"Kilala mo ba si Sir Nicolo?" Untag ni Axel sa pananahimik niya.Tipid siyang ngumiti at umiling. "Hindi. Hindi ko siya kilala," pagsisinungaling niya. "Nga pala, pasensya ka na sa inasta ng boss ko kagabi," pag-iiba niya ng usapan.Nagpakawala ng isang buntong hininga si Axel bago nag-angat ng tingin. "Ayos lang."Kinagat niya ang pang-ibaba niyang labi. "Pasensya na talaga Axel. Mainit lang talaga ang ulo ni Sir Rain kagabi kaya parang ikaw yung napagbuntunan niya ng galit.""Ganyan ba talaga siya kapag galit?" Tanong nito.Huminga siya ng malalim. "H— hindi naman. Minsan lang. Baka kasi may problema siya kaya ganun ang naging reaksyon niya kagabi.""At natitiis mo yung magaspang na pag-uugali ng boss mo na yun?" Tila hindi makapaniwala nitong tanong.Hilaw siyang natawa. "Sanay na ako sa kasungitan niya Axel tsaka kahit na ganyan ang ugali ni Sir Rain, siya ang pinakamabait na lalaking nakilala ko."Napapitlag siya nang bigla na lang nitong idinampi ang sariling palad sa kanyang no

Abot langit ang kaba ni Nahara habang hinihintay si Rain na pumasok sa silid na inukopa nilang dalawa. Panay pa ang dikit ng tenga niya sa may pinto para pakinggan ang mga kaganapan sa labas lalo pa't alam niyang naroon pa si Axel kasama si Rain. Maya maya pa, kusang bumukas ang pinto dahilan mapaatras siya sa gulat. Tiim bagang na nakatitig si Rain sa kanya habang humahakbang ito paabante. Napalunok siya at napaatras na rin ang hanggang sa naramdaman na niyang nasa gilid na siya ng kama."S—sir Rain..." Kinakabahan niyang usal.Nagpakawala ito ng isang malalim na buntong hininga. "You are really getting into my nerves do you know that?""Sorry..." Nakayuko niyang ani."Sorry, sorry, sorry! You're always saying sorry yet you don't mean it dahil kung totoo yang sorry mo, you wouldn't disobey me, Nahara," malamig nitong wika bago hinawakan ang kanyang baba at iniangat ang kanyang mukha.Napatitig siya sa galit nitong mga mata. Dahan-dahan namang hinaplos ni Rain ang kanyang pisngi gami

Nagising si Nahara dahil sa mainit na bagay na kanyang nararamdaman sa may bandang leeg niya. May mabigat ding nakapulupot sa kanyang tiyan. Dahan-dahan siyang nagmulat ng mata. Unang bumungad sa kanya ang mabining sikat ng araw na tumama sa kanyang mukha. Sinubukan niyang gumalaw subalit natigilan siya nang mapagtantong braso ni Rain ang mabigat na bagay sa kanyang tiyan habang ang mukha nito ay nakasubsob sa kanyang leeg. Dahan-dahan niyang inalis ang braso nito sa maingat na paraan para hindi ito magising. Tahimik siyang bumangon sa kama at nag-unat bago dumungaw sa may bintana. Sariwang hangin kasabay ng mga mumunting huni ng ibon ang bumungad sa kanya. Hindi niya mapigilang mapangiti. Sobrang ganda ng nangyayari ngayon sa buhay niya na hindi rin niya maiwasang maisip ang magiging kapalit niyon. Huminga siya ng malalim at muling ngumiti. Hindi siya dapat mag-isip ng masama. Minsan lang siyang maging masaya kaya dapat sulitin niya ang bagay na iyon. Isinara niya ang kurtina para h

Mabilis niyang itinulak si Rain at agad na tumayo mula sa kandungan nito. Mukha namang nagulat ang lalaki sa naging reaksyon niya. Napatikhim siya at inayos ang kanyang buhok. Pinukol naman siya ni Rain ng isang nagtatakang tingin. "What's happening to you?" Kunot noo nitong tanong. "Uh...Wala naman po," mahina niyang bigkas. Tumikwas ang isang kilay nito. "Nahara..." Anito na may himig na pagbabanta. "If you won't tell me what's wrong, I will pull you again and kiss you without your permission," dagdag pa nito. "Sabi po kasi ni Aling Lena hindi pwedeng maghalikan ang dalawang taong hindi magkasintahan kaya hindi mo rin ako pwedeng halikan at hawakan," nahihiya niyang sagot. Narinig niyang natawa ng mahina si Rain. "Tangína. Panira talaga yang Aling Lena na yan," nakasimangot nitong sambit. Pinaglalaruan niya ang kanyang daliri habang hindi niya alam kung ano ang sasabihin niya. Nang sulyapan niya si Rain, kita niyang nakatingin ito sa malayo at bahagya pang nakanguso. Nang mapan

Mabilis na tumayo mula sa kanyang kinauupuan si Nahara nang matanaw niya si Rain papasok ng bakuran. Palingon-lingon pa ito sa paligid na para bang may humahabol dito. Dahil nasa mataas na parte siya ng mansion, tanaw niya ang daan sa unahan at nakitang wala namang ibang tao doon maliban kay Rain. Hindi nagtagal, pumasok na ang lalaki sa loob ng bahay. Agad siyang bumaba ng terasa para salubungin si Rain subalit nang makita niya ito, bigla na lang siyang nakaramdam ng hiya at agad na nagtago sa likod ng dingding malapit sa pinto.Pinalipas niya ang ilang segundo bago dahan-dahang sumilip para tingnan kung naroon pa ba si Rain pero laking gulat niya nang eksaktong pagsilip niya, mukha nitong nakangisi ang bumungad sa kanya. Dahil sa labis na pagkabigla, hindi niya maiwasang mapasigaw. Narinig pa niyang tinawanan siya ng lalaki. Nang mahimasmasan siya ay tiningnan niya ito ng masama."Bakit po kayo nanggugulat?" Nakasimangot niyang tanong.Nagkibit balikat naman ito. "Kasalanan ko ba ku