Matapos kong labasan ay agad na kumuha si Enver ng wet wipes tsaka pinunasan ang kanyang mukha na nabasa ng aking katas. Kasunod noon ay pinunasan din niya ang aking pagkababae pagkuwa’y nahiga na sa aking tabi.
“Let’s sleep for a while,” sabi niya tsaka mahigpit akong niyakap at hinalikan ang aking noo. “I will make you feel good later.”
“W-what about you?” tanong ko.
“Alam kong nanghihina ka pa dahil sa intense ng pagpapalabas mo kaya mas makakabuti kung magpapahinga ka muna.” natatawa niyang sabi tsaka hinaplos ang aking puson. “Mag-ipon ka ng lakas dahil mamaya, sisiguraduhin kong hindi ka makakalakad sa dami ng gagawin ko sayo.”
Isinubsob ko na lang ang aking mukha sa kanyang dibdib at mahigpit ding yumakap sa kanya.
Ilang buwan ko ding hindi nagawa ito sa kanya dahil kapag lasing siya ay lagi lang siyang nakatalikod sa akin habang natutulog. Kapag naman niyayakap ko siya mula sa likod ay bigla niyang tatabigin ang aking kamay kaya hindi na ako nagpipilit pa.
“I am sorry,” mahina niyang sabi.
“Hmm?” Iniangat ko ang aking mukha upang magtama ang aming tingin. “Sorry for what?”
“Alam kong napabayaan kita nitong mga nakaraang buwan,” aniya. “Huwag kang mag-alala. Babawi ako sayo.”
Hindi ko alam kung bakit bigla akong kinabahan sa paghingi niya ng tawad. Iyong pagkakasabi niya kasi ay para bang mayroon siyang malaking kasalanan na nagawa sa akin.
“I love you.” Muli niyang hinalikan ang noo at labi ko.
“I love you too.”
__________
Sa pagkakataong ito ay mahimbing nang natutulog si Enver kaya naman dahan-dahan kong inalis ang kanyang kamay sa pagkakayakap sa akin pagkuwa’y bumangon ng kama.
Dumeretso muna ako ng banyo para makapaghugas ng katawan at nang bumalik ako sa aming kwarto ay napatitig lang ako sa aking asawa.
Hindi ako makatulog dahil sa biglaan niyang paghingi ng tawad kanina. Iyong tono ng kanyang pagsasalita ay para bang may iba pang nilalaman ang pagso-sorry niyang iyon.
Pero hindi ko alam kung paano mawawala ang kaba na nararamdaman ko sa mga oras na ito.
At doon dumapo ang tingin ko sa kanyang cellphone na nakapatong sa ibabaw ng mesa.
Nagsimulang kumabog ang dibdib ko dahil isa lang ang naiisip kong gawin sa mga oras na ito.
Pero hindi ko naman ugali na i-check ang kanyang cellphone lalo na’t kahit paano ay binibigyan ko pa din siya ng sarili niyang privacy.
But right now, I can’t think of that anymore.
Huminga ako ng malalim pagkuwa’y nilapitan ang cellphone ni Enver. Ilang sandali ko pa iyong tinitigan bago ako tuluyang nagdesisyon na hablutin iyon at dalhin sa loob ng banyo upang doon tingnan ang nilalaman nito.
Makailang hingang malalim pa nga ang aking ginawa dahil talagang malakas ang kabog ng aking dibdib bago ko nilakasan ang loob ko at bunuksan ang kanyang cellphone.
Ako ang nag-set ng pincode nito nang bilhin namin ang cellphone na ito at ipinagpapasalamat ko na hindi pa din niya ito binabago kaya naging madali para sa akin ang pagbubukas nito.
Una kong tiningnan ang mga messages application na kanyang ginagamit para sa trabaho. Dito ay puro message lang ng kanyang secretary at mga investors ang nakita ko.
Sunod kong tiningnan ay ang kanyang phonebook at wala naman akong nakita na kakaiba sa mga pangalan ng mga nandoon. Puro kakilala ko lang din at ilang mga katrabaho niya.
Kahit ang gallery niya ay tiningnan ko na din pero wala din naman akong nakita na hindi normal. Kaya inisa-isa ko pa ang bawat application na mayroon ang kanyang cellphone hanggang sa makita ko ang isang files.
Medyo nag-aalangan pa akong buksan iyon dahil sa takot na baka kung ano ang makita ko doon ngunit nilakasan ko ang aking loob at pikit mata itong binuksan.
At hindi ko alam kung dapat ko bang pagsisihan ang ginawa kong ito dahil ang bumungad lang naman sa akin ay isang bagay na siyang sumira, hindi lamang sa aking puso kundi maging sa buong pagkatao ko.
__________
“Are you sure about this?” tanong sa akin ni Ferry, ang isa sa dalawang kaibigan na mayroon ako.
Nandito ako ngayon sa kanyang sasakyan na kararating lang dito sa aming bahay siya ang una kong tinawagan matapos kong makita ang laman ng files sa cellphone ng aking asawa.
“You know that I won’t ask for anything besides this one, right?” aniya. “Hindi ko na kailangan pang tanungin kung bakit bigla mo akong tinawagan at naisipan na iwan ngayon ang asawa mo. I know that you have your own reason. But at least tell me that this is what you really want.”
Kaibigan ko man siya pero hindi ako handa na sabihin sa kanya kung ano ba ang nagawa ni Enver sa akin. Hindi pa ako handa na ipaalam sa ibang tao ang kasalanang ginawa ng aking asawa sa akin dahil alam kong sa akin sila papanig at hindi iyon ang gusto ko.
Tama na sa akin na ako na lang ang magalit sa kanya. Tama na sa akin na ako lang ang mamuhi sa kanya. Hindi ko na kailangan pang idamay ang mga kaibigan ko para magalit sa kanya dahil hindi ko din naman kaya na kinamumuhian siya ng mga taong mahalaga sa buhay ko.
Kaya nang tawagan ko si Ferry kanina ay wala akong ibang sinabi sa kanya kundi ang pumunta dito sa bahay namin na agad naman niyang ginawa.
Bahagya pa nga siyang nagulat nang lumabas ako sa ng bahay na may dala-dalang maleta ngunit hindi na siya nagtanong pa lalo na’t alam kong napansin niya din agad ang namumugto kong mga mata.
“I…” Hindi ko alam kung ano ba ang dapat sabihin sa kanya dahil alam ko sa sarili ko na ayaw ko naman talagang gawin ito.
Pero matapos ang mga nakita ko ay hindi ko na kakayanin pang manatili sa iisang bubong kasama ang lalaking inakala kong hindi ako kailanman sasaktan.
Bumuntong hininga siya. “Fine, you don’t have to answer that.” Binuhay na niya ang makina ng kanyang sasakyan at agad na itong pinaharurot palayo sa aming tahanan.
At ang tangi ko na lamang nagawa at tanawin ito hanggang sa tuluyan itong mawala sa aking paningin.
Alam kong pagsisisihan ko ang desisyon kong ito dahil hindi man lang ako nagpaalam sa kanya pero alam kong higit lang akong masasaktan kung mananatili ako sa tabi niya sa kabila ng mga bagay na nagawa niya.
It has been five years since I left my home. At aaminin ko na hanggang ngayon ay hindi pa din ako nakaka-move on sa sakit na dulot ng lalaking iyon pero nagkaroon ako ng bagong dahilan para magpatuloy sa buhay.Marami-rami na din naman ang nangyari sa loob ng limang taon na iyon.Tuluyan na din akong nag-resign sa trabaho ko at nagdesisyon na pumunta sa isang lugar kung saan walang nakakakilala sa akin.Sa tulong ni Ferry, napadpad ako sa isang lugar na alam kong hindi kailanman pupuntahan ni Enver kaya magiging tahimik ang panibagong buhay na gusto ko para sa sarili ko.Nagtayo ako ng isang maliit na karinderya malapit sa isang factory ng mga candy at naging maganda naman ang naging kita ko dito dahil talagang nasa tamang pwesto din talaga ako.Marami akong naging customer na nagtatrabaho sa factory at lahat sila ay naging mabait sa akin kaya naman habang tumatagal ay nagiging komportable na din ako sa pagbabagong nagaganap sa buhay ko.Isa na doon si Mikea Reese, isang line leader s
At dahil nga gustong makasiguro ni Mikea na sasamahan ko siya sa pupuntahan niya ay sinakto niya ang dating sa mismong oras na nagsasara na ako ng karinderya ko."Nasabihan ko na si Inday at pumayag naman siya na magtagal tayo sa labas hanggang 10pm," sambit ni Mikea matapos kong mai-lock ang gate ng karinderya. "Kaya huwag ka nang mag-alala sa bahay mo, okay?”Napabuntong hininga na lang ako. Wala na talaga akong kawala dahil naasikaso na niya ang lahat mula sa bahay ko. “Oo na.” Inilagay ko na sa bag ko ang susi tsaka lumapit sa kanya. “Siguraduhin ko lang na hindi tayo lalapgpas ng alas-diyes ng gabi, huh. Sasabunutan kita kapag hindi ka nagpatangay umuwi kapag nag-aya ako.”Ngumiti siya at kumapit sa braso ko. “Nako, huwag kang mag-alala. Alam ko naman na hindi ka pwedeng lumagpas sa oras na iyon kaya promise, uuwi tayo agad.”“Good.”Madali namang kausap ang isang ito kaya hindi na masama na pagbigyan ko siya ngayon. Bihira lang din siya kung magkaroon ng day-off at ang mga ganit
Woah!Marami na din naman akong night markets na napuntahan noong nasa college ako dahil mahilig kumain sa iba’t-ibang lugar ang ex-husband ko pero hindi ko inaasahan na ang night market na nasa harap ko ngayon ay mayroong kakaibang ganda na talaga namang nakaka-attract sa mga tao.Ang mga pagkain na isine-serve nila dito ay hango sa iba’t-ibang kultura ng ibang bansa. At mayroon din sila mga paraan nang sa gayon ay madali itong makain ng mga customers kahit pa patuloy ang paglilibot nila sa market.Tulad na lang ng box kung saan nila inilalagay ang pagkain at mayroong nakakabit na cup sa ilalim nito na siyang pinaglalagyan ng inumin.Kaya talagang mae-enjoy ng lahat ang pagkain at site-seeing sa paligid.Hindi lang naman kasi puro food stalls ang narito. Mayroon ding mga stalls para sa mga mini games tulad ng mga darts, target shooting, mini-basketball at iba pa na talagang kasisiyahan, hindi lamang ng mga matatanda, kundi maging ang mga bata.Ah, kung alam ko lang na mayroong mga ga
Enver Andrius’ Pov“Seriously?” hindi makapaniwala na sabi ni Dashiel nang bumalik siya sa office ko, kinabukasan matapos naming pumunta sa night market. “Nandoon din si Mikea?”Tumango ako. “Nagkita kami sa exit ng night market.”“Mag-isa lang siya?”“May kasama siyang lalaki,” sabi ko. “Pinakilala niya iyon sa akin na kaibigan niya at Francis ang pangalan.”“Oh.” Nahulog siya sa malalim na pag-iisip.Well, hindi naman lingid sa kaalaman ko na kaya madalas na pumupunta ang lalaking ito sa opisina ko ay para lang makita si Mikea. May gusto kasi siya sa sekretarya kong iyon, though, wala akong ideya kung paano sila unang nagka-encounter gayong mukhang kilala na niya ito bago pa mag-apply ang babae dito sa kumpanya.“Papasok na iyon mamaya kaya siya na lang ang tanungin mo kung ano ang nangyari sa day-off niya,” sabi ko. “Ang sabihin mo sa akin ngayon ay kung ano na ang balita sa ipinangako mo.”“Ah…” Mayroon siyang inilabas na papel sa bulsa niya at agad na inilapag iyon sa mesa ko. “Y
I always open my cafeteria only for half a day whenever it is Sunday. Hindi naman kasi ganoon karami ang kumakain sa amin kapag ganitong araw dahil walang pasok sa factory na siyang pinanggagalingan ng halos karamihan sa customers ko.Kaya matapos kong isara ang cafeteria at pauwiin ang kasama ko doon ay agad ko nang tinungo ang direksyon pauwi sa bahay.At habang palapit ako sa apartment na inuupahan ko ay napakunot ang aking noo nang makita na para bang may pinagkakaguluhan ang mga kapitbahay ko.Mayroon ding ambulansya doon kaya agad na akong nagmadali sa pag-aalala na naiwan ko sa bahay ko.At nang tuluyan akong makalapit sa apartment ay eksakto namang inilabas ang isang stretcher sa bahay nila Mikea.Nakahiga doon ang kanyang ina na walang malay, kasabay ang kanyang bunsong kapatid na umiiyak pa.“A-anong nangyari?” tanong ko kay Lucile, isa sa mga nakikiusyoso naming kapitbahay. “Bakit walang malay si Ate Michelle?”“Inatake sa puso ang matanda,” sagot nito. “Ang sabi ni Michael
Enver Andrius’ PovHumingi ng emergency leave si Mikea para sa natitirang oras niya sa trabaho para sa araw na ito. Nakatanggap kasi siya ng tawag mula sa isang ospital at sinabing isinugod doon ang kanyang ina.Hindi na ako nagtanong kung ano ang nangyari at agad na lamang siyang pinayagan. Wala na din naman kasi siyang kailangan gawin dahil naibigay na niya ang lahat ng papeles na kailangan ko.Pero hindi ko naman inaasahan na sa pag-alis niya ay siyang pagdating ni Dashiel na ngayon ay nag-iinarte dahil hindi niya nasilayan si Mikea.“Why, En?” tanong niya sa akin habang hawak pa ang kanyang dibdib na animo’y talagang nasasaktan. “Bakit hinayaan mo siyang umalis agad?”Napailing ako. Ang drama talaga ng lalaking ito pagdating kay Mikea.“You should at least tell me.”“Isinugod ang nanay niya sa ospital,” sabi ko.At iyon ang nagpatigil sa kadramahan niya at agad na naupo sa silya. “Bakit? Anong nangyari?”Nagkibit-balikat ako. “Hindi ko alam ang detalye pero ang dinig ko ay inatake
Hindi ko alam kung paano napunta sa ganito ang sitwasyong kinalalagyan ni Mikea.Sinabi ko naman na gusto kong tumulong pero bakit biglang naging ganito ang paraan na naisip nila?“Sigurado ka ba diyan, Mikea?” tanong ko sa kanya.Pinayagan siya ng kanyang boss na huwag munang pumasok sa araw na ito kaya naman agad siyang nagpunta sa akin para sabihin kung ano ang napag-usapan nila ng kanyang boss na dumalaw din pala sa hospital para sa nanay niya.Hindi lang kami nagpang-abot dahil kinailangan ko ding umuwi agad para kay Millie.“Iyon ang sinabi ni Boss,” sabi niya. “Kailangan kong makahanap ng pansamantalang papalit sa akin bilang secretary niya kung gusto kong mag-leave ng matagal nang hindi nawawala sa akin ang trabahong iyon.”Itinuro ko ang sarili ko. “At ako ang napili mo?”Hindi siya nagdalawang-isip na tumango.Tulad ng napag-usapan nila ng boss niya, pinayagan siyang mag-leave nito hanggang kailan niya gusto at makakabalik siya sa kanyang trabaho nang hindi nawawala ang kany
Kanina pa ako kinakabahan mula nang pumasok kami sa building ng Raiden Car Shop. At mukhang napansin iyon ni Mikea kaya naman bago kami tuluyang dumeretso sa opisina ng kanyang boss ay inilibot muna niya ako sa buong building.At sa totoo lang ay nakaka-amaze ang environment na mayroon dito.Kumpleto kasi sa benefits ang bawat empleyado. Mayroon ding mga entertainment facility dito na pwedeng gamitin ng mga empleyado, pero syempre, they can only use that if they are not on duty.Maliban pa doon, free ang meal nila dito na halos iilang kumpanya lang ang nag-i-implement. At talagang maganda ang pasahod.Kaya hindi na nakakapagtaka kung bakit ganoon na lang karami ang naghahangad na maging empleyado dito.Kahit kasi iyong mga nasa production ay pinapayagang gamitin ang mga facility dito sa building.“This place is such an ideal workplace for everyone,” sabi ko habang pabalik na kami ni Mikea sa floor kung nasaan ang opisina ng boss niya. “Siguro ay kung nagtatrabaho ako ay pipilitin ko d