She blinked at him saka nagkibit-balikat. "Fine, kung wala ka talagang magandang gawin, kung gayon ang bag na iyon ay isang magandang lugar para magsimula ka."
Ngumisi siya at kinuha iyon. Naglakad siya papunta sa bookshelf at sinimulang ayusin ang mga libro niya.
Binuksan ni Ellie ang kanyang bag at isinabit ang kanyang mga damit sa closet sa tabi ng kanyang kama. Halos kasing laki ito ng kusina ni Ellie. Ito ay magiging isang perpektong taguan kung siya ay nagpasya na makipaglaro muli ng taguan kay Austin.
Isang gulat na buntong-hininga ang pinakawalan ni Tyler.
"Anong nangyari?" Mabilis na lumapit sa kanya si Ellie.
Sana, wala sa mga picture frame na inilagay niya sa ilalim ng mga libro ang nasira. Dapat ay inimpake niya ang mga iyon sa kanyang mga damit.
Ngunit si Tyler ay may hawak na libro sa kanyang kamay, ang kanyang mga kilay ay naka-arko. “Ang Ginintuang Puso. Nagbabasa ka ba ng mga libro ko?"
Nanuyo ang lalamunan ni Ellie. Ano ang tamang sagot dito? “Uhm, hindi naman. Aaminin ko, hindi ako fan ng genre mo."
Binili niya ang aklat na ito dahil gusto niyang madama ang lalaking pinagtatrabahuhan niya. Ngunit kahit papaano ay hindi pa siya nakakahanap ng oras para suriin ito. Sa tuwing sinusubukan niyang basahin ang isa sa mga nobelang ito na puno ng mga nakakatakot na sikreto, nahihirapan siyang makatulog.
Tumawa si Tyler. “Wag kang masyadong magmukhang takot. Hindi obligasyon para sa mga taong naninirahan sa aking tahanan na maging isa sa aking mga hardcore na tagahanga. Hindi ako pinapayagan ni Melda na magbasa ng mga bagay sa kanya dahil nakakarinig daw siya ng ingay sa gabi."
Pinunasan ni Ellie ang kanyang noo. “Phew, salamat. Katulad ko lang siya. Tinatakot ako ng mga misteryo. Nagsusulat ka ba tungkol sa mga pagpatay at mga bagay na katulad nito?"
Tumango si Tyler. “Minsan. Ngunit hindi palagi. Ang Detective, na siyang pangunahing tauhan sa aking mga aklat, ay nag-iimbestiga sa lahat ng uri ng mga kaso. Anong klaseng mga libro ang binabasa mo?"
Napakagat labi si Ellie. Matagal na siyang naglilibang sa pagbabasa ng libro. Tatlong linggo pa lang siyang huminto sa kanyang secretary gig, at bago iyon, naging abala ang kanyang mga araw sa pagpapanatiling napapanahon sa iskedyul ng kanyang dating amo. “Karaniwang gusto ko ang mga kwentong nakakapagpasigla. Makasaysayan o kontemporaryong pag-iibigan."
Nagkibit balikat si Tyler. "Hindi ko nais. Ito ay hindi makatotohanan. Sa buhay, hindi mangyayari ang mga bagay na iyon. Kaya hindi ako napipilitang magsulat tungkol sa kanila."
Pinag-aralan ni Ellie ang kanyang panga. Nakapikit ito, na para bang ang mga salitang sinabi niya ay may pangalawang patong ng kahulugan na ayaw niyang ibunyag.
Bakit napaka pessimistic ni Tyler sa mga relasyon? Napagtanto ni Ellie na hindi pa siya nagtanong tungkol sa ina ni Austin. Dapat ba siyang maglakas-loob?
Nakontrol ng curiosity ang kanyang bibig, at bago pa niya maisip ang kanyang mga salita, gumagalaw na ang kanyang mga labi. "Ibig sabihin naging sawi ka sa pag-ibig? Kasama ang ina ni Austin?"
Bakit kailangan niyang magtanong ng ganoong personal na bagay? At ang kakila-kilabot na pagpili ng mga salita. Sawi sa pag-ibig? Parang condescending at may pagkachismosa at the same time.
Lumalim ang tingin ni Tyler. “Oo.” Hindi siya nagdetalye. Yumuko siya at inabot ang bag. Sa halip na isang libro, kinuha niya ang isa sa mga picture frame. Buti na lang, buo pa rin.
Nanlambot ang kanyang mga mata. "Ikaw 'yan, tama?"
Lumapit si Ellie para tingnan kung anong litrato ang nasa kamay niya. Habang ginagawa niya, isang mapanuksong nakakatuwang halimuyak ang tumama sa kanyang mga butas ng ilong.
Si Tyler ba ang naamoy niya na ganito kasarap? Muli siyang suminghot, at umalingawngaw sa kanya ang amoy ng mga inihaw na mani at bagong putol na damo. Nanginginig ang kanyang mga tuhod, at hinawakan niya ang braso nito para mapanatili ang kanyang balanse.
Inabot niya, at habang nilalamon ng kanyang mga daliri ang kanyang bisig, nag-init ang kanyang balat. Nagiging parang kryptonite ang lalaking ito para sa kanyang resolution na panatilihin ang kanyang focus sa premyo. Bakit napakasama ng kanyang pagiging malapit sa kanyang kakayahang mangatwiran?
Dumiretso siya bago napansin ni Tyler kung gaano siya nahiya. “Oo, katorse na ako sa picture na yan. At ang dalawang iyon ay ang aking kambal na kapatid. Yung dalawa pa ay mga pinsan ko."
Nakatutok ang mga mata ni Tyler sa larawan. "Gosh, gumawa ka talaga ng caterpillar transformation, hindi ba?"
"Anong ibig mong sabihin?" Sinilip ni Ellie ang larawan. Ah, sigurado. Ang mga braces at ang pagpupumilit ng kanyang ina na magsuklay siya ng kanyang buhok at magbihis na parang isang magandang babaeng Katoliko ay hindi nakatulong sa kaso ng teenage acne na mayroon siya. Kaya napansin ni Tyler kung gaano siya kakulit.
Isang ngiti ang sumilay sa ibabang labi ni Tyler. "Ang ibig kong sabihin ay nag-metamorphosed ka sa isang nakakaakit na paru-paro."
Nagsimulang uminit ang pisngi ni Ellie. “Jeez, salamat. Siguro."
Ipinahihiwatig ba ni Tyler na naisip niyang mukhang kahanga-hanga siya ngayon? Hindi, marahil ay ugali na ng isang manunulat na magsalita nang may ganitong mga kalunos-lunos na salita. Makikita ng sinumang may paningin na namukadkad na si Ellie mula pa noong kabataan niya.
Tila hindi pinansin ni Tyler ang epekto ng komento nito sa kanya habang patuloy niyang pinagmamasdan ang larawan. "Kaya hindi ka nagsisinungaling tungkol sa iyong karanasan bilang isang tagapag-alaga ng bata?"
Napabalikwas si Ellie. Ipinapalagay ba niya na inimbento niya ang kanyang mga kapatid para makuha ang posisyon? "Syempre hindi. Bakit mo naman naisip yan?"
Kumurap-kurap ito sa kanya, may mapanuksong kinang ang mga mata nito. “Well, hindi lahat ng nasa story mo ay malinaw. Tulad ng kung paano sinabi sa iyo ng isang ina ang tungkol sa posisyon na ito."
"Talagang ina, nakilala ko siya sa palaruan at siya—" Nilagay ni Tyler ang daliri sa labi niya para harangan ang daldal niya.
Nanunuot ang malalambot na tingles sa kanyang balat.
“Ellie, nagbibiro lang ako. Wala akong pakialam kung paano mo narinig ang tungkol sa trabahong ito. As a matter of fact, natutuwa pa nga ako at ginawa mo. Mahal ka ni Austin, at mahirap siyang pasayahin. Simula nang umalis ang kanyang ina, hindi na siya nakatanggap ng ibang mga ina sa kanyang paligid. Bukod kay Melda, ikaw lang ang pinagbuksan niya. Wala akong pakialam kung na-bug mo ang phone ko o nagpunta sa basurahan namin para malaman na kailangan namin ng isang yaya."
Lumuwag ang mga balikat ni Ellie. Itinaas niya ang dalawang daliri. "Isinusumpa ko na hindi ako naghanap or nagkalkal sa iyong mga basura, ni nang-stalk ng sinuman."
Well, hindi si Tyler o ang kanyang pamilya, gayon pa man.
Isang piraso ng sinabi ni Tyler ang tumatak kay Ellie. Kaya't ang ina ni Austin ay buhay. Hindi siya balo tulad ng inaakala niya.
"Naghiwalay ba kayo ng nanay ni Austin?"
Muling namula ang mukha ni Tyler sa malamig na ngisi. Ito ay dapat na isang medyo pangit na kuwento kung ito ay nakuha sa kanya upang gumana nang ganoon. Akala ni Ellie ay hindi siya sasagot, ngunit pagkatapos ay bumuntong-hininga siya at sinabing, “Oo, ginawa namin. Halos limang taon na ang nakalipas."
Inilagay ni Ellie ang kanyang kamay sa kanyang baba. Paano ito naging posible sa teknikal? "Hindi ba't si Austin ay higit pa sa lima? It would mean that…” Hinayaan niya ang boses niya. Ayaw niyang banggitin ang anumang bagay na hindi niya dapat binanggit.
Inilipat ni Elllie ang kanyang timbang sa kaliwa ng bench. Isang pulgada na lang. Oo, ngayon ay mahuhuli na niya ang lahat ng mga salita na sinasabi ng dalawang ina. “I swear to you, Susan, kung kaya ko, ako na mismo ang kukuha ng trabaho bilang yaya na iyon. Si Tyler Hernandez ang pinakaHOT na single dad sa buong paaralan. At saka, mayaman siya." Ang babaeng may pixie-cut at dreamy na mga mata ay parang hihimatayin pa ata. Tinagilid ni Ellie ang kanyang ulo. Siguradong sa posisyon ng pinag-uusapan nila. At walang iba kundi ang kinikilalang manunulat na si Tyler Hernandez. Magbunga na kaya ang kalunos-lunos niyang pag-stalk? Niyugyog ng kaibigan ng babae ang kanyang pulang kulot. "Hindi sigurado ako, Karen. Sigurado akong napakasarap niyang pagmasdan, ako na ang magsasabi sayo, but he's always solemn around us
“Bakit mo gagawin iyon?” Nagulat ang boses ni Ellysa.Pinilit ni Ellie na manatiling kalmado. Dahil lamang sa naisip niya ang lahat ng ito, hindi nangangahulugang naiintindihan ito ni Ellysa. Ang kanyang kapatid na babae ay hindi maintindihin, kahit na kung minsan ay tila ganoon.Hinawakan ni Ellie ang manibela at sumandal habang nasa telepono. "Ang ama na nangangailangan ng tulong ay si Tyler Hernandez."“Yung Tyler Hernandez? Ang manunulat?" Napabuntong hininga si Ellysa.Humagikgik si Ellie. “Eksakto! Ang kanyang anak ay pumapasok sa Lincoln Academy. Sa tingin ko, kung magtatrabaho ako para sa kanya ng ilang buwan, maaaring bigyan niya ako ng isang magandang sulat ng rekomendasyon para sa oras ng aplikasyon para sa nextschool year."
Napabuntong-hininga si Jacob.“Oo, ito na nga.At nag-iipon na ako ng tamang papeles para kontrahin ang mga pahayag niya.Gayunpaman, hindi ito ang aming pangunahing isyu.""Pagkatapos ano?"napatahimik si Tyler, iniisip kung ano pa ang naisip ni Natalie sa pagkakataong ito."Ito ang malinaw na kagustuhan ni Judge Cecil para sa mag-asawa bilang mga tagapag-alaga.Nang sabihin sa kanya ni Natalie na gusto niyang maging maayos ang lahat sa pamamagitan ng pagpapalaki kay Jacob sa isang tunay na pamilya...well, I have to say your ex scored some serious points."Parang humihingi ng tawad ang boses ni Jacob.Umigting ang panga ni Tyler.Kaya tama niyang na-anticipate ang galaw ni Natalie.Alam niyang gagamitin niya ang sirang family card para subukan a
Nilinaw ni Ellie ang kanyang boses."Ginoo.Mister Hernandez...uhh, Tyler, siguro nagtataka ka kung ano ang ginagawa ko dito nang hindi ipinaalam, tama ba?" Tumaas ang isang kilay ni Tyler.“Well, sumagi sa isip ko ang tanong.Maari bang maliwanagan ako ukol sa kung anong ipinunta mo rito?" Napasinghap siya na parang naghahanda para sa isang uri ng malaking paghahayag."Nandito ako tungkol sa posisyon bilang isang yaya." Ang posisyon bilang isang yaya? Nalaglag ang panga ni Tyler.Paano kaya iyon?Hindi pa rin siya tumawag sa ahensya.Posible bang ginawa na iyon ng guro ni Austin para sa kanya? Napakamot siya sa baba."Excuse me, pero paano mo nalaman ang tungkol dito?Taga-Ch
Napabilog ang kilay ni Ellie.Nagkamali ba siya ng pagkarinig sa babaeng iyon sa park?Hindi, tiyak na nagsalita siya tungkol sa posisyon ng isang yaya.At tinanong din ni Tyler kung galing siya sa agency ng posisyon para sa mga yaya.Tapos anong problema?"Gusto mo bang sabihin sa akin kung ano ang eksaktong hinahanap mo?"Napabuntong-hininga si Tyler at lumipat pasulong.Ibinuka niya ang kanyang bibig, ngunit pagkatapos ay isinara niya ito.Sumandal siya at umiling."Hindi, sa tingin ko hindi ito ang gusto mo."Kumalabog ang tiyan ni Ellie.Ano ang alam niya tungkol sa gusto niya?Kailangan niya ang trabahong ito.Kailangan niyang gawin ang lahat para sapat na magtiwala sa kanya si Tyler Hernandez para isulat ang isang napakaperkpekto na rekomendasyon para sa Lincoln Academy.Hindi na siya makakagawa ng isa pang round
Dahan-dahan siyang tumango. "Oo, kaya kong gawin iyon." Lumiwanag ang mukha ni Ellie, at ipinalakpak niya ang kanyang mga kamay. "Salamat." Kamukha niya si Austin noong binilhan siya ni Tyler ng isang espesyal na edisyon ng Lego toy. Ang ngisi sa kanyang mukha ay nagpainit sa puso ni Tyler. Oo, kung gagawin ni Ellie ang trabaho para sa kanya, tutulungan niya itong makapasok sa Lincoln Academy. Sumagi sa isip niya ang ideya na kung doon siya magtatrabaho, makikita siya nito kahit matapos na ang kanilang kontrata. Isang walang katotohanan na pag-iisip. Hindi mahalaga kung saan magtatrabaho si Ellie sa hinaharap. Magpapanggap lang siya na gusto niya ito, hindi niya ito magugustuhan ng totoo. Nagkibit-balikat siya. “Huwag mo pa akong pasalamatan. Una, kailangan nating pumunta at makilala ang aking anak, si Austin. Siya ang may huling sasabihin tungkol dito." Hindi maalis ang ngiti ni Ellie. Pinunasan niya ang kanyang mga kamay at saka sinenyasan ang pinto. "Pwede mo ba
Iniunat ni Tyler ang kanyang mga paa at tumingin sa kanyang publisher. Ngumunguya si Peter sa kanyang panulat habang binabasa niya ang dokumento. Nakakunot ang kanyang noo sa matinding linya. Nang iangat niya ang kanyang tingin, ang ekspresyon sa mukha niyang parang hamster ay hindi nangangako ng anumang magandang bagay. Kumulo ang tiyan ni Tyler. Crap, ayaw din ni Peter. Bumuntong hininga siya at sumandal. “Medyo magulo pa rin. Hindi lang ako makakuha ng tamang mood sa pagsusulat sa mga araw na ito." Ibinaba ni Peter ang kanyang panulat at ang mga kumot, saka tumahimik. "Oo, nakikita ko iyon." Patuyo ang tono ng boses niya. Hindi maiwasan ni Tyler na mapansin ang isang pahiwatig ng pagkabigo. Bumagsak ang puso niya hanggang tuhod. Ang huling bagay na gusto niyang gawin ay linlangin si Peter. May malaking sugal na ginawa si Peter para sa kanya apat na taon na ang nakalilipas. Ito ay naging isang napakatalino na hakbang para sa kanya, ngunit gayon pa man, ang paglukso
Mayroon na siyang unang Mecha Megas Robot figure, at ikinuyom niya ito sa kanyang maliliit na palad upang ipakita ito kay Natalie. At ano ang ginawa ng kaawa-awang piraso ng babaeng iyon? Itinapon si Austin, na parang isang mabigat na panghihimasok, na parang isang lamok na gustong mawala. Gusto lang niyang makipag-usap kay Tyler ng pera. Isang mahinang ungol ang kumawala sa lalamunan ni Tyler at tumigas ang kanyang mga daliri sa tela ng sofa. Walang pagkakataon na ibabalik niya si Natalie sa buhay ni Austin. Hindi ngayon, hindi kailanman. Isang magalang na maliit na ubo ang tumunog sa likuran niya, at umikot si Tyler. Nakatayo roon si Ellie habang nakapulupot ang mga kamay sa likod niya. Ang kulay peach ng kanyang mga pisngi ay nakaturo sa katotohanan na siya ay dapat na nakatayo doon para sa ilang minuto na ngayon, sinusubukang mapansin. "I'm sorry, Tyler, sa pagkagambala. Dinala ko na ang mga gamit ko. Gusto mo bang ipakita sa akin ang kwarto ko? Si Ate Melda kasi ay