The Heartless Hunter

CHAPTER 01 “Camilla! Gumising ka na tanghali na!” galit na sigaw ni Tiya Guada sabay kalampag sa pinto ng kwarto ko. Mabilis naman akong napatayo dahil doon. Tumingin ako sa maliit na bintana sa kwarto ko. Mataas na ang sikat ng araw. Huminga ako ng malalim at bumangon na. tinali ko ang buhok ko gamit ang mumurahing pamusod. Tiniklop ko ang kumot at ang ginamit kong kulambo. Pinatay ko na rin ang luma at walang hangin naming electric fan. Lumabas ako ng kwarto at bumaba sa lumang hagdan. Nagtuloy ako sa maliit naming banyo. Naghilamos at nagmumug ako. Pagkatapos ay lumabas ako at pinuntahan ang Tiyahin kong naglalaba sa labas ng bahay. “Anong oras ka ba umuwi kagabi, Camilla? Alam mong madaming labahin ngayon.” Tanong nito sa naiinis na tono habang nagkukusot ng damit. Tumabi ako sa kanya. Ang ginalaw ko ay ang mga de-kolor na damit dahil kay Tita na ang pinutian. “Mga medaling araw na din po, Tita. Madami po kasing ta

             “Ahh… buti naman kaya mong pagsabayin yang pag-aaral mo at pagtr-trabaho. Sinubukan ko noon ‘yan, hanggang two years course nga lang. Madami pa kasi akong pinag-aaral sa Probinsya.”            Nag-anagt ako ng tingin. “Kaylangan eh. Nakapangako ako sa Tatay ko bago siya mamatay. Pangarap niya sa’kin `to. Gusto niyang magkaroon ako ng magandang kinabukasan.” Medyo emosyonal kong sabi dahil sa pagkakaalala ko sa Tatay ko.            Tumango ito habang nakangiti. “Congrats ha! Kaya mo yan. Malamapit ka nang makapagtapos ‘di ba?” tanong niya. Tinanguan ko siya at tumayo. Pumasok ako sa loob n gaming maliit na pwesto.            “Oo, apat na buwan na lang.

CHAPTER FIVE             KANINA pa ako naghihintay kay Camilla. Maaga kasi akong gumising dahil sinabi nitong maaga siyang papasok pero wala pa rin siya.             “Anong oras na ba? Hindi ba’t nilinaw ko ng ayokong nale-late siya.” naiinis kong turan sa sarili ko. Tumayo ako at naglakad papunta sa kusina. Binuksan ko ang ref sabay kuha ng beer. Binuksan ko’t inisang tunggaan lang.             I bite my lower lips and calmed myself. I’m North Polaris Anderson, 24 years old. The only son fo Jake and Alex Anderson. I have a twin brother but he died when he’s still a kid. We’re triples, Me, Aura and Jaime. But my brother killed by his kidnapper mother. Katherine bring Jaime with her in death. FLASHBACK        &nbs

CHAPTER SEVEN             KAHIHINTO ko lang ng sasakyan sa harap ng bahay ng parents ko. Tiningnan ko si Aura na bitbit ang mga pinamili namin sa Mall. Ang iba sa mga binili namin ay para sa kanya, she buy it using my money but I don’t mind.             “MAMA!” malakas na tawag ni Aura kay Mama ng makapasok kami sa loob ng bahay. Umupo ako sa sofa at nagtanggal ng coat, niluwagan ko rin ang necktie ko at ibinukas ang botones ko hanggang tatlo.             A moment later we heard Mama's voice. It came out of the kitchen and smiling at Aura, I stood up and hugged her.             “Polaris,” tawag niya sa buong pangalan ko at gumanti ng yakap. Hinalikan ko siya sa noo at nginitian.      &n

CHAPTER 09             HUMINGA ako ng malalim bago tuluyang ini-lock ang pintuan ng bahay namin. Nakapagpaalam na ako kila Tatay Andres at Tatay Berto na muntikan pang mauwi sa iyakan.             Ini-lock ko ang pinto at humarap kila Arelene, ngumiti ako sa kanya kahit malungkot ang mukha nito.             “Huy… wag kang malungkot. Magkikita pa rin naman tayo sa office,” pagpapagaan ko sa loob ko sa kanya.             Ngumuso siya at inirapan ako. “Bakla ka! Mami-miss kita!” aniya at niyakap ako ng mahigpit. Gumanti ako ng yakap at bahagya pang natawa.             “Mami-miss ko din kayo dito. Ikaw ha. Wag ka ng lalabas mag-isa, wala pa naman ako dito,” bil