Library
Search
All Chapters of The Scale of Life and Death (Profession Series #2): Chapter 11
- Chapter 20
101 Chapters
Chapter 10
Simula no'ng pagkasilang ko sa mundong ito naging mahirap na agad sa akin ito. Hindi ako naging katulad ng ibang bata na nagsasaya sa labas ng mga tahanan nila at nakikipaglaro sa iba't ibang mga bata. Maagang namulat sa akin ang sama ng mundong ito. Noong bata ako ay naranasan kong kumain ng panis na pagkain, naranasan ko ring hindi kumain, uminom na galing sa gripo at sa poso. Ang mga magulang ko ay walang pakialam sa akin at kung minsan na nananalo si Nanay sa sugal niya at saka lang kami may makakakain. Si Tatay naman ay puro inom lang ang inatupag niya, puro bisyo. Nakulong si Tatay dahil sa paggamit ng illegal na droga, pero nagkaroon ng Parole sa kaso niya, kaya nakawala rin siya. Araw-araw rin akong pinapalo noon nila Tatay at Nanay pero inintindi ko 'yon na pinangangaralan lang nila ako. Pero kahit wala akong ginagawang masama ay patuloy pa ri
Read more
Chapter 11.1
Bago muna kami pumunta sa apartment ko ay kumain muna kami, para kahit papaano ay mahismasan ang aming mga sarili. Sinabi ko rin kila Dorothy kung mayroon pa bang laman itong card na ito. Sana 'man lang kahit papaano ay mayroon pang natitira, kung wala na? Hindi ko na rin alam pa. Nasa isang Chinese cuisine kami at nag-ordered kami ng mga masasarap na alam naming putahe. Tinuruan pa naming magkakaibigan paano mag-chopstick ang mga kapatid ko at tawa kami nang tawa dahil hindi nila iyon magawa. Kaya ang nakakatawang part na sabi nila na magkakamay na lang daw sila. Pero hindi ako pumayag syempre, binigyan ko sila ng kutsara at tinidor. "Ate, saan po tayo matutulog?" tanong ni Veni habang kumakain kami. "Mayroong apartment si Ate. Nakalimutan niyo na ba?" Napakamot sa ulo si Veni at mukhang ngayon niya lang na-realize 'yon
Read more
Chapter 11.2
Ang kapal ng mukha. Pero ramdam ko ang pamumula ko at naging mabilis ang tibok ng puso ko, dahil sa sinabi niyang 'yon. Nakita ko ang nakakaloko niyang ngiti at hindi ako natutuwa roon. Pinagtuunan ko na lang ng pansin ang mga kapatid ko at mukhang alam nila ang nangyari at narinig nila ang usapan namin ni Nezoi at nakangiti rin ang mga ito. Binigyan ko sila ng masamang tingin at ang mga ito naman ay humagikgik lang. Umusog-usog kami dahil may mga taong patuloy ang pagsakay rito. Nang mapuno na kami ay nagbayad muna ako ng pamasahi namin at buti naman at hindi na nakisali si Nezoi roon at sarili niya na lang binayaran niya. Bumaba na kami sa sakayan ng tricycle dahil isang sakay pa para sa apartment ko. Nakabuntot lang sa amin si Nezoi at katabi ko si Vici rito at si Veni naman nakikipagkuwentuhan sa likod kay Nezoi at mukhang na-miss talaga nila ang isa't i
Read more
Chapter 11.3
Binigyan niya ako ng nakakalokong ngiti at kinindatan niya pa ako. Umirap naman ako sa sinabi niyang 'yon. Pinunasan ko ang kanyang mukha at pawis na pawis 'yon pero bakit parang mag gwapo siya ngayon kapag pawis na pawis siya? Nakatingin lang ako sa mukha niya at hindi ko inaalis ang tingin ko na 'yon sa kanya. Nakatitig lang din siya sa mukha ko at walang may gustong umiwas sa tinginan naming 'yon. Hanggang sa narinig namin ang hiyawan sa gilid namin at doon na ako umiwas dahil nakikita ng mga kapatid ko ang nangyari 'yon. Ramdam ko ang pamumula ko at si Nezoi naman ay tumatawa-tawa lang. "Si Ate talaga," pang-aasar sa akin ni Veni, "oo nga," dagdag naman ni Vici. Humarap ako sa kanila at sinamaan ko agad sila ng tingin. Tumingin naman ako sa gilid ko at si Nezoi na patuloy na mahinang tumatawa. "Bahala ka riyan,
Read more
Chapter 12.1
Maaga akong nagising dahil ipaghahanda ko pa ang kambal ng almusal nila. 4 o'clock pa lang ay nagising na ako at agad naman akong bumangon. Lumabas ako ng kwarto ko at nakita ko agad si Nezoi na marami na agad siyang papel sa gilid niya at nag-aaral pa rin siya hanggang ngayon. Itinaas niya ang inaantok niyang mukha at agad nagising ang diwa niya sa nakita niyang ako 'yon. "Themis..." Umiwas ako ng tingin at tumuloy sa kusina dahil kahit na nahihiya ako sa ginawa ko kagabi ay hindi ko rin naman masisisi ang sarili ko dahil sa galit ng aking puso. Nagsimula akong tumingin sa ref kung ano ang available na puwedeng lutuin. Kinuha ko na lang ang bacon at saka nag-egg at saka nag-fried rice na rin ako. Sinimulan kong magluto at may naramdaman akong presensya mula sa aking likod at naglakad ito papalapit sa akin. "Ikaw na lang ang maghugas ng mga 'to," sabi ko sa pinaka malamig
Read more
Chapter 12.2
Tinulak ko agad siya nang malakas at nainis ako sa ginawa niyang 'yon. Pero ramdam na ramdam ko ang pamumula ko roon. Tumatawa-tawa lang siya at saka mabilis akong tumalikod at pupunta na ako sa faculty at titignan ko na roon kung may kailangan ba sila sa aking iutos doon. Dahil may grant na ang scholarship students dito na maging isang personal assistant sa faculty at kinuha ko agad ang opportunity na 'yon at ang saya-saya lang, dahil wala na akong binabayaran sa school na ito at kumikita pa ako rito. How blessed of me having this school. Kaya kahit naging ganoon 'man ang buhay ko ay naging thankful naman ako sa school na ito. Nasa malayo na ako pero ramdam na ramdam ko pa rin ang presensya ni Nezoi sa malayo. "I love you, my Queen!" Natigilan ako sa sinabi niyang 'yon at agad akong humarap sa kanya na may nananal
Read more
Chapter 13
Sabay kaming lumabas ni Irene matapos ng pagkakilala nito sa Professor namin na ito. Mayroon kaming recess at sa canteen na lang kami kumain at hindi na sa labas dahil tinatamad akong lumabas ngayon. At dahil malungkot at masakit para sa akin ang balitang 'yon. Na-announced na ito ng school through social medias at marami ang nalungkot sa balita. Balak pa naman sana naming pumunta ni Irene pero naisip namin na hindi pa kaya sa ngayon. Kahit gustong-gusto ko na ring puntahan ang Prof ko na 'yon ay maghihintay na lang ako ng ilang araw para makita siya at a-attend ako sa funeral ceremony niya. Habang iniisip ko ang mga bagay na 'yon ay hindi ko pa ring maiwasan na hindi maiyak sa balitang 'yon. Tumatawag sa akin si Edry ang taong tumutulong din sa akin upang may masalihang mga kompetisyong may perang premyo. Lalaki siya pero mayroon itong pusong babae. Sinagot ko ang tawag niya. &
Read more
Chapter 14.1
Matapos naming kumain ay umalis na rin kami. Dala-dala ni Nezoi ang sasakyan niya at pinipilit niya pang doon na lang kami sumakay at huwag na kaming mamasahi pa. Ayaw ko no'ng una pero dahil pati 'yong kambal ay gusto ring doon sumakay na muli sa kotse ni Nezoi, at nagpumilipit pa ang mga ito. Bumuntonghininga ako roon at saka pumayag na rin ako na roon na kami sasakay. Tuwang-tuwa ang kambal at ganoon din si Nezoi dahil pumayag ako sa gusto nilang tatlo. Napairap naman ako roon at si Nezoi pa mismo ang naglagay ng gamit ng kambal sa sasakyan niya at saka siya na rin ang tumulong sa dalawa upang sumakay roon. Ang tanda na rin ng kambal at talagang tinulungan niya pa, matapos sumakay ng kambal at saka niya na sinara ang likod at pumunta sa passenger's seat at binuksan niya 'yon, dahil doon niya akong gustong sumakay. Lumapit ako roon at nilahad niya ang kamay niya
Read more
Chapter 14.2
Matagal kami sa posisyon na 'yon at nang ma-realized ko ang ginawa ko ay saka ko pinutol ang pagyayakap naming dalawa. Nang magkaharap kami ay umiwas agad ako ng tingin dahil nakangiti ito sa akin nang nakakaloko, at saka muli niya akong hinawakan sa bewang at inalalayan niya ako. Nang makapasok na kami sa apartment ko at saka niya naman ako pinaupo sa sofa rito. Bumalik sa pag-aaral si Nezoi at wala pa namang 4 o'clock kaya may oras pa naman para makapagpahinga ako saglit at may oras pa siya kahit papaano na mag-aral. Nanonood lang ako sa kanya na mag-aral at kitang-kita ko sa mga mata niya kung paano niya basahin nang mabilis ang harap sa laptop niya dahil na roon ata ang mga kailangan niyang pag-aralan. Nagulat na lang ako na lumabas ang kambal mula sa kwarto at dala-dala na nila ang towel nila. Pinupunasan pa nila ang mata nila at nang makita na nila kung sinu
Read more
Chapter 14.3
Matapos kong sabihin ang mga salitang 'yon ay saka na ako bumaba ng stage at marami na ang sumunod sa akin dahil marami-rami rin ang sumali sa kompetisyon na ito. Marami rin ang nakapagbigay ng speeches at nagulat ako dahil may kalaban pala akong 16 years old lang din. Nakausap ko naman siya at sabi niyang gusto niyang sumubok ng ibang bagay, pero sa edad niyang 'yon ay talaga nga namang lumalaban na siya. Kaya hindi ko maiwasan na ma-amazed sa kanya. Ganyan din ako no'ng edad ko na 'yan, kaya napapangiti ako roon. Marami ring iba pa akong nakausap, ibang participants at ang iba ay nakipag-picture pa sa akin, dahil kaya rin daw sila sumali rito ay dahil narito ako at lalaban din dito. Hindi ko maiwasang mapangiti dahil may tumitingala na pala sa akin. Kilala na rin ako ng ibang tao, dahil napo-post din ang mga pictures ko sa social medias dahil nananalo ako. Nakipag-usap pa ako sa mga kasamahan ko at
Read more