Chapter 01

"Gaga ka! Nasaan ka na?! Kanina pa ako rito, sabay ikaw nasa apartment mo pa lang? Dalian mo! Kanina ka pa on the way nang on the way, bilisan mo!" bungad sa akin ni Constraire pagkasagot na pagkasagot ko pa lang sa tawag niya.

"Ito na nga, papunta na rin ako talaga."

"Dalian mo! Ang haba na ng pila rito!" Napairap ako roon at muling inayos ang bag ko.

"Oo na, sandali! Palabas na ako ng apartment ko!" Lumabas ako ng apartment ko at naglakad-lakad upang makapunta sa terminal ng mga tricycle.

"Oh, ayan! Very good! Hihintayin na lang kita rito! Bye!" Tinignan ko ang telepono ko at tuluyan na nga ito binaba ni Constraire. Nang na roon na ako ay agad akong binatukan ni Constraire at gano'n din ang ginawa ko.

"Kanina pa ako rito, gaga ka!" Sinabunutan pa ako nang pabiro nito.

"Sorry na nga, wala pa nga akong kain. Ang sakit ng ulo ko! Tara na nga!" Pumasok kami sa loob ng gusaling ito kung saan kami mage-exam. Tumatagaktak ang pawis namin dahil kanina pa kami naghihintay rito sa labas ng hall dahil naka-schedule na kami ngayon para mag-exam, para makakuha ng scholarship mula kay Mayor. Wala pa akong kain at pagod na pagod ako mula sa trabaho at kagabi ay may raket ako at ayon nanalo ako sa isang Beauty Pageant sa baranggay namin pero hindi ko kailangan ng parangal at certificates doon, ang kailangan ko roon ay pera. Nakakuha naman ako kahit limang libo at ayos na 'yon.

Pagkatapos ng pageant ng madaling araw, pumunta agad ako sa isang fast food chain na pinagtratrabahuhan ko at nagpaalam na wala ako mamaya dahil may gagawin ako. Pagkatapos no'n ay dumiretso ako sa apartment ko upang magpalit at tinanggal ang mga glitters at makeup sa sarili ko, inabot na akong siyam-siyam. Parang kakapikit ko pa lang ay tumawag na kanina si Constraire na nagpagising sa akin.

Kanina pa kami nakapila at ang daming tao! Hanggang ngayon ay naghihintay at nakatayo pa rin kami rito. Pagod na pagod na ako at ang init-init pa rito. Bumili lang ako ng malamig na tubig at agad kong ininom 'yon. Bumalik agad ako sa pila namin ni Constraire at bigla akong kinurot sa bewang ko, sinamaan ko siya ng tingin at siya naman ay ngumiti at nag-peace sign lang.

Kasama ko si Constraire dito, dahil nangangailangan din siya. Sabi niya sa akin na bumili ako ng makakain at libre niya 'yon. Nasa pila lang siya at sabi niya bumili muna ako ng pagkain namin, tumango ako at tinulak pa ako para bumili na agad at sinabi ko lamang na babalik din naman ako agad. Siksik na siksik ang mga tao rito kaya ang hirap makalabas at pasok din. Nang makabili na ako ay agad naman akong bumalik kung nasaan si Constraire at kumain kami habang naghihintay.

"Kinakabahan ako, Pravitel! Any tip nga?" tanong ni Constraire habang ngumunguya pa. 

"Sa akin ka pa talaga nagtanong? Ang alam ko madadali lang daw ang mga tanong at common sense lang daw iyon," sagot ko sa kanya at binigay ko ang juice na hawak ko dahil hiningi niya iyon. Sinubo niya muna ang pagkain niya gamit ang kutsara at ngumuya-nguya at ininom ang juice na hiningi niya.

"Sana lang ha. Mahina pa naman ako lalo na sa critical thinking questions."

"Well, more on Math naman 'yan, kaya panigurado ay kayang-kaya nating maipasa 'yan."

"You never know! Ang init naman dito at ang daming tao. Ang hirap huminga!" Pinaypayan niya ang sarili niya ng kamay niya at uminom ng juice. Patuloy lang akong kumain dahil sa labis na gutom. 

"Girl! Ayos ka lang ba? Namayat ka, like legit! Saka iyong mata mo parang kulang na kulang sa tulog, ang dami mo naman ata masyadong ganap sa buhay mo." Hinawakan ni Constraire ang kamay ko at nilapit niya ang mukha niya para ma-examine ang mata ko. Sinampal ko nang mahina iyon para paalisin siya.

"Ayos pa ako, alam mo naman... kailangan kong kumita, saka kaya pa naman ng katawan ko. Kaya relax ka lang d'yan," sagot ko at ngumiti sa kanya. How sweet of Constraire, kahit ang layo ng field na tinatahak namin ay ito, magkasama pa rin kami. 

"Basta, don't forget to take care of yourself ha, if may problem ka, sabihan mo lang ako. Pero kapag usapan pera, hindi ako malalapitan mo ah. Thank you!" Tumawa kami roon at naghampasan pa, kaya muntik na matapon ang pagkain ko.

"Ayan! Muntik na, sinasabi ko talaga sa 'yo Constraire! Saka I can handle, though. Akong bahala, ako pa? Reyna 'to hoy, hindi agad ako matitibag," I said and gestured a hand crown above my head. Umakto pa ito na sinasamba ako at ako naman ay sinabayan siya sa trip.

"Mabuti kung gano'n, aking alipin." Tumawa kaming dalawa at nag-appear pa.

"Ang init at ang dami na ngang tao, ang iingay pa!" Nagparinig na mula sa likod namin at naglakihan ang mata namin ni Constraire at nag-usap sa mata. Humarap kami roon at nginitian ito nang pamatay.

"Maganda naman kami. Lagyan mo kaya ng aircon 'yang utak mo para malamigan, ang tanong... may laman ba 'yan?" Tumawa si Constraire doon at pumalakpak pa.

"Palaban 'tong bestie ko! Chill ka lang Ate, maa-achieve mo rin ito." Tinuro ni Constraire ang mukha niya upang iparating iyong ganda niya at nag-flip hair pa ito.

"Char!" sigaw ni Constraire at tumawa lang kami dahil inirapan kami ng babaeng nasa likod namin. Pinabayaan na namin iyon at nagpatuloy kumain at nagkuwentuhan ulit kami.

Pinapasok kami ni Constraire sa isang classroom at magkatabi kami ng upuan, maya-maya pa ay may isang tao na pumasok at mukhang siya ang magbabantay sa amin at magbibigay ng test papers at test booklets sa amin. Lumipas ang ilang minuto ay mayroon pa siyang sinabi about sa mga subjects, time, at ano ang mangyayari pagkatapos ng mga ito and eventually binigay na sa amin ang test namin at pinagsimula na rin kaming magsagot.

"Pst! Pst, Constraire," bulong ko kay Constraire dahil nakalimutan kong magdala ng calculator. Si Constraire naman ay focus na focus sa mga sinasagutan nito, kaya hindi makatingin sa akin.

"Ano?" bulong nito sa akin habang nagtitipa-tipa sa calculator niya, tumingin ito sa akin ngayon at tinuro ko ang calculator niya.

"Pahiram," I mouthed. Iniangat niya ang kamay niya at sinabing wait lang, tumango ako roon at nagpatuloy na siya sumagot at ako naman ay sinagutan ko muna ang ibang questions. Nang matapos na siya sa calculator ay ibinigay niya na sa akin at sinimulan ko na ang magsagot sa Math.

"We meet again my old friend... Mathematics," bulong ko at sinimulang magtipa-tipa sa calculator.

Naunang lumabas si Constraire dahil tapos na ito at sinabihan niya akong iintayin niya na lang ako sa labas at tumango ako roon habang patuloy na nagsasagot. Iyong paningin ko ay nagiging blurry na at nawawala ako sa focus, may nakita akong nahulog na dugo mula sa aking ilong at walang pakialam ko itong pinunasan. 

"Wait, ano nga ang sagot dito," bulong ko habang nakapikit dahil may isang tanong akong alam ko ngunit nakalimutan ko kung ano sagot. Multiple choice naman siya at binulugan ko na lang ang letrang may pinakang malapit na sagot.

Pinunasan ko ulit ang ilong ko dahil may dugo pa rin. Ilang beses na rin nangyari sa akin ito at mamaya ko na lang iindahin. Patuloy akong nagsagot kahit na may tumutulo pa ring dugo mula sa aking ilong at palabo nang palabo ang aking mata. Nahihilo na rin ako at nakikita ko sa mga katabi ko na paunti na paunti na rin ang mga tao rito, dahil tapos na sila and that's added pressure on me. 

Sumasakit na ang ulo ko at nanginginig na rin ang aking mga kamay. Nawawala na rin talaga ako sa focus kapag may mga taong unti-unting umaalis sa mga upuan nila, minadali ko ang pagsagot ko at sinisigurado ko pa rin naman na ito ay tama at common sense lang naman iyon. Pinunasan ko ang dugo na nasa papel ko at huling tanong na ako, sinagutan ko iyon at dali-dali ko itong pinasa.

"Hey, are you okay?" tanong ng nagbabantay sa amin at ngumiti lang ako at tumango.

"Yes po, nangyayari po talaga 'to sa akin. Salamat po sa concern," sabi ko at ngumiti nang matamis. Natatawa ako sa sarili ko na ngumiti pa ako ng gano'n kahit na may mga dugo-dugo ako sa kamay at ilong.

"Here, you might need this." Inilahad niya pa sa akin ang panyo niya at umiling na lang ako.

"Maraming salamat po, pero ayos na po ako. Paalam po," sabi ko at hindi ko na tinanggap ang panyo niya at lumabas na ng classroom. Nakita ko roon si Constraire na may katawagan pa at kinalabit ko siya.

"Constraire," nanghihinang tawag ko at patuloy sa pagkalabit sa kanya.

"Oo mamaya! Ang kulit mong bwisit ka! Hintayin mo 'ko!" sigaw ni Constraire sa kausap niya at ako naman ay patuloy na kinakalabit siya. Ang harot nito!

"Oh siya, sige! Mamaya na lang nararamdaman ko na ang kalabit ng isang reyna, bye!" Nagtipa-tipa pa si Constraire sa kanyang telepono at nang humarap siya at makita ako ay nagulat pa siya at inilagay niya agad ang telepono niya sa bag niya at inalalayan ako at pinaupo sa malapit na upuan.

"Anong nangyari sa 'yo?!" sigaw nito sa akin habang pinupunasan niya ang ilong ko na dumudugo.

"Wow ha, parang ngayon mo lang nasaksihan 'to. Tulungan mo na lang ako, ang sakit na nga ng ulo ko!"

"Malay ko ba, malay mo kaya may sugat 'yan dahil may sumuntok sa 'yo. Ito na mahal na reyna, tutulungan na po." Hinampas ko siya at tumawa-tawa pa ito. Nang tumigil na ang pagdurugo ay nag-decide na kaming umuwi na. Bumaba na kami at kitang-kita pa rin namin ang daming students dito na nag-aabang. 

Humakhakbang lang ako kahit hindi ko na makita pa ito masyado dahil nagiging blurry na ito sa akin, Kumulog ang sikmura ko at nasusuka ako. Alam kong nasusuka na ako pero wala akong makitang kahit ano dahil ang labo na ng paningin ko, nanghihina na rin ako at nawawalan na rin ako ng lakas. Napasuka ako sa main hall ng lugar na ito at no'ng unang lumabas ay mga kinain ko kanina, nagulat ako at malinaw na nakita na dugo na rin ang sinuka ko.

Narinig ko ang mga sigawan ng mga tao rito at nandidiri sila sa nakikita nila, may iba namang lumapit agad sa amin at iyong iba naman ay tinawag ang Guard na malapit sa amin. Naramdaman ko ang pag-alalay sa akin ni Constraire sa aking likod at naririnig ko rin ang paghingi niya ng tulong, dinilat ko ang aking mga mata at nakita ko ang paglapit ng ibang tao.

Dahil sa sakit ng ulo at pagod, nakapikit lamang ako at hindi ko maiwasang umiyak at humingi ng sorry habang buhat-buhat nila ako. Pinapaypayan pa nila ako ng mga papel, kamay, at ang pamaypay pa mismo. Patuloy nila akong hinihilot at binigyan ng hangin, may nagbigay rin ng malamig na kung ano. Nilagyan ata nila ng malamig na tubig ang isang bimpo at inilagay sa aking ulo.

Hanggang sa hindi ko na kayang malabanan pa ay tuluyan na ring naging itim ang paningin ko.

Gising na ako ngunit hindi ko pa rin minumulat ang aking mata, kinapa-kapa ko pa ang paligid ko at naamoy ko agad ang amoy ng hospital at hawak-hawak ang malamig na kumot nito. Dahan-dahan kong minulat ang aking mga mata at isang tao ang nakita ko, ang taong nagbigay sa akin ng parehong lungkot at saya. Pero puno pa rin ng galit ang aking puso sa kanya.

Emperor Nezoi Palmadez.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

:>