Twenty Three

Maaga pa lang ay nakaabang na ang binata sa labas ng bahay ng dalaga. Inaabangan niya ang paglabas nito sa garden ng bahay para magpaaraw. Madalas iyong gawin ng dalaga siguro ay dahil buntis ito. Pinagmamasdan niya ang bahay sa harapan niya. Maya-maya lang ay lalabas na ang dalaga. Sinabi sa kanya ni manang Mina kahapon bago paman sila nagkausap ng dalaga at ng ama nito. Nakaramdam ng pagkasabik si Hunter sa naisip. Miss na miss na niya ang dalaga. Sabik na siyang muli itong mayakap at mahalikan. Ngunit kailangan niyang magtiis. Hindi niya na gusto pang daanin sa dahas ang dalaga at baka makasama pa sa anak nila. Sigurado naman siyang anak niya ang sanggol sa sinapupunan nito dahil dama niya kahit pa hindi nito sinasabi sa kanya iyon.

Napangiti siya nang dahan-dahan nang sumikat ang araw. Ngunit napakunot-noo nang makitang nagtatawan ang lalaki kahapon at ang dalaga habang magkapanabay na itinulak-tulak ang wheelchair ni Roger. Agad ang pagsalakay ng inis sa nakita. Nagseselos siya s