Chapter 7

Keep your friends close, and your enemies closer.

Thursday noon after school when I decided to pay Arrie a visit in their old antique house. Katatapos lang magluto ni Mama ng paborito naming pasta kaya’t pasimple akong nagbalot para dalhan siya.

Bitbit ang maliit na paper bag at notebook, nakangiti akong kumatok si pinto ng bahay nila. I’m silently praying in my head na sana ay hindi niya mahalata kung gaano kapeke ang galak sa aking mukha. It’ll ruin my plan! I need to act sorry and friendly to make this little theatric believable.

Aling Pasing opened the door for me. Like the usual, halatang-halata nanaman ang mga wrinkles sa mukha nito dahil sa pagkakasimangot. Bihira ko lang ito makitang nakangiti o nakatawa. At iyon ay tuwing nakikita ko siyang nakikipag-tsismisan sa mga kapitbahay.

“Magandang hapon po! I brought some pasta.” I happily showed her the paper bag. Tumango ang matanda at niluwangan ang pagkakab