ปลอบลูเซียน

ไม่บ่อยนักที่พวกเราจะมาล่องเรือด้วยกัน ฉันจึงตั้งใจไว้ว่าจะสนุกกันกับแซคให้เต็มที่ เราสองคนมาเล่นน้ำกันที่สระบนดาดฟ้าเรือ

"รู้สึกดีขึ้นมั้ย?คุณดูเหมือนไม่สบายใจมาสักพักแล้วใช่ไหม” เขาขยับเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น

“ไหน ๆ ก็มาแล้ว งั้นก็ต้องสนุกสุดเหวี่ยงที่สุดนั่นล่ะ แล้วนายล่ะ เรื่องแอนนี่…โอเคไหม” ฉันพยายามเปลี่ยนเรื่อง

“บอกตามตรง เฉย ๆอ่ะ ก็รู้อยู่แล้วว่าเดี๋ยวก็ต้องมีคนหาคู่ให้ ถ้าการออกเดทกับแอนนี่เป็นข้อแลกเปลี่ยนกับสิ่งที่ฉันอยากทำ มันก็คุ้มอยู่ เธอก็รู้ว่าฉันใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตต่อรองกับแม่และผู้อาวุโสว่าอยากจะทำงานแฟชั่น ศิลปะ ภาพยนตร์ แถมยังเป็นผู้นำด้านการตลาดของครอบครัวเราได้อีก” แซคอธิบาย

“ถ้านายยอมรับได้ก็ดีใจด้วยนะ” ฉันไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี

แซคบีบมือฉันใต้น้ำ

“เธอจะยังอยู่ข้าง ๆ ฉันไหม ถ้าเป็นแบบนี้” แซคถามในขณะที่มองลึกเข้าไปในดวงตาของฉัน ดวงตาสีน้ำตาลแดงของเขากับขนตายาวสีบลอนด์อ่อนนั้นช่างงดงามราวกับดวงตาของราชสีห์ทองคำ

“ตลอดไป…ตราบเท่าที่นายยังต้องการฉันอยู่” ฉันสัญญาว่าเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป ตราบใดที่เขายังต้องการฉันอยู่ ในเมื่อเขาเองก็ช่วยเยียวยาแผลเป็นของฉันด้วยเหมือนกั