CHAPTER 2

ASIAH

AGAD tumulo ang luha ko matapos magising mula sa masamang panaginip. It was like a thriller and tragic movie that continued playing visibly right in front of my eyes, even if I was already widely awakened.

Iyon ang eksenang hindi ko makakalimutan sa buong buhay ko. Maaksidente man ako at magkaroon ng amnesya. Mariin kasing tumatak iyon sa puso't isip ko na kahit maikling hibla ng memoryang iyon ay hindi mapipigtas sa pagkatao ko. Like a curse that will continue haunted me even if in my afterlife. Like a shadow that will continue stalked me wherever I will go. Like the air, water, and foods that I needed to stay alive.

Iyon kasi ang gabi kung saan nagsimulang magbago ang takbo ng buhay ko at ng pamilya ko.

So, how will I forget it?

"Papa..." I softly whimpered through the darkness of the entire room after I sat on the bed. Bullets of sweat started running from my temples down to my neck and black V-neck blouse. Pero hindi ko magawang punasan iyon dahil sa panghihina at panginginig.

Mariin kong ipinikit ang mga mata, pilit iwinawaksi ang naiwang imahe sa isip ko. Nevertheless, as I've tried harder to obliterate that image, it lingered longer inside of my head.

I opened my eyes and let out a sigh.

Naroon pa rin ang imahe ng aking ama. Namutawi ang sakit sa kaniyang mukha habang dumadausdos sa gilid ng mga mata niya ang luha. Parang mga bituin iyon na kumikislap dahil sa kulay dilaw na ilaw na nakatutok mula sa motor malapit sa kinahahandusayan niya.

Up to this point, I could still feel the horror that instantly hugged my body as I watched the metallic red liquid coming from my father dripped on the rough road that cold night.

Up to this point, my body trembled like the way it shook when I was thirteen after I heard the three loud bangs of the gun in that secluded and dark street.

Up to this point, my heart throbbed wildly against my chest like after I saw the bonnet man holding a gun towards my father that night. After his dark eyes drifted in the direction where I stood with my shaking knees while holding the 1.5 L of the bottled soft drink. May munting handaan sana kami sa bahay para i-surprise siya sa birthday niya. Pero ako ang nasurpresa.

Tandang-tanda ko pa ang lahat kahit limang taon na rin ang nakalilipas.

"Mahihiganti rin kita, Papa. Mahahanap ko rin ang lalaking iyon."

Naihilamos ko ang mga palad sa mukha ko para iiyak ang lahat. Kailangan kong magpakatatag. Kailangan kong maging malakas para magawa iyon.

Isang malakas na pagkalabog ang nagpaupo sa akin nang diretso. Bumukas ang pintuan na siyang dahilan para pumasok ang liwanag mula sa labas papasok ng silid.

"Asiah, patawag ka ng boss!" maangas na sabi ni Marco, tumigil sa may pintuan.

Nasa likuran niya ang dalawa pang kasamahan na si Alyas at Barakoda. Pare-pareho silang kalbo at halos magkakahawig na. Also, they were all in all-in-black like my clothes. Kung hindi medyo mataas si Marco sa dalawa ay hindi ko siya agad makikilala.

Hinawakan ko ang baril na nakasukbit sa likod ng pantalon ko.

I took a deep breath, composed my body, and alerted myself. Sakaling may gawin silang kabalbalan na maaaring utos ng hayop na iyon ay handa ako physically and mentally.

Sa loob kasi ng limang taon ko sa hidden camp ng BBO ay alam ko na ang liko ng mga bituka nila, kung paano tumakbo ang kukote nila. Wala mang utos ang boss ay gagawa pa rin sila ng ikakasiya nila lalo na pagdating sa akin.

Ngumisi nang nakakaloko si Barakoda. Nahalata niya yata ang ang paninigas ng katawan ko. "Chillax, Asiah! Wala kaming gagawin sa 'yo dahil iyon ang utos ng boss."

Alam kong hindi nila napapansin na puno ng luha ang mukha ko dahil sa madilim ang parte ng kinauupuan. Nakatulong pa na nasasangga ng ikalawang palapag ng double deck ang liwanag mula sa pintuan at nahaharangan din nilang tatlo.

"Anong kailangan niya?" I cleared my throat. Pinilit kong pinatigas ang pananalita para hindi nila mahalata sa boses na kagagaling ko pa lang sa pag-iyak. "Hindi ba'y nakapag-usap na kami kaninang alas sais?"

Agad humalakhak ang tatlo. Kinain ng pangit nilang boses ang buong silid. Umugong din lalo't walang bintana ang loob. Sadya iyon sa bawat silid para kung sakaling maisipan mang tumakas ng miyembro ng BBO ay wala silang madadaanan maliban sa pintuan na iisa lang din ang hallway na lalabasan. Kumukonekta iyon sa mismong training ground na laging may nag-eensayo mapa-umaga man, gabi, o kahit anong oras. Aktibo ang lahat na miyembro at salit-salit sa pag-i-sparring para sa paghahanda sakaling isabak man sila sa misyon ng leader.

Hindi ka rin makakalabas ng buong apartment na walang utos mula sa hayop na iyon. Kaya sakaling tumakas man ay agad kang mahuhuli dahil napapalibutan ng mga tauhan ang buong gusali.

"Eh, ano bang paki mo kung gusto kang ipatawag ng boss?" anas ni Marco, puno ng sarkastiko ang tonong itik niyang boses.

"Susunod ako," mariin kong sabi.

Humalakhak ulit ang tatlo. Medyo nakakainis na lalo't hindi magandang pakinggan ang ipit nilang boses.

"Ikaw ba ang boss?" si Alyas. "Kay kapal din ng apog mo, eh, 'no? Kung hindi lang utos ni Boss na 'wag kang saktan, kanina pa kita inupakan nang makabawi naman ako sa ipin kong pinatalsik mo kanina."

Ngumisi ako. "Subukan mo't nang madagdagan."

"Aba!"

Akmang susugurin ako ni Alyas nang higitin ni Marco ang collar ng kaniyang T-shirt bago pa man ito makalampas sa kaniya. Napaubo si Alyas dahil sa pagkakasakal na agad ding binitiwan ni Marco.

"Subukan mo, Alyas, nang malintikan ka ulit kay Boss."

Humalakhak si Barakoda. Binalingan ko siya. Sarap din bigwasan ng isang ito.

"Nakulangan pa yata itong si Alyas sa natamo niyang hampas kay Boss. Sukat, binigyan ng pasa itong magandang mukha ni Asiah."

Kumunot ang noo ko. Ano naman iyon sa hayop na iyon kung nagkaroon ako ng pasa? As if he cared for me. Siya ang huling taong kilala ko na magkakaroon ng pakialam sa akin. He was the first person that will lay a fist on my face. Wala siyang pakialam kung babae man ako. Maisipan niyang suntukin ako o ipabugbog ay gagawin niya para lamang ma-satisfy ang sarili niya.

"Dalian mo, Asiah, at kanina ka pa hinihintay ng boss," si Marco bago ako talikuran.

"Susunod ako."

Naiiling na tinalikuran ako ni Barakoda at si Alyas, itinutok pa nito ang dalawang daliri sa akin matapos ituon sa sariling mga mata bago lisanin ang silid. As if I was afraid of him. Kung hindi lang binuksan ng hayop nilang amo ang malaking telebisyon kung saan naka-play ang video clip ng pamilya ko, siguro ubos ang ngipin ng isang iyon at hindi na nakapatama pa ng suntok sa may labi ko.

Napahinga ako nang maluwag nang tuluyang nawala na sila sa paningin ko. Mabilis kong pinatuyo ang mukha gamit ang kumot at agad inayos ang sarili.

I fully grabbed my long hair with my hands and set it into a bun. Tuluyan akong bumangon sa matigas na higaan at isinuot ang combat boots. Bago lumabas ay inabot ko muna ang itim na jacket sa likod ng pintuan at isinuot iyon.

Siniguro ko rin na kasama ko ang baril paglabas at hindi nakaligtaan.

Tatlong beses akong kumatok nang marating ang kahoy na pintuan ng silid ni Rexudos. Nasa ikatlong palapag iyon kaya't pawisan ako matapos lakarin ang mahabang hagdanan. May elevator naman pero bawal gamitin namin iyon. It was exclusively for him. The idiot King of this place.

Walang tugon akong nakuha mula sa loob ng silid.

Is he there?

Well, he is.

Hindi naman lumalabas ang lalaking iyon ng ganitong oras. Maliban na lang kung may training at sparring at gusto niyang libangin ang sarili sa panonood ng mga miyembro na halos magpatayan na.

I took a deep breath. Dahil wala namang sumagot, naisipan ko nang pumasok na lang. And I was right, nasa loob nga ang lalaki. However, I was struck when I saw him proudly stood up in front of me.

"S-Sorry..."

Kaagad akong tumalikod at ipinikit ang mga mata.

He laughed, the kind he used to insult me. "Face me, Asiah. As if I am not good to look at?"

"Hindi... Hindi ko alam na nagbibihis ka." I bowed my head.

"Come on, Asiah. Look at me," he said, there's a playfulness in his deep, arrogant voice.

Napapikit ako. Paano ako haharap sa kaniya? Rexudos is totally naked in front of me. His thing is alive, pointing at the ceiling.

"M-Magbihis ka muna..."

His laughter filled the entire room. At naiinis na ako!

"I can see that your face is red as tomato like always," he spat. "Hindi mo ba nai-enjoy ang nakikita mong tanawin, Asiah?"

"Bakit naman ako mag-i-enjoy?"

"Are you that arrogant?" sumeryuso ang boses niya.

Tumahimik ako.

I heard his heavy sigh. "Okay. I'm with my towel now."

Humarap ako sa kaniya. Maluwag akong nakahinga nang makitang nakapulupot ang makapal na puting tuwalya sa kaniyang baywang. Still, his beautiful masculine torso was exposed. Okay na rin kaysa sa hubo't hubad siya sa harap ko.

I cleared my throat. "Bakit mo ako pinatawag?"

Lumapit siya sa maliit na lamesa malapit sa kaniyang malaking kama. "I called you 'cuz I wanna give you this."

Mula sa lamesa, pinulot niya ang brown na envelop at inilahad sa akin.

At first, I was hesitant to accept that envelope. Eventually, kinuha ko rin.

"Ano ito?"

"File for your mission."

"You mean... Agrianthropos," I asked, surprised. Agaran ba ang mission na iyon?

"Sort of." Naupo siya sa gilid ng kama at iniabot ang baso ng brandy sa ibabaw ng lamesa. "But the city is big for you. I want you to study every founders. They were seven. Pero wala sa kanila ang mission mo."

"Wala sa kanila?" Now, I am confused. Ilang tao ba ang babantayan ko?

Bubuksan ko na sana ang envelop nang humagalpak ang mapanuya niyang tawa.

"Are you serious to read that here in my room?" he asked, his brows shot up. "Well, puwede rin. While we are---"

"Lalabas na ako," putol ko sa kaniya.

"Come on, Asiah. I know you want me to fuck you."

Sinamaan ko siya ng tingin. "How dare you?"

"Are you not jealous to all the woman I fucked and slept with?"

Tinaasan ko siya ng kilay. "Bakit naman ako magseselos?"

"You are five years here." Naningkit ang mga mata niyang tumingin sa akin. "Are you not falling for me?"

"Hindi ka ba nandidiri sa sinasabi mo? Ako? Magkakagusto sa isang halimaw na kagaya mo?"

He smirked.

"I need to go."

Tinalikuran ko siya at akmang bubuksan ang pintuan nang magsalita si Rexudos.

"Someday, you will realize that you fall for me, Asiah."

I smirked. Gusto kong matawa sa sinabi niya. With disgusts on my face, I looked back at him. "Hindi 'yan mangyayari."

"You sure?"

"Yeah."

Pabagsak kong sinarado ang pinto niya. Narinig ko pa nang makalabas ang mapanuya niyang tawa. Anong problema niya?

"Asiah!"

Biglang sumulpot ang pawisan na si Violet sa harap ko. Nakapahinga sa balikat niya ang kulay violet din na towel.

"Sparring?" tanong ko.

Tumango siya saka tiningnan ang nakasara nang pintuan ng silid ni Rexudos. "Nag-usap kayo?"

Bumuntong-hininga ako at nagsimula nang lumakad pabalik ng silid.

"Tungkol saan ang pinag-usapan niyo?" tanong niya, nakasunod sa likuran ko.

Itinaas ko ang hawak na envelop bilang sagot.

"Tungkol sa misyon?"

Napalakas ang pagkakasabi niyon ni Violet kaya huminto ako nang mapansin na napabaling sa amin ang iilang miyembro ng BBO na nag-i-sparring sa hindi kalayuan. Hinarap ko siya.

Napakurap siya at natauhan kaagad. "Sorry. Baka nga hindi nasabi sa kanila ang tungkol doon," pabulong niyang sabi.

I just nodded at her and I then continued walking. Hindi na rin naman nagsalita si Violet hanggang sa makapasok na kami sa silid namin.

Kaagad niyang sinara ang pintuan. "Puwede mo akong samahan?"

Naupo ako sa kama at binuksan ang envelop. Laman niyon ang mga papel na naglalaman ng details about sa mga lalaking nasa pictures.

"Saan naman?" tanong ko nang hindi nakatingin sa kaniya.

Unang pahina ng mga papel na hawak ay naglalaman ng detalye tungkol sa founder ng Foedus Corporation. Patricio Dimagiba, Jr. Also known as Trace. He has a foreign blood. Mapapansin kaagad iyon sa mukha niya. Kung hindi nga lang sabog ang buhok ay tiyak mapapagkamalan kong artista ang lalaki. Though, it feels like he wasn't taking a bath regularly. Ang buhok ay parang itlugan ng ibon.

"Sa target ko."

Mabilis akong nag-angat ng mukha kay Violet, kaagad naagaw niya ang buong atensyon ko. "Target? May misyon ka rin?"

She bit her lower lip. "Oo. Kanina lang sinabi sa akin ni Boss Rexudos."

Napakurap ako. Hindi ko alam kung bakit biglang bumilis ang pagpintig ng puso ko. Rexudos, ano nga bang plano mo?

"Ano game?" Violet sweetly smiled at me, it seems she read what's inside my head.

"Papayagan kaya ako ng gago?"

"Oo naman!" Naupo siya sa tabi ko at hinarap ako. "Misyon ito. Unang misyon ko. Maiintindihan niya iyon. Kilala mo siya, ayaw niyang papalpak."

Yeah, I know.

Ang metikolosong si Rexudos Buenaven.

Napairap ako.

Matapos makapagbihis at makapag-ayos, kaagad kaming pumunta sa silid ni Rexudos para kausapin siya at makapagpaalam. Ayaw ko na sanang bumalik pa roon pero hindi ko naman kayang mag-isang kausapin ng kaibigan ang gagong iyon. Baka kung anong kabaliwan pa ang gawin ng gago.

But to my surprise, Rexudos let me accompany Violet to her target. Easily flipping me away in his fingertips. Without a word. He was smiling from ear to ear. And it was hella weird.

Sa huli, napailing na lamang akong sumunod kay Violet nang mauna siyang lumabas ng silid ng gago.

Tanghali na kami nakarating ni Violet sa A's building — a well-known hotel in the Philippines. Ngayong nalaman na isa sa mga kilala at pinakamakapangyarihan na tao ng bansa ang target ng kaibigan, mas lalo akong kinakabahan para sa kaniya. Hindi ito madaling misyon. A big of chance that she might failed in this. Sa kaisipan na first time ito ng kaibigan, mas panig ako na magiging delikado ang buhay ni Violet.

"Sigurado kang ito ang ibinigay na misyon sa 'yo ng gagong iyon?" halos pabulong kong tanong kay Violet. Nasa isang karinderya kami, nananghalian. Katapat lang iyon ng A's building at mula sa kinauupuan namin ay tanaw ang matayog at malaking gusali ng hotel.

A sad smile curved on Violet's purple lips as she nodded. "Oo."

"Delikado. We all know that Mr. Aristizabal was powerful both outside and inside the underground world."

"Mas delikado ang misyon mo, Asiah," sabi niya. "Sa 'yo ako mas nag-aalala. Foedus is much more powerful than Mr. Aristizabal. May maliit na chance ako rito na magtagumpay. Pero ikaw?"

Natigilan kaming pareho at napatitig sa bawat isa. Yeah, we both know na kahit maliit na chance ay hindi ako magtatagumpay. Ganoon kasama si Rexudos. Gustong-gusto niya akong alisin na sa landas niya. And to do that, he needs to throw me in an island, a hell, with full of tigers.

"Mangako tayo sa isa't isa na gagawain natin ang lahat para magtagumpay."

I tore my eyes from Violet. Ayoko ng mga seryusong usapan. But I needed to reassure my friend. Para hindi siya mag-alala habang nasa misyon siya.

"Oo naman. Pagkatapos nito, ipangako rin natin sa isa't isa na sabay tayong aalis sa mundo ng BBO," I said, holding Violet's hands.

She smiled and nodded, however, tears glistening on her eyes. "Oo naman. Pangako, Asiah. Sabay nating iiwan ang walang sayang mundong ginagalawan natin ngayon."

Matapos ang seryusong usapan, nagpasya na kami ni Violet na simulan na ang misyon niya. May job hiring ngayon sa A's building. Violet must needs to pass the interview. This is the first stage of her mission.

Nagtipauna na si Violet sa paglapit sa building. Samantalang ako ay bumili muna ng candy sa kalapit na tindahan ng karinderya.

"Anong tinawag mo sa akin potang ina ka?" sigaw ni Violet, galit na galit.

Napabaling ako sa kinaroroonan nila. Nakaupo sa sahig ang kaibigan at may lalaking nakatayo malapit sa harap niya, malakas ang tawa.

Kunut-noo ay lumapit ako sa kanila.

"Barney," I heard the guy tell Violet, mockingly.

"Potang ina, inulit mo pa talaga!" she yelled.

"Anong nangyayari rito, Vio?" tanong ko nang marating ang kinaroroonan nila. Kaagad akong lumuhod para daluhan ang kaibigan.

"Eh, ang potang inang iyan kasi, nabangga na nga ako, iniinsulto pa ako!"

Handa na sanang humalakhak muli ang lalaki pero kaagad siyang natigilan nang bumaling ako sa kaniya, matalim ang tingin. His adam's apple moved up and down. Titig na titig ang mga mata niya sa akin na para bang nakakita siya ng multo sa tanghaling tapat.

The guy was towering us. He also has a perfect masculine body, but his face told me that he is still young.

"Mr. Matthew!" a grumpy voice called out.

Kumurap-kurap ang lalaki at pilit inalis ang tingin sa akin. Hirap na hirap siya na para bang naka-glue na ang mga mata niya sa paninitig sa akin. What his problem?

Nagsimulang tumakbo ang lalaki at parang iniiwasan ang matandang sumigaw sa likuran namin. Hindi ko malingon ang matanda dahil natutuwa akong panoorin ang lalaki na parang wala sa kaniyang sarili.

"Sino 'yon?" tanong ko matapos lampasan kami ng matanda na humahabol sa lalaki.

A smirk of triumph etched on Violet's lips as I turned my eyes to her. She stood up and patted her butt. "Mr. Aristizabal."

Napakurap ako at ibinalik ang tingin sa lalaki na ngayon ay hinahabol pa rin ng matanda. "Iyong target mo?"

"Hindi."

Mas lalong nangunot ang noo ko. Binalingan ko muli si Vio matapos makatayo.

Napakamot siya sa kaniyang kilay nang mabasa ang pagkalito sa mukha ko. "Ama niya," she said and let out a long sigh. "He's the hidden heir of Aristizabal. Mr. Matthew Gabriel Reyes. 18 years old. No one knows that he was affiliated with Mr. Martinez Aristizabal."

Napakurap ako at napatango. Mukha ngang nasa delikado si Violet sa misyon na ito.

"Pero walang lusot ang lahat sa akin, Asiah," dagdag niya, seryuso. "Ganoon ako kagaling. Gagawin ko ang lahat para matapos ang misyon na ito na may itinataas na bandera."

I smiled proudly and patted her shoulder. I believed on her. Wala siya sa BBO kung hindi siya magaling. Metikoloso si Rexudos sa pagpili ng isasabak niya sa mga misyon. He didn't want to lose in this battle. Pero ako? Binigyan niya ng misyon para alisin nang tuluyan sa mundong ito.

"Tara na?" yaya ni Violet.

I nodded at her. Nagtipauna si Violet sa pagpasok sa A's building. Samantalang ako, binigyan ko ang sarili ng kaunting oras para pagmasdan ang kaibigan.

Agrianthropos.

Napangisi ako.

What life that hidden City will offer me?

Ano pa nga bang ini-expect ko? I am sure that I will leave that island with me inside a bag.

Itatapon ako ni Rexudos sa isang isla na puno ng mga tigre at imposibleng makakalabas pa ako ng buhay.

I took a deep breath, shrugged what's inside my head, and followed Violet.