Chapter 2

She can take anything from me, I don't mind at all. Wag niya lang akong sasaktan gaya ng ginawa niya sa akin noong unang araw na tumuntong ako dito sa bahay nila dahil kahit mas matanda siya sa akin hindi ako magdadalawang isip na patulan siya. 

Habang lumalaki kami lalong lumalayo ang loob namin ni Ariella sa isa't-isa. I mean we're not that close before but more so now. Ariella sees me as her karibal, sa damit, sa pagkain, sa atensyon ni Daddy Art, sa mga katulong, sa kaibigan, sa lahat ng bagay. Palaging kaagaw ang tingin niya sa akin. 

Pagkatapos kung magpahinga sa silid, naisipan kong mag-swimming. Today is friday, bukas walang pasok. I have enough time to relax. Mamaya pagkatapos kong mag-swimming gagawa ako ng mga bagong designs ng damit. I dreamed to to be a fashion designer someday. Kaya ngayon palang nagsasanay na akong gumawa ng mga iba-ibang desinyo ng damit.  

Pagbaba ko ng hagdanan tahimik na ang bahay. Hindi ko alam kung nasaan ngayon si Ariella, maybe in her room or maybe she already went out with her friends. Kapag weekends madalas gumagala ito kasama nang mga kaibigan niyang modelo. Si Tita Azon hindi ko alam kung dumating na ba. Sa laki ng bahay ng mga Martinez, minsan hindi na kami nagkikita-kita.

"Good evening señorita ,magsi-swimming po kayo?" bati sa akin ni Nana Fe. Tumango ako sa  kanya saka ngumiti. 

"Opo Na, magpaparelax lang sana. Bakit po?" 

"Ay wala po, nagtatanong lang. Gusto mo ba ipaghanda ka namin ng pagkain doon?"

Isa din sa mga dahilan kung bakit tumagal ako dito sa bahay ng mga Martinez ay ang mga kasambahay. Lahat sila mababait sa akin. Simula nung maliit pa lang ako, hanggang ngayon, tinuturing nila akong pamilya. Sa mga pagkakataong wala dito sina Tito at Tita sila ang nag-aalaga sa akin.

"Pineapple juice na lang po Na, kumain na ako sa labas kanina bago ako umuwi." 

Sinabayan ako ni Nana Fe, papuntang pool area. Kinuhanan niya ako ng tuwalya bago niya ako iniwan para kumuha ng pineapple juice na ni request ko sa kanya.

At the age of seventeen , my body is already shaped, not that perfect but it's a little bit toned. I got this from my mom. I remember, I always admired my mommy's beautiful and perfect shaped body before. Kaya siguro lumaki akong conscious sa katawan ko dahil yun ang tumatak sa aking isipan. Mom will always tell me to take care of my body kapag nagtatanong ako sa kanya kung bakit palagi siyang nag-eexercise noon. 

I am wearing my two piece brown swimsuit that's perfectly showing my beautiful curves. Ako mismo ang gumawa at nagdesign nito kaya ginagamit ko ngayon. Wala nang pumupunta dito sa likurang banda dahil gabi na kaya ayos lang. Ang mga kasambahay kapag tapos na sa trabaho nila pumupunta na ang mga ito sa quarter nila. 

Ilang laps na ang nagawa ko pero hindi ko pa rin napansin na bumalik si Nana. Pagtingin ko sa mesa wala pa din doon ang pineapple juice na hiningi ko. Nauuhaw na ako kaya umahon ako sa tubig. I am about to go to the kitchen ng tumunog ang cellphone ko. 

It's Donna, ang feeling close kong kaklase ang tumatawag sa akin. I'm not that close to any of my classmates. I don't have that so called best buddies. I'm scared to develop such kind of relationship. Simula nung nawala ang mga magulang ko, ayoko ng magkaroon ng taong malapit sa akin. Natatakot ako na baka isang araw iiwan din nila ako, hindi ko alam kung kakayanin ko ba ang sakit.

I don't want to experience the same pain again, even if it's from friendship or any relationship.

"Yes Donna?' I answered putting it on loud speaker so I can wipe the water on my face while talking to her. 

"Averleigh, anong spelling ng orange?"

Kumunot ang noo ko. Tiningnan ko pa ang screen kung si Donna ba talaga ang kausap ko, pero si Donna nga. But seriously, why the hell is she asking me about the spelling? Spelling lang ng orange hindi pa alam? Paano umabot sa senior high ang babaeng 'to?

"Averleigh, still there?" untag niya sa akin. 

Pero hindi agad ako nasagot dahil naramdaman kong may nakatingin sa akin. Tumingin ako sa terrace sa silid ni Ariella at baka may bisita siya pero walang tao doon. Inilibot ko ang tingin sa paligid wala din aking nakita, saka ko pa binalik ang atensyon ko kay Donna.

"What is it again?" 

"Orange, Leigh, anong spelling. Umiiyak na yung kapatid ko nag-aaway na kami sa kung ano ba ang tamang pag-spell dyan."

Unbelievable...

"May g****e Donna, wag mo akong pagtripan, yan lang di mo pa alam?"

"Ano nga kasi? Magtatanong ba ako kong alam ko? Sige na anong spelling ng orange? O R E N.."

What the hell seryoso?

I was about to cut the call when I heard someone clearing his throat from behind me. Nagpanic ako at nawala ang isip ko sa tanong ni Donna sa akin. Imbes na sabihin sa kanya kung anong tamang spelling ng orange iba ang lumabas sa aking bibig. 

"Anong orange ba ang pinapa-spell mo sa akin? Yung kulay ba o yung prutas?" 

"What the fuck?!"

Huli na para marealize ko kung anong pinagsasabi ko dahil narinig ko na ang malakas na tawa ng unggoy na nasa likuran ko. Of course both spells the same but I can't take back what I said. I look dumb already, the dumbest of all dumbs. Kung pwede lang na magpalamon ako sa lupa ginawa ko na. 

Hindi ko na hinintay ang sagot ni Donna at pinutol ko na ang tawag niya sa akin. Naiinis ako sa sarili ko, pero mas naiinis ako sa lalaking nasa likuran ko ngayon. The old, ugly, gorilla is here again. 

"Why are you here?" Tanong ko. Kung noon, nagpapakabait pa ako sa kanya hindi na ngayon. Simula nung naging 'bestfriend' siya ni Ariella hindi ko na siya bati. Palgi ko siyang inaaway pero kahit anong away ko sa kanya, panay naman ang lapit niya sa akin. Magsama sila ni Ariella tutal bagay naman silang dalawa. 

"Mainit na naman ang ulo mo? Here, your juice." Nilapag niya ang tray na may pineapple juice at tubig sa tabi ko." Why are you wearing that tiny piece of cloth? You're not supposed to wear that.." Kinuha niya ag towel sa kamay ko at binalot sa aking katawan. 

"At bakit? Anong gusto mong susuutin ko sa pool, pajama? Wag ka nga..." m*****a kong sabi sabay irap sa kanya.

Bakit niya ba pinapakialaman kung anong suot ko? Si Ariella nga na halos lumuwa na ang s**o at makita na ang kasingit-singitan, hindi naman niya sinasaway. Di hamak na mas maganda naman ang katawan ko doon, hindi ko lang pinapakita. Nagyon lang dahil may bago akong design na swimsuit.

"Bakit ako na lang ang lagi mong pinupuna?"tanong ko sabay inom ng pineapple juice na dala niya. Nakita ko pa ang paglunok niya ng mabaling ang tingin niya sa leeg ko pero agad din naman umiwas. "Yung bestfriend mo ang punain mo dahil mas sexy pa yung mga sinusuot niya kesa sa akin. Tsaka ano ba kung magsuot ako ng ganito? Maganda ang katawan ko, mas maganda pa sa katawan ni Arie--"

"You're not like her. " putol niya sa akin. Oh? Tama nga naman. I'm not like her, of course maybe he finds her more attractive.  "Stop comparing yourself to her,'coz you'll never be like her."

I smiled bitterly. Ano pa bang bago? Palagi namang ganito. "Of course I'm not like her and I will never be like her. Now if you mind leaving, then thanks. I want to have my peace."

"Don't get me wrong Addy, that's not what I meant."

I raised my hand to stop him. It's not the first time we fought about this. Ang sabi ko nga sa kanya, kaya ko namang alagaan ang sarili ko at si Ariella na lang ang bantayan niya pero siya yung matigas ang ulo. Siya yung lapit ng lapit sa akin. Sa school, sa mall, kung saan-saan bigla na lang siyang sumusulpot. 

"Please bab--"

"Lucas, I was looking for you, dinner is ready. Andito ka lang pala." 

Awtomatikong umangat ang isang kilay ni Ariella  pagkakita niya sa akin at the same time napansin ko din ang pagkabigla niya dahil ngayon niya lang ako nakitang nagsuot ng ganito. 

"Oh you're here?" she said smirking, pinadaanan niya pa ng tingin ang buong katawan ko.

 Tinaasan ko siya ng kilay? "May nakalagay bang bawal ako dito?" nang-uuyam kong tanong sa kanya saka ko siya inirapan. Anong akala niya saiya lang ang marunong mang-irap. 

She didn't answer, of course ayaw niyang ma badshot sa bestfriend niya. Ganun naman palagi, kapag andito ang gurang niyang kaibigan she's acting like a matured girl. 

Plastic! 

"Let's go Lucas, Daddy is waiting for you. May importante daw kayong pag-uusapan."sa halip ay sabi ni Ariella dahil hindi man lang siya tinapunan ng tingin ni Gaden.

Kinalas ko ang kamay ni Gaden na nakahawak sa kamay ko dahil nakita kong nabaling ang tingin ni Ariella doon. Baka isipin niya pang inaagaw ko ang 'bestfriend' niya.

"Lucas let's --"

"You go ahead, Ara, susunod na lang ako." putol niya kay Ariella pero hindi ito umalis. Pagtingin ko kay Ariella matalim ang tinging pinukol niya sa akin. Kulang na lang ay sugurin niya ako. I want to laugh at her.

Wala akong balak na umalis sa swimming pool dahil kakaligo ko lang pero base sa expression ng mukha ni Ariella mukhang handa itong makipag gyera masunod lang ang gusto niya.  Well bahala siya, hindi ko ginustong lapitan ako dito ni Montenegro. Mas ayaw ko ngang nandito yan, wala naman yang ginawa kundi ang iniisin at bwesitin ako. 

"Lucas..."

"Go ahead lovebirds, I want to enjoy my night." Natigilan si Gaden. Hindi ko na hinintay ang sagot nilang dalawa. Maarte akong tumayo at sadyang inartehan ko ang bawat paghakbang dahil aware akong nakatingin silang dalawa sa akin. 

Pumwesto ako sa kabilang dulo ng pool bago ko tinaggal ang tuwalyang binalot ni Gaden sa katawan ko.I looked at Gaden and gave him a my sweetest smile. His mouth parted and before he could utter any words, I winked at him before I dived into the pool.