“NAMI,” masayang sambit ni Maeve sa palayaw na binigay niya sa kanyang anak na ngayon ay nasa kanyang mga bisig habang nawiwiling hinihele at pinagmamasdan ito.Hindi lubos akalain ni Maeve na sa lahat ng mga nangyari sa kanya ay isang malaking biyaya at kaligayahan ang ipinanganak niya ang sanggol na hawak-hawak niya ngayon. Ang lahat na mapait na nakaraan at mga agam-agam noon habang pinagbubuntis niya pa lamang ang kanyang anak ay muling nanariwa sa kanyang alaala lalo na ng mga panahong pumasok sa kanyang isipan ang ipalaglag ito.Nangilid ang mga luha sa mata ni Maeve. “I’m sorry, baby. I’m sorry,” paghingi nito nang despensa na tuluyan ng umiyak. “Promise, baby, I will not do that again. I will not repeat the same mistake again.” At niyakap nang mahigpit ang kanyang anak. “This time I will protect you. I promise.”Biglang natauhan si Maeve nang sandaling iyon nang makaramdam ito nang mainit na mga brasong bumalot sa kanyang katawan dahilan para iangat niya ang kanyang ulo at maki

Hindi maialis ni Nami ang kanyang tingin sa lalaki habang iniisip kung sino iyon at kung bakit sila tinulungan nito at higit sa lahat ay bakit nito tinawag na ‘wife’ ang kanyang mommy.Is he my daddy?“Are you okay?” tanong ng lalaki kay Nami dahilan para matauhan ito.“Ah—” Hindi naituloy ni Nami ang kanyang sasabihin at napatango na lamang.Maingat siyang ibinaba ng lalaki. “Are you sure?”“I’m fine,” wika ni Nami ngunit mabilis itong napatingin sa kanyang mommy na may labis na pag-aalala sa mukha. “I’m much worried about my mommy.” Dugtong nito.Napatingin ang lalaki kay Maeve ngunit bago niya pa ito akmang tanungin ay bigla itong tinulak ng isang babae.“What are you up to with my niece and ate?” malakas na tanong ni Olivia na mabilis inilayo si Nami sa lalaki. “Who are you? Are you planning to kidnap my niece?” Sunod-sunod na tanong nito habang binibibigyan nang matatalim at nakakapagdudang tingin ang lalaki. “Do you—Hindi nagawang maituloy ni Olivia ang kanyang sasabihin nang hi

SIMULA ng makauwi si Maeve matapos niyang ayusin ang kanilang matitirahan ni Nami ay kaagad itong naghanap ng trabaho para matugunan ang kanilang pangangailangan mag-ina.“It is not necessary for you to look for a job, ate. I can work for us so that you do not have to worry about any of that—”Hindi nagawang matapos ni Olivia ang kanyang sasabihin nang mabilis itong putulin ni Maeve.“No, Via. I don’t think it’s your problem at all. There is no responsibility on your end to provide the needs of Nami, it is my responsibility to meet those needs,” wika nito.“I know it’s not my responsibility but I just want to help you and Nami,” malumanay na wika ni Olivia.Hinawakan ni Maeve ang balikat ng kanyang kapatid. “It has been more than enough for you to help us through your efforts. For us, the fact that we can stay here and that you are always there for us whenever we need help is a big help. There is no need for you to do anything anymore, Via,” wika nito na may ngiti sa kanyang labi. “You

UMUWI si Maeve nang may ngiti sa kanyang mga labi.“I’m home!” masigla nitong sabi nang sandaling makapasok ito sa loob ng bahay.Ngunit nang sandaling makita siya nina Olivia at Nami ay mabilis nitong itinago ang mga papel at tablet na nasa ibabaw ng mesa.Napakunot ng noo si Maeve. “What are you two doing?” tanong nito na bahagyang nagtataka sa kakaibang ikinikilos ng kanyang kapatid at anak.“Nothing, mommy,” mabilis na sagot ni Nami.Mas lalong napakunot ng noo si Maeve nang sandaling iyon at ibinaling ang kanyang tingin sa kanyang kapatid.“Via, what are you two hiding from me?”“Just what Nami said, it’s nothing.”Hindi kumbinsido si Maeve sa sinasabi ng dalawa ngunit mas pinili niya na lamang na ipagsawalang bahala iyon para hindi masira ang mood lalo na sa magandang balita niyang dala.“I’m not sure what you two are keeping from me, but if you don’t want to tell me, I’m guessing it’s a surprise for me. But I have a surprise in store for you two,” masayang saad ni Maeve.Parehon

UNANG araw ni Maeve ngayon sa kanyang bagong trabaho. Aaminin niyang samu’t saring emosyon ang nararamdaman niya nang sandaling iyon. Pagkapasok niya sa law firm ay nakita niya ang mga taong abala sa kani-kanilang mga desk habang binabasa ang kanilang mga kasong kanilang hinahawakan. Hindi niya maikakaila sa sarili na na-miss niya ang ganoong sinaryo, ang amoy ng papel at ang tensyon habang naghahanap ng mga ebidensya para sa kasong kanilang hinahawakan.“I miss this,” mahina niyang sabi sa kanyang sarili na may maliit na ngiti sa kanyang mga labi.Ngunit sa kabilang banda ay hindi niya maitatago sa kanyang sarili gusto niyang balikan ang ganoong trabaho ngunit may kung anong takot ang bumabalot sa kanya—takot na maaaring umungkat sa kanyang nakaraan at muli niyang ikasira at madamay ang kanyang anak na hindi niya gustong mangyari.Napailing si Maeve at ikinumpas niya ang kanyang sarili. “Those are not the thoughts I should be having. I should concentrate on what is in front of me.”Na