"Ysharra... he's my real father."Matapos sabihin ni Ramier ang mga katagang iyon ay lumingon ako kay Mang Fred.Pagtingin ko sa kanya ay biglang isa-isang tumulo ang luha sa kanyang mga mata.Iniwas niya ang kanyang tingin at tumitig sa kawalan.Habang si Ramier naman ay blangko lang ang ekspresyon na kahit anong pilit kong suriin,hindi ko malaman kung anong tumatakbo sa isipan niya sa puntong ito."Umalis na kayo.Hindi na kayo dapat nagpunta pa rito.Nilalagay niyo lang sa panganib ang mga buhay niyo."Sa isang iglap ay parang bulang naglaho at nag-iba ang emosyon ni Mang Fred at ngayon ay mukhang galit na ito."Do you want to abandon me again just like what you did before? D'yan ka naman magaling,"nanginginig ang labi ko sa kaba nang dahil sa biglaang pagsagot ni Ramier sa papa niya."Ginawa ko lang ang kung anong alam kong makabubuti para sa 'yo!"napaatras ako nang biglang sumigaw si Mang Fred."Makabubuti sa akin? But that's the biggest mistake that you ever made for me,ang iwan ako
"I didn't had a chance to take my revenge directly to him but now...I'll do my revenge in my own way."Sa sinabing iyon ni Ramier ay hindi maganda ang naging kutob ko."A-anong i-ibig mong sabihin?"pagka-klaro ko."Let's get out of this.Let's just have a normal and a peaceful life away from them.I don't want to get involve with that family again."Napatakip ako ng bibig sa gulat dahil sa biglaan niyang desisyon.Hindi ito ang inaasahan kong magiging kahihinatnan ng plano namin."S-sigurado ka ba? Baka masyado ka lang nadadala ng emosyon mo,"nag-aalala kong usal.Iniwas niya ang tingin sa akin at tumitig sa kawalan."My decision is final.You can't do anything about it."Hinawakan ko siya ng mahigpit sa braso habang namamag-asang mababago ko pa ang isip niya."Isipin mo sila, Ramier.Wala silang kasalanan sa kung ano mang kinahinatnan ng pamilya mo.Biktima lang rin sila.Si Don Ramuel ang may kagagawan kaya huwag mo naman sanang gawin ito sa kanila.Ito 'yung mga pagkakataong kailangan ka nila
YSHARRA'S POVKasabay nang pagbuhos ng ulan ay ang pagdadalamhati naming lahat.Bumubuhos ang emosyon buhat ng kanyang pagkawala.Sunod-sunod na tulumulo ang luha sa aking mga mata habang wala sa sariling nakatingin sa kabaong niya.Ang bigat-bigat sa damdamin na makita siyang nasa ganitong kalagayan dahil napamahal na rin siya sa akin.Lahat ng nasa paligid ko ay nakikiramay sa kanyang pagkamatay.Naibsan kahit papaano ang sakit na aking nadarama nang yakapin ako ni Ramier upang pakalmahin.Iniisip ko na sana isang masamang panaginip na lang ang lahat.Sana hindi totoo ang nangyayaring ito dahil hindi ko na kaya."Venice! Please, don't leave me!"puno ng pighating sigaw ni Viguel habang yakap-yakap ang kabaong na lulan ang kapatid niya.Ramdam na ramdam ko kay Viguel ang sakit na kanyang nararamdaman dahil napakabuting bata ni Venice.Nalulungkot lang ako at alam kong sobra ang panghihinayang ngayon ni Viguel dahil gaya nga ng na-kuwento sa akin ni Venice na simula nung umalis sila rito sa
Mahigit isang buwan na ang nakalipas nang mapagdesisyunan namin ni Ramier na magbakasyon sa Versailles.Matagal-tagal na rin akong napalayo sa lugar na ito kaya't labis ang aking tuwa na makabalik muli rito na buo na ang aking sarili.Kasalukuyan kami ngayong nasa hapag kainan.Si Papa ang may karga kay Lance na aliw na aliw habang pinapakain ito.Habang kami naman ni Ramier ay tahimik na kumakain.Habang nasa kalagitnaan ng salo-salo ay biglang nagsalita si Mama."Anak..."pagtawag niya sa aking atensyon."Ano 'yun, Ma?""May balak na ba kayong magpakasal ni Ramier? Lumalaki na ang bata, makabubuti sana kung magka-isang dibdib na kayo para masundan na itong makulit naming apo,"biglaan niyang sambit at pinisil pa ang pisngi ni Lance habang ako naman ay biglang nabulunan dahil hindi ko inaasahan ang bagay na iyon."Are you okay?"Nag-aalalang tanong ni Ramier.Kaagad niya akong inabutan ng tubig at pinainom."M-ma!"Bigla tuloy akong nahiya kay Ramier.Natatakot ako na baka makaramdam siya ng
After almost a year, The Undercover Billionaire has officially ended!Gusto kong pasalamatan 'yung mga readers na nanatili at walang sawang sumuporta sa istoryang ito kahit tumagal ang update.Sa mga babasahin pa lang, enjoy reading!Kindly leave some comments here if you encountered some errors that needs to be corrected.Announcement:All the characters in the next series were all came from this story.I hope that you'll read the series 2 & 3 soon!Again, Thank you everyone! See you sa next story! I hope that you find time to read my other stories.My stories:LAST CHANCE MY LOVE [COMPLETED]MERCILESS AFFECTION [COMPLETED]Social Media Accounts:Facebook: Ronnivous WPInstagram: ronnivous
Ysharra's POV Rinig na rinig ang aking bawat paghakbang dahil sa stilettos na suot ko. Nag-grab lang ako papunta rito at kasalukuyan na akong papasok sa loob. "May membership card po ba kayo ma'am?" Hinarangan ako bigla ng guard nang nasa bukana na ako ng entrance. "Hmm-- I don't have, e," I uttered with a flirty tone of voice. "Bawal po kayong pumasok ma'am," he insisted with full of authority. "What do you want? A kiss?" I playfully bit my lower lips while I looked at him seducingly. Tho, I’m just playing around to get what I want. "Hindi po talaga puwede, ma'am. Pagagalitan po ako," napakamot pa siya sa batok niya. I just rolled my eyes and I distanced myself from him to call someone. "Hello?" bungad ko sa kabilang linya. "Who's this?" he questioned. "Ysharra! Ano ka ba!" irritado kong usal. "I didn't recognize you, nagpalit ka na naman kasi ng number." "Ayaw akong tigilan no’ng naka-one night stand ko kagabi. I didn't notice that while I was sleeping, he got my
"Nadiligan ka na naman, 'no?" pag-uusisa ng kaibigan kong si Vhantins habang nagsusuklay ako sa harapan ng salamin. Nakapangalumbaba pa ang gaga habang nagniningning ang mga matang naghihintay sa isasagot ko. "Tse! Tigilan mo nga ako,"na-iilang kong sambit. "G'wapo ba? Malaki ba? Mayaman ba?!" sunod-sunod niyang tanong na lumapit pa sa kinaroroonan ko at inalog-alog ako. "Kung g'wapo lang ang pag-uusapan...Oo g'wapo. Mayaman? Super yaman!" over acting kong tugon at inilarawan ko pa sa kaibigan ko ang mamahaling suot nung lalaking naka-one night stand ko. "Sh*t! Bakit kasi hindi mo 'ko sinama!" ngumuso pa siya dulot ng kaniyang panghihinayang. "Mabuti na ‘yung hindi ka sumama, aagawan mo pa akong isda!" binatukan ko pa siya kaya wala siyang ibang nagawa kung 'di mapadaing sa ginawa ko. "So, ano? gano'n-gano'n na lang 'yon? Matapos nang ganap, ba-bye na?" dismayado niyang tanong. "Kinuha ko 'yung ID niya." Pinakita ko pa sa kaniya 'yung ID na nasa palad ko. Nanlaki ang mga mata n
Binigay na sa akin ni tita 'yung mga uniporme ko at nagdesisyon siya na bukas na lang daw ako magsimula. Nakipagkilala na rin ako sa ilang mga kasambahay na nando'n. Tama naman si Tita dahil mababait nga sila. Ngunit mayroong kaisa-isang babae na umagaw ng atensyon ko dahil hindi maganda ang bungad niya sa 'kin at ‘yon ay walang iba kung 'di si Regina. Mas matanda siya sa 'kin, feeling ko mga nasa 30's na siya pero hindi ko maitatanggi na may itsura naman siya. Iniirap-irapan niya 'ko kanina kaya hindi maiwasang mag-init ang dugo ko ngayon. "Hoy! ba't ka umuwi? Akala ko bang magta-trabaho ka na?" bungad na tanong ni Vhantins habang nagpapatuyo ako ng buhok sa gilid ng kama. "Bukas na lang daw. 'Tsaka stay in pala roon, hindi ko alam kaya hindi ako nakapag dala ng gamit,"paliwanag ko. "Kakayanin mo kaya?" Pinag-krus niya pa ang dalawang braso habang nakatingin sa 'kin. "Oo naman, nagawa ko na 'to dati kaya makakaya ko rin ngayon." "Kumusta 'yung amo mo? Gwapo ba? Pinatulan mo na