CHAPTER TWO

CHAPTER TWO

Napahinto sa pag-gapang si Clowie nang may makapa siyang malambot na bagay. Kumunot ang kanyang noo at dahan-dahang nilingon ang nahawakan ng kamay niya. Nakita niya ang isang maputi at medyo balboon na mga paa. Lumaki ang mga mata niya at mabilis na lumingon sa lalaking nakahiga sa isang sanga. Mas lalo pa siyang nagulat nang makita niya na nakatingin din ang lalaki sa kanya.

"Ahhh!!!!!" napaatras siya dahil sa kaba at takot na naramdaman ngunit wala siyang nakapitan. She closed her eyes. Inaasahan na niya ang isang bonggang pagbagsak nang kanyang katawan sa lupa ngunit naramdaman na lang niya ang isang kamay na nakahawak na ngayon sa kanyang kamay. Nakabitin na siya ngayon sa puno. Dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata at sa pagmulat niya ay nakita niya ang isang pares ng mga mata na nakatunghay sa kanya.

"Hold on tight!" medyo sumasakit na ang kanyang kamay dahil sa higpit nang hawak ng lalaki sa kanya kaya napangiwi na siya. 

"Please..help me.." she pleaded. Naiyak na siya nang tuluyan dahil sa sakit ng wrist niya. 

"Do not cry, I am helping you already!" bulalas ng lalaki. She can see his irritable face. 

'if he only knew why I am crying' she thought.

Dahan-dahan siyang hinihila ng lalaki pabalik sa sanga at sa wakas nairaos din nito ang kabigatan niya. Gusto niyang matawa sa reaction nito pero pinili niyang manahimik at haplusin na lang ang palapulsuhan niya na namumula na.

"Naiyak ako kanina dahil sa higpit nang pagkakahawak mo sa palapulsohan ko," paliwanag niya sa lalaki. He just looked at her without any emotion.

 'hindi man lang naawa ang taong ito?' 

Bigla itong tumayo at aakmang tatalon na pababa ng puno pero pinigilan niya ito, "Wait! How about me?" nilingon siya nito at andyan na naman ang iritableng mukha ng lalaki. 

"You were able to climb this tree so you should be able to come down as well," matigas nitong sabi sa kanya.

Napasimangot naman siya, oo kinaya nga niya ang umakyat pero takot naman siyang bumaba. She don't think she could be able to come down. Tumingin siya sa ibaba. She was freaking worried. Paano siya bababa diyan? Nabigla na lang siya nang makita niya ang likod ng lalaki sa harapan niya. 

"Anong ginagawa mo?" she asked him. 

"Stop asking! Just get on my back," tila naiirita na ang lalaki sa kanya. Tsaka niya lang na gets ang ibig nitong sabihin. Dali-dali siyang sumakay sa likod nito. As soon as her skin touch his skin, she felt something strange. It's as if her skin was burning and her heart was racing. 

'ano ba ito? Ang abnormal ng feelings ko' 

Medyo kumalma lang siya nang masamyo niya ang pabango ng lalaki. Napakabango! In all fairness. 

"Hold on tight coz we're going to jump now." 

Kinabahan siya bigla kaya hinigpitan niya ang pagkakapulupot ng kamay niya sa leeg nito. Actually sakto lang, iyong hindi ito parang nasasakal. She close her eyes and after three seconds naramdaman na lang niya na parang lumabas ang puso niya saglit, bumalik din naman nang nasa baba na sila. Nawalan siya nang lakas bigla. Phew! Hindi pa nga siya nakakabawi ay tumayo na agad ang lalaki. Aalis na sana ito pero pinigilan na naman niya. 

"Sandali lang!" napahinto ito at galit na lumingon sa kanya. Whoa! Ang cute nang expression nito kung magalit, "What?! I already helped you get down, what else do you need!?" sigaw ng lalaki.

Nagsasalubong na ang mga kilay nito. Ang sungit naman! 

"Uhh," dahan-dahan siyang tumayo.

"Thank you for saving me and sorry if I didn't notice you earlier. Maybe if it wasn't for you I would have broke a bone today. I would like to repay the kindness you have done. May I know kung may gusto kang hilingin?" she smiled sweetly at him. Tuluyan na itong humarap sa kanya, "I do not want anything,” diretsang sagot nito sa kanya.

"That is impossible. Come on, say what you want, I will grant it for you,” sagot niya naman.

Nakatitig lang sa kanya ang lalaki na parang pinipigilan nito ang makasapak ng tao. She looked away kasi hindi siya komportable. 

"If I told you what I want, would you do it?" 

Bigla siyang napatingin sa lalaki. She felt nervous. 'ano bang hihilingin nito?'

"Uh- of course! As long as I can do it,” she faked a smile kasi kinakabahan siya sa uri ng tingin na ibinibigay nito sa kanya. 

"I just want something simple," he paused.

 "Just zip your mouth, don't talk to me and most of all do not follow me,” mariin nitong sabi.

Kung nakakamatay lang ang tingin, siguro kanina pa siya nakahandusay. Medyo nag loading pa sa kanyang isipan ang sinabi ng lalaki. 

"Huh? uh- I can actually do that. But, don't you want anything like, to eat? Maybe you're hungry or I can just take you to your place or maybe-" hindi na natuloy ang sasabihin niya. He cut her off saying, "I don't need those. I have already told you what I want,” he plainly said.

Walang ka emo-emosyon nitong sagot at mabilis na tumalikod at naglakad palayo. 

"O-okay."

He turned his back on her before she could even speak!

'Have we met before?' she thought.

Napasimangot na sinundan niya nang tingin ang likod ng lalaki. Maya-maya ay sumilay ang ngiti sa mga labi niya. Hindi pa nakakalayo masyado ang lalaki ay sinundan na niya ito nang patago. Hindi dapat siya makita ng lalaki. Malapit na ito sa exit ng park. Binilisan niya ang pagsunod dito, malapit na sana niyang masundan ang lalaki ngunit may sumulpot sa harapan niya. And there, she saw her bodyguards. Nakaharang ito sa daraanan niya. 

"Miss Clowie, pinapauwi na ho kayo ni Madam Melissa," ani ng isa sa mga bodyguards niya. Tumaas ang isa niyang kilay, "Pakisabi kay mommy na mamaya pa ako makakauwi. I have something important to do first," Walang emosyon niyang sabi.

"But Miss Clowie kailangan niya raw ho kayong makausap. Importante raw ho.” 

Nakasimangot na naman siya. She looked at the way where she saw the man earlier pero hindi na niya ito nakita. Nadismaya siya. She quickly turned her back and started walking towards the other exit where her car parked. Sinundan naman siya ng kanyang mga bodyguards. 

Nasa sasakyan na siya nang biglang tumunog ang cellphone niya. Kinuha niya ito at tiningnan kung sino ang tumatawag.

Aira is calling…

"Yes?"

"Clowieeeee!!!" nailayo niya ang cellphone sa tenga niya dahil sa lakas nang tili ng babae sa kabilang linya. 

"Pwede kumalma ka? Ang sakit ng tenga ko ha. Napatawag ka?" she asked. Tumawa naman ang nasa kabilang linya.

"Omg kulooooot! You won't believe this but pupunta si Miss Agatha sa school bukassss! Kaya don't you dare absent. Okay?!" ani Aira na may halong pagbabanta. Sobrang excited nito. Napangiti naman siya sa nalaman.

"Really?! Wow! Pagkakataon na natin ito para maipakita ang gawa natin! Baka magustuhan niya at kunin niya tayong intern sa company nila," naging masigla ang boses niya. Pangarap niya ang magtrabaho sa kompanya ni Agatha Tan, isang sikat na Fashion Designer sa bansa.

"Yup! Kaya nga tumawag ako sa iyo para ma ready mo na iyong mga ginuhit mo. Sige na, I'll hang up now. May tatapusin pa ako. Bye." 

At pinutol na nito ang tawag. Binaba na rin niya ang cellphone niya. She's now focusing on the road. Malapit na siya sa bahay nila. 

~~~

Nasa harap siya ngayon nang pinto nang kwarto ng mommy niya. Kakatok na sana siya ngunit nakita niya na bahagyang nakabukas ang pintuan kaya binuksan na niya ito nang tuluyan. There she saw her mom holding a picture frame at naiiyak ito. Hindi nito napansin ang pagpasok niya, masyado itong nakatoon sa hawak nitong litrato. Saka pa lang siya napansin nang umupo siya sa tabi nito. Agad na pinunasan nito ang naluluha ng mga mata. Nag-alala siya. Tiningnan niya ang hawak nitong litrato at nakita niya ang family picture nila, her dad, mom and her. They looked so perfectly happy in that picture. Naiiyak na din siya but she have to be strong in her mom's eyes. Hindi nito dapat na malaman na nahihirapan pa rin siya sa pagkawala ng daddy niya. 

"Mom? What's wrong? Bakit niyo hawak ang family picture natin?" tanong niya sa ina. Ngumiti ang kanyang ina, "I just missed your dad," ani nito.

Parang nabigla naman siya sa sinabi ng ina. Naiintindihan naman niya ito ngunit may asawa na ito at sa tingin naman niya ay mahal na mahal nito si Arthuro, ang stepdad niya.

“I know it's weird anak kasi mayroon na akong bagong asawa pero sa tuwing nagkakagalitan tayo ay hindi ko maiwasan na tingnan at kausapin ang papa mo. I know na nasaktan ka sa inasta ko kanina at hindi man lang kita naipagtanggol, pero tandaan mo mahal na mahal kita," sabi ng mommy niya.

Naiyak na nang tuluyan ang ina niya. She hugged her mom tightly at tumulo na rin ang mga luha sa mata niya. 

"Shh, tahan na mom, okay lang ako. Naiintindihan ko naman at hindi na ako galit sa iyo. Mahal na mahal din kita," sagot niya sa ina. Kumalas na siya sa pagyakap sa ina at kinuha ang litrato sa mga kamay nito at nakangiting pinagmasdan ang mga mukha nila. 

"I'm sorry, anak," hinging patawad ng kanyang ina. Napatingin siya dito. "I'm sorry din mom." And they hug each other again.

~~~

Hapon na nang magising si Clowie. Pagtingin niya sa kanyang tabi ay nakita niyang mahimbing na natutulog ang ina. Napangiti siya. Ang sarap nang pakiramdam niya na nakatulog sa mga bisig ng kanyang ina. Medyo matagal na din na hindi niya nakakatabi ang ina sa pagtulog. Nag inat muna siya nang braso bago bumaba sa kama. Bumalik siya sa kanyang kwarto upang maligo. Napagpasiyahan niya na pumunta sa Mall at bumili nang mga bagong fabric for her new sets of gowns to make at para na rin sa gagawin niyang suit for her deceased dad. Bibili na rin siya nang bagong gamit para sa pagpinta for her next exhibit. Nauubusan na kasi siya ng sketch pad. 

Nakarating na siya ng mall at nasa likuran lang niya ang mga bodyguards niya at sunod ng sunod sa kanya. She's starting to get irritated. Gusto na naman niyang takasan ang mga ito. Ang tingin nang lahat ng mga tao ay halos na sa kanya and she really hates that. Diretso siya sa textile section at pumili ng mga magagandang tela doon. Habang nagtitingin-tingin sa mga iba't-ibang fabrics ay may naisip siya, balak niyang takasan na naman ang mga bodyguards niya, ngunit paano? Palaging nakabuntot ang mga ito sa kanya. 

Pagkatapos niyang namili ng mga fabrics ay diretso agad siya sa National Bookstore na nasa first floor ng mall. She will buy sketch pad. Napansin niya na nakabuntot pa rin ang mga bodyguards niya. Huminto siya at hinarap ang mga ito. 

"Ah, do you all want to eat first bago tayo umuwi? Naka nagugutom na kayo?" she asked.

They all looked at her like she was one of a crazy woman. Nagkatinginan ang mga ito at sabay-sabay na umiling.

"Fine! Pwede bang hintayin niyo nalang ako sa labas?" she asked them. Umiling ang mga bodyguards niya. Napabuntong hininga na lang siya. Mabilis niyang tinalikuran ang mga ito at naglakad papasok sa National Bookstore. 

Naglalakad na siya ngayon palabas ng mall ng may maalala siya. Kailangan pala niyang bumili ng Cloud 9, her energizer when she's doing something. Naubos na kasi ang stock niya sa kwarto. Pagdating sa grocery ay agad siyang kumuha nang five packs of Cloud 9 and directly headed to the counter. Panglima siya sa mga nakapila doon. She glanced at her bodyguards na matiyaga namang naghihintay sa kanya sa may gilid. Tinitingnan ito ng mga tao sa loob. Napa rolled eyes na lang siya. 

"Sir? May problema ho ba?"

Narinig niyang tanong ng cashier girl, napatingin naman siya doon.

"I think I left my wallet in the car."

Kumunot ang noo ni Clowie dahil sa boses na narinig. It seems familiar to her. Parang narinig na niya ito somewhere. Umusog siya nang konti to have a better look for the man na nasa harapan ng cashier. Biglang lumaki ang mga mata niya at mariing kumurap ng dalawang beses. Kalaunan napangiti siya.

'It's him!' tili nang isipan niya. She excitedly walk towards the cashier.

"Ah, excuse me po, magkano po babayaran niya?" nakangiti niyang tanong sa kahera at nilipat ang tingin sa lalaking nasa tabi na ngayon ay diretsa nang nakatingin sa kanya. Ayan na naman ang tingin niya na parang manglalapa nang buhay. 

"What do you think you're doing, miss?" tanong ng lalaki sa kanya. 

"Babayaran ko ang pinamili mo," she answered, hindi niya inalis ang mga ngiti sa labi kahit medyo kinakabahan na siya. Binalingan niya ang kahera, "Ah, miss pakisabay na lang po ito," masaya niyang inabot ang biniling cloud 9 sa kahera. 

"You don't have to do this, miss. I can just go back to the car and get my wallet,” sabi ng lalaki at akmang aalis na ito pero natigilan nang may magsalita sa mga nakapila. 

"Ano ba yan! nagmamadali kami dito! Hindi lang ikaw ang nakapila!" someone shouted.

Nabigla naman si Clowie. Kinabahan siya bigla dahil sa posibleng reaksyon ng lalaki. He quickly go back and looked at her. Parang nagagalit na ito pero nagtitimpi lang. 

"Fine. Just pay it." Ngumiti siya dito ng napakatamis.

"Bayaran mo nalang ako after this," she said. Ang totoo ay gusto niya lang makasama at malaman ang pangalan ng lalaki.

Magkasabay silang lumabas ng mall kasama ang tatlong bodyguards niya na ngayon ay nakabuntot na sa kanila. Naunang naglalakad ang lalaki at siya naman ay nakasunod dito. Nakayuko at diretso lang ang lakad niya, she's afraid to utter a word. Hindi niya napansin na huminto ang lalaki at nabunggo niya ang likod nito, "Aww.." napahawak siya sa kanyang ulo. Nalalanghap niya ang pabango ng lalaki at hindi niya maiwasan na mahumaling at kiligin. Napatingala siya dito.

Hinarap siya ng lalaki at mataman na tiningnan sa mga mata. Ramdam niya ang pamumula ng kanyang pisngi. Those eyes. Those deeper look in his eyes. Napakafamiliar ng tingin na iyon sa kanya. She looked away dahil hindi na niya matagalan ang mga tingin nito. 

Nabigla na lang siya ng kunin nito ang mga kamay niya. Nataranta siya at napatayo ng tuwid. Parang napapaso ang mga kamay niya nang hawakan ito ng lalaki. 

Naramdaman niya na may inilagay ito sa kamay niya and when she glanced at it, she saw money. 

"What's this?" wala sa sarili niyang tanong sa lalaki. 

"That's money, obviously." Diretsang sagot nito. 

"Oh! Y-yeah. Uh, for what?" tanong niya. Naguguluhan niyang sagot. Kumunot ang noo ng lalaki at tila nagpipigil ito ng tawa. 

"Payment." Sagot nito.

At matapos sabihin iyon ng lalaki ay agad itong sumakay sa kotse at mabilis na nag drive paalis. 

"H-hey! Sandali lang! Hindi ko pa alam ang pangalan mo!" sigaw niya ngunit hindi na siya narinig nito.