“เราจะไม่ไปไกลกว่านี้แล้วครับ” “ไรเนอร์พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น ขณะจับข้อมือทั้งสองข้างของนาตาลีโดยใช้มือเพียงข้างเดียวของเขา ข้อมือและเธอตัวเล็กมากเมื่อเทียบกับเขาไรเนอร์ได้พยายามอย่างดีที่สุดเพื่อเติมเต็มความปรารถนาของนาตาลี เขาปฏิเสธอย่างแน่วแน่ที่จะมีอะไรกับเธอไปมากกว่านี้ ครั้งแรกของเขากับเธอจะต้องไม่ใช่ในรถ และไม่ใช่ตอนที่เธอกำลังสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง มีโอกาสอีกมากมายที่จะดื่มด่ำความปรารถนาของเขาในอนาคต เมื่อเธอชัดเจนกับความรู้สึกของตัวเองและรู้ความหมายของมัน ไม่มีความจำเป็นต้องเร่งรีบอะไร ที่สำคัญไรเนอร์ไม่ต้องการให้นาตาลีเสียใจกับการตัดสินใจใดๆ ของเธอตอนนี้นาตาลีดื้อกว่าที่ผมคิดไว้มาก เห็นได้ชัดจากแววตาว่าเธอไม่พอใจเมื่อได้ยินคำปฏิเสธของผม เธอต้องรู้จักอดทนและใช้ความคิดมากกว่านี้ ผมหวังว่าผมจะสอนเธอได้บ้างในขณะที่ยังอยู่ด้วยกัน...…“น้องชายคุณใหญ่และแข็งมาก… ฉันใช้ปากทำให้คุณได้มั้ย” ฉันทำเสียงที่เย้ายวนพร้อมก้มลงมองท่อนเอ็นเนื้อที่ใหญ่และชูชันของเขาก่อนจะสบตาเขาอีกครั้งความเป็นชายของเขาน่าจะใหญ่และยาวที่สุดที่ตั้งแต่ฉันเคยเห็นมา ทั้งใหญ่ทั้งสวย มันแข็งผงาดอย่างภาค
เวลาไม่เคยคอยใครรวมถึงตัวฉันด้วย การหลบหนีของฉันสิ้นสุดลงอย่างเป็นทางการเมื่อเรากลับมาถึงคฤหาสน์ของลูเซียน มาเซราติสีแดงที่จอดอยู่ด้านหน้าเป็นสิ่งยืนยันว่าวันนี้จะจบลงด้วยหายนะ ถ้ารถคันนั้นจอดอยู่ เจ้าของรถก็ต้องอยู่ที่นี่เช่นกัน เจอกันอีกครั้งจนได้…แองเจล่า“ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะ คุณลูเชียนขอให้คุณกินอาหารร่วมกับเขาและ…คุณแองเจล่าค่ะ” สาวใช้รีบบอกทันทีที่ฉันก้าวเข้ามาทางประตูหน้า“มันดึกแล้ว พวกเขายังไม่ได้กินอาหารเย็นกันอีกเหรอ?” ฉันลองถามดู เผื่อว่าเรื่องแย่ๆ ที่ต้องเจออาจจะจบไปแล้ว“ไม่ค่ะคุณนาตาลี คุณลูเชียนสั่งให้ห้องครัวรอคุณกลับมาก่อนที่จะเสิร์ฟอาหาร ดังนั้น... รีบไปเถอะค่ะ” สาวใช้ตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เธอรู้ว่าข่าวนี้อาจจะทำให้ฉันอารมณ์เสีย ฉันไม่ตำหนิเธอเพราะเธอต้องบอกฉันตามหน้าที่"ขอบคุณมาก เธอช่วยจัดการกับของในรถได้มั้ย ไรเนอร์กับฉันจะได้ตรงไปที่ห้องอาหารเลย” ฉันสั่งก่อนจะเดินตรงไปที่ห้องอาหารโดยไม่รีรอ ไม่มีประโยชน์ที่จะชะลอความตายของเราได้ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด…“นาตาลี! ฉันดีใจที่เธอมากินมื้อค่ำกับเราได้ ฉันมีข่าวดีจะบอกเธอหลายเรื่องเลย!” แองเจล่าลุกมากอดฉันเมื่อเดิ
**กริ๊ง กริ๊ง**ลูเซียนมองหน้าจอมือถือแล้วเริ่มขมวดคิ้ว หมายเลขที่ไม่ได้บันทึกไว้แต่จำเบอร์ได้ดีที่ปรากฎบนหน้าจอมือถือ มันมาจากหนึ่งในคนที่เขากลัวที่จะพูดคุยด้วยมากที่สุด เขาหายใจเข้าลึกๆ ก่อนรับสาย“ลูเซียน…” ผู้หญิงเสียงทุ้ม ที่ฟังดูเหมือนจะออกเหนื่อยแต่จริงจัง“…มาดามฟรานเชสก้า” ลูเซียนตอบพร้อมโค้งคำนับเล็กน้อย เขาทำตามนิสัยแม้ว่าอีกฝ่ายจะมองไม่เห็นเขาจากปลายสายก็ตาม“ไม่จำเป็นต้องเป็นทางการกับพี่สาวตัวเองหรอก ยินดีด้วยกับการแต่งงานครั้งที่สอง” ฟรานเชสก้าพูดช้าๆ อย่างชัดถ้อยชัดคํา“ขอบคุณมาก …” ลูเซียนตอบในขณะที่เขาสงสัยว่าเธอต้องการอะไรจากเขา ฟรานเชสก้าไม่เคยโทรหาเขาเว้นแต่ว่าเธอต้องการอะไร“ฉันกับลูกชายจะไปร่วมงานในวันสำคัญของเธออย่างแน่นอน แสดงความยินดีล่วงหน้ากับภรรยาใหม่ของเธอด้วย” ฟรานเชส ก้ากล่าวต่อ"ขอบคุณครับ ผมจะบอกเธอให้” ลูเซียนตอบด้วยน้ำเสียงเครียด ฟรานเชสก้ายังไม่พูดถึงวัตถุประสงค์ในการโทรครั้งนี้“เข้าประเด็นเลยแล้วกัน แซคอยากให้ให้นาตาลีเข้าร่วมงานรอบปฐมทัศน์สำหรับภาพยนตร์เรื่องใหม่ของเขา” ฟรานเชสกาเข้าเรื่อง"ได้ครับ ผมยินดีที่จะให้นาตาลีไปร่วมงานด้วย” ลูเซียนตอบด้
ฉันกำลังพักผ่อนอยู่บนเตียงหลังอาบน้ำเสร็จในห้องนอน ฉันบอกให้ไรเนอร์ให้กลับไปพักได้ วันนี้ฉันมีธุระบางอย่างที่ต้องจัดการและไม่อยากให้เขารู้ ฉันเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อเลือกชุดนอน ชุดไหนนะที่ดูยั่วยวนที่สุด? ชุดลูกไม้สีแดงยาวหรือชุดลูกไม้สีดำสั้นดี? สีดำแล้วกันฉันสวมชุดนอนสั้นปิดถึงแค่ต้นขาของฉัน มันดูเหมือนใส่แค่เสื้อมากกว่า? ฉันส่องดูภาพสะท้อนของตัวเองในกระจก ผมของฉันเปียกเล็กน้อยจากการอาบน้ำทำให้มันดูเป็นลอน เสื้อลูกไม้คอวีสีดำเผยให้เห็นหน้าอกและหัวนมของฉันอย่างชัดเจน เอาแบบนี้แหละ ไม่ต้องใส่กางเกงในเลยฉันหยิบไดร์เป่าผมออกมาแต่เอามันมาเป่าลมใส่หน้าผากจนแน่ใจว่าผิวของฉันจะรู้สึกร้อนเล็กน้อยเมื่อโดนสัมผัส จึงค่อยเรียกลอร่ามาที่ห้องของฉัน ขอโทษนะ ลอร่า เธอช่วยฉันเล่นละครเป็นเพื่อนฉันหน่อย…“คุณลูเซียนคะ! คุณนาตาลีมีไข้และอยากให้คุณไปดูค่ะ” ลอร่าบอกลูเซียนด้วยความตื่นตระหนก ขณะที่เธอโผล่พรวดเข้าไปในห้องนั่งเล่น“รออยู่นี่ก่อนนะแองเจล่า ผมต้องรีบไปดูนาตาลี ถ้าผมหายไปนาน คุณกลับไปก่อนก๋ได้นะ” ลูเซียนขอตัวทันที ก่อนออกจากห้องโดยไม่หันกลับมามองแองเจล่าแม้แต่น้อย“รีบไปเถอะค่ะคุณลู
“ฉันมีมารยาทพอ ฉันแค่จะบอกลาก่อนกลับ ความจริงฉันควรจะไปเยี่ยมนาตาลีด้วยซ้ำ? บอกมาซิว่าห้องของนาตาลีอยู่ไหน” แองเจล่าตะคอกใส่ลอร่า“ได้ค่ะคุณแองเจล่า!” ในที่สุดลอร่าก็ยอมแพ้ ถ้าเธอท้วงต่อไปเธอจะต้องมีปัญหากับแองเจล่าอย่างแน่นอน ในที่สุดลอร่าก็ต้องอธิบายทางไปห้องของนาตาลี…“ลูเซียน…โอ้…ลูเซียน! ดีมาก…ดีมาก!” ฉันกรีดร้องเสียงดัง รู้สึกว่าลิ้นร้อนของลูเซียนดันเข้าออกจากช่องรักของฉัน ตำแหน่งนี้ลิ้นของเขาทำให้ฉันรู้สึกดีมาก ฉันมองไม่เห็นเขาแต่มันกลับทำให้ฉันตื่นเต้นมากขึ้น มือของลูเซียนจับแก้มก้นของฉันแยกออกจากกันเพื่อให้เขาสามารถใช้ลิ้นเข้าถึงกลีบดอกไม้ที่เปียกชุ่มของฉันได้ดีขึ้น เขายังคงเลียและดูดน้ำรักของฉันต่อไป ฉันได้ยินเสียงกลืนน้ำดังมาจากด้านหลัง“อ๊าาา!! อื้อ หือ!!” ฉันร้องเสียงดังอีกครั้ง เมื่อเขาสอดนิ้วสองนิ้วเข้าไปในตัวฉันจากด้านหลัง เขาใช้นิ้วในขณะที่เลียและดูดปุ๋มกระสันที่บวมของฉันไปพร้อมกัน ฉันดันก้นไปข้างหลังและยกสูงขึ้นเพื่อให้ใกล้กับใบหน้าของเขา ฉันจะหลั่งเร็ว ๆ นี้ ช่องสวาทของฉันกระตุกถี่ขึ้นและน้ำรักของฉันก็ไหลออกมามากขึ้น รู้สึกได้ถึงน้ำรักของตัวเองรวมกับน้ำลายของลูเซีย
“อาร์!...อาร์!...ไรเนอร์!” ฉันตะโกนชื่อเขาเสียงดังจนเจ็บคอ ฉันทุบประตูของเขาอย่างแรงจนมือของฉันเจ็บมาก แต่ก็ยังไม่เท่ากับความเจ็บปวดที่เต้นตุบๆ ในหัวของฉัน ฉันจำไม่ได้ว่ามาที่นี่ได้ยังไง ถ้าเขาไม่ยอมเปิดประตูนี้เร็วๆ นี้... พวกเขาคงจับฉันได้! พวกเขาจะหาฉันเจอ! ร่างกายของฉันเปียกโชกไปด้วยเหงื่อและใบหน้าของฉันก็เปียกไปด้วยน้ำตา ได้โปรด คุณต้องเปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้!“นาตาลี…” ไรเนอร์พึมพำชื่อฉันออกมาด้วยความตกใจเมื่อเห็นฉันยืนอยู่หน้าประตูฉันโผเข้ากอดเขาแน่นเมื่อเห็นเขา“ช่วยฉันด้วย…อาร์…” ฉันร้องไห้สะอึกสะอื้นในอกแกร่งของเขา เสียงของฉันแตกพร่าจนแทบจำไม่ได้ว่าเป็นเสียงของตัวเอง ฉันหอบอย่างหนัก มันยากที่จะพูดและยืนทรงตัวอยู่ได้…นาตาลีกำลังร้องไห้ มีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับตัวเธอในตอนนี้ เธอดูหวาดกลัวมาก หวังว่าจากสิ่งที่เธอกลัวจะไม่มีตัวตนอยู่จริง ร่างกายของเธอยังคงสั่นและร้องไห้อย่างหนัก เธอสวมเพียงชุดนอนและเท้าเปล่า เธอน่าจะวิ่งตรงมาจากห้องนอนของเธอ หวังว่าจะไม่มีใครเห็นเธอวิ่งไปรอบๆ กลางดึกในสภาพแบบนี้ผมลูบผมยุ่งๆ ของเธอเบาๆ ขณะที่กอดเธอแน่นขึ้นในอ้อมแขน ต้องทำให้เธอสงบลงก่อนที
** เรื่องนี้ไม่มีการร่วมประเวณีระหว่างสายเลือดเดียวกัน ผู้ชายคู่รักทุกคนไม่ได้มีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดกับนางเอก**“อ๊า! ... เอ็ดเวิร์ด อย่าค่ะ หยุด… เรา… อา… ทำอย่างนี้ไม่ได้… อืมมมม” ฉันหอบหายใจเมื่อลิ้นของคุณอาเลี้ยงทะลวงผ่านเข้ามาในช่องปาก หมุนวนกับลิ้นของฉันพลางดูดเบา ๆ ด้วยความหลงใหล“บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าเวลาอยู่ที่ทำงานให้เรียกอาว่า ‘ศาสตราจารย์’ ” เขาตอบอย่างเยาะเย้ยก่อนจะรุกเร้าริมฝีปากของฉันต่อไม่ยอมหยุดร่างของฉันกระตุกเกร็งด้วยความตกใจมือกำเสื้อกาวน์แล็บสีขาวของเขาไว้แน่น พยายามผละริมฝีปากออกแต่มืออันอบอุ่นและใหญ่โตของเขาดันต้นคอฉันไว้แน่น ไม่ยอมให้ฉันผินหน้าออกจากริมฝีปากที่หิวกระหาย ลิ้นหยาบตวัดไม่ยอมหยุด“อาจะทำให้เธอมีความสุขจนลืมรสสัมผัสของลูเซียนไปเลย…” น้ำเสียงทุ้มต่ำกลั้วเสียงหัวเราะกระซิบข้างหู“คุณอา… อย่าค่ะ” ฉันครางออกมาอย่างไม่ตั้งใจรู้สึกว่าทั้งจิตใจและร่างกายเริ่มสูญเสียการควบคุมในขณะที่มือใหญ่ค่อยๆ สอดเข้าไปใต้เสื้อกาวน์ นวดคลึงทรวงอกนุ่มความเสียวซ่านพลุ่งพล่านภายในเรือนร่างเล็กจนกลายเป็นความอบอุ่น กลีบดอกไม้ชุ่มแฉะตอบสนองรสสัมผัสของเขาจนฉันเองยังประหลา
หลังจากลูเซียน โรเซนฮอล CEO ชื่อดังระดับโลกของบริษัทผลิตยาชั้นนำมีข่าวหนีการแต่งงานแบบคลุมถุงชน เขาก็ช็อกทุกคนในวงการต่อด้วยการประกาศข่าวหมั้นกับพนักงานสาวที่อายุแก่กว่าเขาหลายปี ซึ่งก็คือแม่ของฉันเองแม่เลี้ยงฉันเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวมาตั้งแต่ฉันเกิด นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันดีใจมากที่ท่านได้พบคนที่ท่านรักฉันเจอลูเซียนครั้งแรกสองสามเดือนก่อนที่พวกท่านสองคนจะตกลงแต่งงานกัน ตอนนั้นฉันอายุแค่ 12 ปี แต่ก็รู้ได้ในทันทีว่าท่านเป็นคนใจดีและไว้ใจได้เขาแต่งงานกับแม่ตอนอายุเพียง 28 ปี และถึงแม้จะเป็นงานแต่งงานที่ใหญ่โตหรูหราและทั้งเจ้าบ่าว เจ้าสาวดูเหมือนเป็นคู่รักที่มีความสุขมาก แต่ฉันมารู้ทีหลังว่าครอบครัวของลูเซียนไม่ชอบภรรยาของเขาเลยแม้แต่น้อยถึงอย่างนั้นชีวิตใหม่ของครอบครัวเราก็มีความสุขดี เหมือนนิยายเลยทีเดียว เราใช้ชีวิตอยู่ในแมนชั่นหลังใหญ่ซึ่งอยู่ในอาณาเขตบ้านของครอบครัวของลูเซียน ทุกครั้งที่เขาหยุดงาน เขามักจะพาพวกเราไปท่องเที่ยวในที่ต่าง ๆชีวิตของเราเข้าขั้นเพอร์เฟค แทบไม่มีที่ติเลย อาจจะดีมากเกินไปด้วยซ้ำ แต่มันก็ดีได้ไม่นาน…“นาตาลี แม่ของหนูอยู่โรงพยาบาล เดี๋ยวฉันส่งคนขับรถไป