Biglaan ~*~*~*~     HATID-SUNDO ako ni Shintaro sa paaralan. Sa akin nga ang kotse pero siya naman ang nagpapa-gas. Napagkasunduan narin namin na kung may ibang lakad ang bawat isa, pwedeng magamit ang kotse. Ngayong may kailangan akong puntahan, sumama siya sa akin.   Ayaw niya daw na magda-drive ako sapagkat alam niya ang history ko. Nakakainis! Kaya ko namang mag-ingat at alagaan ang sarili ko pero pumayag nalang ako. Siguro naman mapapagod rin siya sa kabaitan niya.   “Ang weird mo,” Salubong ko sa kanya nang makita kong umiiwas siya sa mga tao. Sinamaan naman niya ako ng tingin bilang sagot. “Ang weird mo talaga, promise,” May napalingon na sa akin. Maraming tao ang dumadaan dito ngayon sapagkat marami ang mga naka-display na bilihan. Inirapan ko siya at tinalikuran nang hindi na niya ako pinansin.  

Canvass~*~*~*~  TAMA nga ang hinala ko. Kinuyom ko ang aking kamay upang maramdaman ang binigay na regalo ni Shintaro sa akin. Ngayon lang ako nakahawak neto kaya ako na-ignorante. “Next time, ‘wag na itong snow ang dalhin mo. Ako nalang. Sasama naman ako ‘e.” marahan kong sinabi. Presko lang siyang nakasandal sa hood ng kotse habang tamad akong pinagmamasdan. Nasa may dulo kami ng paaralan kaya walang makakapansin sa kanya kung magpapakanormal siya sa harapan ko. “Aura,” Maya-maya ay tawag niya. Inangat ko lang ang aking tingin habang dinadama ang papagunaw na snow sa aking kamay. “Kailangan mo ng tulong ko ‘di ba? I can help you, you know…” “Ha? Saan?” “About Edison… I can help you with him.&rdquo

Missing~*~*~*~  “READY?” Napatigil ako sa pagkatulala nang marinig ang boses ni Shintaro. Hinalukipkip ko ang aking mga kamay at bumuntong hininga nang makailang ulit. Ready na ba ako? Baka naman magaya na naman  ako nung bumisita ako kay Eliz sa nakaraan? Baka naman sa kwarto ulit ako ni Shintaro magising? Ilang mga tanong lamang sa isip ko. Bumuga ulit ako ng hininga at tumingin na sa kanya. “Kaya ko ba ito? I mean, baka ‘di na ako magising ‘pag bumalik tayo dito?” Nag-aalalang tanong ko. Kasi ngayon ko lang naalala ang pangyayaring iyon. Ang pagising ko sa kama ni Shintaro. ‘Di ko nga alam kung sino ang nagbihis sa akin, e. Umamin naman siyang ‘di daw siya. Iyan lang ang binigay niyang impormasyon tungkol doon. “Ahmmm.. Siguro mapapanatag lang ako kapag sasabihin mo na talaga sa akin

Puno~*~*~*~  MABILIS ang lakad ko habang nakasunod kay Shintaro. Pinagtitinginan na kami ng mga estudyante habang kinakalabit ko siya. Binalewala ko na ang pagtataka nila. Kanina pa hindi sinasagot ni Shintaro ang mga tanong ko. Ni hindi niya ako nililingon! “Shintaro! Tumigil ka nga!” Nainis kong wika habang nilalakihan parin ang hakbang. Kung ikokumpara ang mga hakbang namin, mas malaki iyong kanya kaya halos takbo na ang ginawa ko. “Shintaro!” Marami na akong nakasalubong pero hindi ko na sila pinansin. Parang wala lang naman kay Shintaro ang mga matang nakatingin sa amin, sa kanya. Duh! Parang ‘di na sila nasanay ngayong si Shintaro naman ang driver ko! Sabagay, si Edison nga pala ang lagi kong kasamang lalaki noon. Nakarating muna kami sa tambayan niya bago ako hinarap.

Gulo ~*~*~*~     “KUNG hindi nawawala si Austin, sa tingin mo, nasaan siya?” Sabi ko kay Shintaro.   Kakalabas lang namin sa paaralan. Pareho parin ang oras at araw nang makabalik kami galing sa panahon ni Cupid. Nalaman ko ring minsan ay pumupunta siya sa kasalukuyan kapag may aberya siyang kinakaharap sa trabaho niya.   “Hindi ko trabahong paglapitin ang dalawang tao upang ipamahal sila sa isa’t isa. Mismo ang tao ang makakaramdam nun. Ang dami kayang tao sa mundo ang pinaglapit, pero 'di itinadhana.” Naaalala ko pang lokong sabi niya   Gusto ko sana siyang tanungin kung itinadhana ba ako kay Edison 'o sadyang pinaglapit lang kami. Kaso baka isipin niya na abusado ako.   “Nasa mabuting kalagayan...” Sagot ni Shintaro. Tumango na lamang ako sa kanya.