มื้อค่ำจบลงอย่างสมบูรณ์แบบ อาหารอร่อยและเอ็ดเวิร์ดก็เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะที่ดี ไรเนอร์ยืนห่างจากเราพอสมควร ฉันเหลือบมองเขาสองสามครั้งระหว่างนั้น แต่เขากลับไม่วอกแวกเลยแม้แต่น้อยสมเป็นมืออาชีพมาก และตอนนี้เห็นทีฉันต้องกลับบ้านได้แล้ว“เอ็ดเวิร์ด ขอบคุณมากสำหรับวันนี้ ถึงเวลาที่ฉันต้องกลับแล้ว” ฉันเอ่ยปากขอตัว“จะรีบไปทำไม อายังมีเรื่องจะคุยกับเธออีก” เอ็ดเวิร์ดตีหน้าเศร้า“ขอโทษทีครับคุณเอ็ดเวิร์ด อย่างที่คุณนาตาลีบอก นี่มันก็ดึกมากแล้ว” ไรเนอร์พูดขณะที่มายืนข้างฉัน“ไปรอข้างนอก 20 นาที ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาตาลีตามลำพัง” เอ็ดเวิร์ดกึ่งพูดกึ่งสั่ง ไรเนอร์หันมามองหน้าฉันเพื่อขออนุญาตความจริงฉันเองก็มีเรื่องจะถามเขาเป็นการส่วนตัวเหมือนกัน ฉันพยักหน้าให้ไรเนอร์เล็กน้อยเป็นสัญญาณให้เขาปล่อยเราไว้ตามลำพัง ไรเนอร์ยอมเดินออกจากห้องโดยไม่พูดอะไร“อาอยากคุยเรื่องอะไร” ฉันเอ่ยปากถามแบบไม่อ้อมค้อม ฉันก็มีเรื่องสองสามอย่างที่อยากจะถามเขาเหมือนกัน“ไม่ได้มีเรื่องอะไรสำคัญหรอก อาแค่คิดถึงเธอ...” เอ็ดเวิร์ดตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนก่อนจะพาฉันไปนั่งที่โซฟา“ไม่ต้องมาปากหวาน ความจริงอาคงไม่มีเรื่องอะไรจะคุยก
พระอาทิตย์กำลังตกดิน ทำให้ความมืดปกคลุมแผ่นฟ้ามากขึ้นเรื่อยๆ ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย?คนอื่นไปไหนกันหมด? ฉันหลงทางอยู่เหรอ?รอบตัวมีแต่ต้นไม้ใหญ่ลักษณะเหมือนกันเต็มไปหมด ฉันควรเดินไปทางไหนดี?แล้วฉันกำลังจะไปไหนล่ะความมืดครอบคลุมจนมองไม่เห็นอะไรเลย มีเพียงแสงจันทร์ที่ช่วยนำทางน้ำหยดลงบนผมฉัน ฝนตก?ฉันต้องรีบออกจากป่าแห่งนี้ฉันวิ่งเร็วที่สุดท่ามกลางความมืด ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากำลังมุ่งหน้าไปถูกทางหรือเปล่า กิ่งไม้และใบไม้ขีดข่วนตามตัว ขณะที่วิ่งผ่านมันไป ฉันรู้สึกกลัวมาก…ฝนตกหนักมากจนตัวฉันเปียกโชกไปหมด พื้นดินลื่นมากขึ้น"ใครก็ได้…ช่วยฉันด้วย!” ฉันกรีดร้องจนสุดเสียง เสียงสะอื้นของตัวเองทำให้รู้ว่ากำลังร้องไห้อยู่เสียงฝนและฟ้าร้องจากเบื้องบนกลบเสียงร้องขอความช่วยเหลือจนหมดสิ้นใครก็ได้ช่วยฉันที ช่วยฉันด้วย ฉันได้แต่อธิษฐาน.ตอนนี้ฉันไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะวิ่งหรือเดินอีกต่อไป สายฝนกระหน่ำตกลงมาอย่างไร้ความปรานี ฉันล้มลงกับพื้น ความมืดรอบตัวทำให้ฉันกลัวไปหมด แถวนี้ต้องมีสัตว์ป่าแน่ๆ นี่ฉันจะ…ตายที่นี่เหรอ?หลังจากนั้นฉันก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย“นาตาลี!” เสียงชายคนหนึ่ง กับมืออุ่นๆ เขย่าเบาๆ บนแขนฉัน
“รู้มั้ยว่านี่เป็นครั้งแรกที่เรามีอะไรกันบนเตียง?อยากฉลองด้วยท่าคลาสสิกมั้ย” เอ็ดเวิร์ดผลักฉันลงบนเตียง ดึงชุดที่สวมอยู่ออกจนหมด แทรกตัวเข้าตรงหว่างขาฉัน นิ้วของเขาเริ่มบีบและถูคลึงปุ่มกระสันอย่างแรง"อา! เอ็ดเวิร์ด…อย่า…” ฉันร้องเสียงหลง ความสุขจากการถึงจุดสุดยอดก่อนหน้านี้ทำให้เม็ดทับทิมที่ยังบวมอยู่มีความรู้สึกไวมากกว่าปกติ“เธอยังแฉะอยู่เลย น่าจะพร้อมสำหรับรอบต่อไป” เขาสังเกตน้องสาวของฉันก่อนจะขยับตัวเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น หัวมังกรที่บวมเป่งรุกล้ำเข้าไปในโพรงถ้ำร้อน ส่วนหัวของมันสัมผัสทุกพื้นผิวภายในช่องสวาท ฉันเริ่มทนไม่ไหวกับการหยอกล้อของเขา อยากจะสัมผัสความยาวทั้งหมดของเขาลึกเข้าไปในตัว“เข้ามาให้สุดเลยค่ะ…” ฉันมองลึกเข้าไปในดวงตาสีเขียวคู่สวย เขายิ้ม ขณะใช้มือจับสะโพกไว้มั่นก่อนจะดันท่อนเนื้อแกร่งลงในร่องรักที่มีน้ำหล่อลื่นชุ่มฉ่ำ ในที่สุดมังกรของเอ็ดเวิร์ดก็ฝังอยู่ในตัวฉันจนรู้สึกแน่นไปหมด“กางขาออก” เอ็ดเวิร์ดสั่งให้ฉันถ่างขาออกจากกันมากขึ้น ฉันรีบทำตามคำสั่ง เอ็ดเวิร์ดตอบสนองด้วยการดันเอ็นเนื้อให้ลึกและเร็วขึ้น แรงผลักแต่ละครั้งให้ความรู้สึกที่ดีมาก โพรงเนื้อบีบแท่งหนาทุกครั้งท
หลังจากลูเซียนกลับไปไม่นาน พวกเราก็ออกจากโรงแรมกัน ฉันแปลกใจมากที่เอ็ดเวิร์ดกลับออกไปก่อน เขาอ้างว่ามีธุระต้องไปจัดการ ไรเนอร์จึงเป็นคนพาฉันกลับบ้าน“เตรียมอ่างอาบน้ำให้คุณนาตาลีด้วย” ไรเนอร์สั่งแม่บ้านทันทีที่เราก้าวเท้าเข้าไปในคฤหาสน์ ฉันอยากอาบน้ำมากและคิดว่าเขาคงคิดเหมือนกันแม่บ้านบอกเรื่องที่ฉันรู้อยู่แล้วว่าลูเชียนออกไปทำงาน ถึงจะเป็นพี่น้องที่ดูแตกต่างกันมากแต่ทั้งคู่มีนิสัยบ้างานแบบเดียวกัน ก็ดีเหมือนกันเพราะอยากอยู่เงียบๆ มากกว่า หลังอาบน้ำเสร็จฉันว่าจะไปเดินเล่นในสวน จำได้ว่าไม่ได้ไปมานานแล้ว ถ้าลูเซียนไม่พูดถึงมันก่อนหน้านี้ฉันคงลืมไปแล้ว จะได้พาไรเนอร์เดินดูรอบบ้านด้วย เขาน่าจะยังไม่เคยไป“อ่างอาบน้ำพร้อมแล้วค่ะ คุณนาตาลี” ลอร่าแม่บ้านส่วนตัวของฉันเข้ามาบอก เธออยู่ที่นี่มาประมาณ 6 ปีแล้ว เราค่อนข้างสนิทกัน เธอเป็นมืออาชีพมาก ดูแลฉันทุกอย่างรวมทั้งช่วยเตรียมน้ำให้ฉันอาบด้วยฉันเปลือยกายอยู่ในห้องน้ำรอให้ลอร่าเข้ามา ปกติฉันไม่ต้องการคนช่วย ยกเว้นบางครั้ง เช่นวันนี้“คุณนาตาลี ผมกำลังเข้าไปครับ”ไร…ไรเนอร์?! เดี๋ยวก่อน ฉันเปลือยทั้งตัวอยู่!"เดี๋ยวก่อน!" ฉันตะโกนแต่ประตูเปิด
ไรเนอร์หยิบเสื้อยูนิเฟอร์ของเขาแล้วขอตัวกลับห้องอ้างว่าเพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปียกหลังจากอาบน้ำให้นาตาลี หากความจริงแล้วเขาต้องการอยู่คนเดียว อยู่ห่างจากนาตาลี เขาเข้าห้องแล้วรีบล็อคประตูก่อนจะเอนตัวหลังพิงประตูห้อง“นาตาลี…” เขาพึมพำชื่อเธอระหว่างหลับตา ปลดเข็มขัดและรูดซิปกางเกงลงเพื่อปลดปล่อยท่อนเนื้อขนาดมหึมาออกจากเสื้อผ้าที่ปกปิดมันไว้ สิ่งนี้เป็นเครื่องพิสูจน์แรงปรารถนาที่มีต่อนาตาลี การแกล้งทำเป็นไม่รู้สึกอะไรระหว่างสัมผัสร่างเปลือยเปล่าอันอ่อนนุ่ม ส่งผลต่อทั้งร่างกายและจิตใจของเขาจนต้องรีบหนีออกมาก่อนที่จะต้านทานความต้องการของตัวเองต่อไปไม่ได้นี่เพิ่งจะวันที่สองเอง ผมก็อยากนอนกับเธอแล้ว ถึงแม้จะพยายามรักษาคำพูดแต่เมื่อเธอร้องขอผมก็ทนไม่ไหวใช้นิ้วทำให้เธอจนเสร็จ ผมแปลกใจมากที่ไม่สามารถยับยั้งชั่งใจตัวเองได้ การได้ยินเธอตะโกนชื่อเอ็ดเวิร์ดตอนพวกเขาร่วมรักกันอย่างบ้าคลั่งเมื่อคืนที่ผ่านมาทำให้ผมโกรธมาก การพยายามรักษาระยะห่างถูกทำลายลงเพียงแค่จินตนาการตอนเธอครางชื่อผมออกมาอย่างเร่าร้อน มันยากกว่าที่ตั้งใจไว้มาก เข้าใจแล้วว่าทำไมเอ็ดเวิร์ดถึงไม่สามารถต้านทานความต้องการตัวเองได้
ลูเซียนนั่งรอที่โต๊ะอาหารเย็นก่อนที่ฉันกับไรเนอร์จะเดินเข้ามา บรรยากาศอึมครึมน่าอึดอัดมากจนแทบหายใจไม่ออก ลูเซียนดูเกร็งและเครียดมากวันนี้ “นั่งลง” ลูเซียนสั่งเสียงแข็ง ฉันรีบทำตามทันที เห็นได้ชัดว่าลูเซียนอารมณ์ไม่ดี ไรเนอร์ยืนที่กำแพงทำตัวเหมือนเขาไม่ได้อยู่ที่นั่นกับเราด้วย “วันนี้คุณกลับบ้านเร็วจัง” ฉันตอบเสียงหวานที่คิดว่าเหมาะกับสถานการณ์แบบนี้ “ฉันตัดสินใจแล้ว ยกเลิกการฝึกงานกับเอ็ดเวิร์ด” เขาพูดขณะเขี่ยอาหารในจานไปมา ความจริงฉันก็กินไม่ลงเหมือนกัน “ฉันเรียนรู้อะไรที่นั่นเยอะเลยนะ…” ฉันอธิบาย “กับเอ็ดเวิร์ดน่ะเหรอ” ลูเซียนตัดบทตอบแทนฉัน ถึงแม้นั่นจะไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการจะพูด แต่ดูเหมือนลูเซียนกำลังโกรธ ฉันจึงไม่กล้าพูดอะไรต่อ “จากนี้ไปเธอต้องอยู่บ้าน ห้ามไปไหนโดยไม่ได้รับอนุญาต ถ้าจะออกไปต้องมีไรเนอร์ไปด้วยทุกครั้ง” เขาเน้นย้ำทุกคำกับนโยบายใหม่ของเขา “ลูเชียน ฉันต้องเรียนและหางานทำ…” ชีวิตผู้ใหญ่ของฉันเพิ่งเริ่มต้น...จะให้อยู่บ้านอย่างเดียวคงไม่ได้ “เธอไม่จำเป็นต้องเรียน ไม่จำเป็นต้องทำงาน ถึงทำงานไปก็ไม่ได้มีผลอะไรกับครอบครัวเรา แค่อยู่บ้านและไม่สร้างปัญหาก็พอ!" ลูเซ
ลูเซียนออกจากห้องกินข้าวแล้วพบว่าไรเนอร์ยังยืนอยู่ นี่เขารออยู่ที่นี่ตลอดเลยเหรอ?“เก็บกวาดให้เรียบร้อย” ลูเซียนสั่ง ขณะที่เดินผ่านไรเนอร์โดยไม่หันกลับมามอง“ครับท่าน” เขาตอบโค้งคำนับไปด้วยลูเซียนตรงไปที่ห้องนอน เขาสั่งให้สาวใช้ทุกคนว่าห้ามรบกวน เขาอยากอยู่คนเดียวเพื่อสงบสติอารมณ์และวางหมากตัวต่อไปพอนึกย้อนกลับไปถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น เขาก็มั่นใจว่ามันสร้างความเสียหายต่อความสัมพันธ์ระหว่างเขากับกับนาตาลีเป็นอย่างมาก นี่เขาทำบ้าอะไรลงไป! ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย เพราะไอ้เวรเอ็ดเวิร์ดคนเดียว! แม้ว่าร่างกายของเธอจะตอบสนองต่อความสุขที่มอบให้ แต่เธอก็ร้องไห้เกือบตลอดเวลา ทั้งร่างกายและหัวใจต้องเจ็บปวดจากกระทำกับคำพูดของฉันแน่ๆ สิ่งที่เขาทำลงไปนั้นมันโง่มาก การหลุดแสดงความหึงหวงระหว่างเธอกับน้องชายตัวเอง ทั้งที่ยังไม่มีหลักฐานว่าพวกเขาคบกันหรือไม่ แต่การเห็นใบหน้าท้าทายของเอ็ดเวิร์ดทำให้เขากังวลมากต้องหาทางแก้ไขความสัมพันธ์ของเราให้เร็วที่สุด เมื่อถึงเวลา...นาตาลีต้องเลือกที่จะแต่งงานกับฉัน…**วันก่อน**ลูเซียนมาพบเอ็ดเวิร์ดที่ห้องทำงานของเขาในห้องแล็บ ตั้งใจที่จะยุติการฝึกงานของนาตาลีก่อ
“อืม…” ฉันครางออกมาเล็กน้อยระหว่างที่พยายามลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ รู้สึกว่าร่างกายหนักอึ้ง ฉันขยับตัวขึ้นนั่ง ภายในห้องมืดสนิด ตอนนี้มันคงดึกมากแล้ว ฉันคงหลับไปสักพักหลังจากที่ไรเนอร์พากลับมาที่ห้องนอน ฉันควรหามือถือก่อน คิดได้อย่างนั้นฉันก็เอื้อมมือคลำหาสวิทช์โคมไฟบนโต๊ะข้างเตียงจนเจอทันทีที่แสงโทนอุ่นสีส้มส่องสว่างขึ้น ฉันจึงรู้ตัวว่าไม่ได้อยู่คนเดียว ไรเนอร์หลับอยู่บนเก้าอี้ข้างเตียง ช่วงตัวและศีรษะของเขาพาดอยู่บนเตียงใกล้กับขาของฉัน ส่วนแขนข้างนึงจับขาฉันอยู่เพื่อให้แน่ใจว่าฉันจะไม่ลุกจากเตียง ตอนนี้เขาดูเหมือนเด็กน้อยที่กำลังหลับอยู่ซึ่งตรงกันข้ามกับบุคลิกและขนาดตัวที่ใหญ่โต ฉันเดาว่าเขาอยู่ที่นี่ตลอดเวลาหลังจากที่พาฉันมา ฉันไม่ได้สวมชุดตัวเก่าแต่ถูกเปลี่ยนเป็นชุดนอน เขาน่าจะเป็นคนจัดการเช่นกัน ฉันหน้าแดงขณะที่คิดถึงเวลาที่เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ เขาคงไม่ได้คิดอะไรหรอก แค่ทำหน้าที่บอดี้การ์ดกับพ่อบ้านเหมือนทุกครั้งไรเนอร์ยังคงหลับสนิท ฉันพยายามอย่างหนักกับการต้านทานความอยากที่จะสัมผัสผมสีแดงอันเป็นเอกลักษณ์ของเขา ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งทำให้รู้ว่าเขาหล่อมาก ขนตายาวสีน้ำตาลแดง สีอ่อนกว่าเมื่