PROLOGUE

FAMILY

How important is it?

Matthew didn't know. He doesn't even have any idea what it feels like to have a complete family inside their mansion. He grew up in the Philippines with just his mom on his side and his Nanny, Lomen. And he thinks it's alright since he can do and have the things he wants.

Kahit pa makailang beses na siyang nakaramdam ng inggit noon sa mga kaklase na may ama't ina sa tuwing may family activity sa school nila. At kahit pa ang saya ng mga itong panoorin, his mom and his nanny were already enough for him.

Well, being happy and contented in life is the most important thing, right? Kahit pa ang inuuwian niyang bahay ay walang haliging maituturing ay ayos lamang iyon para kay Matthew.

Buhay pa sa katunayan ang daddy niya. Yes, he's fucking still. Pero sa loob ng walong taon ay ni miminsan niya pa lamang nakita ang naturang lalaki kahit nasa Pilipinas lang din ito.

But despite his few meetings with his father, he is still familiar with him. As he remembered, it had already been two years since the last time he saw him. Even though, he still could not forget his father's fucking arrogant face. His dominating height. His icy, hooded gray-brown eyes were so startling that whenever Matthew looked at them, he automatically bowed his head, avoiding his father's stares. And that military cut brown hair looked proficient and respectable.

Na ayon sa mama niya ay namana niyang lahat. He will not argue with her, though. Totoo naman talagang namana niya ang buong pisikal na katangian ng kaniyang ama. His square face. His pierced lips. His cold gray-brown eyes. His Greek nose. His towering height. Anything that his Spanish-blooded father had.

Pero sa ugali, hindi siya papayag na maihalintulad sa naturang lalaki. He's far from him. Wala siyang galit sa ama, pero ayaw niya sa pagiging sobrang seryoso nito sa trabaho at buhay. He didn't like it. Life must be lived to the fullest. You must enjoy the days that will pass in your life. That's what Matthew believes in. Na dapat nagsasaya ka at nagpapakasasa sa kung anong magandang mayroon ang mundo habang buhay ka. Dahil kung tumanda ka man at hindi na kayang bumangon sa kinahihigaan, at least, wala kang pagsisisihan.

And he bets his father will surely regret that he didn't enjoy his life as soon as he can't stand on his golden bed. 

Dad will realize that soon for sure—

"Hello on Earth, Human?" An offended angelic face of a woman rose up in front of him, rolling her almond eyes. "Are you still with me?"

Matthew weighed his body on the bed and crumpled his forehead as his squinted eyes drifted to the woman's swollen lips. Nakayuko ito sa pang-ibabang parte ng kaniyang katawan at hawak ang kahabaan ng kaniyang pagkalalaki na para bang sinasamba iyon.

"My jaws are hurting!" maktol nito. "Are you done yet?"

"Done?" Gustong matawa ni Matthew sa narinig mula rito. "Are you kidding me, woman? You already spent half an hour sucking my dick, but, sorry to tell you, I'm not even turned on yet. "

"You---what?" Nanlaki ang mga mata ng babae, gulat sa kaniyang sinabi. Halata rin sa pagtaas ng boses nito na na-offend ito sa sinabi niya. "In this long and big, you're saying you're not still hard? Seriously? What are you? A horse?"

He grinned.

Well, Matthew is just telling the truth. Kahit pa halos mabulunan na kanina ang babae at hindi magkasya ang kamay sa kakahawak sa pagkalalaki niya, his shaft wasn't already in full blown. At gusto niyang magpakatotoo kay Krista, isa sa mga sikat na modelo sa bansa na kasama niya ngayon.

The woman is undeniably sizzling hot in her black undergarments, showing the best curves in the world. Sexy in her messy and wavy, long blonde hair. She is actually a woman that every man fantasizes about.

He admitted. Sa pagdapo pa lamang ng mga mata niya rito kanina sa club ay nakaramdam na siya ng init para rito. Kaya nga hindi siya nagpatumpik-tumpik pa na lapitan ito, kausapin, at ayain sa secret condo unit niya. Pero biglang nawala sa isip niya na kasama niya ngayon ang babae nang sumaglit sa kaniyang isipan ang recitation nila kanina.

All of a sudden, his mind hung on the question that his philosophy professor asked earlier. Dahilan kung bakit Lunes na Lunes ay napainom siya ng alak sa club matapos ang uwian kaninang hapon.

How important is family?

Fuck!

Of all questions, bakit iyon pa ang napunta sa akin?

Saka... anong connect noon sa pagiging architecture student ko?

Well, to be honest, hindi niya sinagot ang tanong ng babaeng propesor na kilala bilang isa sa mga legendary terror sa unibersidad na pinapasukan niya. Siguradong hindi naman siya nito ibabagsak sa minor subject na iyon. Wala rin naman talaga kasi siyang isasagot.

Like what he said earlier, he has no idea to have a father who's staying with him on the same roof. Minsan niya lang itong makasama at sa training pa! Pero kahit ganoon, wala siyang galit sa Daddy niya.

Krista took a deep breath after she straightened her back. "So you're saying that I wasn't good enough?"

Kaagad naupo nang maayos si Matthew para abutin ang babaeng mukhang pusang nagtatampo. "No, honey, I'm just saying that you should at least give your very best. You're hot and a temptation. Pero parang may kulang. You can not keep my mind pinned on you. Come on. I know you have something to offer me."

"Can't I keep your mind pinned on me?" she said amusingly. "Really, huh?"

He tried to kiss the woman. But Krista pushed him a bit, offended a little bit.

"Honey..."

"Can't make your focus stay on me, huh?" she said, slowly nodding her head. "Let's see."

Bumangon si Krista at saka umalis ng kama. Matthew chuckled and started stroking his length while watching Krista's round ass as she went off the room.

Fuck that booty!

Na-excite tuloy si Matthew sa kung anong binabalak gawin ng babae sa kaniya. Knowing Krista, marami na rin itong karanasan sa kalalakihan. He knows it. Sikat man ang babae sa pagmomodelo, mas sikat din ito sa likod ng camera.

Naging usap-usapan sa club ang pagkalolong nito sa mga binatang naka-sex. Kaya nang magtama ang mga mata nila kanina, he already knows that Krista likes to fuck him. He could clearly see the desires that were burning behind her thick eyelashes and brown eyes.

"Are you ready, Mr. Horseman?" Krista asked seductively as she entered Matthew's room again. Bitbit nito ang dalawang posas at latigo na panigurado'y baon nito. "Do you want to play?"

A playful grin was etched on Matthew's lips. "You sure?"

"I'm the one who's asking."

Mabagal na lumakad si Krista palapit sa kinahihigaan ni Matthew habang ang lalaki ay patuloy ang kamay sa pagtaas-baa sa kahabaan ng pagkalalaki niya. At nang makalapit sa kama ay agad itong sumampa at parang nangangabayong inupuan ang kandungan ng lalaki.

"Whoa!" Naitaas ni Matthew ang dalawang kamay na para bang umaaktong sumusuko siya sa kapulisan.

"Are you ready, Mister?" sabi ni Krista habang iniikot sa ere ang latigong hawak. May ngiti ng mataas na kompiyansa na mapapasaya nito ang binaya.

"What do you think?" Matthew replied in a raspy voice.

Kahit hindi kasi magtanong si Krista ay natitiyak ni Matthew na alam na nitong handa na siya dahil nadepina na kung gaano nga kahaba at kataba ang k*****a niya sa harap ng babae.

His long and big shaft throbbed against Krista's bikini as he reached her and wrapped in his arms tightly.

Krista couldn't help herself but moan about the tingling sensation she felt as he handcuffed Matthew's hand on the side of the bed.

Napangisi si Matthew. "Be ready..."

NAPABUNTONG-HININGA si Asiah matapos makaupo sa kama. Double deck iyon at ang sa baba ay ang kaniya at samantalang ang sa itaas ay kay Violet, ang natatanging kaibigan na kasabayan niya ring pumasok sa organisasyon, na siyang sumisilip na sa kaniya sa puntong iyon.

"Anong mayroon sa mukhang iyan, Asi?"

Napatingala siya sa kaibigan at umiling. "Wala."

"Wala?" Patalon na binaba ni Violet ang halos five feet na taas ng deck nang walang kahirap-hirap at naupo sa tabi niya. "Eh, bakit may pasa ka na naman diyan sa gilid ng labi mo? 'Wag mong sabihing napagtripan ka na naman ni Boss at pinagsabong ka na naman at ang mga lalaki niyang tauhan?"

She heaved a sigh, not looking back at her friend. Kahit hindi niya sabihin ay alam nito ang nangyayari sa kaniya o sa pinapagawa ni Rexudos, ang leader ng organization kung saan siya naroroon ngayon.

Hindi lingid sa kaalaman ng lahat na naroon ay may galit sa kaniya ang lalaki. She didn't know why. Siguro dahil sa pagkakautang ng ama niya rito. Naging metsa rin ang bulgarang pagpapakita ng galit nito sa kaniya para pag-trip-an din siya ng ibang kasamahan. Mabuti na lang at nariyan si Violet para ipagtanggol siya minsan.

"Hindi naman masakit," nakangisi niyang sabi sa kaibigan.

Tumayo si Violet at inikot ang mga matang kakulay din ng pangalan at buhok nito dahil sa suot na contact lens. "Hindi raw masakit? Eh, dumudugo, oh? Saglit lang at kukunin ko ang first aid kit."

"'Wag na, Vio," pigil niya sa kaibigan, agad hinawakan ang palapulsuan nito. "Hindi naman talaga masakit."

Well, hindi nga. Limang lalaki lang naman ang pinagtripan siyang bugbugin kanina sa arena ayon sa utos ni Rexudos. Sapat naman na ang natutunan ni Asiah sa halos limang taon niyang pamamalagi sa puder ng BBO para ipagtanggol kanina ang sarili.

Ang masakit lang ay ang ipinakitang video ng hayop na iyon. It was a video clip of her family. Masayang naghahapunan sa maliit na mesa ang nanay niya at ang tatlo niyang kapatid na puwang mga babae. Her heart broke while watching that video clip kaya't nagkaroon ng pagkakataon na patamaan siya ng mga suntok ng katunggali sa biglaan niyang panghihina.

Family.

How important is it?

For Asiah, sobrang napakaimportante ng isang pamilya. Iyon ang bumubuo sa pagkatao ng isang tao. Without them, you are nothing. And Asiah promised herself that she would do everything just to protect her family as long as she can. Kahit pa ang sariling buhay at kalayaan niya ang isasakripisyo ay gagawin niya. Makita niya lang na nasa ligtas ang mga ito lalo pa't wala na ang haligi ng tahanan na dapat nagtatanggol sa kanila.

Si Papa...

Her tears fell as she remembered her father dying in the middle of the road. Namatay ito mula sa pagkakabaril ng hindi pa kilalang tao habang pauwi ito sa bahay nila.

May kutob siyang ang mismong BBO ang may pakana ng pagkamatay ng kaniyang ama. Malaki kasi ang pagkakautang nito sa oraganisasyon.

Hindi alam ng papa niya kung saan kukuha ng malaking halaga para ipambayad sa mga ito kaya't ang isumbong sa kinauukulan ang tanging naisip nitong solusyon sa problema. Pero ang hindi alam nito, kahit ang awtoridad ay hawak ng BBO sa leeg.

Nalaman ng BBO ang binabalak ng kaniyang papa kaya't inunahan na ito bago pa maisiwalat nito ang kung anong tinatagong sikreto ng organisasyon.

At bilang kabayaran ay kinuha ng organisasyon si Asiah sa edad na labing tatlo.

"Sigurado ka?"

Tumango siya, palihim na pinatuyo ang luha sa pisngi. "Oo naman..."

"Baka magka-infection ang sugat mo!"

"Malayo ito sa bituka, Violet," sabi niya. Humiga si Asiah at binigyan ng matamis na ngiti ang kaibigan. "'Wag kang mag-aalala. Hindi naman ako mamamatay nang dahil sa maliit na sugat na ito."

Violet let a deep sigh. "Okay. Sabi mo, eh."

Asiah smiled at her and closed her eyes. Ilang segundo lamang ay biglang lumubog ang gilid ng kama kasabay ng langitngit.

"So... bakit ka pinatawag ni Boss?" Violet asked. Her small voice was full of curiosity. "For sure, pinatawag ka ng gago hindi para ipabugbog ka lang sa mga hayop niyang tauhan. Kahit gago iyon, alam nating hindi no'n sasayangin ang oras niya sa 'yo. Kaya sabihin mo, anong pinapagawa niya sa 'yo?"

No doubt.

Malakas nga ang radar nitong kaibigan niya.

She opened her one eye and looked at her friend. Ngayon ay nakapangulambaba ito at halatang nag-aabang sa sagot niya.

She rolled her eyes before closing it again.

"Mission."

"Mission?" Halata ang pagkagulat ni Violet sa boses nito. "For the past five years... ngayon ka lang binigyan ng mission ng gagong iyon! Nakakabahala!"

"Madali lang naman."

"Madali? For sure buhay mo ang nakalagay riyan lalo't may galit sa 'yo ang hayop na iyon!"

"I'm telling you... madali lang," sabi niya, dumilat panandalian para bigyan ng ngiti ang kaibigan. Reassuring Violet. But knowing her friend, hindi ito titigil hangga't hindi nalalaman ang lahat.

"Maniwala!" Violet snapped. "Sa takbo ng isip ng gagong iyon, alam kong isa iyan sa pinakamahirap! Kaya sabihin mo, anong mission iyan?"

"Magmamanman," she simply said.

"Magmamanman?" Violet brows furrowed. "Saan?"

"Sa Agrianthropos—"

Hindi pa man niya natatapos ay pinutol na siya nito. "Agrian? Foedus? Your life is at stake, Asiah! Bakit ka pumayag?"

"You think I had a choice?" she sighed.  Kahit siya ay natatakot at nangangamba sa papasukin. Knowing Agrianthropos and Foedus, tiyak walang makakalagpas sa kanila. Pero wala nga siyang choice kundi ang sundin si Rexudos dahil kung hindi... kaligtasan at buhay naman ng pamilya niya ang nakasalalay.

"Once na tumapak ka sa premises ng mga hayop na iyon, tiyak hindi ka na makakalabas pa ng buhay roon!"

"What's the difference? Parang patay na rin naman na ako rito sa loob ng organization na ito."

She heard Violet let out a frustrated sigh after embracing her. May punto rin kasi naman talaga siya. Maybe, it was the right thing na umalis ng BBO compound si Asiah. At least, hindi na siya magagalaw pa ng walang mga utak na miyembro ng organisasyon.

"Well, good luck on that mission, Asiah. I hope to see you alive after that. "

She nodded as her tears escaped from her closed eyes.

Hope to see you too again, Violet Altagracia.

"WHERE have you been, Matthew?"

It was Eliza Reyes, his mom. Kapapasok pa lamang ni Matthew sa engrande nilang pintuan ay kaagad na itong bumungad sa kaniya. She looked fucking mad in her black silk night gown. Halos mangamatis na ang mukha nito. Halata iyon lalo na sa kaputian nito.

"Here we go again, Mom," he sighed. Dahil sa puyat pa mula sa kung anong nangyari kagabi, nilagpasan ni Matthew ang ina matapos itong halikan sa pisngi. Wala siyang ganang makipagtalo rito ngayon.

"You're reeking with alcohol again, Matthew!" sigaw nito na dumagundong sa buong bahay nila. "Hanggang kailan ka ba magiging ganiyan for goodness sake!"

Nasa ikatlong baitang na ng hagdan si Matthew nang tumigil siya para harapin ang ina. "Mom, I told you already! I am just living my life to its fullest!"

"You're eighteen, for goodness sake!" she sneered. "Hanggang kailan mo ba maiintindihan na sobrang napakadelikado sa labas?"

"Delikado sa labas?" He squinted his eyes and shook his head in amusement as he rolled the gray sleeves up to his elbow. "See me, mom. May nangyari bang masama sa akin? Wala naman, 'di ba? I'm still coming home with my whole body. Kumpleto at walang galos o ano."

"That's not what I am trying to impose here—"

"Then what?"

Kumunot ang noo ng mom niya. Halatang sasabog na ito sa galit. However, he knows her. Hindi ito iyong klase ng ina na agresibo. Na handang manakit kapag sobrang galit na. As much as possible, she calmed herself and let the conversation flow in a peaceful way. Kahit madalas man silang magkasagutan nito.

"Because of dad?" He chuckled, a sarcastic one. "Oh, common, Mom. Nobody knows that I am Mr. Martinez Aristizabal's son. So I am safe. We're safe! "

"Still we need to protect our life. We need to maintain our private life! We need to be careful! At sa paglabas-labas mo, tingin mo walang makakakilala sa iyo?"

Natahimik siya at naningkit ang mga mata.

"Then you're wrong! Aside carrying his name, everything about you resembles your father too!"

Napailing si Matthew. Fuck that private life and Dad's business!

"And nakalimutan mo na ba kung anong araw ngayon? It's Tuesday! Mr. Agostos has called several times since this morning. Kanina pa naghihintay ang Dad mo sa iyo!"

Papaano niya ba iyon makakalimutan? Actually, kaya nga siya umuwi ngayong araw kahit halos patanghali na ay dahil doon. Because of his dad. The brute expected to see him today after two years. Magsi-celebrate ba siya? Well, nah. Alam kasi ni Matthew kung anong dahilan bakit sila magkikitang mag-ama.

Kung siya ang tatanungin, mas maayos ngang hindi nila kasamang mag-ina si Mr. Aristizabal. Their lives will be at peace like this past year when their father was not with them.

"Alam mo naman kung bakit ginagawa ito ng Daddy mo, hindi ba?"

He nodded. "Yeah."

Mr. Aristizabal wanted to train him. Anito, hinahanda lamang siya nito for the great things that will come.

What is it?

Well, it wasn't Matthew's cup of tea.