya naman 'yung nabanggit ko.
"Enjoy eating, I*'nash'o," nakangisi kong sabi sa kaniya bago bumalik sa kitchen. Diniinan ko talaga ang 'Nash' ayon sa gusto niyang itawag ko sa kaniya.
Nag-assist ako sa ilang staffs sa pag-prepare ng orders. Laking pasasalamat ko ngayon dahil bukod sa reservation, marami ring dine-in customers.
Pagkalipas ng halos kalahating oras, lumabas akong muli mula sa kitchen para magpaalam na sa mga guests from the corporation. Nagkaroon kasi sila ng meeting while taking their meals kaya umabot sa gano'ng oras natapos.
Si Nash na lang ang naiwan sa table dahil 'di raw muna siya babalik sa office niya. Pinauna lang ang mga kasama niya para makipagdaldalan sa'kin.
Since business related nga ang course na ini-take ko no'ng college, nakilala ko si Nash sa mismong company nila. Nag-training ako sa kanila at siya ang nag-guide sa'kin kaya hindi ako nahirapan. Ahead siya ng four years kaya parang naging kuya ko na rin siya. Mabait at matulungin siyang tao, pero maloko rin.
"Pst, Mr. Chef. Samahan mo 'ko rito sa table," saad niya sa'kin at pinaupo kaharap niya. Lumipat kasi siya sa pangdalawahang table dahil nililigpit na ang pinagkainan nila kanina sa long table.
"Ano na, Mr. Ybarra? Pinapaalala ko lang na restaurant 'to at hindi bar. Naghahanap ka na naman ba ng Maria Clara mo?" biro ko sa kaniya. Siya kasi ang lalaking palakaibigan sa babae pero dini-date niya rin kalaunan. Friendly date lang daw lahat ng 'yon kasi nililibang lang ang sarili sa paghihintay ng TOTGA niya.
"Kailan ba kasi babalik dito sa Pilipinas ang babaeng 'yon? Grabe na ang paghihintay ko sa kaniya, tapos wala pang assurance kung gano'n pa rin ba ang feelings niya para sa'kin," mapait siyang ngumiti habang tinatanaw ang labas.
"Napaka-familiar talaga ng kuwentong 'yan. Parang LDR ang kakilala ko sa kababata niya pero friends lang ang relationship nila. Parang na friend zone nga lang ang loko pero ayaw tanggapin kasi mahal daw niya talaga eh. Pinangakuan siya ng babae na aayusin nila ang sa kanila pagbalik dito pero ilang taon na ang lumipas, walang paramdam ang babaeng kinahuhumalingan niya," pang-aasar ko pero sa seryosong tono.
"Sana man lang maalala niyang may pinangakuan siya rito na iniwan niyang parang tanga. May wine ba kayo, Mat? 'Yong nakakapagpawala ng pagka-miss at sakit ng damdamin," napahawak naman siya sa d****b niya.
Umiling-iling ako, "Tsk, tsk. Tanghaling tapat pa, Nash, tapos may balak kang maglasing? Baka mamayang hapon sunduin ka na naman ng kapatid mo rito na lasing. Gusto mo 'yon?" saad ko sa kaniya. Mabilis naman siyang umiling bilang pagbawi sa pinagsasabi.
Nangyari na kasi sa kaniyang dito naglabas ng sama ng loob sa problema ng kompanya nila at naglaklak ng ilang bote ng wine. Wala ako no'n dito kaya 'di ko napigilan. Sa kalasingan daw niya, kung sino-sino ang tinawagan niya at nagpapauwi na sa kanila. May ilang staff ng kompanya nila, secretary at guard nga ang dumating dito pero naunahan ng nakababatang kapatid niya. Senior high school lang ang kapatid niyang babae no'n at wala sa oras na napa-cut na lang ng klase para sunduin ang kuya niya. Hiyang-hiya naman daw ang loko sa pinaggagawa niya no'n lalo na sa kapatid niya. Mukhang hindi na nga 'to umiinom sa labas nang mag-isa.
"Huwag na nga lang. Basta bukas ha, may dinner date ako pero 'di ko pa kilala kung sino. 'Yong barkada ko kasi nagreto kaya parang blind date. Dito na lang kami kasi kung ano man mangyari, saksi ka," sabi niya.
Hindi ko alam kung anong binabalak niya at napahalakhak pa siya. Pero alam kung purely dinner lang 'yon, friendly date kasi hindi siya kailanman nagbibigay ng motibo o malisya sa ibang babae. In-love talaga sa babaeng walang paramdam.
"Bakit hindi mo na lang sundan sa kung nasaan siya?" suggest ko. Baka naman kasi, dalawa pala silang naghihintay sa isa't-isa.
"Ni hindi ko nga alam kung saan siya pumunta. 'Yong pamilya naman niya rito, nahihiya akong tanungin sila. Siguro ipapaubaya ko na lang sa panahon at tadhana 'tong love story ko. Ang saklap na kasi eh," kunot-noong tugon niya.
"Ikain mo na lang 'yan ng dessert namin. Siguradong ma-iinlove ang sikmura mo sa sarap," pagmamayabang ko pero paraan ko na rin para mapangiti siya.
"Sige nga, pa-try ako. Dapat masarap 'yan talaga ha?" patutsada niya.
"Yes, Sir!" sabi ko at sumaludo. Ako mismo ang nagdala sa kaniya ng cold and chilled desserts namin.
Una niyang tinikman ang red velvet cake. "Hmm, masarap. Gusto ko ng ganito para sa birthday ni Mommy. Sa makalawa pa naman 'yon," tumingin siya saglit sa'kin at agad din namang binalik ang atensyon sa pagkain.
"Multi-layered pa rin ba?"
Tumango siya. "Pwede pakilagyan ng cherries kasi favorite 'yon ni Mommy eh."
Kahit 'di araw-araw nakakasama ang Mommy n'ya na gaya ko, palagi pa rin silang nasa puso at alaala namin. Hindi kasi dapat tinatalikuran ang mga taong nag-asikaso sa 'tin kahit pa tumanda at lumaki na tayo. Lalo na ang mga ina nating nag-aruga sa atin mula sa kanilang sinapupunan pa hanggang sa inilabas na tayo sa mundo.
Mas mabuting suklian natin ng higit pa ang kanilang sakripisyo sa 'ting mga anak nila hanggang sa pagtanda at hanggang sa nabubuhay pa sila. Kasi kung tayong mga anak ang itinuturing nilang biyaya, sila namang mga magulang ang nagbibigay sa 'tin ng biyaya.
Mabisita nga sila Mama sa makalawa.
9:40 pm na at nagre-ready na kami para magsara, kaka-alis lang din ng last customer. 9:00 am to 9:00 pm ang operating hours namin kaya mahaba-habang araw talaga ang nangyari kanina. Nilalakad ko lang ang resto papuntang condo dahil walking distance lang naman 'to. Sayang lang ang gasolina at mas mabuti rin para hindi na ako makadagdag sa polusyon na nagaganap sa mundo. Napatingin ako sa isang bench kung saan may nakahigang babae, parang natutulog ito at walang pakialam sa paligid. Ngunit bakit d'yan siya natutulog? Hindi ba siya na-iingayan sa paligid? Delikado pa naman ang panahon ngayon, nagkalat na ang mga hindi mabubuting loob. Samo't-saring krimen ang mga nangyayari lalo na sa mga kabataan at kababaihang nagiging biktima. "Ah, baka umidlip lang siya sandali, uuwi rin siya," saad ko sa sarili ko bago siya nilampasan hanggang sa nakauwi na 'ko. Agad akong nagbihis ng
"Well, you have a point, maybe I was." Nagsimula na kaming lumakad papuntang resto. Wala pa ang mga employees dahil 7 o'clock pa naman ang call time nila. Binuksan ko na ang main entrance ng resto at nilapag muna ang dala ko. "You can wait here, okay? I'll get you some food to eat," tiningnan niya lang ako at tinanguan. Pinaghintay ko muna siya sa kahit saang parte ng resto na gusto niya habang papunta ako sa kitchen area. Nag-prepare lang ako ng spaghetti since ito lang ang mabilisang lutuin. Kumuha na rin ako ng slice ng custard cake sa fridge. Wala pa kasing ingredients kaya wala pa akong malulutong ibang pagkain. We serve newly cooked dishes everyday. Minsan ay cook while you wait nga sa orders kung wala sa menu ang gusto ng customers, as long as available lang ang ingredients. Ganyan kami ka flexible. "Miss, eto na..." biglang nawala ang babae. Nand
"Sir," katok ng staff sa opisina ko. "Come in," tipid kong sagot habang patuloy sa pagb-browse sa laptop ko. "Good morning, Sir. These listed will be your schedule for today." Si Rose pala. "Okay, thank you, Rose," sabi ko nang hindi inililihis ang atensyon sa laptop. "Ah, Sir. Bumisita po pala 'yong mother at mga kapatid mo kahapon. Hinahanap ka po at pinabibigay 'to," iniabot niya sa'kin ang isang maliit na paper bag. "Ang bait po talaga ni Ma'am Sandra, binigyan din niya po kaming lahat ng tig-iisang calamay na nasa isang coconut shell," nakangiting sabi ni Rose. Napadaan pala sila Mama rito. Sayang naman at hindi kami nagpang-abot. "Ah sige, Sir. Labas na 'ko. Tuloy lang po kayo sa ginagawa n'yo," pagpapaalam niya. "Salamat, Rose." "You're welcome po, Sir."
Dahil sa naging busy ako those past few day, ngayon ko sisimulang tulungan siya. Si lost Angelie. Nag-search ako ng kung ano-ano sa internet. May same cases kay Angelie pero nakakaalala pa naman sila sa past nila. Alam nila kung ano ang cause of death nila, may ibang cases ng mga spirits na bumabalik ay lost souls na may mga unfinished business. Some were victims naman who wants justice. May vengeful spirits din na gustong makaganti bago matahimik. Ewan, parang gawa-gawa lang 'yong ibang nababasa ko. Ano kaya si Angelie do'n? Mahihirapan akong alamin kung bakit siya nandito dahil wala akong alam tungkol sa kanya, maski siya walang alam sa sarili niya. Kumuha ako ng notepad at nagsulat ng Ways to help Angelie know herself as header. This will all be a secret, no one must ever know. No one, this will just between Matteo and Angelie. Puno ko sa isinulat kong note bago simulan ang list. I know th
Ngayon ang first day namin ng deal. She wanted it as soon as possible. Siguro nahihirapan na siyang kilalanin ang dating sarili niya. "What will we do first?" tanong niya sa 'kin habang nagtatali sa sintas ng sapatos ko. "I think we should start to know what you like and not," suggestion ko. Sa ganoong paraan naman kasi mas mapapadaling umusad sa isang desisyon. Kung gusto mo ba o hindi ang isang bagay o gawain. "Okay, these last few days since I'm with you, I love seeing colorful. Something lively. Every thing like on your restaurant," agad naman na sagot niya. Hindi ko alam ang dapat magiging reaksyon ko. Pero I will take that as a compliment sa efforts ko. "Rea
Natapos na akong kumain kaya naglakad-lakad ulit kami. Nakadaan kami ng arcade kaso pagkalagpas na namin, nilingon niya ito ulit. May gusto na naman ba siyang gawin? "Do you want to go there and have some fun?" tanong ko sabay turo sa palaruan. "Really?" excited niyang sagot. "Let's go!" Nauna na siyang pumasok at ako naman ay nagpapalit muna ng tokens. Parang bumalik ulit ang excitement ko no'ng una akong nakapunta sa lugar na kagaya nito. College na ako no'n pero hindi ko napigilang laruin lahat ng kaya kong malaro sa arcade. Gumagala sa mga gan'to sa tuwing matatanggap ko na ang sahod ko sa pagpa-part-time. "Can we play that one?" turo niya sa basketball shooting. Naghulog agad ako ng token at gumulong ang mga bola palapit sa amin, nag-start na ring umandar ang timer. Kukuha na sana siya ng bola nang tumagos ito mula sa k
Sabado ng gabi na ngayon. Time flies too fast. Kagagaling ko lang sa nakakapagod na sanitary inspection sa restaurant. Pagkadating ko ng condo, isang luggage at backpack ang sumalubong sa 'kin. Oo nga pala!"Ngayon na pala 'yong flight mo, Pre?" salubong kong tanong kay Gerome, bago umupo sa couch."Oo, nakalimutan mo ba? 'Wag kana mag-drama r'yan. Soon, magkikita pa naman tayo ulit," sabi niya at niyakap ko siya. Parang nakababatang kapatid ko na rin 'to. Siya ang pinaka-close kong pinsan dahil halos kasabay ko na rin siyang lumaki. Ma-mi-miss ko ang mokong na ito."Ihahatid na kita sa airport, baka ma-late ka pa kung magko-commute ka," alok ko sa kaniya. Para na rin makakuwentuhan ko pa siya sa biyahe."Uy gusto ko 'yan, pare! Makakatipid ako ng pamasahe," masiglang sabi niya."Siraulo ka talaga, pero pagbibigyan kita sa ngayon. Humanda ka na lang sa susunod nating pagkikita. B
Kumulo na ang isinalang kong sinigang, ibig sabihin, luto na ito.Kumuha ako ng mangkok at nagsandok ng ilang hipon at sabaw para sa aming dalawa ni Clarice.Pinuntahan ko siya sa sala ngunit parang may kausap siya sa phone."Hindi ko pa nga nagagawa, give me some time. Tinitiis ko lang naman dito ang mga ginagawa ko ah!" Parang may kaaway siya. Nakasigaw kasi."Oo, nasa condo niya, kani-kanina lang. Uuwi na rin naman ako pagkatapos nito. Oo sige, kita na lang tayo mamaya. Bye, mwa." Ako ba pinag-uusapan nila?Bumalik na lang ako sa kusina na parang walang narinig sa pakikipag-usap niya. Baka kaibigan lang niya 'yon. Mag-isa lang kasi siya rito sa Maynila at walang kapatid, kaya sarili na lang ang inaasikaso niya. Mabuti naman at may nagiging kaibigan na siya dahil sa dalang na rin naming mag-usap. I really need to catch up with her."Ah, babe tapos kana ba r