Sa Mga Bisig ni Georgel Kien Juanillo

Ikalawang PahinaLarsen Cleo Point Of ViewNAGISING ako na masakit ang ulo ko. Dahan-dahan akong umupo sa kama ko habang hawak-hawak ang masakit na ulo. Parang hinihiwa sa walo sa sobrang sakit. Ano bang nangyari? Bakit sobrang sakit ng ulo ko?“Ahh…” Napapikit ako nang muling kumirot sa sakit ang ulo ko. Binagsak ko ang ulo sa unan para mawala ang sakit ngunit hindi iyon ang nangyari. Natigilan din ako nang maamoy ang mabangong unan. Dahan-dahan na dumilat ako at agad na nakita ang puting unan. Muli ko itong inamoy at nakompirma na hindi ito ang unan ko.“Eh? Hindi naman ganito amoy ng unan ko ah.” Nagtataka na tanong ko at muling inamoy ang unan. “Mabango pero hindi ganito kabango ang unan ko. At saka amoy lalaki, eh. Ang tapang ng amoy—” Natigilan ako nang marealize ang sinabi. “A-Amoy lalaki?!”Agad na lumibot ang mga mata ko para icheck kung nasaan ako. Bigla nalang nawala ang sakit ng ulo ko nang makita na wala ako sa apartment namin ni Wil. Napatakip ako sa bibig at hindi alam

Ikaapat na PahinaGeorgel Kien Point Of View“Thank you for accepting my offer, Mr. Lee.”Tumayo ako at nakipag kamay ako sa client at business partner na si Mr. Lee. We met in Q restaurant as he requested and tackled the proposal my company offered to him. We cleared everything and he finally accepted my offer. “Looking forward to working with you, Mr. Juanillo,” he said.I smiled and nodded my head. “I will not disappoint you, Mr. Lee. I am grateful to have you as ons my business partners.”"I am glad to hear that.”Lumabas kami ng VIP section nitong restaurant habang nag-uusap tungkol sa company niya. “As you know my company is really doing great today…”Hindi ko maintindihan pa ang mga sumunod na sinabi ni Mr. Lee nang mapansin ang mga kumpol na mga customer. I got curious so I tried looking behind them and saw a woman sitting on the floor.My eyes widened when I saw a familiar face. Anong…. Anong ginagawa niya rito? I told her to go home. Bakit nakaupo siya riyan?!“Ah, Mr. Lee

IKA ANIM NA PAHINALarsen Cleo Point Of View“What was that?! I'm your what?! Did you just say I am your boyfriend? And who is that guy?”Mariin na pumikit ako. Rinding-rindi na ang tenga ko kaka reklamo niya. Pagkalabas na paglalabas namin ng restaurant, binato niya agad ako ng marami at sunod sunod na tanong hanggang sa makarating kami ng sasakyan niya.How am I supposed to answer his questions!? He did not give me a chance to answer any of his questions! Sunod sunod ba naman siyang magtanong, eh! Paano ako makaka sagot?“What now, Cleo? Explain yourself.” sabi niya na naman. “Are you going to act like you hear nothing, huh? Say something!”“Pwedeng kumalma, kuya? Pwede ba?” anas ko. “Paano ako sasagot kung sunod-sunod ka magtanong. Kalma ka lang. Let me explain myself, okay ba?”He crossed his arms, still looking at me with those glaring eyes. “Start explaining yourself now. I want to understand what happened earlier.”“First of all, sorry,” I said. “Hindi ako nakapag-isip ng maayo

Ikawalong PahinaGeorgel Kien's Point Of View“You want what?”I can't focus on driving my car. After she wakes up, umalis kaagad kami ng company ni mom. I left a message on mom's table before we left a while ago. We're on our way when she asks something. She wants what?“Sabi ko, sa unit mo muna ako tutuloy. Pwede naman hindi ba? Wala akong ibang matutuluyan bukod sa apartment namin ni Wil. Please, ampunin mo muna ako habang hindi pa kami nag-aayos.”My mouth hangs open. I can't believe this! “You are asking too much, Larsen,” sabi ko. “First, you want me to pretend to be your boyfriend and now you are asking me to shelter you? Too much, Larsen, too much. And I get nothing for all of this? Wow!”“Hindi naman ako magtatagal, eh! Sige na kasi, Georgel! Promise ko sayo kapag nagkaayos kami ni Wil, lalayas ako agad tapos babalikan kita kapag may pera na ako para bayaran ka. Promise ko 'yan!”Umiling ako. Why did I put myself on this?! Bakit ba ako pumayag? Now, I regret my decision. “N

Ikasampung PahinaLarsen Cleo Point Of ViewNakahiga ako sa may sofa habang kinakalikot ang binili na cellphone sa akin ni Kien kahapon. Gumawa ako ng bagong facebook account at kaagad na inadd ang facebook account ni Wil. Una ko kaagad na naisip ay si Wil kaya kaagad akong gumawa ng fb account para malaman ang nangyayari sa kanya. Ngunit mali yata ang naging desisyon ko. Hindi ko maiwasan na malungkot at masaktan habang iniistalk ang timeline niya. Walang ibang laman ang account niya kung hindi ang mga sweet sharedpost niya habang nakatag ang bruhang babae niya. Gigil na gigil ako habang pinagmamasdan at binabasa ang bawat post ni Wil.“Abby pala ang pangalan ng ahas na babaeng 'yun.” Halos malukot ang mukha ko habang binabasa isa-isa ang mga sharedpost ni Wil at ang mga corny comments ng kabit niya. Kumikirot din ang puso ko sa tuwing nilalapag ni Wil ang tatlong salita na sa akin niya lang sinasabi… noon. “Ako dapat 'yan, eh.” Malungkot na saad ko habang patuloy na binabasa ang