Chapter 6

Chapter 6: Unsolve Mystery

Its been a week since i discharge in the hospital. Magkasama ulit kami ni Leticia sa iisang dorm pero di na siya muling pumasok sa kuwarto ko. I confort her in that pero na trauma na siya dahil sa nangyari sa akin. 

I want to make her free but she don't want to share to me about her dreams that night.  

Its been 2 weeks since nakapasok ako rito sa Academy and that's two weeks were like a flash of lightning that passes to me. Ang bilis lang ng araw at ang rami na ring nangyaring magaganda at masasama sa akin. 

And today were our mission's start. Nagpahinga pa kasi ako nang ilang araw sa dorm kaya di pa namin nagawa ang missipn na dapat namin gawin. 

"Sino naman kaya ang nagmanman sa academy?" biglang tanonh sa akin ni Leticia. 

"ha?"

"Sino naman kaya ang nagmanman sa academy, aniya ko.." ulit ni Leticia. 

It been one week pero ko pa rin nasabi ang nakita ko sa panaginip ko. I don't know why i can't tell those dreams of mine to them. Parang may pumipigil sa akin. 

Naagaw ang attention namin ni Leticia at napunta ang aming mata sa pintuan. May kumakatok kasi rito. 

Tumayo ako at pinagbuksan ito. Kumunot ang noo ko dahil wala akong nakitang nilalang na kumatok. 

What the fuck?

"Dwarfy, you're here!" masiglang sabi ni Leticia. 

Tumingin ako sa gawi ni Leticia pero wala talaga akong nakitabg nilalang na kumakausap kay Leticia. 

May sayad na ba si Leticia? May nakikita ba siya na di ko nakikita. 

"Anong nangyari sayo?" nagtatakang tanong sa akin ni Leticia. 

Hindi makapaniwalang tumitig ako sa kanya. Tinaasan lang ako nito ng kilay at may kinakawayan sa likuran ako. Parang nagtaasan lahat ng balahibo ko sa batok dahil sa ginagawang kababalaghan ni Leticia. 

"wag mo nga akong tinatakot" mangiyak ngiyak na sabi ko kay Leticia. 

"Anong tinatakot ang pinagsasabi mo diyan?" napapalastikuhang tanong sa akin ni Leticia. 

"Sino ba kasi ang kinakawayan mo sa likuran ko?" tanong ko rito. 

Nanlalabo na rin ang mata ko dahil sa posibleng pagtulo ng luha ko. Ito talaga ang ayaw ko sa lahat. Yung simpleng bagay lang pero umiiyak na ako. 

"Hoy! Bakit ka umiiyak?" nagpapanic na tanong sa akin ni Leticia. 

Di ko pala namalayan na tumulo na pala ang pinipigilan kong luha. Dinaluhan ako ni Leticia at siya ang nagpahid sa luhang tumatak sa pisnge ko. 

"Ano ba yan.." sumisinghot singhot na sabi ko. 

"Bakit ka ba umiiyak?" nagaalalang tanong sa akin ni Leticia. 

"Sino ba kaso yang kausap mo kanina tapos kinawayan mo pa siya? " tanong ko kay Leticia. 

"Si Dwarfty.." aniya naman ni Leticia. 

"Sinong dwarfty?" tanong ko naman sa kanya. 

"Siya.." turo ni Leticia sa likuran ko kaya naman tinignan ko ito. 

"Wala naman akong bakitang tao eh.!" nagtatakang sabi ko kay Leticia. 

"Tingin sa baba.." nakangiting sabi nito sa akin. 

Tumingin naman ako sa baba at nanlaki ang mata ko dahil sa gulat. Napatakbo pa ako sa likuran ni Leticia. 

"Leticia!!" tawag ko kay Leticia. Tumatawa tawa lang ito sa akin habang hinahabol ako ng isang dewende. 

"SHUUUU. WAG KANG LALAPIT SA AKIN!" sigaw ko sa dewende nung nagpupumilit itong umakyat sa sofa ng sala. 

"Dwarfy, wag mo ngang takutin si Zyra" tumatawang sabi ni Zyra at nangaasar na tumingin sa akin. 

"Ah ganon, pinagkakaisahan niyo na pala ako ha!" sabi ko aa sarili ko at tumawa ng parang demonyo. 

"HUMANDA KAYO KASI ANDITO ANG APING MAGHIHIGANTI!" malakas na sigaw ko at hinahabol si Leticia na tumatawa lang. Nakikisali na rin si Dwarfy na di makahabol sa amin kasi sa makiit nito na paa at kamay. 

Kung kanina ay si Leticia ang hinahabol ko ngayon naman ay kami ni Leticia ang hinahabol ni Dwarfy. Napagkaisahan namin siya ni Leticia kaya ito siya at hinahabol ang hiningang tumakbo papunta sa amin. 

"Dwarfy, wag mo ng pilitin.." tumatawang sabi ni Leticia " kasi di mo talaga kami mahahabol" aniya pa ni Leticia at nagtawanan na naman kami. 

"Tama na..." matinis an sigaw ni Dwarft at humilata sa pagitan namin ni Leticia. 

Tinignam namin ito at napuno na naman ng tawanan ang buong dorm. 

"Nakalimutan ko tuloy ang pakay ko rito. " nakasimangot na sabi ni dwarfy. 

"Ano ba pakay mo rito? " hinihingal na tanong ko rito. 

May kinuha itong papel sa likurang bahagi ng maliit na pantalon nito at matinis ang boses an binasa ito. 

"MISS ZYRA AND LETICIA. SA PAGKATAPOS NG HISTORY CLASS NIYO TODAY AY MAGHANDA KAYO PARA SA INYONG MISYON. INYONG MAKAKASAMA ANG DALAWANG LALAKING SINA CALEB ACIBRON AT SETH ADIOVA. KAYO AY MAGKITA NA LAMANG SA LIKURAG BAHAGI NG ACADEMY AT DOON DUMAAN PALABAS NG PAARALAN. 

NAGMAMAHAL,

ACADEMY HEAD MISTRESS " 

Matinis na basa nito sa maliit na papel na hawak nito. 

"Ang liit mo pala talaga no?" wala sa sariling tanong ko kay Dwarfy na tinitiklop na nito ang papel na binasa nito kani kanina lamang. 

"Saan ka nakakita ng dewendeng malalaki? " sakrastikong tanong nito aa akin. 

Napatingin naman ako ng masama kay Leticia dahil sa biglaang pagtawa nito. 

"Mabulunan ka sana!" sigaw ko kay Leticia. 

"Ho-" di niya matuloy tuloy ang sinasabi niya kasi nagsimula na itong umubo. 

"Nabulunan ka no? " nangaasar na tanong ko kay Leticia. 

"Bwis- s-" 

Ako naman ang tawa ng tawa dahil sa nangyari sa kanya. 

Lintek lang ang walang ganti. 

Ang simpling salita rito sa mundo namin ay may posobilidad na magkatotoo kung may nilagay ka rito na dasal. We look like a innocents creature but every one of us have a dirty souls thay we burys deep in our body. 

In the human world, they called us a witch but in our world, we called our self a alchemy. 

Ilang minuto lang na nakalabas si Dwarfy ay hinanda na rin namin ang aming sarili para sa pagpasok sa history class. 

If i know, this history class will be a boring likr shit. 

Naglalakad na kami ni Leticia papunta sa history class. I just wore a simple white T-shirt and black pants while Leticia wore a black T-shirt and a black pants. 

Dito sa academy ay pwede naming suotin ang ano mang gusto naming suotin kung pagkatapos ng klase ay may pupuntahang importante o kaya ay inutusan ka ng isang professor pagkatapos ng klase. 

Pagkarating namin sa classroom na kinururuonan ng History class ay pinili na naman namin ang aming upuan sa likuran. Bale may four rows at kada rows sa likuran ay doon kami nakaupo nina Seth, Caleb , Leticia at ako. Bale ako ay nasa pinakagilid sa kaliwa kasunod ko naman ay si Leticia then si Seth at sa gilid naman ng kanan na bahagi su Caleb. 

Napatingin ako sa gawi ni Caleb at nakita ko roon na nakatingin rin sa akin si Caleb. Ilang minuto kaming nagkatitigan bago nito binawi ang titig sa akin. 

Napairap naman ako sa ginawang pagbawi ng tingin nito sa akin. 

Hindi ko na muling tinignan si Caleb at nagfocus ako sa professor na kakapasok lamang sa classroom. 

"before we proceee to our discussion. I first introduce my self. By the way, i am Prof Zephry your professor for history today.  " pagpapakilala nito sa akin. 

Tumango lamang ako at hinanda na ang notebook at ballpen ko. 

"Oh! So Miss Zyra already recovered. That's good.." tumatango tangong sabi nito habang papalapit ito sa akin. 

Tumingin ako sa mata ng professoe namin at nakita itong nakatitig rin sa akin. 

I notice her blue eyes that look like a ocean because of it colored blue. Her hair also have a little bet of blue hair in her hair. She's beautiful specially her blue colored eyes. 

I look like looking into a deep ocean. 

"So, are you ready for our discussion ?" kalaunay tanong nito sa amin. Na kanyang istudyante. 

"So, our topic for today is all about the well-known family in our world!" aniya nito at may kinuhang album sa lamesa nito. 

The album looks old and mysterious. We can feel the high power surrounding the album. 

"This album is not the ordinary album you found inyour dorm, mansion or even in the human world. This-" turo nito sa album at gamit ang kapangyarihan nito ay pinalutang niya ang album at binuklat ang isang pahina nito. "is one of the mot sacred album in thus world. And one of the most powerful" pagtatapos nito. 

Tinignan ko ang isang pahina ng album at binasa ang nakasulat rito. 

"even the wisest member of the guardian can't disobey the family's legacy" mahinang basa niya sa nakasulat sa pahina. 

The album look like a book but its really a album. 

"pwede naming makita ang mga pamilyang andiyan sa album. Miss professor?" tanong naman ni Leticia. 

I notice her teary eyes while looking at the album. While Caleb look so shock and Seth has his cool looks while in the inside, his heart beat fast while looking at the album front page. 

"I am so sorry Miss Leticia but i can't. They punish me if i do what you say.."malungkot na sabi nito. 

"Gusto ko mang ipakita sa iyon ang mga pamilyang nakapaloob sa album pero ito ay hindi pa ang tamang oras. May tamang oras na bubuksan ninyo ito at mamamangha sa nakasihan ninyo.." Professor. At naglakad papunta sa lamesa nito at umupo sa silyang para lamang sa mga guro. 

"before we end our discussion. We have a tour in the palace." aniya niya at may ikinumpas sa kamay nito. Patuloy parin ito sa pagsasalita " - were your fantasy will be created.." pagtatapos niya at bigla na lamang kaming nawala sa loob ng classroom namin. 

I look at our professor and she has a contented smile in her face. Shs accidentally met my eyes. I woulf be awkward if i keep on looking into her eyes but i just can't help it. 

I have this feelings that- that i know this person but i can't figure it out. I just know to my self that i already saw this person. 

Itinaas niya ang gitnang daliri at ang hintuturo nito at ikinompas ng mabagal and its starting to create a small water tornado. 

Nanlaki ang mata ko nung biglaan nitong binato sa akin ang tubig. 

Napasigaw na lamang ako ng bigla ako nitong hinila. Ipinikit ko ang mata ko dahil sa sobrang hilo. 

"AHHHHHHH" napasigaw na lamang ako ulit nung bigla na lamang nawala ang nagpaikot ikot na tubig at bumulasok ako pababa. 

Ramdam ko ang masakit na masakit na likuran ko dahil tumama ito sa isang maliit na bato. 

Napapaigik sa sakit nabinuksan ko ang mata ko at bumulagta sa akin ang hindi pamilyar na lugar na ngayon ko lamang nakita. Wala na ako sa classroom at andito ako ngayon sa isang mapunong lugar. Hindi ito ang lokasyon nung minsang napadpad ako sa lugar sa panaginip ko kung saan nakilala ko roon ang isang makisig na nilalang. Ang masama lamang nun ay nabahagi siya sa kalaban. 

Ang unfair lang ng world. Gwapo pa naman. 

Masakit man ang likuran ay pinilit kong bumangon sa pagkakahiga dahil sa pagbagsak ko kanina. 

"Asan ba ako?" nagtatakang tanong ko sa sarili ko habang pinalilibot mula ang paningin sa paligid. 

Masakit man ang likuran ay hinakbang ko ng dahan dahan ang paa ko. Iniiwasan ko na hindi masaktan ang likuran ko pero masakit pa rin. Kahiy anong ingat ko na hindi masaktan ang likuran ko ay nasasaktan pa rin ito. 

Panigurado nagiging violet na ng paunti unti ang likuran ko kasi dahil sa paunti unti ko ring paglalakad ay mas lalong sumasakit ang katawan ko. 

"bakit ba naman kasi ako ang napagdiskitahan ng professor na yun na ipunta rito. " maktol ko pa at umupo sa isang malaking bato na nakaporma na upuan. 

Ipinahinga ko ang likuran ko at muling kinausap ang sarili. 

"At dapat bigyan niya ng kaunting care naman ako sa pagbaba dun sa kapangyarihan niya. Nakakabusit na nilalang!" sabi ko at kalaunang sumigaw na dahil sa frustration. Pero agad na naputol ang sigaw ko dahil biglang sumigid ang sakit ng likuran ko. 

Napaapigik akp sa sakit kada madadaplisan ito ng batong kinauupuan ko ngayon. 

Dahil gusto kong humiga kaya naman humiga ako ng patalikod. Alangan namang humiga ako ng patihaya. Mas lalong sasakit likuran ko. 

"Ah! I know pagbalik ko sa academy ay paaadmit na naman ako sa hospita nito" nakangusung sabi ko at sinubukang hindi gumalaw upang di sumakit ang likuran ko. "Ang malas naman ng buhay na to!" naiiyak na sabi ko. 

Ipinikit ko ang mata ko at sinubukang matulog.  I don't feel comfortable sleeping outside but for now - hahayaan ko munang matulog sa labas. 

Because of the soft whispers of the hundreds of birds around me i don't know why my eyes slowing closing. 

Hindi ko namanlayan na tinangay na ako ng kadiliman. 

In my dreams i in the corner, infront of the old painting of the two person that i treasure. They are wearing a dress that only a prince, princesses or even a queen and king dresses. 

Why would my parent wear that kind of dress. 

While staring at the painting —a sudden flash of memory came into my mind. 

Its a memory that me and my mother in the forest running. Karga ako nito habang pinipilit ang sariling tumakbo. Nababalutan ito ng dugo. 

Someone is after us. They wan't something to us. But what is it?

Back at my parent painting. I ask my self. Do i know my own parent? Bakit parang hindi ko kilala ang magulang ko. They keep a big secret to me and i know to my self i am going to know that secret. 

Lalo na ngayon na may tumutulong sa aking makilala ang pamilya ko at ang totoong ako.