CHAPTER 22

AFTER 1 MONTH

Nagising na lamang ako sa dahil sa ilaw na tumatama sa aking mukha. Sobrang bigat din ng pakiramdam ko. Araw araw na lang ba ganito? mapait akong napangiti bago bumangon mula sa kama. It's been a week, since.. fuck, I can't even say it. It hurts. It damn hurts. Kahit anong gawin kong pagdedeny, alam ko sa sarili ko na hindi siya ganoon kadaling kalimutan. He was my friend..

"Gising kana pala," napalingon ako sa sahig. Nakahiga roon sina Pilo. Tabi tabi silang natulog doon samantalang nasa kama ako. Kaagad akong tumayo paalis ng kwarto. Narinig ko pa ang pagtawag saakin ni Tristan pero hindi na ako lumingon pa. What for? para makatanggap na naman ng comfort galing sakanila? I've heard enough. kaunti na lang ay maiirita na ang tainga ko.

"Good morning." natigilan ako nang bumungad saakin si Tita Aviola. Busy nitong pinapakain si Sniper, napakadungis talaga ng batang iyon kahit kailan.

"Good morning there, buddy." nakipagapir pa ako kay Sniper. "How was your sleep?" tanong