At dahil nga gustong makasiguro ni Mikea na sasamahan ko siya sa pupuntahan niya ay sinakto niya ang dating sa mismong oras na nagsasara na ako ng karinderya ko.
"Nasabihan ko na si Inday at pumayag naman siya na magtagal tayo sa labas hanggang 10pm," sambit ni Mikea matapos kong mai-lock ang gate ng karinderya. "Kaya huwag ka nang mag-alala sa bahay mo, okay?”
Napabuntong hininga na lang ako. Wala na talaga akong kawala dahil naasikaso na niya ang lahat mula sa bahay ko. “Oo na.” Inilagay ko na sa bag ko ang susi tsaka lumapit sa kanya. “Siguraduhin ko lang na hindi tayo lalapgpas ng alas-diyes ng gabi, huh. Sasabunutan kita kapag hindi ka nagpatangay umuwi kapag nag-aya ako.”
Ngumiti siya at kumapit sa braso ko. “Nako, huwag kang mag-alala. Alam ko naman na hindi ka pwedeng lumagpas sa oras na iyon kaya promise, uuwi tayo agad.”
“Good.”
Madali namang kausap ang isang ito kaya hindi na masama na pagbigyan ko siya ngayon. Bihira lang din siya kung magkaroon ng day-off at ang mga ganitong pagkakataon ay bihira lang din niyang gawin.
“Then, tara na sa night market at lumamon ng marami!” masaya niyang sabi na ikinatawa ko na lang.
Well, pagkain na din naman ang pupuntahan namin kaya walang masama kung ie-enjoy ko ang pagpasyal naming ito. Mag-uuwi na lang ako ng pasalubong para sa bahay.
“At para makarating tayo agad doon, nagtawag na ako ng sundo natin.” Iginiya ako ni Mikea sa gilid ng kalsada palapit sa nakaparadang tricycle. “Isinama ko na din si Isko.”
“Hello, Ate Milan,” nakangiting bati ni Isko, ang kapitbahay namin na may gusto kay Mikea.
Magkababata ang dalawa at ang alam ko ay talagang patay na patay itong si Isko kay Mikea. Ang kaso nga lang, walang interes sa lalaki itong kaibigan ko kaya naman ilang beses na niyang sinasabi dito na hanggang kaibigan lang ang kaya niyang ibigay.
At hindi naman iyon naging hadlang sa pagkakaibigan nila. Though, ang pamilya naman nila ang naging hadlang sa closeness nilang dalawa.
Elementary lang kasi ang natapos ni Isko. Maaga siyang nawalan ng mga magulang kaya siya ang tumayong magulang para sa dalawang kapatid niyang babae.
Isinakripisyo niya ang kanyang pag-aaral para magtrabaho at kumita ng ipangbubuhay sa kanilang magkakapatid.
Habang si Mikea naman ay nakatapos ng college at mayroong magandang trabaho kaya iniisip ng kani-kanilang pamilya na hindi sila nararapat na maging magkaibigan.
Iniisip ng pamilya ni Mikea nakikipaglapit ang lalaki dahil gusto siya nitong perahan. Gustong hingan ng pera upang makaluwag sa buhay.
Iniisip ng mga kapatid ni Isko na ginagamit ni Mikea ang nararamdaman ng lalaki sa kanya para mapasunod ito sa anumang hilingin niya.
Kaya ang mga ganitong pagkakataon na nagkakasama sila ay bihira lang.
“Mas mabuti na iyong may sundo tayo para hindi na tayo mahirapan sa pagpunta at pag-uwi,” sabi ni Mikea. “At sakto na nakita ko iyang si Isko sa pilahan kaya siya na ang kinontrata ko. Plus, matagal-tagal na din kaming hindi nagkaka-bonding itong best friend ko.”
Napangiti ako. “Oo na.” Bahagya ko siyang itinulak papasok ng tricycle. “Ang dami mong sinabi. Alam ko naman na na-miss mo lang si Isko kaya talagang sinadya mo siya sa pilahan.”
Nanlaki ang mga mata niyang tumingin sa akin. “Ate!”
Tinapik-tapik ko ang braso niya. “You don’t have to deny that to me.”
“Huwag ka namang magbiro ng ganyan, Ate Milan,” natatawang sambit ni Isko ng tuluyan kaming makasakay sa tricycle niya. “Baka mamaya ay maniwala ako diyan.”
“Oo nga!” alma ni Mikea. “Baka nga maniwala iyan at mag-assume pa.”
“Nasa iyo naman kung maniniwala ka o hindi,” sambit ko. Bahagya pa akong natawa nang panlakihan ako ng mata ni Mikea.
Well, ang totoo kasi niyan ay may gusto din ang babaeng ito kay Isko pero dahil sa sitwasyon ng pamilya nila ay ipinipilit niyang wala siyang nararamdaman para dito nang sa gayon ay hindi lumala ang sitwasyon.
Para sa kanya, mas makakabuti kung magiging magkaibigan sila dahil hindi din niya kayang suwayin ang pamilya niya. At kailangan pa si Isko ng mga kapatid nito kaya ayaw din niyang dumagdag sa aalalahanin nito.
“Palabiro ka talaga, Ate Milan.” Napailing na lang si Isko at tuluyan nang pinaandar ang tricycle.
Hindi na ako nagsalita pa.
Wala kasi akong karapatan na manghimasok sa sitwasyon nilang dalawa. Though, nandito lang ako kung sakaling kailangan nila ng tulong.
***********
Enver Andrius;
“Pakisabi nga sa akin kung bakit sumama ako sayo dito?” naiiling kong sambit kay Dash nang makarating kami sa harap ng isang night market.
“Dahil sinabi ko sayo na tutulungan kitang magkaroon ng contact sa Anox nang sa gayon ay maging dealer ka din nila para sa mga kotse nila,” nakangiti niyang sambit. “At kapalit noon ay sasamahan mo ako sa food trip ko dito.”
Napabuntong hininga ako.
Yeah, iyon nga ang dahilan.
Iniwan ko ang lahat ng trabaho ko matapos niyang sabihin na kaya niya akong i-schedule ng appointment sa mismong may-ari ng Anox, ang car manufacturer ng pinakamahal na sasakyan sa buong mundo.
Kahit kasi mahal ang mga sasakyan na ginagawa sa kumpanyang ito ay talaga namang pinagkakagastusan ito at iilang car dealer shop lang ang may permission na magbenta ng mga ito.
Karamihan sa customer ng shop ko ay mga kotseng gawa ng Anox ang gustong bilhin kaya naman ginagawa ko ang lahat upang magkaroon ng kontak sa loob nito.
Ang mismong may-ari lang ang nag-iisang tao na makakapag-autorize sa akin para ibenta ang sasakyang gawa ng kumpanya nila.
Pero hindi madaling makakuha ng appointment dito.
At para sa tulong ni Dash na magkaroon ako ng pagkakataon na makaharap si Mister Neon, ang may-ari ng Anox, ay sumama ako sa kanya dito kahit na ayaw ko talagang umalis sa office ko.
“Let’s just enjoy the night, En,” ani Dash. “Aba’y matagal na din nang huli tayong mag-bonding, hindi ba? Huwag mo na munang intindihin ang trabaho mo dahil bukas na bukas din ay sisiguraduhin ko na haharapin ka ni Lancelot.”
Tinaasan ko siya ng kilay. “You call him by first name. Close kayo?”
Ngumiti siya at tumango. “Hindi lang kami basta close…” Ipinakita niya sa akin ang kamay niya at ang kanyang hintuturo ay nakapulupot sa kanyang gitnang daliri. “Ganyan kami ka-close.”
“Bakit parang hindi kapani-paniwala?”
Likas na mabait si Lancelot Neon, iyan ang madalas kong mabasa sa mga magazine kung saan siya napi-featured, pero hindi siya iyong tipo ng tao na nakikipag-close sa iba. As far as I know, he preferred to be alone most of the time. Kaya hindi talaga kapani-paniwala ang sinasabi nito.
“Magtiwala ka na lang, okay?” Inakbayan niya ako. “Sa ngayon, mag-enjoy muna tayo.”
Napabuntong hininga na lang ako. Wala na naman akong choice dahil nandito na kami at hindi na ako basta makakabalik pa sa opisina ko.
Well, hindi naman siguro masama na mag-relax kahit ilang oras lang.
Woah!Marami na din naman akong night markets na napuntahan noong nasa college ako dahil mahilig kumain sa iba’t-ibang lugar ang ex-husband ko pero hindi ko inaasahan na ang night market na nasa harap ko ngayon ay mayroong kakaibang ganda na talaga namang nakaka-attract sa mga tao.Ang mga pagkain na isine-serve nila dito ay hango sa iba’t-ibang kultura ng ibang bansa. At mayroon din sila mga paraan nang sa gayon ay madali itong makain ng mga customers kahit pa patuloy ang paglilibot nila sa market.Tulad na lang ng box kung saan nila inilalagay ang pagkain at mayroong nakakabit na cup sa ilalim nito na siyang pinaglalagyan ng inumin.Kaya talagang mae-enjoy ng lahat ang pagkain at site-seeing sa paligid.Hindi lang naman kasi puro food stalls ang narito. Mayroon ding mga stalls para sa mga mini games tulad ng mga darts, target shooting, mini-basketball at iba pa na talagang kasisiyahan, hindi lamang ng mga matatanda, kundi maging ang mga bata.Ah, kung alam ko lang na mayroong mga ga
Enver Andrius’ Pov“Seriously?” hindi makapaniwala na sabi ni Dashiel nang bumalik siya sa office ko, kinabukasan matapos naming pumunta sa night market. “Nandoon din si Mikea?”Tumango ako. “Nagkita kami sa exit ng night market.”“Mag-isa lang siya?”“May kasama siyang lalaki,” sabi ko. “Pinakilala niya iyon sa akin na kaibigan niya at Francis ang pangalan.”“Oh.” Nahulog siya sa malalim na pag-iisip.Well, hindi naman lingid sa kaalaman ko na kaya madalas na pumupunta ang lalaking ito sa opisina ko ay para lang makita si Mikea. May gusto kasi siya sa sekretarya kong iyon, though, wala akong ideya kung paano sila unang nagka-encounter gayong mukhang kilala na niya ito bago pa mag-apply ang babae dito sa kumpanya.“Papasok na iyon mamaya kaya siya na lang ang tanungin mo kung ano ang nangyari sa day-off niya,” sabi ko. “Ang sabihin mo sa akin ngayon ay kung ano na ang balita sa ipinangako mo.”“Ah…” Mayroon siyang inilabas na papel sa bulsa niya at agad na inilapag iyon sa mesa ko. “Y
I always open my cafeteria only for half a day whenever it is Sunday. Hindi naman kasi ganoon karami ang kumakain sa amin kapag ganitong araw dahil walang pasok sa factory na siyang pinanggagalingan ng halos karamihan sa customers ko.Kaya matapos kong isara ang cafeteria at pauwiin ang kasama ko doon ay agad ko nang tinungo ang direksyon pauwi sa bahay.At habang palapit ako sa apartment na inuupahan ko ay napakunot ang aking noo nang makita na para bang may pinagkakaguluhan ang mga kapitbahay ko.Mayroon ding ambulansya doon kaya agad na akong nagmadali sa pag-aalala na naiwan ko sa bahay ko.At nang tuluyan akong makalapit sa apartment ay eksakto namang inilabas ang isang stretcher sa bahay nila Mikea.Nakahiga doon ang kanyang ina na walang malay, kasabay ang kanyang bunsong kapatid na umiiyak pa.“A-anong nangyari?” tanong ko kay Lucile, isa sa mga nakikiusyoso naming kapitbahay. “Bakit walang malay si Ate Michelle?”“Inatake sa puso ang matanda,” sagot nito. “Ang sabi ni Michael
Enver Andrius’ PovHumingi ng emergency leave si Mikea para sa natitirang oras niya sa trabaho para sa araw na ito. Nakatanggap kasi siya ng tawag mula sa isang ospital at sinabing isinugod doon ang kanyang ina.Hindi na ako nagtanong kung ano ang nangyari at agad na lamang siyang pinayagan. Wala na din naman kasi siyang kailangan gawin dahil naibigay na niya ang lahat ng papeles na kailangan ko.Pero hindi ko naman inaasahan na sa pag-alis niya ay siyang pagdating ni Dashiel na ngayon ay nag-iinarte dahil hindi niya nasilayan si Mikea.“Why, En?” tanong niya sa akin habang hawak pa ang kanyang dibdib na animo’y talagang nasasaktan. “Bakit hinayaan mo siyang umalis agad?”Napailing ako. Ang drama talaga ng lalaking ito pagdating kay Mikea.“You should at least tell me.”“Isinugod ang nanay niya sa ospital,” sabi ko.At iyon ang nagpatigil sa kadramahan niya at agad na naupo sa silya. “Bakit? Anong nangyari?”Nagkibit-balikat ako. “Hindi ko alam ang detalye pero ang dinig ko ay inatake
Hindi ko alam kung paano napunta sa ganito ang sitwasyong kinalalagyan ni Mikea.Sinabi ko naman na gusto kong tumulong pero bakit biglang naging ganito ang paraan na naisip nila?“Sigurado ka ba diyan, Mikea?” tanong ko sa kanya.Pinayagan siya ng kanyang boss na huwag munang pumasok sa araw na ito kaya naman agad siyang nagpunta sa akin para sabihin kung ano ang napag-usapan nila ng kanyang boss na dumalaw din pala sa hospital para sa nanay niya.Hindi lang kami nagpang-abot dahil kinailangan ko ding umuwi agad para kay Millie.“Iyon ang sinabi ni Boss,” sabi niya. “Kailangan kong makahanap ng pansamantalang papalit sa akin bilang secretary niya kung gusto kong mag-leave ng matagal nang hindi nawawala sa akin ang trabahong iyon.”Itinuro ko ang sarili ko. “At ako ang napili mo?”Hindi siya nagdalawang-isip na tumango.Tulad ng napag-usapan nila ng boss niya, pinayagan siyang mag-leave nito hanggang kailan niya gusto at makakabalik siya sa kanyang trabaho nang hindi nawawala ang kany
Kanina pa ako kinakabahan mula nang pumasok kami sa building ng Raiden Car Shop. At mukhang napansin iyon ni Mikea kaya naman bago kami tuluyang dumeretso sa opisina ng kanyang boss ay inilibot muna niya ako sa buong building.At sa totoo lang ay nakaka-amaze ang environment na mayroon dito.Kumpleto kasi sa benefits ang bawat empleyado. Mayroon ding mga entertainment facility dito na pwedeng gamitin ng mga empleyado, pero syempre, they can only use that if they are not on duty.Maliban pa doon, free ang meal nila dito na halos iilang kumpanya lang ang nag-i-implement. At talagang maganda ang pasahod.Kaya hindi na nakakapagtaka kung bakit ganoon na lang karami ang naghahangad na maging empleyado dito.Kahit kasi iyong mga nasa production ay pinapayagang gamitin ang mga facility dito sa building.“This place is such an ideal workplace for everyone,” sabi ko habang pabalik na kami ni Mikea sa floor kung nasaan ang opisina ng boss niya. “Siguro ay kung nagtatrabaho ako ay pipilitin ko d
Umalis na si Mikea dahil kailangan na niyang sunduin si Millie kaya naman naiwan kaming dalawa ni Enver sa loob ng opisina niya.At halos dalawang oras na nga ang lumipas nang muli kaming magkita ngunit hanggang ngayon ay wala pa ding nangangahas na magsalita sa aming dalawa.Well, on my side, hindi ko din naman alam kung ano ang sasabihin ko. Ayaw ko ding magsalita ng kung anu-ano at baka mabanggit ko pa sa kanya ang tungkol kay Millie.Hindi naman sa ayaw kong maging parte siya ng buhay ng anak namin. Karapatan pa din niya ang malaman ang tungkol dito pero gusto ko munang malaman kung hindi ba masasaktan ang anak ko kapag ipinagtapat ko na sa kanila ang totoo.Dahil iyon ang isang bagay na hindi ko kakayanin na makita, ang masaktan ang nag-iisang tao na siyang dahilan kung bakit nakayanan kong mabuhay kahit pa labis ang dagok na dinanas ko noon.Sa totoo lang ay gusto kong umatras sa usapang ito. Hindi ko kakayanin na magtrabaho kasama ang lalaking ito pero alam ko na kailangan ni M
“So, you basically need some information about Lancelot Neon,” ani Castiel na ngayon ay hinahalungkat ang kanyang mga gamit. “Hindi ko alam na nagiging greedy na ang lalaking iyan, huh. Alam niya kung gaano kahigpit ang proseso ng Anox para sa mga dealer na gustong magbenta ng sasakyan nila.”“Iyan nga din ang alam ko,” sabi ko. “At hindi ko alam kung paano siya nakakuha ng personal meeting appointment sa may-ari ng Anox.”“Tingin ko ay tinulungan siya ni Dashiel.”Kumunot ang noo ko. “Dashiel? As in Dash the Playboy?”Tumango siya. “When Enver cast aside all of his family’s company and started his own, Dashiel was the only friend that stayed by his side. He even helped that man by investing in his company to make sure that it would stand on its own even when his father tried to intercept its growth,” kwento niya. “So, you could say that even though Dash is a playboy happy-go-lucky bastard, he is still the best friend that Enver could ever ask for.”“Ahm…” I scratched my head. “W-what