Warning: Violence
Nakakunot ang noo ko nang makaharap ko si Aling Tere. Yung kapitbahay naming napakiusapan ko na bantayan si Nanay. Walang kabuhay buhay ang mukha nya ngayon na syang pinagaalala ko.
Asan si Nanay? Gusto ko syang makita ngayon. Gusto kong humingi nang comfort sakanya at yakapin sya.
"Aling Tere?" Inangat nya ang tingin sakin at nagulat ako sa luhang tumulo sa mata nya.
"Jeff iho. W-wala na ang nanay mo"
Posible pala yung sinasabi nilang pagtigil at pagkasira nang mundo mo. Dahil yun mismo ang nararamdaman ko ngayon. Isama pa yung pagkabasag nang puso ko. Napuno nang sakit ang buong sistema ko at napaluhod nalang ako.
"Iho, p-pasensya na. H-hindi ko alam n-na may sakit pala syang d-dinadamdam. Jefferson, pasensya na!" Sambit ni Aling Tere pero hindi ako nakasagot. Hindi ako makasagot dahil napalitan nang hikbi ang bawat salitang lalabas sa bibig ko.
"Jeff!" pagtawag ng dalaga sa binatang abala sa hardin ng mansyon. Panandalian syang tumigil para harapin ang dalagang tumawag sa kanyang pangalan. "Ms. Venice, ikaw pala," nakangiting sabi nya. Nagpupunas pa ng kamay dahil nalagyan ito ng putik nang ayusin nya ang mga halaman. "Anong Miss? Sabi ko sayo diba? Venice nalang," sambit naman ng dalaga. Napahimas sa batok si Jeff at napaiwas ng tingin. Hindi nya kasi lubos maisip na tatawagin nya sa pangalan ang amo nya. "V-venice..." "Ayan! Mas okay ako sa ganyan." Sambit naman ni Venice at pumapalakpak pa. "Anyways, kaya pala kita tinawag kasi gusto ko magpaturo," sabi ni Venice. "Paturo? Saan ba?" "Sa schoolworks ko. Well, may ilang terms and formulas lang naman akong di ganung ma-gets and since, top 1 ka sa klase nyo, I'm sure, you can help me." "Sure, may free tim
Kusang namulat ang mata ko dahil sa sinag ng araw na tumama sa mukha ko. Agad akong napabuntong hininga. Bagong araw nanaman. Bumangon ako at agad inayos ang higaan. Nag inat ako bago pumunta sa banyo para mag ayos. Naghilamos ako at nagsipilyo saka tinali ang buhok ko. Lumabas din ako pagkatapos at lumabas sa banyo para diretso labas sa kwarto. "Anak, andyan kana pala. Come, eat with us" salubong ni Mommy saken. Nilalapag nya ang baso at sinasalinan ang baso ni Daddy na syang tahimik at nagbabasa ng dyaryo. Nangunot ang noo ko pero agad ding nawala ng mapagtanto ko. Oo nga pala. Binalewala ko yon saka ako dumiretso sa upuan ko at kumain. May pupuntahan pa pala ako ngayon. "Venice, ano? Kamusta yung pinagkakaabalahan mo?" Tanong ni Daddy na nakatuon na ang paningin sa akin. Uminom ako ng tubig bago sumagot. "Wala parin, pa. Pero, n
Pagkabukas palang ng elevator, bumungad na saken ang iilang tao na nakahilera. "So, dito ka?" Tanong ni Yohan na nasa tabi ko pa pala dahilan para tumingin ang iilang taong nasa malapit. "Uhm, yeah. Salamat" Sagot ko. "Sure, no problem. Goodluck" sambit nya. Agad naman akong lumapit at naupo sa upuan. Tumingin ako sa wrist watch ko. Almost lunch na din pala. Di bale, mamaya ako kakain. Importante ito kaya uunahin ko muna. Isa pa, andito na ko eh, alangang umalis pako. As time passed, paunti ng paunti ang tao dito. Ang iba ay nakaalis na. Mga nasa 15 nalang siguro kaming natira. Nang biglang lumabas si Yohan mula sa isang pintuan. "Okay everyone! Sorry to tell you but the CEO calls it a day. Ipagpapatuloy nalang daw the other time, so for now, you may go home" Natulala naman ako dahil don. Tapos na?
"Venice, anak. Kamusta?" Salubong sakin ni Mommy pagkauwi. Naupo ako sa couch namin at bununtong hininga. By that, alam na ni Mommy agad. "You didn't make it?" Sumandal ako at pumikit. Actually, di ko alam. Knowing na di ako nakaabot sa amount ng in-interview ngayon. Sayang yung paghihintay ko. Siraulo naman kasi e! Tinapos yung interview, dahil nabored? "Anak?" "Mom, di naman po totally na di ako tanggap. Uhm, pinapabalik mo kami kase limited yung ini-interview ngayon" sabi ko nalang. "Kung ganon, may chance ka pa. Galingan mo! Alam ko namang kaya mo yan!" Nagmulat ako at ngumiti saka nagpaalam na aakyat muna para makapag bihis at makapagpahinga na. Binagsak ko ang sarili ko sa kama pagkatapos maglinis ng katawan. Alas syete palang pero gusto ko ng matulog. Na
10:00 AM ako nagsimulang mag ayos ng sarili ko. I wore a blue long sleeve polo and a red pencil cut skirt saka ko tinali into ponytail ang buhok ko. Mainit din kase at isa pa, para kaaya ayang tingnan. Nagpaalam ako kay Mommy at Daddy at sinabi ko na sa labas nalang uli ako kakain for lunch dahil sure ako na aabutin ng lunch time yan. Ewan ko ha. Kinuha ko na ang bag at folder ko saka h*****k kay Mommy at Daddy. Pagkalabas ng bahay, muli akong huminga ng malalim. "You can do it, Venice" Nadatnan ko na andito na den yung mga applicants na natira kasama ko kahapon. Kumpleto na nga yata kami. Tahimik akong naupo at pilit kinakalma ang sarili ko. Don't be nervous, Venice. Isipin mo nalang na makakatulong ito sa Mommy at Daddy mo. Hindi ko maiwasang di mapangiti ng mapait ng maalala ko ang nangyari non. Hindi inaasahan ang biglang pagbag
Nakatulala lang ako habang naglalakad palabas ng building. What the heck did just happened? Nagkatrabaho na ko agad, wala pa kong sampung minuto sa loob ng opisina nya at hindi pa nga nya ko naiinterview. Weird. But, anyway, masayang masaya naman ako ngayon. Finally, I have a job! Gumuhit ang ngiti sa labi ko nang mapagtantong may trabaho na ko. Kahit ang weird ng pangyayari, atleast may trabaho na ko. Dumaan muna ako sa isang karinderya bago umuwi. Funny how we spend our money back then eating on a luxury restaurant but now, hanggang karinderya nalang ako. Ito ang tinatawag na, gulong ng buhay. "Venice, iha!" Bati sakin ni Aling Martha nang makita ako. Si Aling Martha ang may ari ng karinderyang ito at kilala na nya ko dahil madalas na akong kumain dito. Maging sina Mommy at Daddy ay nakakain na din dito. "Hello
Ilang beses akong huminga ng malalim habang nakaharap sa salamin. Kaya mo yan, Venice. Don't be nervous. Nakaharap mo naman na ang boss mo, so, kaya nayan. Pinasadahan ko muli ng tingin ang itsura ko at nang masigurong ayos na, kinuha ko na ang bag ko saka lumabas ng kwarto. "Anak, papasok kana?" Salubong ni Mommy saken habang naghahain ng makakain at si Daddy ay di ko alam kung nasaan. "Yes po, Mommy. Wish me luck" sabi ko saka h*****k sa kanyang pisngi. "Where's Daddy?" Tanong ko saka naupo sa may upuan. "Maagang umalis. May imi-meet daw na dating business partner" nagkibit balikat lang si Mommy habang patuloy sa ginagawa. I can't help but to reminisce how successful our business back then. Plenty of investors are investing on our chains of hotels and marami ding gustong makipag merge but sadly, it's all in the past now. At, imposible na rin sigur
"For today, just make yourself used to your place and when someone came, just tell me through this intercom" sambit ni Mr. Rivera. He's briefing me about my job here as his secretary. He's nice enough na sya pa mismo ang magtuturo sakin nito ah. Kadalasan kasi empleyado ang nagtuturo sa mga bagong empleyado but, see? The boss was the one briefing me about my work. "You understand?" He asked. "Yes po" sabi ko then I smiled. He turned his back at me pero bago sya pumasok ng opisina nya, humarap sya at nagsalita. "Tell me if it's your lunch time" I just nodded then he proceeds to his office. Nilibot ko naman ang tingin ko sa pwesto ko. An overlooking view behind a swivel chair and a brown desk. Naupo ako sa swivel chair at tiningnan ang mga papeles na nandon. Profiles of some business man. Maybe, business partner ni Mr. Rivera. I keep