Mayroon na siyang unang Mecha Megas Robot figure, at ikinuyom niya ito sa kanyang maliliit na palad upang ipakita ito kay Natalie. At ano ang ginawa ng kaawa-awang piraso ng babaeng iyon? Itinapon si Austin, na parang isang mabigat na panghihimasok, na parang isang lamok na gustong mawala. Gusto lang niyang makipag-usap kay Tyler ng pera.
Isang mahinang ungol ang kumawala sa lalamunan ni Tyler at tumigas ang kanyang mga daliri sa tela ng sofa. Walang pagkakataon na ibabalik niya si Natalie sa buhay ni Austin. Hindi ngayon, hindi kailanman.
Isang magalang na maliit na ubo ang tumunog sa likuran niya, at umikot si Tyler.
Nakatayo roon si Ellie habang nakapulupot ang mga kamay sa likod niya. Ang kulay peach ng kanyang mga pisngi ay nakaturo sa katotohanan na siya ay dapat na nakatayo doon para sa ilang minuto na ngayon, sinusubukang mapansin.
"I'm sorry, Tyler, sa pagkagambala. Dinala ko na ang mga gamit ko. Gusto mo bang ipakita sa akin ang kwarto ko? Si Ate Melda kasi ay abala sa pagluluto ng muffins kasama si Austin, kaya naisip kong magagamit ko ang oras at mabilis na mag-unpack."
Ah, tama. Ngayong gabi ang unang gabing matutulog si Ellie sa kanilang bahay. Naglalakbay siya pabalik-balik sa nakalipas na tatlong araw, kaya hindi nakahanap si Tyler ng magandang pagkakataon para maabutan siyang mag-isa nang wala ang kanyang anak.
Siguro sa kanyang pagtira dito, sa wakas ay magkakaroon siya ng pagkakataon na kausapin siya tungkol sa kanyang plano.
Ano ang maiisip niya tungkol sa kanyang nakakabaliw na panukala? Maiintindihan at tatanggapin kaya niya? O magalit at lalabas na agad ng bahay niya?
Sa pag-iisip na maaaring mangyari ito, isang malamig na panginginig ang dumaloy sa kanyang gulugod. Nami-miss na siya ni Austin nang bumalik siya sa kanyang apartment para kunin ang kanyang mga gamit.
Gusto ni Tyler na magustuhan ni Austin si Ellie, ngunit nakakabahala ang paraan ng pagkakadikit sa kanya ng kanyang anak sa maikling panahon. Pagkatapos ng lahat, si Ellie ay hindi mananatili sa kanilang buhay magpakailanman. Ano ang gagawin ni Austin kapag kailangan na niyang umalis?
"Tyler, kung wala kang oras ngayon, okay lang," kinalikot ni Ellie ang kanyang blouse.
Kailangan niyang ihinto ang pagsisid sa kanyang mga pinagkakaabalahan sa iba sa paligid. Nakalimutan niya ang mga pangunahing tuntunin ng pagiging magalang. "Hindi. Ibig kong sabihin, oo. Hindi, hindi mo ako iniistorbo, at oo, mayroon akong oras ngayon."
Tumalon siya para ipakita ang kanyang pagkasabik. Baka dahil sa mabilis na paggalaw niya ay makalimutan ni Ellie ang kalokohang pagsuray-suray na ginawa niya.
Ngumiti si Ellie, at nanlilisik ang kanyang mga mata sa ginawa niya.
Namangha si Detective Zane, hinahangaan ang perpektong hugis almond ng mga mata ng babae.
Nagkibit balikat si Tyler. Nagpasya na lang ba ang kanyang muse na bisitahin siya? May kung ano tungkol kay Ellie na nagpa-agos ng kanyang creative juices. Isang web ng mga nakakaintriga na pangyayari ang pumasok sa kanyang isipan na maihaharap niya sa kanyang bida. Siguro maaari niyang panatilihin ang kanyang deadline pagkatapos ng lahat?
Lumipat ang tingin ni Tyler mula sa kanyang mga mata patungo sa kanyang malambot na neckline. Siya ay may isang kaibig-ibig na sulok sa pagitan ng kanyang clavicles.
Napalunok siya at nanginginig ang pinagmamasdan ni Tyler. Binalot ng init ang kanyang dibdib. Ito ay isang pakiramdam na matagal na niyang hindi naramdaman. Ito ay talagang isang pagnanais.
Oo, ang pagiging malapit kay Ellie ay tiyak na magdudulot sa kanya ng inspirasyon na magsulat ng mas magagandang eksena sa pag-ibig. Tiyak na nasa langit si Peter kung mapapahusay ni Tyler ang romantikong punto ng kanyang kuwento.
Inalis niya ang tingin at bumaling sa pinto. “Well, let’s go then. Nasa pagitan ng kwarto ni Austin at ng kwarto ko ang kwarto mo. Halika, ihahatid na kita doon."
Kumatok siya sa pinto nang hindi na hinintay ang reaksyon ni Ellie.
Pinahiya na niya ang sarili sa kanyang mga salita at nakanganga. Oras na para ibalik ang sarili sa tungkulin ng isang seryosong employer.
Tumibok pa rin ang puso ni Ellie habang nililibot niya ang paningin sa paligid ng kanyang silid.
Banal na kapangyarihan ng lahat. Hindi siya dapat mag-react ng ganyan sa boss niya. Siya ay titira sa kanyang bahay. Kung gagawin ng kanyang puso ang ligaw na sayaw na ito sa tuwing magtatagpo ang kanilang mga tingin, siya ay magiging biktima ng atake sa puso sa edad na dalawampu't pito.
Pinilit niyang abala ang kanyang mga kamay sa pagbukas ng kanyang bag para hindi makita ang bahagyang panginginig na nakaharang sa kanila. Siya ay ganap na hindi makatwiran. Ngunit hindi niya ito mapigilan. Ang intensity sa mga mata ni Tyler ay kahit papaano ay hindi na masasabi.
Gayunpaman, hindi ito mahalaga. Maaari siyang magkaroon ng saggy eyelids at mabahong hininga. Ang tanging resulta na kailangan niya ay ang kanyang pag-endorso. At para magkaroon niyan, kailangan niyang gumawa ng mahusay na trabaho bilang isang yaya ni Austin sa halip na kumilos na parang isang nahihiyang binatilyo.
"Nagustuhan mo ba?" Nagulat siya sa boses ni Tyler.
Nasa kwarto pa ba siya?
Lumingon siya sa paligid at nakita niya itong nakatayo ilang hakbang lang ang layo, pinagmamasdan siya. Nakahalukipkip ang kanyang mga braso sa kanyang dibdib, na nagpabaluktot sa kanyang biceps at mas lumawak ang kanyang mga balikat. Ang kanyang maitim na buhok ay ginulo sa isang paraan na nagbigay sa kanya ng misteryosong hitsura ng artista.
Napalunok si Ellie. Nagustuhan niya ang nakita niya, okay. Hindi, ginagawa niya ulit. Hindi niya tinanong kung nagustuhan niya ang kanyang hitsura.
Mabilis niyang inilibot ang mga mata sa paligid at tumango. “Ang ganda, salamat. Feel at home ako dito."
Lumapit siya, gumagalaw ang kanyang bibig sa isang nakakaakit na ngiti. "Natutuwa akong marinig yan."
Ang init ng kanyang katawan ay bumungad sa hubad na mga braso ni Ellie. Or at least, iyon siguro ang dahilan kung bakit bigla niyang naramdamang pinapaypayan ang sarili.
Lumipat siya mula sa kanyang kanang paa patungo sa kanyang kaliwa. "Sisimulan ko lang mag-unpack pagkatapos."
Tinuro niya ang dibdib niya. "Hayaan mo akong makatulong sa iyo. Mas mabilis kung magtulungan tayo"
Umiling si Ellie. “Hindi naman talaga kailangan yun. Hindi ako nagdala ng maraming bagay."
Napabuntong hininga si Tyler.
Bumaba ang tingin niya sa apat na mabibigat na maleta na dinala ni Tyler sa hagdan. Fine, baka nagdala siya ng kaunting gamit. Ngunit madali niyang ayusin ang mga iyon nang mag-isa. Hindi niya kailangan si Tyler kahit saan malapit sa kanyang damit, lalo na hindi ang kanyang damit na panloob. Ang ideya lamang na hawakan niya ang mga ito ay nag-trigger ng ilang hindi naaangkop na pag-iisip sa kanyang isipan.
Seryosong kailangan niyang pigilan ang sarili. Hindi ito ang Ellie na kilala niya. Sa hinaharap, pinakamahusay na panatilihin si Austin sa lahat ng oras. Ang batang lalaki ay mabait, at ang kanyang pagiging madaldal ay nagpapanatili sa isip ni Ellie na okupado at hindi makatawag ng anumang mga ideyang wala sa linya.
Naglakad-lakad si Tyler sa isa sa kanyang mga maleta at itinaas ito sa kama. "Simulan mo ito," tumalikod siya at itinuro ang isang bag na may laman na mga libro at iba pa, "at baka pwede ko bang tanggalin ang isang iyon para sa iyo?"
Bakit napakahalaga para sa kanya na tulungan siya? Wala ba siyang ibang gagawin sa halip na magbigay ng kamay sa kanyang yaya? Tulad ng isa pang best seller na libro?
Tatanggi na sana ulit siya ngunit may pag-asa na kumikinang ang mga mata nito.
She blinked at him saka nagkibit-balikat. "Fine, kung wala ka talagang magandang gawin, kung gayon ang bag na iyon ay isang magandang lugar para magsimula ka." Ngumisi siya at kinuha iyon. Naglakad siya papunta sa bookshelf at sinimulang ayusin ang mga libro niya. Binuksan ni Ellie ang kanyang bag at isinabit ang kanyang mga damit sa closet sa tabi ng kanyang kama. Halos kasing laki ito ng kusina ni Ellie. Ito ay magiging isang perpektong taguan kung siya ay nagpasya na makipaglaro muli ng taguan kay Austin. Isang gulat na buntong-hininga ang pinakawalan ni Tyler. "Anong nangyari?" Mabilis na lumapit sa kanya si Ellie. Sana, wala sa mga picture frame na inilagay niya sa ilalim ng mga libro ang nasira. Dapat ay inimpake niya ang mga iyon sa kanyang mga damit. Ngunit si Tyler ay may hawak na libro sa kanyang kamay, ang kanyang mga kilay ay naka-arko. “Ang Ginintuang Puso. Nagbabasa ka ba ng mga libro ko?" Nanuyo ang lalamunan ni Ellie. Ano ang tamang sagot dito? “Uh
Inilipat ni Elllie ang kanyang timbang sa kaliwa ng bench. Isang pulgada na lang. Oo, ngayon ay mahuhuli na niya ang lahat ng mga salita na sinasabi ng dalawang ina. “I swear to you, Susan, kung kaya ko, ako na mismo ang kukuha ng trabaho bilang yaya na iyon. Si Tyler Hernandez ang pinakaHOT na single dad sa buong paaralan. At saka, mayaman siya." Ang babaeng may pixie-cut at dreamy na mga mata ay parang hihimatayin pa ata. Tinagilid ni Ellie ang kanyang ulo. Siguradong sa posisyon ng pinag-uusapan nila. At walang iba kundi ang kinikilalang manunulat na si Tyler Hernandez. Magbunga na kaya ang kalunos-lunos niyang pag-stalk? Niyugyog ng kaibigan ng babae ang kanyang pulang kulot. "Hindi sigurado ako, Karen. Sigurado akong napakasarap niyang pagmasdan, ako na ang magsasabi sayo, but he's always solemn around us
“Bakit mo gagawin iyon?” Nagulat ang boses ni Ellysa.Pinilit ni Ellie na manatiling kalmado. Dahil lamang sa naisip niya ang lahat ng ito, hindi nangangahulugang naiintindihan ito ni Ellysa. Ang kanyang kapatid na babae ay hindi maintindihin, kahit na kung minsan ay tila ganoon.Hinawakan ni Ellie ang manibela at sumandal habang nasa telepono. "Ang ama na nangangailangan ng tulong ay si Tyler Hernandez."“Yung Tyler Hernandez? Ang manunulat?" Napabuntong hininga si Ellysa.Humagikgik si Ellie. “Eksakto! Ang kanyang anak ay pumapasok sa Lincoln Academy. Sa tingin ko, kung magtatrabaho ako para sa kanya ng ilang buwan, maaaring bigyan niya ako ng isang magandang sulat ng rekomendasyon para sa oras ng aplikasyon para sa nextschool year."
Napabuntong-hininga si Jacob.“Oo, ito na nga.At nag-iipon na ako ng tamang papeles para kontrahin ang mga pahayag niya.Gayunpaman, hindi ito ang aming pangunahing isyu.""Pagkatapos ano?"napatahimik si Tyler, iniisip kung ano pa ang naisip ni Natalie sa pagkakataong ito."Ito ang malinaw na kagustuhan ni Judge Cecil para sa mag-asawa bilang mga tagapag-alaga.Nang sabihin sa kanya ni Natalie na gusto niyang maging maayos ang lahat sa pamamagitan ng pagpapalaki kay Jacob sa isang tunay na pamilya...well, I have to say your ex scored some serious points."Parang humihingi ng tawad ang boses ni Jacob.Umigting ang panga ni Tyler.Kaya tama niyang na-anticipate ang galaw ni Natalie.Alam niyang gagamitin niya ang sirang family card para subukan a
Nilinaw ni Ellie ang kanyang boses."Ginoo.Mister Hernandez...uhh, Tyler, siguro nagtataka ka kung ano ang ginagawa ko dito nang hindi ipinaalam, tama ba?" Tumaas ang isang kilay ni Tyler.“Well, sumagi sa isip ko ang tanong.Maari bang maliwanagan ako ukol sa kung anong ipinunta mo rito?" Napasinghap siya na parang naghahanda para sa isang uri ng malaking paghahayag."Nandito ako tungkol sa posisyon bilang isang yaya." Ang posisyon bilang isang yaya? Nalaglag ang panga ni Tyler.Paano kaya iyon?Hindi pa rin siya tumawag sa ahensya.Posible bang ginawa na iyon ng guro ni Austin para sa kanya? Napakamot siya sa baba."Excuse me, pero paano mo nalaman ang tungkol dito?Taga-Ch
Napabilog ang kilay ni Ellie.Nagkamali ba siya ng pagkarinig sa babaeng iyon sa park?Hindi, tiyak na nagsalita siya tungkol sa posisyon ng isang yaya.At tinanong din ni Tyler kung galing siya sa agency ng posisyon para sa mga yaya.Tapos anong problema?"Gusto mo bang sabihin sa akin kung ano ang eksaktong hinahanap mo?"Napabuntong-hininga si Tyler at lumipat pasulong.Ibinuka niya ang kanyang bibig, ngunit pagkatapos ay isinara niya ito.Sumandal siya at umiling."Hindi, sa tingin ko hindi ito ang gusto mo."Kumalabog ang tiyan ni Ellie.Ano ang alam niya tungkol sa gusto niya?Kailangan niya ang trabahong ito.Kailangan niyang gawin ang lahat para sapat na magtiwala sa kanya si Tyler Hernandez para isulat ang isang napakaperkpekto na rekomendasyon para sa Lincoln Academy.Hindi na siya makakagawa ng isa pang round
Dahan-dahan siyang tumango. "Oo, kaya kong gawin iyon." Lumiwanag ang mukha ni Ellie, at ipinalakpak niya ang kanyang mga kamay. "Salamat." Kamukha niya si Austin noong binilhan siya ni Tyler ng isang espesyal na edisyon ng Lego toy. Ang ngisi sa kanyang mukha ay nagpainit sa puso ni Tyler. Oo, kung gagawin ni Ellie ang trabaho para sa kanya, tutulungan niya itong makapasok sa Lincoln Academy. Sumagi sa isip niya ang ideya na kung doon siya magtatrabaho, makikita siya nito kahit matapos na ang kanilang kontrata. Isang walang katotohanan na pag-iisip. Hindi mahalaga kung saan magtatrabaho si Ellie sa hinaharap. Magpapanggap lang siya na gusto niya ito, hindi niya ito magugustuhan ng totoo. Nagkibit-balikat siya. “Huwag mo pa akong pasalamatan. Una, kailangan nating pumunta at makilala ang aking anak, si Austin. Siya ang may huling sasabihin tungkol dito." Hindi maalis ang ngiti ni Ellie. Pinunasan niya ang kanyang mga kamay at saka sinenyasan ang pinto. "Pwede mo ba
Iniunat ni Tyler ang kanyang mga paa at tumingin sa kanyang publisher. Ngumunguya si Peter sa kanyang panulat habang binabasa niya ang dokumento. Nakakunot ang kanyang noo sa matinding linya. Nang iangat niya ang kanyang tingin, ang ekspresyon sa mukha niyang parang hamster ay hindi nangangako ng anumang magandang bagay. Kumulo ang tiyan ni Tyler. Crap, ayaw din ni Peter. Bumuntong hininga siya at sumandal. “Medyo magulo pa rin. Hindi lang ako makakuha ng tamang mood sa pagsusulat sa mga araw na ito." Ibinaba ni Peter ang kanyang panulat at ang mga kumot, saka tumahimik. "Oo, nakikita ko iyon." Patuyo ang tono ng boses niya. Hindi maiwasan ni Tyler na mapansin ang isang pahiwatig ng pagkabigo. Bumagsak ang puso niya hanggang tuhod. Ang huling bagay na gusto niyang gawin ay linlangin si Peter. May malaking sugal na ginawa si Peter para sa kanya apat na taon na ang nakalilipas. Ito ay naging isang napakatalino na hakbang para sa kanya, ngunit gayon pa man, ang paglukso